Morgunblaðið - 20.07.1983, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 20. JÚLÍ 1983
t
ANNA SIGURÐARDÓTTIR,
Irá Hrepphólum,
andaöist í Hrafnistu í Hafnarfiröi þann 18. júlí.
Vandamenn.
t
Hjartkær eiginmaöur minn,
GUNNAR P. BJÖRNSSON,
Bróvallagötu 18, Reykjavfk,
lést 18. júlí.
Guörún M. Vilhjálmsdóttir.
t
Eiginmaöur minn,
EGGERT F. GUDMUNDSSON,
listmálari,
andaöist aöfaranótt 19. júlí í Landakotsspítala.
Elsa Jóhannesdóttir.
t
KRISTJANA PÉTURSDÓTTIR HJALTESTED,
er látin. Jaröarförin hefur fariö fram. Þökkum auösýnda samúö.
Börn hinnar látnu
og aörir aðstandendur.
t
Eiginmaöur minn, faðir, tengdafaöir og afi,
HALLGRÍMUR JÓNSSON,
fyrrv. húsvöröur hjá Sláturfálagi Suöurlands,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 22. júlí kl. 10.30.
Blóm afþökkuö en þeir, sem vildu minnast hins látna vinsamlegast
láti elli- og hjúkrunarheimiliö Grund njóta þess.
Þóranna Magnúsdóttir,
Jónas Hallgrímsson, Anna Margrét Lárusdóttir,
og börn.
t
Kveöjuathöfn um fööur okkar,
GUÐMUND HALLDÓRSSON,
frá fsafiröi,
fer fram í Fossvogskirkju fimmtudaginn 21. júlí kl. 15.00. Útförin
veröur gerö frá ísafjaröarkirkju laugardaginn 23. júlí kl. 10.30.
Þeim, sem vildu minnast hins látna er bent á líknarstofnanir.
Friórik L. Guðmundsson,
Guömundur L. Þ. Guómundsson,
Salóme M. Guömundsdóttir,
Guörún Guömundsdóttir.
t
Þökkum aösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför frænku
okkar,
RAGNHEIÐAR GUDJÓNSDÓTTUR,
Goöheimum 1.
Franklín Jónsson,
Gunnar Jónsson.
t
Innilegt þakklæti sendum viö öll'jm þeim sem sýndu okkur hlýhug
og vinsemd viö fráfall
GUÐMUNDAR ÓLAFS.
Elín Ólafs,
Valgerður og Magni Guömundsson,
Bergljót og Ólafur Björgúlfsson,
Ástríóur
og barnabörn.
t
Þökkum innilega samúö og vinarhug viö andlát og jaröarför
HARDARJÓNSSONAR,
Suóurgötu 6, Seyöisfirói.
Fyrir hönd vandamanna,
Rós Níelsdóttir.
Minning:
Hans Þór Jóhanns-
son tæknifrœöingur
Kveðja frá Rotaryklúbbi
Seltjarnarness
Við kveðjum í dag einn af
stofnfélögum Rotaryklúbbs Sel-
tjarnarness, Hans Þór Jóhanns-
son, sem andaðist hinn 8. júlí síð-
astliðinn, aðeins 57 ára að aldri.
Hann hafði þá um tíma legið á
sjúkrahúsi vegna augnaðgerðar,
sem virtist hafa tekizt vel, en and-
aðist síðan skyndilega af völdum
hjartabilunar. Allir vissum við
rotaryfélagar að hjartamein hafði
hrjáð Þór um allmörg ár og hann
hafði barizt gegn því af mikilli
karlmennsku og jafnvel tekið
meiri áhættu en venjulegt er til
þess að reyna að fá lækningu.
Virtist hann allvel hress síðustu
mánuði og hann hafði nýlega verið
eriendis hjá dóttur sinni. Nú bar
sjúkdóminn hins vegar svo brátt
að og með nýjum hætti þannig að
ekki varð komið við neinni lækn-
ingu.
Hans Þór Jóhannsson var fædd-
ur á Seyðisfirði 4. desember 1925.
