Morgunblaðið - 16.11.1984, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 16.11.1984, Blaðsíða 36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. NÓVEMBER 1984 35 Ljósm. Mbl. Ámi Sæberg í heimsókn hjá Ragnheiði Harvey, förðunar meistara og sjónvarpsauglýsingagerðarmanni etta er hún Duna vinkona mín, aegir Ragnheidur Harvey þegar biaöamanni veröur starsýnt á náfölt gifaandiit sem lítur hann hornauga ofan af skenk. „Ég hef gert svona afsteypur af ýms- um vinum mínum í gegnum tíöina. Hefgaman af því. Þetta er nokkurra daga dundur, en þaö er skemmti- legt aö móta andlit, sérstaklega þeirra sem ég þekki vel. Þaö eru aöeins tvö andiit sem ég vil ekki móta í dautt efni og þaö eru börnin mín. Ég vil bara eiga þau eins og þau eru.“ Gaman að „fegra“ fólk, en skemmtilegra að breyta því Við fórum vestur á Ljósvalla- götu og bönkuöum upp á hjá Ragnheiöi haustkvöld eitt í sept- ember, til aö kynnast því starfi sem nefnist „föröunarmeistari“. Ragnheiöur hefur veriö föröun- armeistari um tíu ára skeið og sérhæft sig í föröun fyrir kvik- myndir og myndbönd. Eftir að hafa lært til snyrtisér- fræöings og unniö sem slíkur um skeiö lá leiö Ragnheiöar til Lund- úna 1974 þar sem hún nam förö- un fyrir myndbönd og sjónvarp. Aö því loknu starfaði hún hjá sjónvarpinu á árunum 75—'81, auk þess aö faröa fyrir kvik- myndir á sama tíma. 1982 settist hún aftur á skólabekk, þá í Berlín og læröi þar aö meöhöndla hin ýmsu plastefni sem nota má viö föröun. Þá starfaöi hún um þriggja ára skeiö hjá sjónvarps- auglýsingafyrirtæklnu Hugmynd. Ragnheiöur hefur faröaö fyrir um 200 sjónvarpsauglýsingar og á heiöurinn af útliti leikara í kvik- myndunum Óöali feöranna, Út- laganum, Húsinu og „myndinni okkar stelpnanna”, eins og hún kallar Skilaboö til Söndru. Þá hefur hún farðaö miklö fyrir sjón- varp. Fyrsta sjálfstæöa sjón- varpsmyndin sem hún farðaði fyrir var „Lilja" eftlr Halldór Lax- ness í leikstjórn Hrafns Gunn- laugssonar, en af öörum sjón- varpskvikmyndum má nefna Flæöarmál Ágústs Guömunds- sonar og Vandarhögg Hrafns Gunnlaugssonar. Sl. sumar vann hún m.a. hjá Bond-mönnum á Breiöamerkursandi. — Leikur meö andlit og útlit. Var það gamall draumur um framtíöarstarf? „Ég ætlaöi nú alltaf aö veröa smábarna- og teiknikennari, þótt ákveönar aöstæöur réöu því aö svo færi ekki. En áhuginn fyrir því aö teikna og mála var tii staöar og í dag nota ég faröa í staö olíu og vatnslita og andlit i staö pappírs og striga. Kvikmynda- áhuginn hefur blundaö í mér frá barnsaldri. Ég var ekki oröin ýkja há í loftinu þegar ég var mætt í „bíó“ á hverjum sunnudags- morgni hjá séra Emil Björnssyni í Austurbæjarskólanum. Svo fór maöur í þrjú-bíó á sunnudagseft- irmiðdögum! Síöan kom blessaður tánings- aldurinn þegar útlitiö var sett á oddinn í orðsins fyllstu merkingu og maður varö upptekinn af því orðin mitt lifibrauö. Lifibrauö sem ég hef mjög gaman af aö vinna viö og finn mig í aö gera. Ég veit ekki hvort ég á aö kalla það heppni eöa lánsemi. Hvort heldur er, þá hefur mér tekist aö vinna samkvæmt eigin „lífsviö- horfl“.“ — Sem er hvert? „Aö á sama hátt og hverjum manni er nauösynlegt aö lifa og aö athuga eigiö útlit og annarra. Eftir ýmsar vangaveltur á þeim árum komst ég aö þeirri niöur- stööu aö líklegast gæti nú veriö gaman aö geta gert svona eitt og annaö viö andlit og útlit fólks. Þannig hófst þetta nú allt sam- an,“ segir Ragnheiöur. „Þegar ég vann sem snyrtisér- fræöingur byrjaöi ég aö fikra mig áfram viö svokallaö „fantasy- make-up“ eöa hugmyndaföröun, eins og þaö hefur verið nefnt á íslensku. Viö Maríanna Schram snyrtisérfræöingur fórum t.d. 72 til Lundúna og tókum þátt í al- þjóðlegri „fantasy-make-up‘ keppni. Þar hafnaöi ég í 5. sæti af 13 keppendum. Verkiö mitt byggöi ég á bláum litum, bönd- um og perlum og kallaöi „Fant- asy in Blue“. Líklegast þætti þaö L| 1 I ver kannast ekki við þessi afkvæmi Ragnheiöar úr sjónvarpsauglýsingum? nú ekki stórkostleg hugmynda- föröun núna, en þótti óskaplega djarft og framúrstefnulegt i þá daga,“ segir Ragnheiöur og hlær.