Morgunblaðið - 03.06.1984, Blaðsíða 2

50
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JÚNÍ 1984
Alltaf langað mest...
Það stendur Valdís Valdi-
marsdóttir á bjöllunni. Hinar
bjöllurnar eru einnig merktar
kvenmannsnöfnum, að einni
undanskilinni. Sannkallaður
kvennastigagangur. „Við vorum
nokkrar orðnar ekkjur er við
fluttum inn, en hinar misstu
mennina sína eftir að þær komu
hingað, og ein flutti hér inn
fráskilin.
Gjörðu svo vel og láttu þetta
verða þér að góðu,“ segir hún
hæversklega, hellir nýlöguðu
ilmandi kaffi í bolla og raðar
kræsingum á borðið.
„Jú, ég held það sé frekar
sjaldgæft að svo margar konur
búi einar í stigagangi, þessar
íbúðir var hægt að fá á góðum
kjörum á sínum tíma, þess vegna
gat ég t.d. eignast mitt eigið hús-
næði sem ég hafði lengi látið mig
dreyma um. Ég segi það ekki,
það koma stundir þar sem gott
væri að hafa fleiri karlmenn,
sérstaklega þegar þarf að gera
við eitthvað, en við björgum
okkur þó furðu vel.“
Valdís hefur búið þarna í 22
ár, eða frá því hún missti mann
sinn. „Hann var skipverji á
Stuðlaberginu og það fórust all-
ir, 11 manns. Þetta gerðist 17.
febrúar 1962 á laugardegi, en ég
frétti ekkert af þessu fyrr en ég
heyrði það í útvarpinu á þriðju-
degi. Hvers vegna ekki var haft
samband við okkur? Þeir sögðu
að þeim hefði fundist meiri
ástæða til að halda leit að bátn-
um áfram en að láta aðstand-
endur vita að bátsins væri sakn-
að.
Fyrstu viðbrögð mín voru þau
að ég varð mjög sár, fannst þetta
að vonum mjög óréttlátt og
hugsaði með mér: „Hvers vegna
var hann tekinn en ekki ég?“ Og
hvernig átti ég að fara að því að
bjarga mér með öll þessi börn?
Við vorum þá búin að eignast
fimm börn, elsta dóttir mín var
17 ára, næstelsta var 9 ára, þá
strákur átta ára, og tvö lítil
börn, eins og tveggja ára. Ég
vissi það ekki þá, en ég var ófrísk
af yngsta syni mínum og hann
fæddist átta mánuðum síðar.
Það var því annað áfali fyrir mig
að komast að því að ég ætti von á
einu barninu í viðbót.
Við bjuggum á Njálsgötunni
er þetta gerðist, en þar eignaðist
ég þrjú elstu börn mín. Fram að
þeim tíma er ég átti næstyngsta
son minn hafði ég alltaf unnið
úti, vann í Ríkisprentsmiðjunni
Gutenberg, byrjaði að vinna þar
16 ára og vann þar í 19 ár.“
En hvernig hefur það gengið
hjá Valdísi að koma barnahópn-
um á legg?
„Þetta hefur gengið vel og mér
finnst lífið alls ekki hafa farið
ílla með mig nema síður sé,“
svarar hún að bragði. Hún segir
að hún hafi alltaf haft lag á því
að láta enda ná saman í fjármál-
unum. Með bótum frá Trygg-
ingastofnun ríkisins vegna slyss-
ins tókst henni að fjármagna út-
borgun í ibúðinni. „Og það kom
piltur hingað með hundrað krón-
ur sem hann gaf mér, þetta var
vinnufélagi Birgis, ég setti pen-
ingana inn á bók og safnaði mér
svo fyrir bíl. Jú, ég hef alltaf
getað safnað þrátt fyrir verð-
bólguna. Ég fór svo að bera út
blöð með börnunum til að byrja
með, og vann svo við ræstinga-
störf í Álftamýrarskóla í nokkur
ár. Þegar yngsti strákurinn, sem
var skírður í höfuðið á föður sín-
um, var orðinn nokkuð stálpað-
ur, fóru börnin í sveit á sumrin
og ég var þjónn á gamla Gull-
fossi. Brytinn þar, Guðmundur
Þórðarson, hvatti mig til að fara
á þjónanámskeið og vann ég svo
á fyrsta farrými. Þetta var
skemmtilegur tími, ég kynntist
mörgu ágætisfólki, og það var
góður andi meðal starfsfólksins.
Ég hef oft verið að velta því
fyrir mér að það væri æskilegt
að landfólk kynntist betur lífi
sjómannanna, því þetta er svo
gjörólíkt líf.