Hann var sonur Jóhanns Hans-
sonar vélsmiðjustjóra þar og konu
hans Jónínu Stefánsdóttur. Henn-
ar faðir var Stefán Th. Jónsson,
kaupmaður, útgerðarmaður og
bæjarfulltrúi á Seyðisfirði. Var
Stefán með kunnustu borgurum
Seyðisfjarðar á uppgangstímum
þar um aldamótin og kom víða við
sögu. Systkini Þórs eru Stefán,
forstjóri á Seyðisfirði og Helga,
húsfreyja í Reykjavík. Þór byrjaði
ungur að starfa í vélsmiðju föður
síns, en 17 ára að aldri fór hann til
Reykjavíkur og settist í Verzlun-
arskólann. Þaðan lauk hann verzl-
unarprófi, en hugurinn stóð frem-
ur til iðju en verzlunar og því fór
Þór í Iðnskólann í Reykjavík og
þaðan til Englands til náms í
málmfræði. Frá Englandi kom
hann lærður málmfræðingur um
1950. Fyrsta starf Þórs eftir heim-
komuna var við verkstjórn í vél-
smiðjunni Héðni, og starfaði hann
þar í nokkur ár eða þar til hann
stofnaði eigið fyrirtæki, Járn-
steypu Þórs Jóhannssonar, sem
síðustu árin hefur verið á Ártúns-
höfða. Þór kvæntist árið 1953 eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Sigurrós
Baldvinsdóttur. Þau eignuðust
þrjú börn, Guðrúnu íris, Jóhann
og Baldvin. Á Seltjarnarnesi
bjuggu Þór og fjölskylda hans frá
1964.
Þegar Rotaryklúbbur Seltjarn-
arness var stofnaður árið 1971,
var Hans Þór Jóhannsson meðal
stofnenda. Hann hafði þá fyrir
nokkru sezt að á nesinu og hafði
áhuga á að kynnast þar mönnum
og málefnum. Nýi klúbburinn varð
vettvangur slíkra kynna. Þór var
alla tíð í hópi áhugasömustu fé-
laga, sótti vel fundi og var ávallt
reiðubúinn til þess að taka að sér
störf í þágu klúbbsins. í stjórn sat
hann á árunum 1975—78. Viðræð-
ur undir borðum og skoðanaskipti
við félagana voru það sem hann
einkum sóttist eftir í klúbbstarf-
inu, og það vakti fljótt athygli
nýrra félaga, hversu kært honum
var að minnast æskustöðvanna á
Seyðisfirði. Hann ræddi gjarnan
um það fólk, sem þar hafði verið
honum samtíða og ef hann vissi,
að viðmælandi kynni að hitta ein-
hverja gamla Seyðfirðinga, bað
hann jafnan fyrir kveðju til
þeirra. Hann lýsti oft á skemmti-
legan hátt því mannlífi, sem lifað
var á Seyðisfirði á árum kreppu og
heimsstyrjaldar. Þetta voru ekki
uppgangstímar eystra og Seyð-
firðingar voru sagðir lifa á því að
selja hver öðrum alls kyns dót.
Það var þó ekki sannleikanum
samkvæmt og meðal þess, sem
þeir höfðu upp á að bjóða, var ein
bezt búna vélsmiðja landsins, sem
Jóhann, faðir Þórs, hafði sett á
stofn árið 1906. Á togaraöld varð
þessi smiðja afar nytsamlegt
þjónustufyrirtæki og þangað sóttu
íslenzkir sem erlendir togarar til
viðgerða, ef eitthvað bjátaði á. Sá
er þetta ritar, minnist þess frá í
vor, er Þór lýsti því, hversu Tjall-
arnir voru ánægðir með þær við-
gerðir sem þeir gátu fengið í
Vélsmiðju Seyðisfjarðar. Ef ekki
voru varahlutir tiltækir, voru þeir
bara smíðaðir á staðnum og
t
Þökkum innllega auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og jarö-
arför eiginmanns míns, föður, tengdafööur og afa,
ÓLAFS PÉTURSSONAR,
bónda,
ökrum, Mosfellssveit.
Oddný Helgadóttir,
Inga Asta Olafsdóttir,
Helgi Ólafsson,
Katrín Ólafsdóttir,
Pétur Haukur Ólafsson,
og
Steinþór Árnason,
Drðfn Sigurgeirsdóttir,
Jón Sveinsson,
Louisa Siguröardóttir
barnabörn.
t
Þökkum samúö vegna andláts og útfarar móöur okkar, tengda-
móöur, ömmu og langömmu^
SIGRÍÐAR ÁRNÝJAR EYJÓLFSDÓTTUR,
Hafnarfirói.
Sérstaklega er starfsfólki Sólvangs í Hafnarflröi þökkuö umönnun
og góövild í hennar garö.
