Morgunblaðið - 03.05.1983, Side 21

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. MAÍ 1983
29
ii keypt
lands á fiskiskipum, endurtryggt að
20 til 30 hundraðshlutum hér inn-
anlands, en 70 til 80% erlendis.
Farmurinn var tryggður hjá Trygg-
ingu hf. Ok hf. sem gerði skipið út,
er í eigu einstaklinga og fyrirtækja
á Isafirði og Skagaströnd, og var
skipið keypt til að flytja út sjávar-
afurðir frá Vestfjörðum og Skaga-
strönd. Skipið var skráð á Isafirði.
Sjópróf vegna árekstursins munu
fara fram í Reykjavík í dag. Þýska
skipið, sem að sögn Jóns Steinars
Árnasonar, skipstjóra á tsberginu,
var meira en helmingi stærra en fs-
bergið, skemmdist talsvert við
áreksturinn.
nuna til Keflavíkurflugvallar í fyrrinótt,
imaður, Bjarni Einarsson 1. vélstjóri,
teinar Arnason skipstjóri og Hallgrímur
Ljósm.: Kmilía Bj. Bjönudottir.
di í koju
ppið varð
Einarsson matsvein
út stjórnborðsmegin, og fjórum
okkar tókst að komast þurrum f
hann, en skipstjórinn varð að
stökkva í sjóinn. Við rerum síðan að
þýska skipinu, þar sem við vorum
teknir um borð, drifnir inn í mess-
ann og gefið heitt kaffi. ísbergið
mun síðan hafa sokkið á um það bil
klukkustund. Það má því segja að
við höfum sloppið vel, en veður var
gott þegar óhappið varð, að þokunni
undanskilinni."
— Og þú ætlar aftur á sjó?
„Já, þetta stoppar það ekkert,
þetta er eins og hvert annað óhapp.
Mér skilst að útgerðin ætli að halda
áfram, svo ef til vill verður ekki
langt þangað til við förum af stað
aftur,* sagði Hallgrímur að lokum.
Mun leggja mig alla
fram í keppninni í sumar
— segir sigurvegarinn í söngkeppni sjónvarpsins, Sigríður Gröndal, í spjalli við Morgunblaðið
Sigurvegari í söngkeppni sjónvarpsins, Sigríður Gröndal, í tíma hjá kennara sínum, Sieglinde Kahman, í gær.
Það er greinilega ekki slegið slöku við. Ljósm. Mbi. KÖE
„ÞETTA var erfítt. Ég veit ekki
almennilega hvers vegna. Ég
reyndi eftir megni að gleyma
myndavélunum og tókst það nokk-
urn veginn. En ég neita því ekki að
þetta kostaði mikið átak. Enda
væri skrýtið ef byrjandi væri ekki
svolítið óstyrkur við slíkar aðstæð-
ur.“
Þannig svaraði Sigríður Grönd-
al, sigurvegari í söngkeppni sjón-
varpsins sl. laugardagskvöld,
þeirri spurningu blaðamanns
hvernig það væri að syngja í sjón-
varpssal í beinni útsendingu. Vit-
andi það að hún fengi einkunn
fyrir frammistöðuna.
Sigríður er 27 ára gömul, í
fullu starfi sem bókhaldari f
Landssmiðjunni, nemandi í Tón-
listarskólanum í Reykjavfk,
syngur í Þjóðleikhússkórnum og
er auk alls þessa á bólakafi
ásamt eiginmanni sínum f þeirri
ströngu þjóðaríþrótt Islendinga
að koma sér upp þaki yfir höfuð-
ið.
— Nóg að gera, sem sagt?
„Meira en nóg. Og ekki
minnka verkefnin við að sigra í
þessari keppni. Söngkeppnin f
Wales verður í júlf og það þýðir
ekki annað en að reyna að undir-
búa sig sem allra best. Sem kost-
ar mikla vinnu. Þá mun ég von-
andi ljúka burtfararprófi frá
söngdeild Tónlistarskólans í vor.