„En þarna var áhuginn fyrir „öörvísi” föröun leystur úr læð- ingi og hann þróaöist smám saman þar til ég ákvaö aö demba mór í námiö.“ — Þú hefur sem sé tvinnað saman förðunarhasfileikann og kvikmyndaóhugann. „Þaö má segja þaö. Aö vísu fæst ég núna viö annaö og meira en einungis föröun fyrir auglýs- ingar og kvikmyndir. Vinn viö sjónvarpsauglýsingagerð og hún komast af, þá er honum jafn nauösynlegt aö velja sér ánægju- legt lífsviöurværi. Eitthvaö sem hann hefur ánægju af, þroskast á og umfram allt getur lifaö af. Þaö fer jú svo og svo mikill tími sólar- hringsins t vinnuna og menn veröa aö fá eitthvaö meira en peninga fyrir hana. Þeir veröa aö fá bæöi ánægju og finna ein- hvern árangur af atvinnu sinni.“ — Hvaö var það sam heillaöi viö hvíta tjaldið, umfram t.d. leikhús? Nú lítur Ragnheiöur á blaöa- mann, hugsar sig um og segir: „Þetta er erfiö spurning. Þarna er ekki um aö ræöa svo ólík vinnu- brögö, en vinnubrögö sem eru hugsuö gagnvart áhorfandanum á annan hátt. Ég hef sjálf kosiö fremur aö vinna viö filmuna en í leikhúsi. Þaö á einhvernveginn meira erindi til mín aö búa eitt- hvað til í eitt skipti og leyfa því síöan aö lifa sjálfstæöu lífi. Aö vinna sleytulaust um margra vikna skeiö og geta síöan sest niöur og séö árangur erfiöisins á hvíta tjaldinu. Þaö er sannarlega þess viröi. Kvikmyndagerö er samstarf margra aðila sem ganga saman í gegnum súrt og sætt viö allskon- ar aöstæöur í ákveöinn tíma. E f kvikmyndagerð og leikhúsvinna er listgrein, þá hlýtur förðun fyrir leikhús og kvikmyndir að vera það líka. Annað getur tæplega án hins verið.“ Stundum hefur mér dottið í hug aö hreinlega „giftist” maður þeirri mynd sem maöur vinnur viö hverju sinni. AnnaÖ kemst ekki að á kvikmyndatöku- tímanum og þegar upp er staöiö er árangurinn sjáanlegur. Alla- vega um sinn, þar til filmunni er pakkað ofan í dós, þar sem þær enda jú allar. En þegar við erum aö tala um leikhúsföröun, kvikmyndaföröun og myndbandaföröun þá erum viö aö tala um þrjá aöskilda hluti. Þegar ég faröa fyrir filmuna er fyrst að hugsa um „formatiö", þ.e. stæröina á kvikmyndatjald- inu. Er ég aö faröa andlit fyrir nærmynd á tjaldinu í Háskólabíói eöa eitthvaö sem verður sýnt í víöri mynd á minna tjaldi? Er ég aö faröa venjulegt andlit eöa er ég aö búa til gervi og hvernig veröur þaö myndað? Allt þetta skiptir miklu máli, því aö áhorf- andinn á ekki skynja þaö aö leik- arinn á tjaldinu sé í gervi. Þaö á ekkert smáatriöi aö trufla áhorf- andann eöa minna á aö hann er aö horfa á leik en ekki alvöru. í leikhúsi geta föröunarmeist- arar hins vegar leyft sór meira og oft á tíöum gerir leikhús kröfur um mikið ýkta föröun vegna fjar- lægðarinnar viö áhorfendur. Leikhúsföröun kallar á sterkari liti en maöur getur vogaö sér aö nota í kvikmynd, nema ef föröun- in sem slík á aö sjást. Síöan er þaö myndbandiö. Lamparnir í upptökuvélinni eru litalampar og myndupplausnin hefur þau áhrif aö allir andlits- drættir veröa ýktari. Hrukkótt andlit veröur hrukkóttara, baug- ar dekkri, skeggrót meira áber- andi og þar fram eftir götunum. Aö öllu þessu þarf aö gæta viö föröun fyrir myndband. Annar hlutur sem skiptir miklu máli er aö húölitur islendinga er oft rauöblár og kuldakenndur, sér- staklega yfir háveturinn. Þaö sem viö kölluöum „þorralit“ í sjónvarpinu. Þetta var allavega máliö áöur en sólbaöslamparnir komu til sögunnar og hinir nor- rænu „aríar” uröu aö múlöttuml En þar sem myndbandið ýkir húöliti veröur aö faröa i samræmi viö þaö.“ Nú skellihlær Ragnheiöur. „Ég skal segja þór dæmi um mistök í þessum efnum. Einu sinni faröaöi óg prest í sjónvarpinu fyrir þátt- inn Hugvekju. Þegar hann mætti í föröun var ég orðin sein á fund og faröaöi manninn í snarhasti. Heföi betur flýtt mér hægt, því aö þegar ég seinna horföi á útsend- inguna blasti viö mér á skermn- um maður meö eðlilegan húölit í andliti, en meö eyrun eins og tvær sterkar rauöar Ijósaperur. Alveg hræöilegt á aö líta. Ég haföi sem sé í flýtinum gleymt aö farða eyrun á mannin- um, sem var meö mjög rauöleit eyru fyrir, sem myndbandiö ýkti
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.