Morgunblaðið - 17.07.1984, Blaðsíða 30

MORGUNBLADIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚLÍ 1984
+
Eiginmaöur minn, sonur, faöir, stjúpfaöir, tengdafaöir og afi,
GUNNAR SIGURÐUR ÁSTVALDSSON,
Suöurgötu 53,
Hafnarfiröi,
andaöist aö kvöldi 13. júlí í Borgarspttalanum.
Svanfríöur Eyvindsdóttir,
Sigríöur Benjamínsdóttir
Eyvindur Gunnarsson,
Steindór Gunnarsson, Hrefna Halldórsdóttir,
Katrín G. Johnson, John Johnson,
Kolbeinn Gunnarsson, Anna Björnsdóttir,
Sússanna R. Gunnarsdóttir, Einar J. Herbertsson,
örn S. Einarsson, Jóna Stígsdóttir
og barnabörn.
Eiginmaður minn og faöir okkar,
GUNNAR TRYGGVASON
fré Skrauthólum,
Teigaseli 5, Reykjavík,
lést í Landspítalanum 15. júlí.
Hallfríóur Ásmundsdóttir,
Halldór Gunnarsson, Tryggvi Gunnarsson.
+
GUNNAR ÆGIR TEGNER,
lést á dvalarheimilinu Ási, Hverageröi, aöfaranótt 15. þessa mán-
aöar. Jaröarförin auglýst síöar.
Aöstandendur.
Móöir okkar,
+
JÓHANNA BENÓNÝSDÓTTIR
fré ísafiröi,
andaöist á Hrafnistu 15. júlí.
+
Sonur minn,
REINALD REINALDSSON,
Suðurgötu 87, Hafnarfirói,
lést í Freiburg, Þýskalandi, 11. júlí.
Þorbjörg Björnsdóttir.
+
Hjartkær eiginmaöur minn,
ÞORSTEINN B. JÓNSSON,
mélari,
Njaróargötu 61,
lést í Borgarspítalanum aö morgni 16. júlí.
Margrét Magnúsdóttir.
+
Útför
EINARS JÓHANNSSONAR,
skipstjóra,
Fjaröarstræti 13, ísafirói,
fer fram frá ísafjaröarkirkju í dag, þriöjudaginn 17. júlí, kl. 14.00.
Fyrir hönd vandamanna,
Elísabet H. Jóhannsson.
+
Útför mannsins míns og fööur,
JAKOBS ALFREÐS STEFÁNSSONAR,
Ásvallagötu 10,
fer fram frá Dómkirkjunni, fimmtudaginn 19. júlí kl. 13.30.
Réóhildur Guómundsdóttir,
Valgeröur Jakobsdóttir.
Minning:
Einar Jóhanns-
son skipstjóri
ísfiröingum bættist traustur og
góður borgari, þegar Einar Jó-
hannsson fluttist til ísafjarðar ár-
ið 1955 og tók við skipstjórn á tog-
aranum fsborgu. Allar götur síðan
hefir hann sett svip á umhverfi
sitt með sínu hressilega viðmóti
og glaðværð, sem honum var í blóð
borin. Það var því eins og strengur
hefði slitnað { bæjarlífinu, þegar
óvænt andlátsfregn hans barst um
bæinn að morgni 10. júlí sl.
Einar var fæddur í Reykjavík
27. mars 1921. Foreldrar hans
voru hjónin Jóhann Gíslason, sjó-
maður frá Ásum í Gnúpverja-
hreppi, bróðir Margrétar hús-
freyju á Hæli, og kona hans Lov-
ísa Brynjólfsdóttir. Þegar Einar
var þriggja ára drukknaði faðir
hans af togaranum Maí. Var hon-
um þá komið í fóstur til hjónanna
í Ráðagerði á Seltjarnarnesi,
Kristins Brynjólfssonar, skip-
stjóra frá Engey, og Önnu Guð-
mundsdóttur frá Nesi við Seltjörn,
en þau hófu búskap i Ráðgerði á
sama ári og faðir hans drukknaði.
Þar ólst Einar upp til fullorðins-
ára og minntist hann fósturfor-
eldra sinna ávallt með miklum
hlýhug og virðingu. Var ljost af
öllum frásögnum hans, að dvölin í
Ráðagerði hafði orðið honum
ómetanlegur skóli.
