Morgunblaðið - 20.11.1983, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. NÓVEMBER 1983
43
Marta Ólafs-
dóttir - Minning
leið og hann hafði þann kost að
geta á auðveldan hátt aflað sér
góðra vina.
Það vissi ég að Þorsteinn vinur
minn vissi fyrir nokkru síðan að
hverju stefndi. Hann var sáttur
við endalokin að vissu leyti, en
vissi ég þó að hann vildi bæta
fyrir ýmislegt, sérstaklega þó í
viðmóti við börn sín og eiginkonu.
Eins og ég sagði hér að framan,
kom ást hans fram á annarlegan
hátt á stundum. Þetta þekktu þeir
sem honum voru nánastir, enda
var það Guðrún, ástkær eiginkona
hans, sem skildi þetta best, og hún
var sú, sem hann vildi hafa hjá sér
alla daga og öll kvöld meðan á
sjúkrahúsdvöl stóð. Guðrúnu var
það einnig til ánægju að geta verið
með ástvini sínum þó hún þyrfti
að horfa á hann hverfa smám
saman. Þökk sé Guðrúnu, þökk sé
þeim báðum fyrir vináttu í okkar
garð. Fyrir hönd fjölskyldunnar í
Bjarmalandi vil ég votta Guðrúnu
og börnunum samúð okkar.
Guðm. Þór Pálsson
Vinur minn og samstarfsmaður,
Þorsteinn Magnússon, trésmíða-
meistari, er horfinn á braut.
Hann var Vestmanneyingur,
fæddur 30. júní 1919. Hann stund-
aði nám i húsgagnasmíði hjá
Gamla Kompaníinu 1938, og lauk
sveinsprófi í þeirri iðn 1942. Vann
hann þar sem sveinn og síðan
meistari til 1950. Þá stofnaði hann
byggingafyrirtækið Smið í Vest-
mannaeyjum, og stóð þar fyrir
fjölda stórra og smárra bygginga
frá 1951 til 1973. Þá varð hann
verkstjóri og umsjónarmaður
bygginga hjá Vestmannaeyja-
kaupstað frá 1973 til 1977.
Hinn 18. maí 1977 var stofnað
til Smíðahúss Kópavogskaupstað-
ar, og valdist hann til forstöðu
þeirrar stofnunar, sem átti að
annast allt viðhald bæjarbygg-
inga. Þar bar fundum okkar sam-
an. Þessi stofnun jók fljótlega við
sig verkefnum og fjölda smiða, og
var það vegna hins ötula forstöðu-
manns, sem vildi vanda allra
leysa. Þetta fyrirtæki fannst hon-
um hann þyrfti að reka sem sitt
eigið, af stakri samvizkusemi og
trúmennsku, og hefi ég aldrei unn-
ið með slíkum manni sem Þor-
steinn var á öllum sviðum. Ef hon-
um fannst hann ekki getað staðið
við gefin loforð, stóð ég hann oft
að því að skjótast á verkstæðið um
helgar, og vinna þar að einhverju,
sem hann hafði lofað á mánudegi.
Nú er þessi trúverðugi, mæti ■
vinur minn horfinn úr þessu lífi.
Hann átti við heilsubrest að stríða
síðustu árin, og fór í hjartaaðgerð
til London í nóvember 1980. Náði
hann sér ótrúlega fljótt eftir þá
aðgerð, og taldi sig færan um hvað
sem var. Við samstarfsmenn hans
töldum oft að kapp væri meira en
forsjá gagnvart vinnu, því hann
hlífði sér hvergi. Hann var mikill
atorkumaður og afkastaði miklu. í
umgengni var hann ljúfur og góð-
ur félagi og ávann sér trúnað og
traust þeirra, sem hann hafði
samskipti við.
Hann vann hverja stund milli
þess sem hann fór í rannsóknir
eða meðferð á spítala. í byrjun
október sl. fékkst hann loks til
þess að fara í sumarfrí, og fór
hann þá til barna sinna í Vest-
mannaeyjum. Hann kom ekki til
starfa úr því fríi, því inn á spítala
var hann lagður þegar heim kom.
Þar háði hann stríðið mikla, en við
hlið hans sat Guðrún kona hans og
róaði hug hans til svefns á hverju
kvöldi með hlýrri hönd sinni.
Við samstarfsmenn hans í
Smíðahúsinu söknum hans mikið
og þökkum samfylgdina.
Að Litlahjalla 7 í Kópavogi, þar
sem kona hans, Guðrún A. Gunn-
arsson, og börn höfðu búið sér fag-
urt heimili, ríkir nú sorg. Guð
gefi, að minningin um góðan
mann megi lifa, og styðja og
styrkja aðstandendur hans.
Sigurður Gíslason
Jarðarför hans fer fram frá
Kópavogskirkju mánudaginn 21.
nóv. kl. 15.
Fædd 3. júní 1894
Dáin 12. nóvember 1983
Drottinn gaf og drottinn tók.
Marta Ólafsdóttir lést í Landspít-
alanum síðdegis laugardaginn 12.
nóvember.
Undir öðru þaki í næsta ná-
grenni voru nýfædd tvö barna-
barnabörn. Það voru stúlkur. Önn-
ur er fædd 2. nóvember, hin 11.
nóvember.
Marta fæddist í Hrísakoti i
Helgafellssveit 3. júní 1894. For-
eldrar hennar voru ólafur Ólafs-
son, bóndi og síðar hótelhaldari í
Stykkishólmi, og Málfríður Jón-
asdóttir, ættuð úr Flóanum.