Kristín Magnúsdóttir,
Gunnar E. Magnússon,
Magnús St. Magnússon,
Áslaug Magnúsdóttir,
Sigríður M. Biering, Agnar Biering,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sigurg. Guömundsson,
Ásthildur Magnúsdóttir,
Guórún Guömundsdóttir,
Lokað
í dag vegna jarðarfarar,
HANS ÞÓRS JÓHANNESSONAR.
Járnsteypa Þórs Jóhannssonar.
reyndust ekki síður en þeir sem
fengust í Grimsby og Hull. Það
duldist engum, sem ræddi við Þór
um Seyðisfjörð og þá starfsemi,
sem verið hafði í fyrirtæki föður
hans, að þar hafði ráðið ríkjum
áhugi á að leysa hvers manns
vanda og leggja metnað í gott
handbragð hins trausta kunnáttu-
manns. Þessi viðhorf mótuðu án
efa störf Þórs síðar á lífsleiðinni.
Félagar í Rotaryklúbbi Sel-
tjarnarness þakka Hans Þór Jó-
hannssyni góð kynni og færa eig-
inkonu hans, börnum og öðrum
aðstandendum innilegar samúð-
arkveðjur.
Heimir Þorleifsson
Þór lést 8. júlí sl.
Þrátt fyrir langvarandi veikindi
hans kom fregnin um skyndilegt
lát hans á óvart. Hann var á
Landakotsspítala er hann lést,
hafði gengið þar undir uppskurð á
auga nokkrum dögum áður, en
virtist á batavegi.
Hann fæddist á Seyðisfirði 4.
desember 1925. Foreldrar hans
voru sæmdarhjónin Jónína Stef-
ánsdóttir og Jóhann Hansson,
vélsmíðameistari. Börn þeirra
voru þrjú: Helga ólafía, Stefán og
Hans Þór, sem var þeirra yngstur.
Þór giftist eftirlifandi konu sinni,
Sigurrósu Baldvinsdóttur, 9. maí
1953 og eignuðust þau þrjú börn,
Guðrúnu Iris, Jóhann og Baldvin.
Þór valdi sér snemma lífsstarf og
sneið menntun sína við það. Hann
lauk Verslunarskólaprófi árið
1945. Að því loknu fór hann til
Danmerkur og vann þar í eitt ár á
málmsteypuverkstæði, en hafði
áður lokið sveinsprófi í járnsteypu
hér heima. Síðan lá leiðin á tækni-
skóla í Englandi, en þaðan útskrif-
aðist hann sem tæknifræðingur
árið 1950.
Kynni okkar Þórs hófstu fljót-
lega eftir komu hans frá námi.
Ekki leið á löngu áður en ég gerði
mér ljóst hvílíkur afbragðsmaður
hann var, drenglyndur, heiðarleg-
ur og athafnasamur. Hann var
haldinn þeim hvötum að vilja
vinna og framkvæma sjálfstætt.
Hann reisti verkstæðishús og hef-
ur rekið þar málmsteypu síðan.
Síðustu vikur og mánuði var hug-
ur hans bundinn nýju verkstæðis-
húsi, undirbúningi var lokið og
hann beið óþreyjufullur eftir að
geta hafist handa.
Fyrir um það bil 9 árum veiktist
Þór af þeim sjúkdómi er átti eftir
að verða honum að aldurtila. Það
hvarflaði ekki að honum að gefast
upp þótt sjúkdómurinn væri al-
varlegur. Þess vegna fór hann í
desember 1980 til London í hjarta-
uppskurð, enda þótt margir teldu
slíkt vonlítið. En uppskurðurinn
heppnaðist vonum framar og gaf
honum dálítinn frest. Þór var
ávallt tillitssamur í skiptum sín-
um við aðra, virti skoðanir þeirra
og naut í staðinn vináttu og virð-
ingar.
I erfiðum sjúkdómi brast hon-
um aldrei kjarkur né sálarstyrkur.
Á þessari stundu er mér efst í
huga þakklæti fyrir vináttu og
umhyggju hans mér til handa.
Við hjónin kveðjum kæran
bróður og vin og biðjum góðan guð
að leiða hann inn í nýjan heim.
Við vottum konu hans og börn-
um og öðrum ástvinum hans inni-
lega samúð og biðjum um styrk
þeim til handa.
Jónas Guðmundsson.