Morgunblaðið - 01.05.1983, Blaðsíða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. MAÍ 1983
t
Sonur okkar,
ODD EIRÍKSSON NILSSEN,
sem andaðlst í Ríkisspítalanum í Kaupmannahöfn 27. apríl, verður
jarðsunginn frá Vágur Færeyjum miövikudaglnn 4. maí.
Lýdía Nilssen, Eiríkur Arnar Nilssen.
Eiginmaður minn og faðir,
HALLDÓR SIGURBJÖRNSSON,
Hólmgaröi 47, Reykjavík,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 3. maí kl.1.30.
Valgerður Ragnars,
Ragna Halldórsdóttir, Haukur Halldórsson,
Halldór Gunnar Halldórsson.
+ Faöir okkar, tengdafaöir og afl.
HANNESÖSKARSAMPSTED, vélsmiöur, Vífilsgötu 7,
veröur jarösunginn frá Fossvogskapellu mánudaginn 2. maí kl. 3 e.h.
Hanna íris Sampstad, Anna María Sampsted, Erna Sampsted, Harry Sampsted, Óskar Gunnar Sampsted, börn og barnabörn. Hékon Sigurjónsson, Garðar Guömundsson, Haukur Guömundsson, Ragnar Solonsson, Stefanía Karelsdóttir,
t
Bróðir minn,
INGVAR JÓNSSON,
Hrafnistu,
sem andaöist 19. apríl, veröur jarösunginn frá Fossvogskapellu
mánudaginn 2. maí kl. 4.
Kjartan Jónsson.
t
\nni!eya.r í)akkir fyrir samúö og hlýhug viö andlát og útför móöur
minnar, tengdamóöur og ömmu,
KRISTÍNAR GUNNLAUGSDÓTTUR
frá Gröf, Hrunamannahreppi.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks á Hrafnistu fyrir góöa hjúkrun.
Guö blessi ykkur öll.
Gunnlaugur Arnórsson, Soffía Thorarensen,
og barnabörn.
t
Þökkum sýnda samúö viö andlát
ÓSKARS BERGSSONAR,
áöur til heimilis aö Bókhlööustíg 60.
Vandamenn.
Sigurjón Jónsson
vélstjóri - Minning
Fæddur 12. júní 1906
Dáinn 22. apríl 1983
Frændi minn, Sigurjón Jónsson
vélstjóri er látinn, tæpra 77 ára að
aldri. Hann lést eftir stutta sjúk-
dómslegu 22. þessa mánaðar.
Sigurjón var fæddur hér í borg
12. júní 1906. Foreldrar hans voru
Sigurborg Jónsdóttir, fædd 9.
janúar 1891 að Hjallbjarnarstöð-
um í Skriðdal, S-Múlasýslu, hún
lést 1950, og Jón Sigurðsson
járnsmiður, fæddur 2. júlí 1871 að
Krossi í Ölfusi, hann lést 1959.
Jón, faðir Sigurjóns, rak myndar-
legt verkstæði þess tíma á Lauga-
vegi 54. Var hann einn þekktasti
járnsmiður hér í borg, enda smið-
ur góður og harðduglegur, — mað-
ur fróðurog mér ógleymanlegur
persónuleiki.
Sigurjón ólst upp á stóru mynd-
ar- og rausnarheimili. Systkinin
| voru sjö, auk þess var ávallt margt
um langtíma gesti, frænd- og
vinafólks þessara hjóna. Á þeim
sannaðist hið gullvæga máltæki
„þar sem er hjartarúm þar er líka
húsrúm". Börn þeirra voru auk
Sigurjóns, Vilborg, gift Kjartani
Hjaltested, Hólmfríður, dó ung,
Ögmundur, kvæntur Ingibjörgu
Sigurðardóttur, Þuríður, gift Carl
Billich, Gunnar, kvæntur Jóhönnu
Sveinsdóttur, og Hjalti, ókvæntur.
Þegar ég nú minnist frænda
míns, leitar hugurinn til þeira ára
er við vorum drengir að alast upp
á Laugaveginum. Koma þá í hug
minn upphafslínur í ljóði Guð-
mundar bróður mins „Laugavegur
lífsins gata, langar mig að heilsa
þér“. Já, Laugavegurinn var svo
sannarlega í augum okkar lífsins
gata á þessum árum. Ég held að
okkur hafi fundist hann miðdepill
heimsins, við þekktum svo fátt
utan hans. Þar var alltaf eitthvað
að gerast sem líkast var ævintýr-
um.
