Morgunblaðið - 27.01.1985, Qupperneq 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. JANÚAR 1985
Áramótaskaupið í sjónvarpi
var til umræðu og stjórnandi
spurði hvort ekki væri erfitt að
standa að slíku í landi þar sem
fólki væri aðeins ætlað að hlæja
að spaugi einu sinni á ári. Ann-
arsstaðar var kvartað undan því
að engin fyndni væri á boðstól-
um hér nema á gamlárskvöld. Þá
kemur öll þjóðin sér fyrir fram-
an við sjónvarpið með hlátur-
taugarnar tilbúnar til að kippa í
munnvikin. Að óreyndu mætti
Ihalda að léttara væri að koma að
gríninu reiðubúinn til að hlæja.
En þaö er greinilega umdeilt.
Kannski eru íslenskir áheyrend-
ur ekki bara sestir við sjónvarp-
ið á réttum stað og stundu til að
fá að hlæja heldur öllu fremur
til að taka viðfangsefnið að
spauga til alvarlegrar umræðu.
Auðvitað má ekki taka léttilega
á spaugi í landi alvörunnar.
Spurningin mikla: Var áramóta-
skaupið í rauninni nokkuð fynd-
ið þótt maður ræki öðru hverju
upp hláturrokur framan við
skerminn? Það umræðuefni er
líka mun endingarbetra en hlát-
urinn, dugar út janúar og aftur
síðustu vikuna fyrir næsta
skaup. Mikil blessun að fá svona
endingargott umræðuefni ár-
visst í skammdeginu. Það snjall-
ræði að stinga stórum tönnum
upp í flytjendur skaupsins enn
einu sinni hjálpar vitanlega til
þess að áheyrendur geti deilt um
hvað þeir voru yfirleitt að segja.
Ráð sem oft er til bóta, eins og
Helgi Hálfdanarson og Piet
Hein orða svo í grúkku:
Þegar efnið
reynÍKt rýrt
erráðió taia
ekki skýrt
Annars voru fleiri hlátursefni
á borð borin á jólaföstu. Kvik-
myndin Gullsandur er enn á
hvíta tjaldinu í Reykjavík með
mörgum góðum gullkornum
fyrir þá sem kunna að luma á
kímnigáfu og vilja hlæja. Þar
eru meira að segja alíslensk og
þjóðleg skrýtilegheit, sem maður
brosir eða skellihlær að. Hver
eftir sínum smekk og lífsreynslu.
Þessi bíógestur reyndist hafa
nokkrar sérþarfir og þjófstart-
aði eiginlega með hláturrokum í
upphafi myndar. Enda búin að
sitja á meira og minna pólitísk-
um nefndarfundum í 15 ár og
upplifa fyrirbrigði, sem hefur
bólgnað út með árunum. Og
þessu hefur Ágúst náð á sinn
lúnnfyndna hátt, eins og svo
mörgu öðru úr okkar íslenska
samfélagi, sem leynir á sér í
myndinni.
Atvikið markaði upphafið á
„klissíunum". Sviðið er skyndi-
fundur í hreppsnefnd þegar sá
stóratburður gerist að erlendir
menn koma í bílum og setja
niður tjöld sín á sandinum í
sveitinni. Ungi róttæki maður-
inn segir meö miklum þunga:
„Ég er á móti því að hafa landið
að féþufu fyrir erlendan her.“
Víkur sér svo að fundarritara og
bætir við: „Ef presturinn vildi
gjöra svo vel og bóka það!“ Rit-
arinn er alvanur slíkri beiðni er
þessi ungi maður leggur orð í
belg. Þegar honum skömmu
seinna verður að orði: „Allt skal
hugsað í peningum. Þú mundir
nú selja hana ömmu þína ef þú
gætir," þá spyr ritari um hæl: „Á
ekki að bóka það?“ Hrepps-
nefndarmenn vilja nú kanna
málið og í bráðfyndnu atviki nið-
ri á sandinum hreytir ungi mað-
urinn út úr sér: „Ég tek ekki þátt
í svona vitleysu," og samnefnd-
armaður hans úr hreppsnefnd-
inni spyr: „Á að bóka það?“
Þessu kúnstuga fyrirbrigði, sem
finnst allt sem það hefur til mál-
anna að leggja svo merkilegt aö
það þurfi að geymast í opinber-
um fundargerðarbókum um
ókomna framtíð, hefur Ágúst
náð alveg frábærlega. Oft á þess-
ari broslegu mynd eftir að skjóta
upp í kollinum á þrasfundum
með miklu af bókuðu málæði í
framtíðinni. Og létta lundina.
Kannski eitthvert kandidats-
eða doktorsefnið gæti gert sér
bókanagleðina og vöxt hennar
(eða hnignun) í íslensku samfé-
lagi að ritgerðarefni. Það hlýtur
að vera farið að sneiðast um
könnunarefnin. Mætti meira að
segja skrifa margar lærðar rit-
gerðir um undirrót og ástæður.
