Morgunblaðið - 11.03.1984, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. MARZ 1984
39
alinn, að um slíkt mátti ekki biöja
utan manns eigin heimilis. En
þess þurfti heldur ekki með á
Sandhóli, því ófáum bitanum
gaukaði hún að mér. Það var eins
og hún sæi það á mér, þegar ég
hafði ekkert á móti því að fá auka-
bita. Og ekki brást að hún kallaöi
í mig, ef ég var ekki víðs fjarri,
þegar hún bakaði flatkökur, til að
gefa mér bita. En í þá daga þekkti
ég ekkert sælgæti betra en volgar
flatkökur með smjöri.
Oft átti hún það til að ræða við
mig, krakkann, um ýmis málefni,
eins og við fullorðinn væri og jafn-
vel spyrja ráða um hvernig best
væri að standa að hinu og þessu.
Ég tók þetta mjög alvarlega og
þótti mikið til koma, ekki síst þeg-
ar verkið var svo unnið á þann
hátt, sem ég hafði lagt til. Seinna
skildist mér, að vissulega var ekki
þörf á að spyrja mig ráða, en með
þessu tengdist ég fólkinu enn nán-
ar, var einn af fjölskyldunni, sem
tók virkan þátt í lífi heimilisins.
Ég hafði aldrei þá tilfinningu, að
ég væri einhver utanaðkomandi.
Það var mjög gestkvæmt á
Sandhóli þau sumur sem ég dvaldi
þar. Það hjálpaði margt til: Sím-
stöð á bænum og hann í þjóðleið,
en síðast en ekki síst hin
takmarkalausa gestrisni hús-
bændanna og voru þau hjónin
samhuga í þessu sem flestu öðru.
Þar mátti helst enginn hjá garði
fara án þess að þiggja góðgerðir.
Þeir voru ófáir kaffibollarnir, sem
drukknir voru í gamla Sandhóls-
eldhúsinu, og það sem meira er um
vert, að í hvern einasta bolla var
rennt af fölskvalausri gestrisni
jafnt fyrir æðri sem lægri.
Við fráfall þeirra hjóna, Ragn-
heiðar og Þorláks, er mér ofarlega
í huga trygglyndi þeirra. Það
breytti engu um þótt stundum liðu
mörg ár milli funda, alltaf var
manni tekið með sömu einlægn-
inni og hjartahlýjunni. Og ekki
nóg með það, heldur gilti einnig
það sama fyrir mína nánustu.
Ég hefi sagt það áður við fráfall
Þorláks, að það var gott að vera á
Sandhóli vegna þeirrar hlýju,
nærgætni og skilnings, sem ég,
sem kom þangað sem vandalaus
krakki, varð aðnjótandi. Þar var
þáttur húsfreyjunnar sennilega
stærstur, sem eðlilegt er. Hún var
mér sem móðir þann tíma sem ég
var hjá þeim hjónum.
Heiða var mjög virkur þátttak-
andi ! kvenfélagi sveitarinnar,
Bergþóru. Það starfaði af miklum
krafti a.m.k. þau fjögur sumur
sem ég var á Sandhóli og gerir
sjálfsagt ennþá. Það stóð fyrir
ýmsum þarflegum framfaramál-
um í sveitinni, útvegaði kunnáttu-
fólk til að kynna og kenna ýmis-
legt, sem til framfara horfði.
Þetta fólk ferðaðist um, kom m.a.
heim á bæina og kenndi og leið-
beindi t.d. með réttu handtökin við
ýmsa handavinnu, ræktun og nýt-
ingu grænmetis, svo dæmi séu
nefnd. Heiða tók þátt í þessu
starfi af miklum áhuga og nýtti til
hins ýtrasta þá tilsögn sem til
boða stóð hverju sinni. Fyrir hið
óeigingjarna og mikla starf henn-
ar í þágu kvenfélagsins var hún
gerð að heiðursfélaga þess, og var
það að verðleikum. Veit ég að
þessi viðurkenning gladdi hana.