Einar lauk prófi frá Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík lýð-
veldisárið 1944. Tveim árum síðar
gekk hann að eiga eftirlifandi
konu sína, Elísabeth f. Clegg. Voru
þau gefin saman í Grimsby 9. ág-
úst 1946. Þau Einar og Bettý, en
svo er hún jafnan nefnd af vinum
og samstarfsfólki, eignuðust fimm
börn: Elisabeth f. 1949, Einar f.
1951, Margrét f. 1953, Konráð f.
1955 og Kristin f. 1956. Áður en
Einar giftist eignaðist hann dótt-
ur, Lovísu, sem fædd er 1943.
Seltjarnarnesið og umhverfi
þess allt hefur örugglega haft
mótandi áhrif á Einar í uppvext-
inum. Hann var bráðger unglingur
og hugur hans stefndi til sjó-
mennsku og mannaforráða. En
það var ekki á hvers manns færi á
millistríðsárunum að komast í
gott skiprúm. Til þess þurftu
menn yfirleitt að hafa nokkra
reynslu, samfara líkamlegu at-
gervi og það skorti Einar ekki.
Atján ára gamall hóf hann sjó-
mennsku á togurum. Var hann
fyrst skipverji á togurunum Ar-
inbirni hersi og Rán, en að námi
loknu í Stýrimannaskólanum var
hann lengst af stýrimaður á skip-
um útgerða Tryggva ófeigssonar,
Júpíter, Mars og Neptúnusi, þar
til hann varð skipstjóri á togaran-
um Surprise frá Hafnarfirði 1952.
Ég kynntist Einari fyrst, þegar
hann kom til ísafjarðar 1955. Átt-
um við ánægjulegt og gott sam-
starf næstu árin og tókst þá með
okkur einlæg vinátta, sem aldrei
hefir borið skugga á síðan. Einar
var þá orðinn vel sjóaður eftir
margra ára sjómennsku með
mörgum þekktustu togaraskip-
stjórum stríðs- og eftirstríðsár-
anna. Hann var hár maður vexti
og fyrirmannlegur, glaðlyndur og
glettinn og fylgdi honum hressi-
legur gustur, sem laðaði menn að
honum. Hann var sjór af fróðleik
og kunni fleiri sögur og skemmti-
legri, en flestir menn aðrir, sem ég
hefi kynnst. Hann kunni líka
flestum betur þá list, að segja
þessar sögur. Einar var vel
greindur og hafði ágæta kímni-
gáfu. Var hann einstaklega næm-
ur á að finna hið broslega í grá-
myglu hversdagsleikans. Kímni
hans var laus við allan brodd, hún
var gædd meðfæddri góðvild og
þjónaði þeim tilgangi einum að
gera frásögnina lifandi og
skemmtilega. Það leiddist því eng-
um í návist hans. Ég hafði einu
sinni orð á því við Einar, að nauð-
synlegt væri að skrá eitthvað af
þessum sögum, svo að þær glötuð-
ust ekki. Eftir á að hyggja veit ég
ekki, hvort það er svo mikill skaði,
að svo varð ekki. Ég veit ekki,
hvort aðrir hefðu getað endursagt
þær og glætt þær því lífi, sem
hann kunni. Sú kynslóð, sem hann
kynntist ungur, er nú að hverfa og
ég óttast, að sú kynslóð, sem elst
upp við fjölmiðlatækni nútímans,
skilji ekki lífsviðhorf þessa fólks,
kunni því ekki að meta þær.
Þegar Einár hafði starfað sem
hafnsögumaður á Isafirði í rúman
áratug, frá 1963—1973, seinustu
árin sem yfirhafnsögumaður, voru
fyrstu skuttogararnir að koma til
landsins og fluttu mikinn afla að
landi. Mér er í fersku minni, þegar
+ Útför móður okkar og fósturmóöur.
HELGU KRISTJÁNSDÓTTUR,
sem andaöist 11. júlí, fer fram frá Haukadalskirkju í Biskupstung-
um miövikudaginn 18. júlí kl. 14.00.