Það var eiginlega franski rit-
höfundurinn Francoise Giroud
sem vakti fyrir allmörgum árum
athygli undirritaðrar á bókana-
gleði. Hún var þá nýlega orðin
ráðherra í stjórn Gisgards
d’Estaing og í viðtali við hana í
blöðum af því tilefni var hún
spurð hvort konur ynnu á ein-
hvern hátt öðru vísi en karlar í
stjórnmálum. Nei, það kvaðst
Francoise Giroud,
hún ekki sjá. Og þó, einu hefði
hún veitt athygli. Margir karlar
hefðu vanið sig á að fá færð til
bókar öll gullkornin sem af
þeirra munni gengju. Eins og
nokkur maður færi í framtíðinni
að fletta því öllu upp nema þeir
sjálfir til að geta vitnað í það og
eignað sér skoðanir ef vel reynd-
ust. Konurnar hefðu ekki lært
svona kúnstir eða nenntu þeim
ekki. Þær berðust fyrir málinu,
yrðu undir eða ofan á svo sem
fram kæmi bókað í atkvæða-
greiðslu, en hefðu greinilega
ekki lært að hafa augun svona
mikið á sjálfum sér og sínu. Með
tilliti til þessa var þá litið í kring
um sig í nefndum og borgar-
stjórn og mikið rétt, konurnar
þar virtust einmitt falla inn í
þessa mynd. Síðan hafa íslensk-
ar konur greinilega lært karla-
aðferðina og kannski er það eðli-
legt að þær þurfi í meira magni
að vinna upp í bókunum það sem
fyrirrennarar þeirra misstu af.
Ekki svo að skilja að ein og ein
bókun geti ekki verið gagnleg og
meira að segja nauðsynleg, hafi
fundarmaður ekki fengið tæki-
færi til að koma skoðun sinni
eða niðurstöðu á framfæri eða til
skýringar í atkvæði. Enda bók-
anir eflaust ætlaðar til ígripa í
þessháttar nauð. En bókanir
hafa fengið nýtt hlutverk. Helm-
inginn af tímanum er bókað
fyrir fjölmiðlana, ekki framgang
málsins. Komið með tilbúna bók-
un utan úr bæ áður en menn
hafa skipst á skoðunum til að
reyna að ráða saman fram úr
máli. Oft með fullyrðingum, sem
allir viðstaddir vita af fram
komnum upplýsingum að eru
rangar, en ekki lesandinn utan
við. Það breytir engu í bókun,
öðru en því að næsti maður vill
ólmur fá bókfesta leiðréttingu.
Svo undarlega bregður gjarnan
við að sú bókun fylgir ekkert
endilega með í blaöið. Bókanir
hafa því á seinni árum oft orðið
dálítið kúnstugt fyrirbæri og
bókanaglaði fulltrúinn hinn kos-
tulegasti. Þetta hafa þeir Gull-
sandsmenn komið auga á öðrum
til hinnar mestu skemmtunar.
Þetta er ein af þessum fyndnu
„athugasemdum" við íslenskt
þjóðfélag sem Gullsandsmenn
sýna okkur á hvíta tjaldinu.
Ætli maður hafi raunar ekki
svolítið gott af því að sjá takt-
ana í broslegri myrid? Hin sí-
gilda sögupersóna Cyrano de
Bergerac (sem hafði geysistórt
nef) sá vangasvip sinn í skugga-
mynd á veggnum og sannfærðist
um að engin kona gæti eiskað
hann, eins og segir í sögunni.
Kannski það hafi orðið honum
að gagni að átta sig á gallanum
og verkunum hans.
FRAM
TÖLVUSKÓLI
TÖLVUNÁMSKEIÐ
Aóvance
Einkatölvur og
stýrikerfiö MS-DOS
Markmiö námskeiösins er aö veita þátttakendum
þekkingu á uppbyggingu og möguleikum einka-
tölva og stýrikerfisins MS-DOS. Farið er m.a. í
eftirfarandi atriöi.
★ Uppbygging og sérstaöa einkatölva.
★ Notkunarmöguleikar einkatölva.
★ Notendahugbúnaóur fyrir einkatölvur.
★ Skipulagning og uppsetníng geymslumíðla.
★ Helstu skipanir og mögulegar aögeröir í MS-
DOS.
★ Uppbygging og möguleikar skipanaskráa.
★ Útprentun og meöhöndlun ólíkra prentara.
★ Afritataka og meöhöndlun afrita.
★ Æskileg umgengni og meðferö tölvubúnaöar.
Stöóugur straumur nýrra nemenda sýnir svo ekki veröur um
villst aö FRAMSÝN er tölvuskóli meö tilgang og nám viö skól-
ann hentar allra þörfum, enda valdi tölvunefnd ríkisins Tölvu-
skólann FRAMSÝN til aö annast námskeiöahald á Atlantis og
IBM einkatölvur fyrir ríkisstarfsmenn.
í boöi eru bæði dagnámskeið og kvöldnámskeið, allt eftir því
hvaö hentar hverjum og einum.
coronc
EÐEDOBD Rainbow
ERICSSON ^
Innritun og nánari upplýsingar fást í síma
39566, fra kl. 10.00 til 18.00.
Hinir fjölmörgu nemendur okkar eru okkar
bestu meömælendur.
TÖLVUNÁM ER FJÁRFESTING í FRAMTÍÐ ÞINNI
NEC
lækkafl verð!
á nýjum vetrardekkjum.
Dæmi:
155x13 Kr. 2.600
185/70x13 - 3.120
175x14 - 3.260
185x14 - 3.535
165x15 - 3.060
llxl5R - 10.610
Fjölmargar aðrar gerðir fáanlegar.
Góðir greiðsluskilmólar.
HJÓl8AR9ASTÖ9IN SF.
SKEIFANS-Siml 33804