Á þessu umráðasvæði Lauga-
vegsins vestan frá Klapparstíg
austur að Barónsstíg áttum við,
ásamt stórum vinahópi, margar
og frjálsar stundir. Sigurjón var
oftast sjálfkjörinn foringi hóps-
ins, hann var svo ótrúlega fundvís
á ýmsa þætti í leik, stundum var
það græskulaust gaman við ná-
ungann, en þó beindust leikirnir
mest að íþróttum og á miðjum
Laugaveginum var farið í hörku
keppni í flestum hefðbundnum
þáttum íþróttanna, en þó var
knattspyrnan vinsæiust. Fyrir
kom að óhöpp hentu, boltinn braut
rúðu í næsta húsi, og fór kannske
inn á gólf og var stundum kyrr-
settur. Samningaþóf um lausn-
argjald eða loforð um að gera
þetta aldrei aftur, — þá var gott
að hafa góðan foringja til að leysa
málið.
Strax á unglingsárum Sigurjóns
held ég að skaphöfn hans hafi
ljóslega komið fram. Hann var
með afbrigðum skemmtilegur,
orðheppinn og hnyttinn í svörum,
frásagnarhæfni og smitandi hlát-
ur hans gat komið öðrum til að
veltast um af hlátri.
Það kom fljótt fram að hann
hafði mjög góða teiknihæfileika.
Ungir fórum við í teikninám til
Stefáns heitins Eiríkssonar
myndskera. Þar var fólk í teikni-
námi sem síðar haslaði sér völl á
listabrautinni. í þeim hópi sem við
vorum í var Sigurjón tvímæla-
laust besti teiknarinn.
Árið 1924 lauk Sigurjón námi
við Samvinnuskólann og eftir það
vann hann við verslunarstörf
nokkurn tíma, en síðar fór hann í
járnsmíðanám hjá föður sinum.
Að því loknu innritaðist hann í
Vélskólann og lauk prófi þaðan
1933. Ekki fannst honum þetta
nægjanleg menntun og því var, að
hann fór í rafmagnsdeild Vélskól-
ans og lauk hann prófi þaðan árið
1936.
Um þetta leyti kynntist hann
ungri og fallegri stúlku, önnu
Jónsdóttur, ættaðri frá Akranesi.
Þau gengu í hjónaband 6. mars
1937 og hafa því verið lífsföru-
nautar í hamingjusömu hjóna-
bandi í 46 ár. Þau eignuðust tvö
börn, Jón Rafn, járnsmiður, fædd-
ur 1938, og Sigríði, fædd 1947, gift
Ólafi Inga Jónssyni, kennara.
Þá sneri Sigurjón sér alfarið að
sjómennsku og að sjálfsögðu sem
vélstjóri. Var hann bæði á línu-
veiðurum og togurum, aðallega
hjá Kveldúlfi hf., en lengst mun
hann hafa verið á togaranum
Bjarna Ólafssyni frá Ákranesi,
eða í 13 ár. Sigurjón var einn
hinna mörgu íslensku sjómanna
sem ótrauðir sigldu öll striðsárin
þrátt fyrir hættur og ógnir á sigl-
ingaleið íslenskra skipa.
Sigurjón hætti sjómennsku 1961
og hbf þá störf sem bókhaldari hjá
bróður sínum ögmundi, sem rekur
gamla fyrirtæki föður þeirra,
Vélsmiðju Jóns Sigurðssonar. Þar
vann hann til hinsta dags á langri
starfsævi.
Eins og svo oft vill verða milli
frændfólks og vina skilur leiðir á
langri lífsleið, og svo var með
okkur frændurna, en eftir að hann
fór að vinna hjá Ögmundi bróður
LEGSTEINAR
t
Vlö þökkum innilega öllum þeim sem auösýndu okkur samúö og
hlýhug vlö andlát og jaröarför móöur minnar, systur okkar og
mágkonu,
GUÐRÚNAR ÞORSTEIN8DÓTTUR,
Álftamýri 8, Reykajvík.
bóra Björk Hjartardóttir,
Bragi Þorateinaaon, Frföa Sveinsdóttir,
Baldur Þorsteinsaon, Jóhanna Friöriksdóttír,
Jóna Þorsteinsdóttir, Sigurjón Einarsson,
Helgi Þorsteinsson, Svanhlldur Björgvinsdóttír.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug vlö andlát og
útför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóöur, ömmu og
langömmu,
ODDNÝJAR AÐALBJARGAR METHÚSALEMSDÓTTUR
frá Ytri Hlfö, Vopnafiröi.
Friðrik Sigurjónsson,
Þórir Guömundsson, Arnfríöur Snorradóttir,
Elín Friöriksdóttir, Snorri Sigurðsson,
Sigurjón Frióriksaon, Guörún Emilsdóttir,
Valgeröur Friöriksdóttir, Sveinn Sveinason,
Dóra Lára Friöriksdóttir, Ásgrímur Þorsteinsson,
barnabörn og langömmubörn.
