Morgunblaðið - 03.06.1984, Blaðsíða 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. JÚNÍ 1984
Vestmannaeyjar
Frá bæjarbryggjunni í Eyjum, séó yfir Nausthamarsbryggju og Básaskersbryggju. Ljósm. Sigurgeir.
Hafnarsinfórdan í stœrstu ver-
stöð landsins tónar sífellt
Það var iðandi líf á öllum bryggjum Vestmannaeyja þegar
Morgunblaðsmenn renndu í hlað á hringferð um landið í
efnisöflun fyrir Sjómannadagsblað Morgunblaðsins. Bátar af
öllum stærðum voru á ferðinni og nokkur vöruflutningaskip
voru að lesta afurðir. Hafnarsinfónían í Eyjum þagnar aldrei,
enda Vestmannaeyjar stærsta verstöð landsins með um 70
þúsund tonna afla á sl. ári að verðmæti um 1 milljarður kr. í
útflutningi.
Skínandi bátur
og stöðugur
mannskapur
„Ég hef aldrei sett skorður á
borð í þessum bát. Þetta er mjög
góður bátur og stöðugur á sjó,“
sagði Guðbjörn Guðmundsson, öðru
nafni Bjössi kokkur, um borð í Frá
VE 78. Þar hefur hann eldað ofan
í mannskapinn í fjögur ár og það
úthald þýðir hjá kunnugum, að
Bjössi er að öllum líkindum nokk-
uð slyngur „eiturbrasari“.
Eins og alltaf, var Vestmanna-
eyjahöfn iðandi af lífi þegar
blaðamenn bar að garði í vikunni.
Öll þessi athafnasemi bauð því
ekki beinlínis heim, að menn færu
að setjast niður í makindum og
leysa lífsgátuna. Og því var látið
nægja að skiptast á nokkrum orð-
um yfir borðstokkinn og kíkja í
mesta lagi í kaffibolla í einum og
einum lúkar.
„Mannskapurinn um borð er
líka nokkuð stöðugur," bætti
Bjössi kokkur við. „Áhöfnin telur
þetta sjö til átta og j)að er lítið um
mannabreytingar. Áður en ég kom
hingað var ég ein tólf, fjórtán ár
hjá Skipaútgerð ríkisins en ætli
maður verði ekki hérna eitthvað
áfram. Vertíðin var alveg sæmileg
— við fylltum upp. En er ekki allt-
af verið að skerða hlut sjómanns-
ins?“ spurði hann svo og var þar
með rokinn að sinna skyldustörf-
um.
í stýrishúsinu bar í veiði Benóný
Færseth, sjálfan „kallinn" á staðn-
um, a.m.k. til bráðabirgða, að því
er hann sagði.
nÉg er fyrsti stýrimaður um
borð og hvíli svo skipstjórann,
Óskar Þórarinsson, einn og einn
túr,“ sagði Benóný, sem reyndar er
dóttursonur Binna í Gröf.
„Ég er frá Keflavík og alinn upp
þar, en hef verið t Eyjum undan-
farin sjö ár, þar af fjögur á þess-
um bát. Þetta er skínandi bátur,
miðað við stærð," bætti hann við.
En Frár er 124 lestir að stærð.
„Það er prýðilegt að vera sjó-
maður í Eyjum og ég hef saman-
burð, því ég hef róið bæði frá
Keflavík og Sandgerði. Það sem
heillar við sjóinn er kannski tíma-
skynið, sem verður allt annað en í
landi. Hér keppist maður við tím-
ann frekar en klukkuna á veggn-
um, enda verður vinna á sjó seint
mæld á henni.
Eitt af því, sem betur mætti
fara, er fæðismálin. Sjómenn ættu
að vera á fríu fæði og það ætti að
vera komið inn í samninga fyrir
löngu. Því í dag borga menn tvö-
falt fæði; fyrir sjálfa sig á sjónum
og fjölskylduna í landi,“ sagði
Benóný. En eiginkonan vinnur
hálfan daginn í frystihúsinu og
þau eiga tvö börn.
„Sjómannadagurinn hefur
vissúlega gildi fyrir sjómenn.
Hann er vel tengdur sjónum á all-
an hátt og það er haldið myndar-
lega upp á hann hér.
Þegar á heildina er litið er ég
nokkuð ánægður með þetta allt
Vanir menn í Eyjum, t.v. Þorsteinn Úlfarsson, Benóný Færseth, Bergvin Oddsson, Ágúst Bergsson, Einar Hjartarson,
og Guðbjörn Guðmundsson.
Ljósm Mbl. Sigurgeir í Eyjum.
eins og það er,“ sagði hann áður en
við kvöddum. „Ef menn vilja, geta
þeir haldið sig vel í lífsgæðum hér
í Eyjum."
Hafnir og
hafnleysur
Næsti skipstjóri, sem tekinn var
tali í Vestmannaeyjum, réð yfir
heldur stærri farkosti en Benóný.
En það var Bernódus Kristjánsson,
skipstjóri á Goðafossi, sem var við
það að leggja upp í siglingu hring-
inn í kringum landið og síðan til
Ameríku með frystan fisk í lest-
inni.
„Ég er nú reyndar ættaður héð-
an úr Vestmannaeyjum og stund-
aði mína fyrstu sjómennsku á bát-
um héðan,“ sagði Bernódus. En ég
hef verið starfsmaður Eimskips
frá árinu 1948 og þetta er fjórða
skipið, sem ég er skipstjóri á. Hin
voru gamli Bakkafoss, Laxfoss og
Álafoss. En ég verð að viðurkenna,
að ég held mest upp á þetta hérna.
það var byggt í Álaborg 1970, er
því fjórtán ára gamalt og mér feil-
ur það vel.
Ástæðan fyrir því að ég lagði
fyrir mig sjómennsku var nú
væntanlega löngun ungs manns til
þess að komast út í heim og lita í
kringum sig þó að sá ljómi sé nú
eitthvað farinn að dofna eftir öll
þessi ár. En ég lauk prófi frá
Stýrimannaskólanum árið 1951.
Þær eru eitthvað um sextán,
hafnirnar, sem eru skráðir við-
komustaðir í þessari hringferð. En
þegar til Ameríku er komið, lest-
um við jöfnum höndum í Everett
hjá Boston og Cambridge í Mary-
land,“ sagði skipstjórinn og dró
fram mikinn lista. „Svo komum
við heim með tóma lest,“ bætti