Morgunblaðið - 03.12.1983, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. DESEMBER 1983
35
ingamaður hann var. Það var
dauft endurskin þessa lífsglaða
manns sem eftir sat, voteygur og
oft eins og annars hugar líkt og
hann hlustaði eftir kalli sem kom
fyrr en okkur varði. Aðfaranótt
20. nóvember hætti hjarta hans að
slá þar sem hann var gestkomandi
hjá vinum í Reykjavík. Á tæpu ári
höfum við mátt sjá þessum öðl-
ingshjónum á bak langt um aldur
fram og erfiður biti í háls að
þeirra fagra veröld skuli heyra
minningunni til. En hvernig gat
öðruvísi farið? Úr því að Svana
þurfti að kveðja hlaut Kristinn að
verða samferða, svo náin voru þau
í lifanda lífi.
Kristinn var mikil gangnamað-
ur og sóttist jafnan eftir að fara í
lengstu leitir á haustin. öræfin
með sínu 15 daga úthaldi voru
hans ær og kýr og næstum helgi-
siðakenndur árviss atburður þeg-
ar þau Svana gerðu klárt fyrir
Arnarfellið. Ég sé hann fyrir mér
með þrjá til reiðar, sumargamalt
lamb í nesti, flatkökur í tösku og
guðaveigar á flösku. Svartur
hundur í hvítum sokkum fylgir
honum fast á hæla. Stefnan er
tekin á jökla. Hann ríður geyst úr
hlaði strax byrjaður að hlakka til
endurfundanna við sína heittelsk-
uðu.
Pétur Gunnarsson
Ekki man ég, hvar ég hitti
Kristin fyrst, en það hefur eflaust
verið á einhverju hesta-
mannamótinu. Þar var hann
ávallt hrókur alls fagnaðar og
ómögulegt annað en taka eftir
manninum. Hitt man ég, að það
var á slíku móti á Þingvöllum, að
ég samdi við hann, að taka yngstu
dóttur mína í sveit til sín um
sumartíma.
Eftir það urðu kynnin nánari.
Ég þarf ekki að taka fram að dótt-
irin hafði mjög gott af sveitaver-
unni hjá Kristni og hans góðu
konu, Svönu. Þar lærði hún guðs
orð og góða siði og fékk að fara á
hestbak, berbaka auðvitað, á
henni Þrumu og öðrum stilltum
hestum. Tilfinningin fyrir hestun-
um og hreyfingum þeirra verður
ábyggilega miklu næmari, þegar
riðið er berbaka, þannig ættu allir
krakkar að byrja, ef mögulegt er.
Kristinn var mikill hesta- og
ferðamaður, og hafði mikið yndi
af íslenzkri náttúru. Einhvern
tíma á Jónsmessunni var hann
staddur hé syðra og bauð ég hon-
um þá í reiðtúr inn í Heiðmörk í
dýrlegu veðri. Við komum aftur úr
Heiðmörkinni nokkru eftir mið-
nætti og lá þá EUiðavatnið fyrir
okkur spegilslétt og stóðu hæðir
og fjöll þar á höfði.
Stoppaðu aðeins, sagði Kristinn,
við skulum fara af baki og njóta
þessarar sýnar, svo dýrleg sem
hún er.
Kristinn lét sér ekki bústöfin,
hin hefðbundnu, nægja. Hann
vildi fá meira út úr tilverunni.
Hann var mjög félagslega sinnað-
ur og tók mikinn þátt í félags-
störfum sveitunga sinna. Hann
var m.a. frumkvöðull að því, að
ungmennafélagið hóf leikstarf-
semi og kom það í hans hlut að
leika þar mörg hlutverk og Bárð á
Búrfelli lék hann tuttugu og fimm
sinnum.
Gaman hafði hann af ferðalög-
um og öllum samskiptum við
menn og hesta. Auk hinna hefð-
bundnu fjailaferð, á haustin í leit
að fé, þá fór hann margar ferðir
með félögum sínum.
Ég varð þeirrar ánægju aðnjót-
andi að ferðast með honum, bæði í
kringum Flóann og lengra til, fá
lánaða hjá honum hesta, koma til
hans með kunningja mína og
þiggja góðgjörðir hjá þeim hjón-
um. Við höfðum það alltaf á til-
finningunni að við værum að gera
honum greiða með komu okkar,
enda leið okkur vel í návist hans.
Hann var oft skjótur til, er til
hans var leitað. Eitt sinn man ég
að ég hringdi til hans og sagðist
vera lagður af stað í 75 ára afmæii
kunningja okkar vestur á Barða-
strönd.
Hafði ég gleymt að minna hann
á það, en spurði, hvort hann vildi
ekki koma líka. Kem í fyrramálið,
var svarið. Fór hann að heiman
um níuleytið næsta morgun, tók
flugvél vestur og var kominn vest-
ur á Látrabjarg stuttu eftir há-
degi næsta dag. Þá gerðist það að
allir fuglarnir flugu úr bjarginu.
Þeir hafa víst aldrei séð svona
furðufugl fyrr, sagði Kristinn.
Síðan var farið í afmælið og
skemmt sér vel.
Ekki lét Kristinn sér nægja að
skoða sitt eigið land. Hann og
Svana fóru mikla reisu allt vestur
til Kaliforníu fyrir nokkrum árum
og síðastliðið sumar fór hann til
Norðurlanda. Var gaman að heyra
hann segja frá þessum ferðum sín-
um, enda hafði hann vakandi auga
fyrir öllu því er fyrir augu bar.
Kristinn var fæddur 5. júní 1918
á Vorsabæ á Skeiðum, og voru for-
eldrar hans Vilborg Jónsdóttir frá
Vorsabæ og Helgi Jónsson frá
Stóru-Reykjum.
Er Kristinn var ársgamall
fluttu þau að Brúnavöllum og síð-
an að Halakoti 1922 og þar var
Kristinn það sem eftir var ævinn-
ar og kaupir jörðina árið 1942, en
áður hafði hún verið á leigu.
Mesti hamingjudagur i lífi
Kristins held ég þó að hafi verið
28. febr. 1948, en þá gifti hann sig.
Kona hans var Svanhildur Lilja
Kristvinsdóttir, hin mesta ágæt-
iskona. Var honum mikill styrkur
í lífsbaráttunni alla tíð, en hún
lézt fyrir tæpu ári, langt fyrir ald-
ur fram.
Þau hjón eignuðust fimm
mannvænleg börn og eru þau
Helgi rafvirki á Akureyri, Jó-
hannes bifvélavirki á Hvanneyri,
Sigurbjörn við hásólanám í
Gautaborg, Vilborg búfræðingur
frá Hvanneyri, Svanur starfsmað-
ur í Laugardælum.
Sendi ég þeim öllum mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Sveinn K. Sveinson
ítnlsk'birta
*
í
Úrval af ítölskum Ijósum í loft - á veggi - á borö - á gólf -
hvar sem þörf er fyrir mjúka lifandi lýsingu.
íbúðin fær hlýja birtu og blæ meö Ijósi frá okkur.
Þú gengur að gæðunum vísum.
Sérverslun með listræna húsmuni
Borgartúni 29 Simi 20640
3^ Valur
íslandsmótið í handknattleik
*4rjtl
S\
Víkingur
I DAG KL. 14.00 I LAUGARDALSHOLLINNI
Komiö og sjáiö Á Pólar
spennandi leik Valur Sólning hf. ^PORTVAL rafgeymar