Og nóg verður að gera í Þjóðleik-
húsinu, því á föstudagskvöldið
hefjast sýningar á Cavalleria
Rusticana eftir Mascagne. Ég
mun því ekki kvarta yfir verk-
efnaskorti í bráð.“
Fyrir fyrsta sæti í söngkeppni
sjónvarpsins hlaut Sigríður í
verðlaun þátttökurétt í alþjóð-
legri söngkeppni sem haldin
verður í Cardiff í Wales í sumar.
Það er keppni söngvara á aldrin-
um 18 til 35 ára sem eru að stíga
sín fyrstu spor á söngferlinum.
— Bjóstu við að vinna?
„AIls ekki. Ég fór ekki í þessa
keppni með því hugarfari að
vinna. Og ég held að enginn
keppanda hafi gert það. Aðalat-
riðið var að vera með og gera sitt
besta. Það er mikill heiður að fá
að taka þátt f slíkri keppni og
auk þess mikil kynning auðvit-
að.“
— Hvernig leið þér svo þegar
úrslitin lágu fyrir?
„Eina tilfinningin sem ég fann
fyrir var þreyta. Ég var gjör-
samlega útkeyrð. Enda hafði all-
ur dagurinn, og reyndar dagur-
inn á undan, farið í að spenna sig
upp fyrir keppnina. Og svo þegar
maður hefur skilað sínu hlut-
verki verður spennufall. Maður
dettur niður og hugsar ekkert.
Og þér að segja þá er ég varla
ennþá búin að átta mig á þvi að
ég hafi unnið.“
— Þú talar mikið um hvað þú
hafir verið spennt og óstyrk. Það
var ekki á þér að sjá. Áttu þá
auðvelt með að leyna stressinu?
„Það tilheyrir. Annars er ég
geysilega skapstór, sumir segja
frek, og það hefur hjálpað mér
mikið. Það þýðir ekkert annað en
að bíta á jaxlinn. En það er gott
að heyra að ég hafi virkað róleg."
— En víkjum aðeins að þínu
tónlistarnámi. Þú hefur auðvitað
verið ákveðin í því frá blautu
barnsbeini að verða söngkona?
„Ekki aldeilis. Ég ætlaði að
verða píanisti, byrjaði að læra á
píanó tíu, ellefu ára gömul f
einkatímum. En fimmtán ára
fór ég í söngnám til Elísabetar
Erlingsdóttur og var hjá henni í
tvö ár. Eftir að ég hætti hjá
henni minnkaði söngáhuginn
smám saman og ég reiknaði ekki
með að fara nokkurn tfma út I
söng af alvöru. En einhvern veg-
inn slysaðist ég þó til að hefja
nám í Tónlistarskólanum 1979.
Sieglinde Kahman hefur verið
minn söngkennari samfleytt síð-
an þá. Þetta hefur síðan farið
stigvaxandi og nú er ekki aftur
snúið."
— Er þá næsta skrefið söng-
nám í útlöndum?
„Ég held ég geti ekki annað en
farið út f áframhaldandi nám.
En hvenær það verður er ekki
ljóst, kannski næsta vetur,
kannski dregst það eitthvað. Það
þarf að hugsa það mál vel og ég
hef einfaldlega ekki haft tíma til
þess ennþá."
— Þú ert sópransöngkona, en
hvers konar?
„Kennari minn segir að ég sé
lýrískur kóleratúr."
— Þýðir það að þú sért betur
fallin til óperusöngs en ella?
„Það held ég ekki. Og í raun-
inni er ég ekki með neina sér-
staka óperudellu. Ég hef gaman
af því að syngja alls konar tón-
list, barrok, óratóríur, sönglög
og eiginlega hvað sem er.“
— í lokin Sigríður, ertu kom-
in á toppinn?
„Nei, ég á langt í land. Ég er
rétt að hefja gönguna um langan
og hlykkjóttan veg sem aldrei
verður séð fyrir endann á. Ég á
eftir að læra geysilega mikið en
sennilega getur maður aldrei
lært nógu mikið. Það er alltaf
hægt að bæta sig. En nú er um
að gera að nota meðbyrinn og
fylgja þessum árangri vel eftir.
