Morgunblaðið - 03.07.1983, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JÚLÍ 1983
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
GUÐMUNDUR ÓLAFS,
lést 1. júlí.
Elfn Ólafs,
Valgeröur, Bergljót og Ástríóur.
t
Bróöir okkar,
EINAR JÚLÍUS GUDMUNDSSON,
bifreiöarstóri,
lést af slysförum 30. júní.
Guðlaug Guömundsdóttir,
Jóhanna Guömundsdóttir,
Laufey Guömundsdóttir,
Kristfn Guðmundsdóttir.
Útför
ÞÓRÐAR ÁMUNDASONAR,
veröur gerð frá Kópavogskirkju mánudaginn 4. júlt kl. 1.30. Jarö-
sett veröur í Gufuneskirkjugaröi. Þeim sem vilja minnast hans er
bent á Hjúkrunarheimiliö Sunnuhltö, Kópavogi.
Fyrir hönd systkina,
Jakobína Ámundadóttír, Ámundi Ævar.
t
Móöir okkar og tengdamóöir,
MAGNEA INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR,
frá Hólmfastkoti
er lést á Hjúkrunardeild Hrafnistu, Hafnarfiröi, 20. júní, veröur
jarösungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík þriöjudaginn 5. júli kl.
13.30.
Fyrir hönd vandamanna.
Valgeróur Bjarnadóttir, Sigurgrímur Grfmsson,
Magnea Banfa Bjarnadóttir, Valdemar Konráósson,
Guómundur Bjarnason, María Jónsdóttir,
María Halldórsdóttir.
t
Móöir okkar, tengdamóöir, amma og langamma,
ÁSTRÓS ÞORSTEINSDÓTTIR,
Blómvallagötu 12,
(Minni-Grund),
áóur á Grundarstfg 21,
veröur jarösungin frá Hallgrímskirkju þriöjudaginn 5. júli kl. 15.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaö, en þeir sem vilja minnast
hinnar látnu láti Hallgrímskírkju njóta þess.
Jarösett veröur í Gufuneskirkjugaröi.
Þorbjörg Ingólfsdóttir, Páll Eggertsson,
Ingibjörg Ingólfsdóttir, Bjarni Sigurbjörnsson,
Guömundur Kr. Októson,
Aóalsteinn Dalmann Októson, Gyóa Erlingsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum inrilega samúö og hiýhug vlö andlát og útför móöur
okkar og tengdamóöur,
AÐALHEIÐAR DÝRFJÖRÐ,
frá ísafirði,
Starhólma 8, Kópavogi.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks deildar 2A, Landakoti, fyrir
góöa umönnun.
Guöríöur Siguröardóttir,
Mikkalína Siguróardóttir,
Kristín Siguróardóttir,
Ólöf Siguróardóttir,
Guðmunda Siguröardóttir,
Aðalheiður Siguröardóttir,
barnabörn og
Friöþjófur Hraundal,
Ari Guómundsson,
Halldór Sigurösson,
Þóröur Guðlaugsson,
Jón Viöar Tryggvason,
Magnús Snæbjörnsson,
barnabarnabörn.
Minning:
Oddný Aðalbjörg
Methúsalemsdóttir
Þann 28. febrúar 1891 fæddist
að Burstafelli f Vopnafirði lítill
rauðhærður telpuangi. Telpan
hlaut nafnið Oddný Aðalbjörg.
Oddný var nafn móðurömmunnar,
en Aðalbjörg nafn föðursystur,
sem dó kornung. Foreldrarnir
voru Methúsalem Ginarsson
óðalsbóndi á Burstafelli og kona
hans Elín ölafsdóttir frá
Sveinsstöðum í Þingi. Þau hjónin
höfðu áður eignast 8 börn, 2 sem
dóu kornabörn og 6 sem komust til
fullorðinsára. Þau voru: ólafur,
Einar, Halldór, Salína, Björn og
Methúsalem. Eitt barn fæddist
síðar, en dó fárra daga. Oddný var
því yngst í systkinahópnum, litla
systir, en auðvitað gat það haft
bæði kosti og galla. Hún var auga-
steinn foreldra sinna, ekki síst
föður síns.
Og litla telpan óx og dafnaði, þó
aldrei yrði hún hávaxin, varð ung
og fríð heimasæta með rauðgullið
hár, síðan röggsöm húsfreyja á
stóru sveitaheimili marga áratugi.
Hvíthærð og höfðingleg varð hún
öldruð. Síðustu árin dvaldist hún
ásamt eiginmanni sínum í skjóli
dóttur þeirra og tengdasonar í
Vopnafjarðarkauptúni. Hún and-
aðist í heilsugæslustöðinni á
Vopnafirði þann 20. apríl, en þar
naut hún góðrar umönnunar síð-
ustu mánuðina.
Þannig var saga Oddnýjar föð-
ursystur minnar í allra stærstu
dráttum.
