Morgunblaðið - 22.05.1983, Qupperneq 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. MAÍ 1983
t
Útför konu minnar,
METTU BERGSDÓTTUR,
Hrefnugötu 7,
fer fram frá Dómkirk|unni miövikudaginn 25. maí kl. 10.30.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Björgvin Friðriksson.
t
Bróöir okkar og uppeldisbróðir,
ÓLAFUR SVEINSSON,
lést hinn 15. þ.m. á St. Jósefsspítala í Hafnarfiröi.
Jaröarförin hefur farlö fram í kyrrþey aö ósk hins látna.
Guörún Sveinsdóttir,
Bjarni Sveinsson,
Guðrún Jónsdóttir.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960
Minning:
Ragnar Jónsson
lögfræðingur
Öðlingsmaður, Ragnar Jónsson
lögfræðingur, hefur endað sitt
æviskeið 77 ára að aldri. Fæddur
var hann hér í Reykjavík 6. febrú-
ar 1906, en andaðist 14. þ.m. Hann
var sonur þeirra ágætu hjóna Jóns
gullsmiðs Sigmundssonar og
Ragnhiidar Sigurðardóttur, en að
þeim stóðu traustar bændaættir í
Dölum vestur og í Borgarfirði.
Ragnar stundaði nám í Mennta-
skólanum í Reykjavík og lauk það-
an stúdentsprófi 1927, síðasta árið
sem Reykjavíkurskóli var eini
stúdentaskóli landsins. 54 voru
þeir, sem brautskráðust þetta ár, 2
stúlkur og 52 piltar, og eru nú
farnir mjög að týna tölunni. Ragn-
ar er sá 31., sem fer, en 23 eru enn
á lífi.
t
Frændi okkar,
GUÐMUNDUR HELGASON
frá Steinum, Vestmannaeyjum,
veröur jarösunginn frá Fossvogskapellu þriöjudaginn 24. maí nk.,
kl. 10.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Alda Ingólfsdóttir, Jóhann Jóhannsson,
Helga Ingólfsdóttir, Sigurjón Þórhallsson,
og börn.
Það mun tæpast hafa farið framhjá neinum
að nú í vetur hefur SÁÁ gengist fyrir al-
mennri fjársöfnun meðal landsmanna. Efnt
var til söfnunarinnar í þeim tilgangi að afla
fjár til byggingar sjúkrastöðvar sem verið er
að reisa við Grafarvog í Reykjavík en bygg-
ing hennar er risavaxið átak. Ljóst var frá
upphafi að ekki væri unnt að lyfta því Grettis-
taki sem byggingin er, nema með almenn-
um stuðningi íslendinga.
Almenningur á íslandi hefur frá upphafi
sýnt störfum SÁÁ einstakan velvilja og
stuðning. Honum ber því fyrst og fremst að
þakka þá áfangasigra sem náðst hafa og
þá staðreynd, að þúsundir íslendinga hafa
sigrast á áfengisvandamálum sínum og
fundið lífshamingjuna að nýju.
SÁÁ reyndi nýja leið í fjáröflun sinni í vetur.
Gjafabréf voru send inn á öll íslensk heimili
og beðið um stuðning. Undirtektir voru ein-
staklega góðar; þegar hafa safnast um 18
milljónir króna. Skal þetta tækifæri notað til
þess að koma á framfæri hjartanlegum
þökkum SÁÁ til allra þeirra sem veitt hafa
stuðning, með framlögum og óeigingjörnu
starfi við söfnunina. Þær góðu undirtektir
sem samtökin hafa fengið eru hvatning til
að láta ekki merkið niðurfalla og halda bar-
áttunni áfram til sigurs. Þá sem einhverra
hluta vegna hafa orðið fyrir ónæði af
söfnuninni biðjum við velvirðingar. Jafn-
framt, skal á það minnt að formlega lýkur
söfnunni 5. júní n.k. Herslumuninn vantar
nú til þess að unnt sé að ná því markmiði að
Ijúka byggingu sjúkrastöðvarinnar. Því er
heitið á alla sem enn kynnu að vilja leggja
málinu lið, að senda inn gjafabréfin eða
hafa samband við SÁÁ. Hvert eitt lóð sem
lagt er á vogarskálina vegur þungt til þess
að endanlegt takmark náist.
