Morgunblaðið - 30.10.1984, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 30. OKTÓBER 1984
41
Sigurður Þorsteins-
son — Minning
Þegar mér barst sú harmafregn
að Sigurður Þorsteinsson væri lát-
inn, setti mig hljóða. Minningarn-
ar streyma fram ein af annarri.
Minningar um gleði og sorgir æsk-
unnar. Sigurður Þorsteinsson átti
æskuheimili sitt á Bergþórugötu
27. Foreldrar hans voru þau hjón-
in Ágústa Valdimarsdóttir og
Þorsteinn Sigurðsson, sem nú eru
bæði látin.
Síðar meir stofnuðu þau hjónin
Ágústa Vigfúsdóttir og Sigurður
Þorsteinsson eigið heimili í einni
af íbúðum hússins. Ég hafði varla
slitið barnsskónum þegar leið mín
lá inn á heimili þeirra hjóna,
Gústu og Didda eins og þau voru
nefnd í daglegu tali. Börnin voru
að koma í heiminn eitt af öðru. Ég
hafði verið fengin til að gæta
þeirra meðan hjónin brugðu sér
frá að kveldi dags. Þau hjónin
Athugasemd
VEGNA minningargreinar í Mbl.
9. september síðastl., um Jón Jó-
hannes Kristin Dagbjartsson, eft-
ir Halldór Briem vil ég, undirrit-
uð, taka fram að ummæli Halldórs
um að ég hafi kynnst hinum látna
aðeins 17 ára og gifst honum eru
algjörlega ósönn.
Helga Jóelsdóttir
tóku elskulega á móti mér, ekki
leið á löngu þar til ég var orðin
daglegur gestur á heimilinu.
Þannig liðu næstu árin. AUtaf
stóð heimilið opið fyrir mér, en ég
var ekki sú eina. Varla hef ég fyrr
eða síðar kynnst eins vinmörgu
fólki. Diddi stundaði vinnu bæði
til sjós og lands, hin síðari ár
stundaði hann leigubifreiðaakst-
ur. Alltaf var kaffi á könnunni á
27, eins og við nefndum heimili
þeirra hjóna. Oft var glatt á hjalla
og mikið hlegið, en ef upp komu
vandamál hjá okkur yngra fólkinu
gátum við alltaf átt von á hug-
hreystingu ef við litum inn á 27,
var það ósjaldan sem þau hjónin
ræddu vandamál okkar og reyndu
að koma góðu til leiðar.
Gústa og Diddi voru alltaf
nefnd í sömu andrá, ekki að
ástæðulausu. Gústa var manni
sínum bjargföst stoð og stytta.
Með sínu hægláta fasi og traustv-
ekjandi framkomu, vann hún hug
og hjörtu allra er til þekktu. Diddi
hafði létt yfirbragð, sló oftast á
létta strengi og gerði góðlátlegt
grín. Inni fyrir bjó tilfinninga-
næm og hlýleg persónugerð. Hann
var öllum börnunum góður faðir.
Hugheilar samúðarkveðjur votta
ég eftirlifandi systkinum og öðr-
um ættingjum. Elsku Gústa, börn-
in, Bjarni, Þorsteinn, Kristin,
Vigfús, Linda og Ágúst. Ég veit að
ég mæli fyrir munn margra vina.
Ég votta ykkur dýpstu samúð. Guð
styrki ykkur á raunastund.
Ilagbjört Flórentsdóttir
Þann 20. október barst mér sú
harmfregn að Diddi frændi minn
væri látinn. Þar sem ég kemst
ekki til að vera við útför hans í
dag, 30. október, langar mig að
senda nokkur kveðjuorð.
Diddi hét fullu nafni Sigurður
Þorsteinsson, fæddur 11. apríl
1936 á Bergþórugötu 27, þar sem
hann bjó alla tíð, flutti aðeins
Morgunbla&ið/Arni Sæberg.
Siglingamálastjóri Finnlands, Oso Siivonen, afhendir Per Eriksson Lv. siglingamálastjóra Sviþjóðar og Hjálmari R.
Bárðarsyni siglingamálastjóra viðurkenningu fyrir störf að öryggismálum sjófarenda.
Viðurkenning fyrir störf að öryggi sjófarenda
Á FUNDI siglingamálastjóra Norð-
urlanda, sem haldinn var í Reykja-
vík 21.—23. október, afhenti sigl-
ingamálastjóri Finnlands Hjálmari
R. Bárðarsyni siglingamálastjóra og
Per Eriksson siglingamálastjóra Svf-
þjóðar viðurkenningu frá finnskum
stjórnvöldum. Þessi viðurkenning er
veitt fyrir mikilvæg störf manna að
framþróun fyrir fínnskar siglingar.
í greinargerð fyrir veitingu
verðlaunanna til Hjálmars R.
Bárðarsonar segir „Með tilliti til
margra ára framlags Hjálmars R.
