Morgunblaðið - 23.12.1984, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 23. DESEMBER 1984 17
3. Sjálfan mig.
4. Flöskuna.
5. Þaö segi ég engum.
6. Spegilinn.
7. Bankabókina mína.
8. Tengdamömmu.
9. Geirfuglinn.
10. Vorið.
11. Ættjörðina.
12. Bækurnar mínar.
13. Það sem mig dreymdi í nótt.
14. Æskuminningarnar.
15. Börnin mín.
16. Fyrsta ástarkossinn.
17. Þegar gestur kemur.
18. Góðan mat.
19. Hundinn minn.
20. Vin, sem má treysta.
21. Þegar sumir þagna.
22. Drauma sem aldrei rætast.
23. Falleg föt.
24. Eina nótt í Paradís.
25. Sólina á morgnana.
Hvernig ætti maðurinn þinn að
vera?
1. Bóndi.
2. Istrupjakkur.
3. Sjómaður.
4. Kvennagull.
5. Hár og grannur.
6. Skeggjaður og lítill.
7. Ráðríkur.
8. Flugmaður.
9. Mathákur.
10. Barngóður.
11. Drykkfelldur.
12. Skáld.
13. Heimskari en þú.
14. Hrjóta ekki á nóttunni.
15. Ekki veikur fyrir öðrum kon-
um.
16. Sjaldan úti á kvöldin.
17. Alþingismaður.
18. Fari vel í vasa.
19. Raki sig á hverjum degi.
20. Bóngóður.
21. Ekki of spar á mánaðarlaun
sín.
22. Eigi bíl.
23. Mátulegur handa þér.
24. Fari vel í rúmi.
25. Ekki eldri en afi minn.
Hvernig ætti konan þín að vera ?
1. Öll á þverveginn.
2. Mannvönd.
3. Ekki greindari en ég.
4. Búi til góðan mat.
5. Sparsöm og nýtin.
6. Færi mér morgunkaffið i rúm-
ið.
7. Elski mig út af lífinu.
8. Geti búið til gott kaffi.
9. Skapvargur.
10. Eyðslukló.
11. Ekki í Rauðsokkuflokknum.
12. Segjast tilbiðja mig.
13. Ekki í mörgum saumaklúbb-
um.
14. Tíu árum yngri en ég.
15. Sleppa mér upp úr pilsvasan-
um við og við.
16. Þegja á meðan ég tala.
17. Glysgjörn.
18. Hafi ekki framhjá mér svo ég
viti.
19. Smekklega klædd.
20. Kunni að koma vel fyrir sig
orði.
21. Eignist ekki barn á hverju ári.
22. Þrifin og húsleg.
23. Tali ekki of mikið í símann.
24. Hjúkrunarkona.
25. Kunni að spila á hljóðfæri.
Dæmi: Sá, sem leiknum stjórnar
spyr eina dömuna: „Hvernig ertu
nú inni við beinið?" Hún dregur
töluna 4. Svarið er: Hneigð til
ásta. — Hvað finnst þér skemmti-
legast? Hún dregur töluna 11.
Svarið er: Sofa frameftir á morgn-
ana. Hverju líkistu mest? Dregur
22. Svar: Ófullgerðu listaverki.
Hvað þykir þér vænst um? Dregur
svarið 24. Eina nótt í Paradís. —
Hvernig ætti maðurinn þinn að
vera? Hún dregur töluna 18: Hann
á að fara vel í vasa.
Skollaleikur
Já, auðvitað tökum við skolla-
leik með í bók með vinsælum leikj-
um. Best er að leika hann þegar
þátttakendur eru 10—12.
Þátttakendur mynda hring
kringum „skollann", sem búið er
að binda vandlega fyrir augun á.
Hann má ekki með neinu móti sjá
viðstadda. Fólkið gengur í hring í
kringum „skollann", en þegar
hann segir stopp, þá hættir fólkið
að ganga í hring. „Skollinn" á að
benda á einhvern þeirra sem
ganga hringinn og verður hann að
fara inn í hringinn með „skollan-
um“. Þegar hann kallar: „Hvar ert
þú?“ Þá svarar hinn: „Hérna!"
Takist skollanum að ná fórnar-
lambinu verður hann að reyna
með snertingu að finna út hver
það sé. Takist það þá skiptir
„skollinn" um hlutverk við fórnar-
lambið.
Ekki er nauðsynlegt að ganga
endilega í hring í „skollaleik". Þeir
sem á að ná geta gengið lausir um
herbergið eða salinn þar sem leik-
ið er og þegar „skollinn" vill eiga
þeir að stoppa.
Þegar hann er búinn að verða
sér úti um fórnarlamb á hann að
reyna að komast að því hver það
sé. Sé rétt til getið skipta þeir um
hlutverk, annars verður „skolli" að
láta fórnarlambið laust og halda
áfram að leita.
Áður en „skollinn" fer af stað
þarf að snúa honum í nokkra
hringi til að hann missi stefnuna.