Formaður
SÁÁ.
Ragnar hafði tekið þátt i félags-
starfi skólafólksins, og í mál-
fundafélagi lærdómsdeildar,
„Framtíðinni", naut hann þess
trausts, að hann var kosinn forseti
til að undirbúa fundi og stjórna
þeim. Honum fórst þetta vel úr
hendi. Hann var réttsýnn og
röggsamur og bar jafnvel lengi á
eftir í vorum hópi virðingarheitið
„forseti".
Eins og oft vill verða í skóla,
skiptust menn í klíkur. Ragnar
var einn af fimmmenningum —
quinque viri — en auk Ragnars
voru það þeir Haraldur Bjarna-
son, Símon Jóh. Ágútsson, Lárus
H. Blöndal og undirritaður. Á
kvöldfundum þessara kumpána
var margt talað, og á takteinum
voru ýmis snjallræði til að frelsa
heiminn. En hljóðlátur áheyrandi
var sá, er þetta ritar.
Nú á síðari árum átti Ragnar
frumkvæði að því, að gamlir sam-
stúdentar af þessum árgangi hitt-
ust á sunnudagsmorgnum yfir
kaffibolla til þess að halda við lýði
gömlum og góðum kunningsskap.
Þetta hefur nú viðhaldizt í 14 ár,
þó að Ragnars hafi verið saknað
úr hópnum um þriggja ára skeið
sökum heilsubrests.
í háskóla lagði Ragnar stund á
lögfræði og varð cand. jur. frá Há-
skóla Islands 13. febrúar 1932.
Eftir það var hann við framhalds-
nám í London og Berlín 1932—33
og lagði einkum stund á verka-
lýðslöggjöf. Heimkominn gerðist
hann fulltrúi hjá lögreglustjóra í
Reykjavík. Hann var settur sýslu-
maður í Gullbringu- og Kjósar-
sýslu og bæjarfógeti í Hafnarfirði
á annað ár. Síðan gerðist hann
aftur fulltrúi hjá lögreglustjóra í
Reykjavík og gegndi því starfi í
full 5 ár, en 1. janúar 1940 varð
hann fulltrúi hjá sakadómara.
Þegar embætti sakadómara varð
laust 1945, taldi Ragnar, og líklega
flestir aðrir, að honum bæri emb-
ættið, en svo varð ekki, og við það
hvarf Ragnar úr opinberri þjón-
ustu, að því frátöldu, að hann var
settur hæstaréttarritari í 'h ár,
frá 1. janúar 1946 til 30. júní sama
ár.
Eftir þetta setti Ragnar á stofn
málflutningsstofu og gegndi slík-
um lögmannsstörfum, þar til
heilsan brást fyrir nokkrum árum.
Hann hlaut réttindi til málflutn-
ings fyrir hæstarétti 1. febrúar
1947 og hefur farið með mörg mik-
ilsverð mál fyrir dómstólum. Árið
1971 gerðist ungur lögfræðingur,
Gústaf Þór Tryggvason, félagi
Ragnars um rekstur málflutn-
ingsstofunnar. Enn er þess að
geta, að Ragnar hefur setið í
stjórnskipuðum nefndum til úr-
lausnar ýmsum viðamiklum mál-
efnum.
Nú er eftir að geta um aðra hlið
á starfsemi og hugðarefnum
Ragnars, en það er bókmennta-
áhugi hans. Hann tók ungur að
árum að viða að sér bókum og átti
orðið gott og fallegt safn. Hann
var í stjórnum og fulltrúaráðum
útgáfufélaga, svo sem Máls og
menningar, Landnámu og Hins
ísl. bókmenntafélags. Árið 1944
stofnaði hann bókaforlagið
„Hlaðbúð", sem hann rak í 20 ár
og gaf aðeins út vandaðar og góðar
bækur. Formaður Bóksalafélags
íslands var Ragnar í nokkur ár.
Enn skal telja, að Ragnar hafði