Morgunblaðið - 04.05.1985, Blaðsíða 58

58
MOqqUNBlAÐIÐ, LAUG^RDAGUR 4. MAt 1985
mmmn
«1W1 Un,y.,tol Pt.n SyndicotV___________________
„foeja þd., pu ex mðdirinn -Pullur I EWo
m-eira. af tvtliéaleík."
z-i g
Ást er ...
. .. að fóto ekkifreist-
ast til að opna bréfið
hennar
TM Rag. U.S. Pat. Off — ali ríghts reserved
c1965 Loe Angeles Times Syndtcate
4*Í>
Verst hve gólfíð er kalt. Maóur
neyóist til að ganga á tánum!
HÖGNI HREKKVÍSI
EIKJN ÓK05T0K VIE> PAe>'"
„Þreytt“ rás 2
Ragnar Hallbergsson, Hamra-
borg 36, Kóp., skrifar:
Að kvöldi síðasta vetrardags
var þátturinn „Á nýju nótunum" á
rás 2, einn af þessum sjaldgæfu
þáttum, sem hlustandi er á. Ef til
vill er hann ekki frábær, en góður
er hann miðað við annað efni á
þessari „þreyttu" rás.
Það kom nokkuð merkilegt
fram. Umsjónarmenn vildu vita
hvort hlustendur hefðu áhuga á að
hafa þátt með kynningu á nýrri
rokktónlist í dagskránni. Þetta
þykir mér segja nokkuð mikið um
hugsanagang ráðamanna á rás 2.
Það er ekki talið sjálfsagt að hafa
kynningu á nýrri tónlist, en það
þykir sjálfsagt að hafa kynningu á
gömlum slögurum daginn út og
daginn inn.
Kvöld- og helgardagskrá ætti
t.d. að vera helguð nýrri tónlist
eingöngu. Óskandi væri að meiri
metnaður yrði lagður í dagskrá
rásar 2 og að menn fyigdust virki-
lega með því sem er að gerast.
Segja má að ekkert hafi breyst við
komu rásar 2, einungis meira af
því sama og var áður. Ennþá er
engin nútímaleg útvarpsstöð fyrir
ungt fólk.
Brennt barn forðast eldinn
Sparifjáreigandi skrifar:
Á áratugnum þegar allt fór úr
böndunum, verðbólgan geysaði og
verðgildi innlendrar myntar
hrundi, varð afleiðingin sú að
eignaupptaka sparifjár var látin
viðgangast í þjóðfélaginu.
Pólk glataði trú á að græddur
væri geymdur eyrir, lánastofnanir
skorti stórlega fé og afleiðingin
varð erlendar lántökuí með þeim
ósköpum sem öllum eru nú kunn-
ar. Breytt var um stefnu. Vextir
voru hækkaðir þannig að fólk var
ekki lengur stórlega féflett og þeir
sem lögðu inn á banka fengu
nokkra umbun fyrir. Innlán stór-
jukust. Stefnt var í rétta átt. En
Adam var ekki lengi í paradís.
Gamlir refir skutust fram úr
grenjum sínum, litu ti! lofts og af
þefnæmi sínu fundu þeir að ýms-
um myndi nú þykja nóg komið af
söfnunargleðinni. Þeir líta nú til
hinna góðu gömlu daga þegar þeir
voru kóngar í ríki skuldaranna.
Upp með verðbólguna, niður með
vextina er dagsskipunin. Skyn-
samt fólk geymir í innlánsstofn-
unum fé, sem það þarf ekk; nauð-
synlega að nota í augnablikinu.
Það vill tryggja sig gegn áföllum
svo sem vinnutapi, óvæntum
skaða, tekjurýrum elliárum eða
örlögum verðgangsmannsins.
Hverjum manni ætti að vera
ljóst að jafnframt stuðlar þetta að
velferð allrar þjóðarinnar. Banki,
sem enginn leggur fé til, lánar
engum neitt hversu sem á þarf að
halda til uppbyggingar atvinnu-
vega eða nauðsynja á öðrum svið-
um. Svo einfalt er það. Sá sem
leggur fé á banka gerir það alls
ekki af neinni góðvild til annarra
eða fórnarlund þó eðli málsins
samkvæmt geti það orðið öðrum
til bjargar. Hann gerir það til að
tryggja sjálfan sig og þess vegna
vill hann fá þá vexti sem hann
metur sér til hags. Minnki hagn-
aðarnot hans, minnkar einnig
sparnaðaráhuginn í réttu hlutfalli
uns hann hverfur með öllu, og
hann leitar á önnur mið sér tii
bjargar. Hann leitar ekki til bank-
ans ef betra býðst. Brennt barn
forðast eldinn. Leikurinn sem
leikinn var aðá verðbólguárunum
miklu gagnvart sparifjáreigend-
um verður ekki endurtekinn.
Sparifjáreigendur, hyggið að
hvort það muni vera skóslitsins
virði að rölta með spariaurana í
bankann ef nýbylgjan í vaxtamál-
um nær fram að ganga. Hyggið að
hvort ekki finnast betri leiðir.
Athugasemd
Sl. þriðjudag birtist í NT bréf,
sem sagt er að ekki hafi fengist
birt í Velvakanda. Rétt er að
Velvakanda barst umrætt bréf,
en það var ekki birt þar sem það
var allt á misskilningi byggt.
Bréfið er „athugasemd við rit-
dóm um leikrit Trausta Jónsson-
ar veðurfræðings“, sem sagt er
að verið hafi í Velvakanda. Eng-
inn slíkur ritdómur hefur birst
hér í dálkunum.
Af bréfinu má hinsvegar ráða
að átt sé viö samtal við Trausta
sem birt var á öðrum stað í blað-
inu í sambandi við sýningu á
leikriti hans, „Ingiríði Óskars-
dóttur". Öll þau tilvitnuðu orð,
sem höfundur bréfsins tíundar í
grein sinni, eru ummæli Trausta
sjálfs (meira að segja innan
gæsalappa) og eiga ekkert skylt
við „órökstutt níð um verk, sem
ungur rithöfundur hefur skrif-
að“. Trausti miklast ekki af
verki sínu og svaraði blaða-
manni í gamansömum tón sem
honum er iagið.
J