Morgunblaðið - 02.12.1984, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. DESEMBER 1984
27
staddur að halda í hestinn og geng
ég að dómpalli og spyr hvernig
standi á því að Goði hafi ekki ver-
ið kallaður fram.
Svarið er á þá leið að hann hafi
verið felldur frá verðlaunum
vegna þessa galla sem áður er get-
ið en var þó ekki lengur til staðar.
Ég tilkynnti þeim umsvifalaust að
ég myndi nú þegar yfirgefa móts-
staðinn með Goða og Ragnars-
Brúnku. Ég geng til baka og teymi
hestinn með mér út úr dóm-
hringnum. Þegar ég er að fara út
kemur Steinþór Gestsson þáver-
andi formaður LH og biður mig
alveg eindregið að gera þetta ekki
heldur hitt að vera áfram með
hrossin í sýningu. Við ræddum um
þetta og endaði það með því að ég
lét til leiðast.
Ég hef oft hugleitt það eftir á að
ef Steinþór hefði ekki gripið inn í
þarna á þessari stundu hvort þetta
hefði ekki verið upphafið að end-
inum á minni hrossarækt."
— Eftirminnilegir hestar sem
þú hefur notað?
„Ég komst í kynni við Andvara
501 frá Varmahlíð sem var út af
hrossum Sigurðar frá Brún. Hann
hafði þá eiginleika sem gátu kom-
ið sér vel í minni framhaldsrækt-
un. Hafði hann mikinn og góðan
ríkjandi klárgang og einnig var
viljinn mikill en skeiðgeta aftur á
móti lítil. En mig vantaði betri
klárgang í hrossin mín. Notaði ég
Andvara á Síðu og fékk út úr því
Hrafnkötlu 3526. Ég tel að sam-
fara góðum töltgangi og skeiði
þurfi hrossin að búa yfir góðu og
mjúku brokki. Þetta hef ég reynt
að varðveita í minum hrossum.
Svo hafði ég og margir aðrir
bundið miklar vonir við Éyfirðing
654 frá Akureyri og notaði ég
hann meðal annars á Síðu og fékk
ég þar Hrafnhettu 3791. En því
miður fórst Eyfirðingur af slys-
„Við eigum Gunnari
mikið að þakka fyrir
eldmóð hans og áhuga
fyrir ræktun íslenska
reiðhestsins, því á
þessum tíma gat
brugðið til beggja átta
með framtíð hans. Við
stöndum í ævarandi
þakkarskuld við Gunn-
ar“
Svarið er á þá leið að
þeir muni dæma hest-
inn eins og hann kem-
ur fyrir núná en ekki
eins og hann var áður.
Ragnars-Brúnka 2719 ein helsta ættmóóirin í ræktun Sreins. Var hún sýnd
á Þveráreyrum 1954 og vard þar ttnnur og er myndin tekin við það tækifæri.
um tímum en það gerir nú. Nú
erum við góðir vinir."
— Hversvegna var Goði svona
mikilvægur?
„Á þessum tíma var miklu
minna úrval af góðum stóðhestum
sem voru með þá eiginleika sem ég
var að leita eftir þannig að ég
þurfti oft að horfa í gegnum galla
á þeim stóðhestum sem ég notaði
samanber Sokka 332 frá Vallholti.
Ég hafði ætlað mér Goða 401 sem
framtíðarundaneldishest. Hann
var fæddur Jóni Pálmasyni og
taldi hann Goða mjög efnilegan
kynbótahest sem hafði til að bera
alla helstu og bestu kosti Svaða-
staðastofnsins. En illu heilli seldi
ég Goða á Þveráreyrum eftir að
hann hlaut geldingadóminn.
— Var það fljótfærni eða
stundarreiði?
„Ég hálfbrotnaði er dómurinn
birtist og var það vegna þess sem
á undan var gengið og á ég þá við
forskoðunina heima í Skagafirði
nokkrum dögum áður, sennilega
hefur þetta verið fljótfærni," svar-
ar Sveinn og greinilegt var að nú
upplifði hann í huganum dagana
afdrifariku á Þveráreyrum 1954.“
— Hvað var það Sveinn sem
gerðist fyrir mótið og á því?