Appelsínudans
Þessi dans er að því leyti frá-
brugðinn venjulegum dansi, að
þau sem saman dansa hafa app-
elsínu eða venjulegan bolta á milli
enna sinna, sem þau verða að
þrýsta svo saman á meðan þau
dansa að þau missi hana ekki
niður á gólfið, því þá eru þau úr
leik. Hitt er ekki talið til saka, þó
appelsínan renni út á gagnaugað
og niður á vangann, jafnvel alveg
niður á háls.
Ætlast er til, að tvenn pör eða
fleiri taki þátt í þessum dansi
samtímis. Þau vinna leikinn sem
lengst dansa án þess að missa app-
elsínuna.
Heppilegt er að byrja á því að
dansa hægan vals. Takist það vel
fyrir öllum svo ekki megi á milli
sjá, er rétt að spilamaður auki
hraðann og skipti þá ef til vill yfir
í ræl, galoppaði eða jafnvel hopsa,
verður þá varla langt að bíða, að
appelsínan fari sína leið.
Hver er þar?
Sætum er skipað í hring og taka
allir sér sæti nema einn. Hann er
látinn standa inni í miðjum
hringnum og er vandlega bundið
fyrir augu hans. Til frekara örygg-
is er hann að lokum látinn snúa
sér nokkra hringi svo víst sé að
hann sé með öllu orðinn áttavillt-
ur í stofunni. Áð þessu loknu hefst
sjálfur leikurinn á þann veg, að
blindingurinn færir sig hægt og
gætilega aftur á bak, unz hann
finnur, að einhver situr rétt fyrir
aftan hann. Tyllir hann sér þá
varlega og gætilega niður á hné
hans eða hennar, sem í sætinu sit-
ur og segir um leið: „Hver er þar?“
En sá sem spurður er, svarar
svo annarlegum rómi, sem hann
frekast getur: „Ég!“ Vandinn er í
því fólginn að þekkja röddina og
segja nafn þess, sem í stólnum sit-
ur. Takist það ekki, verður sá
blindi að standa á fætur og setjast
síðan í fangið á einhverjum öðr-
um. Þegar honum heppnast að
þekkja einhvern á röddinni, verð-
ur sá að leysa hann af hólmi, sem
þekktur var, og láta binda fyrir
augu sér, en hinn fær sætið.
Draugaleikur
Leikendurnir sitja í hring. Sá,
sem byrjar, hugsar sér orð og
nefnir fyrsta stafinn, næsti maður
bætir við öðrum staf og svo koll af
kolli. Þegar einhver endar orð,
sem í eru þrír eða fleiri stafir, má
hver sem vill kalla: „Þetta er orð,“
og sá, sem endaði orðið, fær svart
strik á ennið. Sá, sem fengið hefur
þrjú svört strik, er orðinn draug-
ur.
Þegar einhver hikar, kallar sá,
sem næstur var á undan, eða
stjórnandi leiksins: „Bættu við eða
spurðu." Hann fær þá eina mínútu
til að bæta staf við, eða spyrja
þann næsta á undan, hvaða orð
hann hafi haft í huga. Sá, sem
spurður er, verður að geta nefnt
rétt orð, ella fær hann sjálfur
svart strik, en nefni hann rétt orð,
fær spyrjandinn strikið. Þegar orð
er endað, eða það er gefið sem svar
við spurningu, byrjar sá næsti I
röðinni á nýju orði.
Sá, sem orðinn er að draug, er
úr leik, en hann má reyna að fá
hina til að skipta orðum við sig.
Enginn eftirlifandi má yrða á
draug, ella verður hann óðara
draugur sjálfur. Sá vinnur, er einn
lifir eftir, þegar hinir eru allir
orðnir draugar, og hann byrjar
næstu umferð.
Stundum er leyft að bæta bæði
framan og aftan við stafina, sem
komnir eru, og aðeins fjögurra
stafa orð eða lengri tekin gild. Ef
fyrsti stafurinn er k og sá næsti a,
koma stafirnir ka. Ef þriðji maður
vill bæta s fyrir framan segir
hann: ska.
Sjálfsagt er að nota blað og blý-
ant til að fylgjast með því, sem
komið er af stöfum jafnóðum.
Rímleikir
Þeir geta verið með ýmsum
hætti. Einfaldast er að ríma við
gefið orð. Einhver kastar eld-
spýtnastokki eða klút að einhverj-
um gestanna og segir: Ríma. Hinn
svarar um leið og segir: glíma og
kastar til þess næsta og segir:
stóll, en hann svarar hóll. Þannig
gengur þetta koll af kolli, unz ein-
hverjum verður orðfall.
Annar rímleikur er í því fólg-
inn, að einhver varpar fram fyrstu
hendingu einhverrar vísu, sem
hann kann og skorar um leið á
einhvern, sem hann nafngreinir,
að bæta við annarri hendingu, sem
rímar við þá fyrri.