Það vakti stundum furðu mína
það vinnuþrek, sem þessi fíngerða
kona hafði, en þrældómur var
hlutskipti þessarar kynslóðar og
margir voru úrslitnir um aldur
fram og voru hjónin á Sandhóli
engin undantekning hvað það
snertir. En andlegu þreki hélt
Heiða, eins og Þorlákur, til hins
síðasta, þótt líkamlegri heilsu
hafði hrakað. Og sama veitandi
ástúðin og kærleikurinn skein úr
augum hennar til hins síðasta.
Ég held að mér sé óhætt að full-
yrða, að Heiða, eins og þau hjón
reyndar bæði, var trúuð kona í
þess orðs bestu merkingu. Vissu-
lega held ég að þau hafi aldrei
viljandi látið messugerð í Kot-
strandarkirkju hjá líða, án þess að
vera viðstödd. En það var ekki að-
al atriðið, heldur hitt að líferni
þeirra og öll framkoma við náung-
ann bar vitni um sanna trúrækni,
enda er mér kunnugt um, að þau
sóttu mikinn styrk í trúna í sorg
og raunum. Á sama hátt er ég
sannfærður um að þau voru hon-
um þakklát á gleði- og ánægju-
stundum.
Börn þeirra hjóna urðu sex. Tvö
fyrstu börnin létust í bernsku eins
og áður var getið og var það þeim
þung byrði. Þeim mun meira hlýt-
ur það að hafa glatt þau að hin
börnin urðu öll hin mann-
vænlegustu, þegar þau uxu úr
grasi, en þau eru: Rósa, húsmóðir
og símamær í Reykjavík, hennar
maður er Þorsteinn Kolbeins bif-
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö og vinarhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
RAGNHEIOAR RUNÓLFSDÓTTUR,
Sandhól, Ölfusi.
Sérstakar þakkir til Brynleifs Steingrímssonar laeknis.
Páll Auðar Þorláksson,
Rósa Þorláksdóttir, Þorsteinn Kolbeins,
Runólfur Sveinn Þorláksson, Gyöa Thorsteinsson,
Eyrún Rannveig Þorláksd., Lúövík Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Alúöarþakkir til þeirra fjölmörgu er auösýndu samúö og vinarhug
viö andlát og útför dóttur okkar og systur,
HELGU SÓLVEIGAR DANÍELSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir viljum viö flytja öllu starfsfólki hjartadeildar
Landspítalans fyrir ástúölega umönnun.
Eva Þórsdóttir, Daníel Einarsson,
Kristinn Daníelsson,
Sigríöur Daníelsdóttir, Þóröur Guðmundsson,
Þór Ingi Daníelsson,
Einar Daníelsson,
Hraunar Daníelsson, Oddrún Guðmundsdóttir.
Þökkum innllega samúö og t hlýhug viö andlát og útför móöur
okkar,
INGUNNAR ÞORLEIFSDÓTTUR.
Lovísa Eiríksdóttir, Jón Þorsteinsson.
Sveinbjörg Eiríksdóttir, Lárus Þorvaldsson,
Sigríóur Eiríksdóttir, Arnþór Þóróltsson.
Höröur Eiríksson, Sigrún Guómundsdóttir,
Þorleifur Eiríksson, Móeiöur Siguröardóttir
og tjölskyldur.
reiðastjóri. Sveinn, framkvæmda-
stjóri á Hvolsvelli, hans kona er
Gyða Thorsteinsson. Eyrún Rann-
veig, húsfreyja, Krossi, Ölfusi,
hennar maður er Lúðvík Har-
aldsson, bóndi. Páll, einhleypur,
sem búið hefur alla tíð með for-
eldrum sínum og staðið fyrir bú-
rekstrinum um árabil. Börn
þeirra, svo og barnabörn, hafa
sýnt þeim einstaka umönnun og
natni. Ég vona að á engan sé hall-
að, þótt hlutar Páls sé sérstaklega
getið í þessu sambandi. Páll, eina
barn þeirra sem fæddist á Sand-
hóli, bjó þar með foreldrum sínum
alla tíð. Fyrir hans tilstilli gátu
þau notið árangurs erfiðis síns og
búið á Sandhóli til hinsta dags. En
það þykist ég vita, að óljúft hefði
þeim hjónunum verið að þurfa að
flytja burt frá Sandhóli, sem var
orðinn þeim svo kær. Slík ræktar-
semi, sem Páll hefur sýnt, er því
lofsverðari, sem hún er orðin fá-
gætari.