Á Gullfóssi vann ég á sumrin
frá ’66—’73 og skúraði í skólan-
um á veturna. Þegar ég var ekki
að vinna var ég alltaf hjá krökk-
unum og við gerðum eitthvað
skemmtilegt saman, enda held
ég að við séum mjög samrýnd
fjölskylda. Ég gat ekki hugsað
mér að giftast aftur, gat ekki
ímyndað mér að nokkur maður
tæki við öllum þessum börnum,
og vildi ekki hætta á að eiga eitt
barn með öðrum manni og hann
hyrfi svo á braut, og ég hefði
fyrir enn einu barni að sjá.“
— Hefur lífsbaráttan ekki
verið erfið?
„Mér fannst þetta ekkert basl.
Ég var að vísu stundum
áhyggjufull yfir því að þetta
gengi ekki hjá mer, en ég held ég
hafi komist vel út úr lífinu eftir
því sem gengur og gerist með
einstæðar mæður."
Frá því yngsti drengurinn
fermdist hefur Valdís verið al-
farið á sjónum. „Hef verið þerna
núna í átta ár. Var á Skógarfossi
i fjögur ár, eitt sumar á Selfossi
og annað á Brúarfossi eftir
Gullfosssæluna, af Skógarfossi
fór ég svo á Eyrarfoss og hef
verið þar frá 1980. Mér líkar al-
veg ofsalega vel þar, þar er val-
inn maður í hverju rúmi. Sam-
vinnan verður líka svo góð ef
menn sýna sjálfa sig og ef menn
vilja gera eitthvað til að gera
aðra ánægða.
Við siglum yfirleitt á miðviku-
dagskvöldum og komum hingað
til lands á mánudagsmorgni
tæpum tveim vikum síðar.
Siglum alltaf sömu rútuna, fyrst
til Englands, svo Belgíu, Hol-
lands og þá Þýskalands. Erum
venjulega einn dag í hverju
landi, komum um áttaleytið á
morgnana og förum um fjögur
að kveldi. Þetta er mjög
skemmtilegt starf og gefur
talsvert í aðra hönd.
Vinnudagurinn hefst venju-
lega um 7 á morgnana og ég er
að til hálfátta á kvöldin, með
tveim hvíldarönnum. Það er góð
aðstaða um borð, þetta er þægi-
legt skip með gufubaði og sturtu
og að öllu leyti mun betri aðbún-
aður núna en áður.“
— Hefur þú ekki farið víða
um heim?
„Mest hef ég siglt á sömu eða
svipaðar slóðir, en einu sinni fór
ég þó til Túnis og var þar í viku
og til Líbíu fór ég er Skógarfoss
var seldur. Ég for þó ekkert í
land í Líbýu, en í Túnis vorum
við í fimm daga, riðum m.a. á
ösnum í eyðimörkinni. Þetta var
mjög skemmtilegt og gaman að
kynnast allt öðrum lifnaðarhátt-
um en við eigum að venjast.
Þegar ég var á Selfossi sigld-
um við nokkrum sinnum til Ám-
eríku, en þangað hef ég komið
sjö sinnum, og svo hef ég auðvit-
að komið á öll Norðurlöndin. En
sumarfri hef ég ekki tekið mér í
30 ár, en ég er þó að hugsa um að
fara að heimsækja frændfólk
mitt í Ameríku í sumar."
Börn Valdísar eru öll uppkom-
in. Elsta dóttirin er 40 ára, og
yngsti drengurinn 22 ára. „Ég
hef verið lánsöm, hef haft góða
heilsu og hitt margt gott fólk í
lífinu sem hefur aðstoðað mig. í
dag á ég skuldlausa íbúð. Þetta
hefur því gengið mjög vel hjá
mér, en alltaf langaði mig þó
mest til að vera eiginkona, móðir
og húsmóðir."
Islandsmótiö 1. deild
,>v
^LlV
í kvöld kl. 20.00.
Loksins á stóra Valsvellinum að Hlíðarenda
Vaísmadur
verð fy"r tv0
Bankastraeti
i 2
Heidursgestir Va/s• Fina, o
son, framkvæmdaátFnZ DSveins'
Sveinsaon, stjórnarformaðurnedÍkt
A ^NGARFÉUG ÍSLAN0S!
Valsflögg
®9 hattar
tll Sölu
á vellinum
Hver skorar fyrsta
markiö í nýju álmörkunum
á Valsvellinum?
KJÖTMIÐSTÖÐIN Laugalæk 2.S.865II