Einhver segir til dæmis:
„Kvölda tekur sezt er sól. Haltu
áfram, Jón,“ og Jón svarar um
hæl: „Sigga er á grænum kjól.“
Einhver segir: „Eldgamla ísafold"
og skorar á Kalla að svara, sem
þegar segir: „Yngra ég þrái hold.“
Ef góðir hagyrðingar eru í
gestahópnum, er ágæt skemmtun,
að þeir ljóði hvor á annan. Varpar
annar fram fyrri hluta vísu en
hinn botnar. Þessum leik má einn-
ig haga á þá lund, að einhver fer
með fyrri part vísu og biður menn,
karla og konur, að botna. Er þá oft
vænlegast til árangurs að skrifa
fyrri hluta vísunnar á blað og
festa það á vegg þar sem allir geta
lesið. Síðan skrifar fólkið vísna-
botna sína á blað, jafnóðum og
þeir fæðast, og lætur þá í kassa
eða skál, sem til er vísað. Áður en
samkv'æminu lýkur eru botnarnir
lesnir upp. Vel mætti einnig velja
dómnefnd, til að kveða upp úr-
skurð um það hver botninn sé
beztur og skorar hún síðan á eig-
andann að gefa sig fram og taka
við bragarlaunum eða hyllingu.
Að borða súkkulaði
með hnífapörum
Þessi leikur getur ýmist verið
framkvæmdur af einum eða verið
keþþnisleikur á milli tveggja sem
til þess eru valin. Lítill pakki af
átsúkkulaði í verksmiðjuumbúð-
um er vandlega vafinn í bréf og
bundið utan um seglgarni eða
tvinna. Þessi pakki er borinn inn á
diski ásamt með hnífi og gaffli,
hvítur vasaklútur breiddur á borð
og diskurinn látinn þar ásamt
hnífapörunum. Síðan er einhverj-
um boðið að gjöra svo vel. Á hann
þá að setjast að borðinu og freista
að ná umbúðunum öllum af með
hnífnum og gafflinum og án þess
að snerta pakkann með höndun-
um. Þegar því er lokið, á hann að
borða súkkulaðið þannig, að hann
skeri það í hæfilega bita með
hnífnum og setur þá síðan upp í
sig með gafflinum. En hann eða
hún verður að flýta sér, því þarna
stendur maður með úrið í hend-
inni. Og þegar ein mínúta er liðin,
verður maðurinn að hætta við svo
búið og annar tekur við, þar sem
hann hætti. Þannig gengur koll af
kolli unz búið er að borða súkku-
laðið.
Sé um samkeppnisleik að ræða,
eru bornir inn tveir diskar og
tvenn hnífapör. Setjast þá tvö
samtímis sitt að hvorum diski og
keppa um það til úrslita hvort
fljótara verður að ná umbúðunum
af sínu súkkulaði og borða það síð-
an á kurteislegan hátt upp til
agna og án þess að koma við það
með fingrunum.
Tveir pakka inn
Það er á stundum nógu erfitt að
pakka inn hlutum og víst er, að
það er ekki auðveldara fyrir tvo,
hvað þá ef hvor má aðeins nota
aðra höndina.
Þeir sem pakka inn fá aðeins
leyfi til að nota aðra höndina og
þá þarf að reyna að samhæfa
hreyfingarnar. Þeir sem fljótastir
eru sigra.
Það er auðvelt að pakka inn
bókum og öðrum slíkum hlutum.
Þegar liðin eru orðin snjöll í að
pakka inn því sem auðvelt er að
eiga við má reyna við eitthvað erf-
iðara.
Skemmtilegast er þegar karl- og
kvenmaður gera það saman. Þau
fá þá einn hlut sem þau eiga að
pakka inn.
Þau fá pappír, seglgarn og
skæri. Og nú eiga þau að pakka
hlutnum inn á sem skemmstum
tíma, vefja utan um hann segl-
garninu og binda á það slaufu.
Óhugsandi!
Loks er hér ein spurning til þess
að koma kunningja sínum í bobba
— allt í gamni þó!
Gangið til hans og segið með
skynsamlegum alvörusvip:
„Svaraðu mér nú einlæglega
einni samvizkuspurningu. Hvort
vildir þú heldur vera heimskari en
þú sýnist eða sýnast heimskari en
þú ert?
Ef kunninginn svarar nú:
„Ég vildi heldur vera heimskari
en ég sýnist,“ þá er rétt að segja
við hann: „En, góði minn, þaö er
alveg óhugsandi,“ og sjá hvernig
honum verður við.
Svari hann hins vegar svona:
„Ég vil heldur sýnast heimskari
en ég er,“ þá er sjálfsagt að gefa
sama svarið:
„En, góði minn, það er alveg
óhugsandi"!
Svona er hægt að leika á hrekk-
lausan náunga sinn!
VJ. tók saman úr bókunum
læikir og létt gaman, Leikir
fyrir alla og Samkvæmisleikir
og skemmtanir.