Bárðarsonar til öryggis sjófar-
enda, bæði í samstarfi Norður-
landa og á alþjóðavettvangi, var
ákveðið að heiðra Hjálmar R.
Bárðarson siglingamálastjóra með
því að veita honum siglingamála-
medalíu númer 131.“
milli hæða. Hann var sonur Ág-
ústu Valdimarsdóttur og Þor-
steins Sigurðssonar sem ávallt var
nefndur Steini í Lindinni.
Húsið á Bergó var í eigu fjöl-
skyldunnar. Þar bjó ég fyrstu 10
ár ævinnar og átti ævinlega heima
á öllum hæðum. Eftir að ég flutti
var það mitt annað heimili. Þar
var alltaf mikið um að vera og
mikill gestagangur. Gústa og
Diddi frændi voru mjög gestrisin,
þar voru bæði næturgestir sem
aðrir, þó íbúðin væri ekki stór var
hjartarúm fyrir alla. Diddi var
manna greiðviknastur. Síðustu ár-
in keyrði hann leigubíl og ekki
voru það ófá skiptin að ég bað
hann að sækja mig á skemmti-
staði og ekki brást það að hann
væri fyrir utan og ekki fékk mað-
ur að borga. Þetta var svo sjálf-
sagt hjá honum. Eins var það ef
bíll var bilaður, þá var hann boð-
inn og búinn að hjálpa þvi hann
var snillingur í öllu sem viðkom
bílum. Alltaf var hann glaður og
orðhákur hinn mesti og enginn
kom að tómum kofunum hjá hon-
um. Margir voru kastalarnir sem
hann byggði og jafnmargir
hrundu, en alltaf stóð hann upp
aftur með sitt fallega bros, hin
stórbrotna kona hans stóð sem
klettur við hlið hans í tæp 30 ár og
alltaf nefndi maður bæði þó að-
eins væri talað um annað.
Elsku Gústa mín, það er mín
huggun að ég talaði við hann í
síma nokkrum dögum áður en
kallið kom, þá var hann glaður og
gerði að gamni sinu og sagði að
þið mynduð koma í vor í heim-
sókn, en nú er hann farinn til feg-
urri stranda, en ég vona að þú
komir.
Fyrir ári gerði fjölskyldan sér
glaðan dag er móðir mín átti af-
mæli en nú er hann kvaddur
hinstu kveðju á sama degi. Ég bið
guð að styrkja ykkur Gústu,
Bjarna, Steina, Kiddý, Fúsa,
Lindu og Gústa litla í sorg ykkar.
Minningin mun lifa um glað-
væran og góðan dreng.
Dóra Linda og fjölskylda
Fjóla Reimars-
dóttir — Minning
Oss langar að líkna og bæta,
og lækna og hugga og kæta,
þá sópast vor síngirni í sæinn,
en sólin ber guðsfrið í bæinn.
Þessar ljóðlínur eftir skóla-
skáldið vinsæla Guðmund Guð-
mundsson lýsa vel mannkostum
og starfi þessarar góðu og vitru
konu sem kvödd verður í dag í
Fossvogskirkju kl. 13.30.
Fjóla vinkona mín áleit það til-
gang lífsins að láta sig aðra varða.
Ekki þó eingöngu fjölskyldu sína
sem hún þó bar svo mjög fyrir
brjósti, heldur alla er á vegi henn-
ar urðu og hún fann að þörfnuðust
kærleika, uppörvunar og hjálpar.
Mér er minnisstætt eitt sinn er
við ræddumst við, þá fórust henni
orð á þá leið, að það besta sem hún
gæti gefið börnunum sínum væri
það fordæmi, að láta sig aðra
varða.
Hvað lýsir betur sönnum
mannvini?
Ekki verður rakinn hér æviferill
Fjólu, það mun gert á öðrum stað.
Þó vil ég geta þess að hún fæddist
í Reykjavík, ólst upp í Skagafirði
en bjó lengst af í Reykjavík.
Fjóla var hæglát að eðlisfari en
föst fyrir og óhrædd við að setja
sig upp á móti hverskyns óréttlæti
er skjólstæðingar hennar urðu
fyrir.
En hún var ekki síður vinur
vina sinna á gleðistundum, þar
var einlæg og sönn vinátta hennar
ávallt vís og hlýtt bros hennar er
ógleymanlegt.
Ég efast ekki um að undir þessi
fáu orð myndu margir vilja taka
sem nú kveðja.
Eftirlifandi manni hennar,
Guðmundi B. Jónssyni, börnum
þeirra og skylduliði votta ég ein-
læga samúð.
Metsölublad á hverjum degi!
LJÓSMYNDASTOFAN MYND
SIMI54207
Vitið þið hvað er innifalið í einni
ljósmyndatöku hjá okkur!
12-15 prufur 9x12 cm
2 prufur 18 x 24 cm, önnur þeirra í
gjafamöppu, hin í veglegum gylltum ramma.
Nú er tækifærið að láta taka ljósmyndina,
tilboðið stendur til 1. desember.