„Ja, það er nú það, upphafið er
að annað eistað kom ekki niður á
réttum tíma. Það var styttra í því
og hafði þess vegna ekki náð eðli-
legum þroska. Þegar ókunnugir
skoðuðu hestinn dróst eistað upp
því hann var mjög tortrygginn og
viðkvæmur við ókunnuga.
Nú, viku fyrir mótið er hann
skoðaður af dómnefndinni sem
dæmdi á landsmótinu þar sem
hann var hjá hryssum i hólfi í
Sæmundarhlíð. Veturinn fyrir
þetta voru bæði eistun komin
niður og orðin jafnstór.
Allir fimm dómnefndarmenn-
irnir voru mættir ásamt bílstjór-
anum sem var Bergur heitinn
Magnússon. Gunnar Bjarnason
hafði fylgst með hestinum gegn-
um tíðina og vissi af þessu og svo
þegar þeir skoða undir klárinn
spyr ég, og ég held ég muni það
orðrétt: „Er nokkur hætta á því að
hesturinn gjaldi þess á sýningunni
að annað eistað skyldi ekki koma
niður fyrr en á þessum tíma.“
Svarið var á þá leið að þeir muni
dæma hestinn eins og hann kemur
fyrir núna en ekki eins og hann
var áður.
Þegar þessu öllu er lokið legg ég
á hestinn og ríð honum út á Krók
og leggjum við af stað ég og kunn-
ingi minn ríðandi á Heljardals-
heiði sem varð til þess að við kom-
umst óhindraðir að Þveráreyrum.
Ef við hefðum farið Norðurárdal-
inn hefðum við lent I skriðunum.
Svo þegar búið er að dæma stóð-
hestana og þeim er raðað upp I
dómhring eru þeir kallaðir fram.
Byrjað var á efsta hesti og síðan
koll af kolli og þegar röðin kemur
að Goða er honum sleppt og þá
vakna hjá mér grunsemdir að ekki
sé allt með felldu og ég bið kunn-
ingja minn sem þarna var nær-
förum.
Svo er Sörli 653 undan Feng 457
frá Eiríksstöðum en það atvikað-
ist þannig að ég var með Vin frá
Eiríksstöðum í þjálfun fyrir Guð-
mund á Eiríksstöðum og sýndi ég
hann á landsmótinu 1962 en hann
var undan Feng. Hreifst ég mjög
af honum og ákvað ég því að nota
Feng á Síðu en hef sjálfsagt verið
að gæla við það hvort ég fengi
hvítan eða réttara sagt gráan
hest.
Þessi samstilling
var orðin því sem
næst fullkomin
— Hvað rekur hrossaræktar-
menn áfram?
„Ég kynntist snemma mjög
miklum vilja og góðum reiðhest-
um, m.a. hestum sem aðrir áttu.
Gerði fljótlega greinarmun á hvað
var meðalhestur og hvað var gæð-
ingur. Þetta ræðst meira af því að
ríða góðum hesti en að horfa á
hann. Eitt kvöld fyrir löngu var ég
Ég tel að það að hafa
komist í þessi tengsl
við eiganda Ragnars-
Brúnku og yfirráð yfir
hryssunni hafi skipt
sköpum í viðleitni
minni til hrossarækt-
ar.
MYNDIR OG TKXTI
VALDIMAR KRISTINSSON
MorKunblaðið/Valdimar Kriatinaaon.
Guðmundur, sonur Sveins, situr bér hryssuna Lttgg 5648, sem er undan
Hrafnhcttu, á flugskeiði á Melgerðismelum '83.
Sveinn með fjttgurra vetra bryssu, Gnótt, sem er undan Hervarí 963 og
Hrefnu. Nokkrum dttgum eftir að þessi mynd var tekin hlaut Gnótt sinn
fyrsta kynbótadóm og má geta þess að fyrir háls og berðar fékk bún 9,5.