Oddný ólst upp á stóru heimili,
móðir hennar var sérstök dugnað-
ar- og myndarhúsmóðir og bæði
voru foreldrarnir handlagin. Sú
menntun sem hún hlaut til munns
og handar í foreldrahúsum varð
henni góður grunnur til að byggja
á, en alla ævi var hún að læra, að
sögn hennar sjálfrar, þó seta á
skólabekk væri ekki löng. Um
fermingaraldur var hún einn vet-
ur í unglingaskóla á Vopnafirði og
hafði þar mjög góðan kennara.
Áður hafði hún notið góðs af, er
yngstu bræður hennar fengu til-
sögn í einhverjum bóklegum
greinum. Unglingur var hún vetr-
arpart á Húsavík hjá Kristínu
Guðjohnsen frænku sinni, hefur
þar eflaust fengið tilsögn f hann-
yrðum í viðbót við það, sem hún
hafði lært heima fyrir. En þær
Salína voru báðar miklar hann-
yrðakonur og listfengar. Veturinn
1912—13 var hún við nám í Hús-
stjórnarskóla Reykjavíkur. Þá um
vorið var hún einnig á garðyrkju-
námskeiði hjá Einari Helgasyni í
Gróðrarstöð Reykjavíkur, og þar
með var garðyrkjuáhugi hennar
vakinn. Fyrsti garðurinn hennar
var smáblettur sunnan undir bæn-
um Burstafelli, með líklega þrem
trjáplöntum og nokkrum hnausum
af fjölærum blómum. Þann garð
stækkaði faðir minn síðar. Vetur-
inn 1915—16 dvaldi hún nokkra
mánuði í Kaupmannahöfn, sér til
gagns og gamans. Haustið 1918 fór
hún til Noregs og dvaldi þar hjá
vinafólki sínu þann vetur. Um vor-
ið eignaðist hún son, Þóri Guð-
mundsson. í Noregi var hún tvö
ár, og mun sjóndeildarhringurinn
hafa víkkað mikið þann tíma. Þeg-
ar hún kom þaðan hafði hún m.a.
með sér vefstól. Sá vefstóll átti
eftir að koma mikið við búskap-
arsögu hennar, því mikið óf hún í
honum, rúmteppi, dívanteppi,
veggstykki, gluggatjöld, borðrenn-
inga, gólfrenninga, púða, hand-
klæði og mottur. Þetta óf hún eftir
að ég man eftir, en áður fyrr mun
hún einnig hafa ofið eitthvað af
fataefnum.
Vorið 1916 byrjaði Methúsalem
faðir minn búskap á Burstafelli á
móti Ólafi bróður sínum og Ás-
rúnu Jörgensdóttur konu hans.
Oddný var þá ráðskona hjá bróður
sínum og var það næstu árin til
skiptis við Salínu systur þeirra.
En 28. júní 1924 giftist hún eft-
irlifandi eiginmanni sinum, Frið-
riki Sigurjónssyni bónda í Ytri-
Hlíð. í Ytri-Hlíð bjuggu þau allan
sinn búskap, eða í 51 ár. Fyrst að
einhverju leyti í tvíbýli við for-
eldra Friðriks, Valgerði Helga-
dóttur og Sigurjón Hallgrímsson,
síðan í einbýli í fjöldamörg ár, en
mörg seinni árin í tvíbýli við Sig-
urjón son sinn og Guðrúnu konu
hans. Ytri-Hlíð mun ekki hafa
verið nein stórbýlisjörð, þegar
Oddný og Friðrik hófu þar búskap,
en með einstökum dugnaði og hag-
sýni, gerðu þau jörðina að stór-
býli. Að vísu voru þau ekki bara
tvö þar að verki, heldur nutu góðr-
ar aðstoðar og vil ég þar sérstak-
lega nefna Vilhjálm Sigfússon
sem var hjá þeim allan búskap
þeirra og vann heimili og búi af
einstakri trúmennsku. Þau hjónin
gátu síðan glaðst yfir að sjá bú-
skapinn halda áfram að vaxa og
blómstra í höndum sonar síns og
tengdadóttur og síðan einnig sona
þeirra.
Oddný og Friðrik eignuðust þrjú
börn. Þau eru: Elín, gift Snorra
Sigurðssyni. Þau búa í Hjarðar-
haga í Eyjafirði og eiga fimm
börn. Sigurjón bóndi í Ytri-Hlíð,
kvæntur Guðrúnu Emilsdóttur,
þau eiga fimm börn. Valgerður
Halldóra, gift Sveini Sveinssyni,
þau búa í Vopnafjarðarkauptúni
og eiga fjögur börn. Fjarskylda
frænku Oddnýjar tóku þau hjónin
í fóstur, mánaðargamla, gáfu
henni nöfnin Dóra Lára Friðriks-
dóttir og ólu hana upp til fullorð-
insára. Hún er gift Ásgrími Þor-
steinssyni, þau búa á Akureyri.