Nú við brotthvarf Ragnheiðar,
er mér efst í huga þakklæti til
hennar og Þorláks. Ég tel mig
mun ríkari mann fyrir að hafa átt
þess kost að kynnast þeim náið.
Það er ávallt sorglegt þegar gott
fólk er burt kallað. En það liggur
einhvern tíma fyrir okkur öllum.
En minningin um þetta fólk er það
sem mestu skiptir fyrir þá sem
syrgja. í mínum huga er birta og
friður yfir þeirri minningu. Það er
mér mikils virði að eiga góðar
minningar um þau. Það er von
mín og bón, að sú góða minning,
sem þeir nánustu hljóta að hafa
um þau Ragnheiði og Þorlák, megi
lýsa bjart yfir þá sorg, sem
ástvinamissir ávallt veldur.
Jakob Magnússon.
Þórarinn Stefáns-
son Reyðarfirði
Fæddur 11. febrúar 1911
Dáinn 8. febrúar 1984
Mig langar að minnast vinar
míns og starfsbróður Þórarins
Stefánssonar eða Tóta Stefáns,
eins og hann var alltaf kallaður.
Hann var tvíkvæntur. Fyrri
konu sinni, Elínu Maríu Guð-
jónsdóttur, kvæntist hann árið
1938 og áttu þau saman 13 börn,
sem öll eru vel gefnir og nýtir
þjóðfélagsborgarar.
Elín féll frá á bezta aldri.
Seinni konu sinni, Önnu
Björnsdóttur, kvæntist Tóti árið
1959. Er Anna hin indælasta kona
og stóð eins og klettur við hlið
manns síns og reyndist börnum
hans sem hin bezta móðir. Ég
minnist þess að eitt sinn sagði
Tóti við mig, að ekki vissi hann
hvernig farið hefði, ef hann hefði
ekki hitt Önnu sína.
Þegar ég og aðrir vinir Tóta
samfögnuðu honum á sjötugsaf-
mæli hans í fyrra, óraði mig ekki
fyrir því, að þetta yrði síðasta
handtakið okkar, en eins og þar
stendur: Enginn ræður sínum
næturstað, og nú er Tóti farinn.
í fjölda ára vorum við bílstjórar
hjá sama fyrirtæki, þ.e. Kaupfé-
lagi Héraðsbúa, og allan þann
tíma fór ekki styggðaryrði á milli
okkar. Reyndi þó oft á þolrifin, því
þótt við værum bílstjórar og hefð-
um bíla til að aka, vantaði þó oft
vegina til að aka á.
Að lokum vil ég þakka Tóta
fyrir samfylgdina og samstarfið
og góð kynni.
„Farðu í friði, friður Guðs þig
blessi." Jóhann Þórólfsson
Musica Nova:
Tónleikum frestað
TÓNLEIKUM Berwald Strengja-
kvartettsins frá Svíþjóð, sem vera
áttu 12. mars, er frestað vegna
veikinda eins hljóðfæraleikarans.
Stefnt er að því að tónleikarnir
geti orðið næsta haust.
Kréttatilkynning.
„SKRAMBI GÓÐ"
og ekki dýr...
Athugið við eigum dráttarvélar
til afhendingar nú þegar.
Veltið þessu fyrir ykkur og veljið
hina vönduðu DEUTZ dráttarvél,
verðið er virkilega hagstætt.
Gerið heyvinnuvélapantanir sem fyrst.
®\HAMAR HE
WUéladeild
Hafið samband við sölumenn
okkar, en athugið, nú erum við
að Borgartúni 26
Sendum ef óskað er íslenskan
upplýsingabækling Og verðlista. Borgartúni 26, Reykjavík. Sími 91-22123. Pósthólf 1444.
Skoðið
TROMPIÐ
OKKAR!
DEUTZ-INTRAC