Steinunn Arnórsdóttir Berglund, Sighvatur Arnórsson, Arnþrúður Arnórsdóttir, Helga Jónsdóttir. Erlingur Arnórsson, Sólveig Arnórsdóttir, Indriöi Sigurösson,
Maöurinn minn, faöir okkar og tengdafaöir,
MAGNÚS PÁLSSON,
jérnsmiöur,
Sólheimum 27,
veröur jarösunginn frá FossvogskirKju miövikudaginn 18. júlí
klukkan 13.30.
Krislrún Hreiöarsdóttir,
Helga Magnúsdóttir,
Guöfinna Magnúsdóttir,
Sigríöur Vilborg Magnúsdóttir,
Péll Magnússon,
Svavar Gunnþórsaon,
Guömundur Jakobsson,
Guömundur Guömundsson,
Elva Dröfn Ingólfsdóttir.
hann kom til mín og spurði,
hvernig mér litist á þá ætlan sína
að segja starfi sínu lausu og ger-
ast togaraskipstjóri á ný. Hann
hafði staðið í brúnni á gömlu kola-
togurunum og nýsköpuninni og nú
langaði sig til að reyna sig á hin-
um nýju skipum. Ég svaraði að
bragði, að ég vissi þess fá dæmi,
að skipstjori, sem hefði dregið
nökkva sinn í naust, og væri kom-
inn í öruggt starf hjá því opin-
bera, segi því lausu, til að gerast
skipstjóri á ný. En Einar var
óvílgjarn maður. Hann sá fram á
rólegri daga í hafnsögumanns-
starfinu, þegar erlendum skipa-
komum fækkaði vegna útfærslu
landhelginnar, og það átti ekki við
skapgerð hans. Hann þurfti að
hafa nóg að starfa. Hann sagði því
starfi sínu lausu og fór til sjós á
ný og var skipstjóri á skuttogur-
um næstu fjögur árin.
Einar var lengst af heilsu-
hraustur og þegar heilsan tók að
gefa sig, kunni hann ekki að vera
veikur. Hann hafði aldrei lært að
hlífa sjálfum sér. Vistaskiptin
urðu því í samræmi við lífsstíl
hans. Það tekur okkur, sem eftir
stöndum, nokkurn tíma að átta
okkur, en eigi má sköpum renna.
Þessum fátæklegu línum fylgja
einlægar samúðarkveðjur til eig-
inkonu hans, barna og allra
vandamanna. Ég vil með þessum
fáu orðum lýsa samúð og söknuði,
þakka ánægjuleg kynni, sem skilja
eftir minningar, sem ekki munu
gleymast.
Jón Páll Halldórsson.
Sumarvinna námsmanna reyn-
ist þeim ekki síður gagnleg þegar
út í lífið er komið en sjálft bók-
námið. Auðvitað fer það eftir því
að hverju er unnið og ekki sízt
hverja stjórnendur unga fólkið
fær.
Sumarið 1951 var ég í skiprúmi
á bv. Surprise GK-4. Ég var með
öllu óvanur um borð í togara, en
þekkti nokkuð til skipverja. Auð-
vitað var þetta eins og ævintýri en
reyndist mér ómetanlegur skóli. Á
næsta ári var ég aftur kominn á
sama vinnustað.
Einar Jóhannsson, sem þá var 1.
stýrimaður og síðar skipstjóri á
bv. Surprise, átti ekki hvað sízt
þátt í því. Hann var skv. stöðu
sinni aðalstjórnandi til vinnu, af-
burða duglegur sjómaður, snjall
og úrræðagóður. Hafði hann
einkar gott lag á þvf að kenna og
stjórna byrjendum til sjós.
Þessar samverustundir okkar
urðu að vináttu og þótt störf
okkar yrðu ólík og vik milli vina
rofnaði aldrei sambandið.
Ungur tileinkaði Einar Jó-
hannsson sér sjómennsku og lauk
prófi frá Stýrimannaskólanum.
Gerðist skipstjórnarmaður hjá út-
gerð Tryggva ófeigssonar og Ein-
ars Þorgilssonar & Co hf., en flutt-
ist síðar til Vestfjarða og lauk þar
skipstjórnarferli sinum og gerðist
hafnsögumaður þar. Síðustu árin