Þórir sonur Oddnýjar er k' æLtur
Arnfríði Snorradóttur, hálfsystur
minni, dóttur móður okkar af
fyrra hjónabandi hennar. Þau eiga
fimm böm og búa í Reykjavík, og
er Þórir innkaupastjóri hjá Sölu-
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960
Tökum að okkur að rétta og
lagfæra legsteina í kirkjugörðum.
s
S.HEL6AS0N HF
STEINSMKUA
SKEMMUVEO 46 SlMI 70677
Legsteinar
Framleiðum ailar stærðir og gerðir af legsteinum.
Veitum fúslega uppiýsingar og ráðgjöf
um gerð og val legsteina.
S.HELGASON HF
STEINSfWIÐJA
SK0JMUVE3I 4« SÍMt 7867?
miðstöð Hraðfrystihúsanna. Mér
telst til að langömmubörnin henn-
ar Oddnýjar hafi verið 26 þegar
hún lést. Ég hef tekið eftir, að
a.m.k. sum þeirra nefndu hana
alltaf „Oddnýju ömmu", kannski
af því að þrátt fyrir árafjöldann
hafi þeim fundist hún alls ekki
vera svo gömul að hún væri lang-
amma.
Ég man Ytri-Hlíð fyrst fyrir
nær 50 árum, það er með fyrstu
bernskuminningum mínum og
a.m.k. fyrstu ferðaminningarnar.
Ég fékk að fara með foreldrum
mínum í heimsókn þangað á
hverju sumri. Systir mín og oftast
fleiri voru í hópnum. Farið var á
laugardegi norður yfir háls og
auðvitað á hestum, gist og komið
aftur heim næsta kvöld. Þetta
voru dýrlegar ferðir, jafnvel þó
mig sundlaði ofboðslega þegar far-
ið var yfir Vesturdalsá, þó hún
þyki nú ekki mikið vatnsfall. Ansi
var blautt undir hóf, þegar farið
var frá ánni og áfram upp með
gamla túngarðinum. Þetta var
nefnilega áður en mýrarnar voru
þurrkaðar og túnið óx í allar áttir.
Þegar að túnhliðinu kom, beið þar
vanalega einhver til að opna og
heima á hlaði fögnuðu hjónin
gestum sínum innilega, frænka
mín dálítið hátöluð, fasmikil og
hressileg, húsbóndinn brosandi og
prúðmannlegur, en ekki síður
innilegur. Síðan var boðið til stofu
og núna þegar ég hugsa um þetta
svona löngu seinna, þá finn ég enn
í huganum lyktina sem var í stof-
unni. Hún var nefnilega sérstök.
Þetta var rósailmurinn hennar
Oddnýjar. Oddný ræktaði alls
staðar blóm, bæði á mögulegum og
ómögulegum stöðum og því hélt
hún áfram alla tíð. Gamli bærinn
í Ytri-Hlíð var ekki stór og á
fyrstu búskaparárum sínum
byggðu þau hjónin þessa stofu
sunnan við bæinn og áfasta hon-
um. Þarna sunnan við stofuna bjó
Oddný til lítinn trjá- og blóma-
garð. Mér fannst þó alltaf miklu
merkilegri garðurinn sem var í
hlaðvarpanum. 1 mínu barnsminni
var hann stórkostlegur. Þar voru
einhver tré, rifsrunnar, eitthvað
af blómum og svo beð með alls-
kyns grænmeti en slíkt var nú
ekki aldeilis á hverjum bæ á þeim
árum, rófur og kartöflur látnar
duga. Svo var þarna niðurgrafin
tunna, i hana var látið renna vatn
í slöngu úr krana inni í eldhúsi og
þarna var þá komið vatn til að
vökva þennan ágæta garð. Þessar
helgar liðu alltof fljótt. Oftast
munu fleiri gestir hafa komið á
sunnudögum. Væri gott veður var
farið út í leiki, „hlaupið í skarðið"
og sitthvað fleira, ekkert kyn-
slóðabil, allir með og Oddný
stjórnaði.
Seinna var byggt nýtt steinhús
neðar í túninu og þar kom Oddný
upp feiknastórum trjá- og blóma-
garði. Þetta var stórvirki og er í
raun og veru ailtof stór heimilis-
garður. En Oddný var stórhuga og
þetta hafði alltaf verið hennar
draumur. Margir réttu henni
hjálparhönd við þennan garð en
þó átti hún þar langflest handtök-
in sjálf og þar átti hún margar
unaðsstundir og þar munu margar
váur hafa orðið til, þó líklega hafi
hún aldrei sett þær á blað. Igamla
garðinum var reynihrisla, sem
hún hafði flutt úr Burstafells-
skógi. Oddný kallaði hana Burst,
og gamla Burst var formóðir