Systkini Mörtu voru sex. Af
þeim er Steinunn, sem gift var
Magnúsi G. Guðnasyni, steinsmið,
ein á lífi. Frímann, fv. forstjóri
Hampiðjunnar, lést 1956. Kona
hans var Jónína Guðmundsdóttir.
Fjögur systkinanna létust um f
tvítugsaldur.
Ótrúleg er sú breyting á öllum
sviðum, sem kynslóð Mörtu hefur
lifað. Allir kynntust hinni hörðu
lífsbaráttu. Sjálf sagðist Marta
ætíð hafa verið sólarmegin í líf-
inu. Foreldrarnir flytja til
Reykjavíkur og Marta vinnur
meðal annars að saumaskap,
framreiðslu og lengst af við af-
greiðslu. Eignaðist hún á þeim ár-
um margar góðar vinkonur. Þá
fékk Marta tækifæri til ársdvalar
í Danmörku og hefur það vissu-
lega víkkað sjóndeildarhringinn.
Þáttaskil verða í lífi Mörtu, er
hún giftist 14. janúar 1928 Vil-
hjálmi Jónssyni, húsasmíðameist-
ara. Vilhjálmur fæddist á Skarði í
Gnúpverjahreppi 31. maí 1901.
Á unga aldri missir hann móður
sína. Faðir hans tekur sig þá upp
og flytur til Kanada með fjögur
börn en þrem er komið f fóstur
heima. Svo vill til, að yngsti bróð-
irinn, Ársæll, verður kjörsonur
Magnúsar G. Guðnasonar og fyrri
konu hans, en að henni látinni tek-
ur Steinunn, systir Mörtu, við
uppeldinu. Ársæll, steinsmiður,
sem nú er látinn, var kvæntur ínu
Magnússon. Með þessum fjöl-
skyldum tekst hin besta vinátta og
leið varla sú helgi hér áður fyrr,
að ekki væri komið saman. Vil-
hjálmur hafði lært trésmíðar,
húsgagna- og síðar húsasmíði, á
Eyrarbakka hjá hinum besta fag-
manni. Lærisveinninn var næmur
og árangurinn verður eftir því.
Verkefnin voru margvísleg. Kom
það sér vel, þegar þau Marta réð-
ust í húsbyggingu á Shellvegi 8A í
Skerjafirði, en þar búa þau í 19 ár.
Börnin urðu þrjú, Manfreð, arki-
tekt, kvæntur Erlu Sigurjónsdótt-
ur, Steinunn, einkaritari, var gift
Konráði Þorsteinssyni, verslun-
armanni, sem nú er látinn, býr
með Karli O. Karlssyni, og Karen,
kennari, gift Þorvaldi óskarssyni.
Þá ólu þau upp dótturson, Vilmar
Þór Kristinsson, flugmann,
kvæntur Unni Gunnarsdóttur.
Barnabörnin eru 13 á lífi og
barnabarnabörnin eru orðin 13.
Árið 1947 hafði Vilhjálmur
byggt húsið Drápuhlíð 2 og verður
þar síðan heimili fjölskyldunnar.
Gestkvæmt er hjá þeim Mörtu.
Borgin byggist í austur og Drápu-
hlíðin verður meira miðsvæðis.
Það er því oft hellt upp á könnuna
og glaðværð rikjandi. Svo var líka
íbúðin í kjallaranum oftast setin
af ættingjum.
Öll nutu börnin handleiðslu og
hagleiks Vilhjálms við eigin hús-
byggingar og verður það seint full-
þakkað. Hann lést 10. júlí 1972.
Eftir fráfall Vilhjálms sést vel
styrkur Mörtu. Orgelleikur eig-
inmannsins er að vísu þagnaður
og fleiri strengir brostnir, en hug-
urinn og góðvildin er sú sama.
Marta átti létta og hreina lund.
Hún sagði sina meiningu, hvort
sem mönnum líkaði betur eða
verr, en var svo fljót að slá á létt-
ari strengi. Hún var létt á fæti og
fór flesta morgna í smágönguferð-
ir, enda reyndist það besta ráðið
við höfuðverk, sem þjáði hana síð-
ustu árin.
Fyrri hluta júnímánaðar verður
hún fyrir áfalli og er flutt á spít-
ala. Þaðan á hún ekki afturkvæmt.
Aðstandendur vilja þakka
hjúkrunar- og starfsfólki á deild
11B Landspítalans sérstaklega
góða umönnun við Mörtu.
Blessuð sé minning hennar.
Útför hennar verður gerð frá
Fossvogskirkju, mánudaginn 21.
nóvember kl. 13.30.
Þorvaldur Óskarsson
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATHYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með góð-
um fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hliA
stætt með greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getið, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóð um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíðum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
með góðu línubili.
Sjóivvörp 20”
VERÐ FRA KR.
25.545 p3
Upptökuvélar
Videótækí
VERÐ FRA KR.
37.810,—G
KANNIÐ ÚRVAL VERÐ OG GÆÐI
HLJOMBÆR
HUOM-HEIMIIIS-SKRIFSTOFUTÆKI HVERFISGOTU 103
SIMI 25999
HELSTU UMBOÐSMENN
Parið. Akranesi Radíóver, Husavik
Kaupf Borgfiröinga
Seria. Isafirði
Alfhóll. Siglufirði
Skrifstofuval. Akureyri
Ennco. Neskaupstaö
Eyjabær. Vestm eyjum
M M . Selfossi
Fataval. Keflavik
Kaupfelag Skagfiröinga