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960
t
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför bróöur
okkar, mágs og frænda,
SIGURÐAR JÓNS ÞORLÁKSSONAR,
bifreiöaatjóra.
Sverrir Þorláksson, Kolbrún Þorláksdóttir,
Kristjana Guömundsdóttir, Sverrir Þór,
Margrét Fannar, Einar Þór,
Þórarinn.
t
Þökkum sýnda samúö viö andlát og útför móður minnar og ömmu,
SIGRÍDAR GfSLADÓTTUR.
Sérstakar þakkir sendum viö starfsfólki Elli- og hjúkrunarheimllis-
ins Grundar fyrir alla hjálpina.
Guömundur Valgeirsson,
Sigurkarl F. Ólefsson.
sfnum hitti ég hann mjög oft, enda
vorum við í félagsskap um lax-
veiðiá og þurftum að ræða málin
— og svo var auðvitað talað um
þann stóra sem sleit, eða náðist
eftir svo og svo langan tíma. Auð-
fundið var að þessi tómstundaiðja,
laxveiðarnar, og þau ár sem við
stunduðum hana voru Sigurjóni
ómetanlegt og ánægjulegt tímabil,
en Jón Rafn, sonur hans, var veiði-
félagi hans.
Ungur dáði ég Sigurjón frænda
minn fyrir teiknihæfileika og
einnig í bókhaldsstarfinu fyrir
forkunnar fagra rithönd. Snyrti-
mennska var honum í blóð borin.
Með Sigurjóni er genginn góður
drengur, minnisverður persónu-
leiki öllum þeim sem voru sam-
ferðamenn hans í lífinu.
Innilegar samúðarkveðjur til
eiginkonu hans, barna þeirra,
systkina hans og allra ættingja.
Sæmundur Sigurðsson
Á morgun ?. maí, verður til
moldar borinn Sigurjón Jónsson,
vélstjóri. Hann lést í Borgarspít-
alanum eftir skamma sjúkdóms-
legu.
Kynni okkar hófust fyrir u.þ.b.
17 árum, er ég tengdist fjölskyldu
hans. Hér er ekki ætlunin að rekja
æviatriði Sigurjóns né ætt. Mig
langar að minnast hans í þessum
fáu línum með þökk í huga fyrir
ógleymanlegar samverustundir.
Þegar við kynntumst hafði Sig-
urjón skilað farsællega ævistarfi
sem vélstjóri á sjó í yfir 30 ár.
Hann var kominn í land og fjöl-
skyldan fékk að njóta hans.
Það sem fyrst hreif mig í fari
Sigurjóns var gamansemi hans og
leiftrandi frásagnargleði. Aldrei
heyrði ég Sigurjón hallmæla
nokkrum manni, þó var hann
ákaflega opinskár og falslaus
maður. Við sem fengum að njóta
samvista við hann mátum mikils
hve hreinn og beinn hann var í
orði sem athöfnum.
Sigurjón kvæntist eftirlifandi
konu sinni, önnu Jónsdóttur frá
Akranesi, árið 1937 og það duldist
engum sem kynntist þeim hjónum
að milli þeirra var einstaklega
ástríkt samband. Þau eignuðust
tvö börn, Jón Rafn og Sigríði.
Þeir feðgar störfuðu á sama
vinnustað síðustu 20 árin og var
samband þeirra ákaflega gott. Jón
Rafn var Sigurjóni hvort tveggja í
senn félagi og sonur. Þeir áttu
m.a. sameiginlegt áhugamál i
stangaveiði og var þá sama hvort
rennt var fyrir lax eða silung. Ég
var fljótlega tekinn inn í þann fé-
lagsskap og áttum við saman
margar góðar stundir austur við
Þingvallavatn og vestur á
Skarðsströnd.
Sigurjón var einstaklega barn-
góður og fengu eldri börn okkar,
Anna Sigurborg og Ingi Rafn, að
njóta þess í ríkum mæli og voru
ákaflega hænd að honum. Hann
kunni urmul af sögum og var
óþreytandi við að fræða þau um
hin margvíslegustu efni. Þau hafa
misst mikið, en minningin um afa
lifir.
Ekki fékk nafni hans litli að
njóta afa síns lengi, þvi hann er
nú aðeins rúmlega hálfs árs. En
mikið var Sigurjón hamingjusam-
ur með litla nafna sinn.
Guð styrki ástvini hans.
Minningin um góðan dreng mun
lifa.
Olafur Ingi Jónsson