Ég er ákveðin í að leggja mig
alla fram i keppninni í sumar.“
Jón Þórarinsson, tónlistarmaður
Morgunbladið/ KÖE
„Það er á valdi ráðamanna
sjónvarpsins að ákveða það. En
fyrir mitt leyti vildi ég gjarnan
að svo væri. Þessi keppni f Card-
iff í Wales verður á hverju ári í
framtíðinni og mér finnst ekki
óeðlilegt að velja íslenska kepp-
andann í innlendri sjónvarps-
keppni. Þetta gefur ungum
söngvurum tækifæri til að
kynna sig þjóðinni og venjast
sjónvarpsvélunum, auk þess sem
slík keppni er þeim hvatning og
uppörvun."
Jón Þórarinsson, einn af dómurunum í söngkeppni sjónvarpsins:
Mat á söng óhjákvæmi-
lega einstaklingsbundið
JÓN l>órarinsson hafði orð fyrir
dómnefndinni sem hafði það
vandasama hlutverk að meta söng
keppenda í söngkeppni sjónvarps-
ins sl. laugardagskvöld. Yfirleitt
var niðurstaða dómaranna fimm
nokkuð samhljóða, nema í tveimur
tilfellum, en í öðru þeirra var ein-
um keppanda skipað bæði í fyrsta
og síðasta sætið. Morgunblaðið
ræddi við Jón Þórarinsson í gær og
var Jón m.a. spurður að því á
hvaða forsendum dómarar byggðu
mat sitt
„Reglurnar sem við fylgdum
voru í höfuðatriðum sniðnar eft-
ir reglum sem beitt verður í
hinni alþjóðlegu söngkeppni f
Wales f sumar. Þetta eru ein-
faldar reglur. Hver dómari raðar
keppendum í töluröð, þann sem
hann telur bestan í fyrsta sætið
og svo framvegis. Hvernig dóm-
arinn kemst að þessari niður-
stöðu er algerlega hans mál.
Það er ekki óeðlilegt að það
veki athygli þegar einn keppandi
fær bæði einn og sex, eða hæstu
og lægstu einkunn. En í rauninni
er þetta ekki eins fráleitt og það
lítur út fyrir að vera, því mat á
söng hlýtur óhjákvæmilega að
vera að talsverðu leyti einstakl-
ingsbundið, og það kemur
kannski skýrast fram þegar um
er að ræða eins fágæta rödd og
þarna átti hlut að rnáli."
— Byggist matið þá einvörð-
ungu á smekk dómaranna?
„Nei, engan veginn. Menn
hlusta eftir raddbeitingu, fram-
burði, túlkun, raddmagni, radd-
fegurð og svo framvegis. Én það
er sjálfsagt einstaklingsbundið á
hvað menn leggja höfuðáherslu."
— En er raunhæft að bera
saman ólíkar raddtegundir,
karlmanns- og kvenraddir, sópr-
an og bassa?
„Já, það held ég að sé. Ég býst
við að hver dómari hafi í hugan-
um ákveðið „ideal", það er að
segja ákveðna hugmynd um það
hvað teljist fullkominn söngur
hverrar raddtegundar. Síðan
reynir hann að meta söng við-
komandi með hliðsjón af því
hversu nærri söngurinn kemst
þessu „ideali“.“
— Hvernig finnst þér að til
hafi tekist á laugardaginn?
„Ég hef nú ekki fengið tæki-
færi til að skoða hvernig þetta
kemur út í sjónvarpi ennþá. Ég
er varla dómbær á það fyrr, því
það er auðvitað allt annað að
fylgjast með þessu „innan frá“
og svo má segja. En ég held þó að
þetta hafi gengið snurðulítið. Að
vísu bar nokkuð á því að sumir
keppenda væru taugaóstyrkir og
það háði þeim nokkuð. En það
var varla við öðru að búast.“
— Er mikið til af frambæri-
legu söngfólki í dag?
„Feikimikið. Það tóku til
dæmis 13 manns þátt í forkeppn-
inni og það var ansi mjótt á
mununum. Og margir prýðilegir
söngvarar tóku alls ekki þátt í
þessari keppni."
— Má búast við því að söng-
keppni af þessu tagi verði árleg-
ur viðburður?