Morgunblaðið - 25.01.1986, Qupperneq 22

22 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. JANÚAR1986
íslendingarnir sem voru í Suður-Jemen
SAUDIARABIA
DJIBOUTI
IIBOUTI
SÓMALÍA
I góðu yf-
irlæti hjá
ísleifi
og Birnu
„ÞETTA gekk allt Ijómandi vel
fajá okkur," sagði Sigfús Thorar-
ensen yfirverkfærðingur. „í
Mukalla var að heita má kyrrt
allan tímann. En við vissum frá
fyrsta degi að átök væru hafin
í landinu. Þeim bar ekki saman
og um hrið bjuggumst við ekki
við að úr yrði þetta bál. Eftir að
ákveðið var að við færum frá
landinu þurfti að ganga frá ýms-
um formsatriðum, eins og gefur
að skilja, en yfirvöld í Mukalla
sýndu lipurð og skilning og
greiddu götu fólksins eftir
megni. Við fórum svo með
Demantaprinsessunni út í her-
skipið Newcastle kl. 3 aðfaranótt
fimmtudags og ferðin gekk tíð-
indalítið fyrir sig. Langflestir
útlendingar eru farnir en þó veit
ég að nokkrir Rúmenar og Kin-
veijar eru enn í landinu. Fyrir-
tækið var að vinna við skolpræsa-
gerð og það var ekkert um annað
að ræða en skilja verkið eftir
hálfklárað fyrst svona fór.“
Sigfús sagðist hafa verið í Suð-
ur-Jemen samtals í fjögur ár, þar
af hálft annað í Mukhalla, en einnig
í Aden eins og kom fram í viðtali
við konu hans. Aden er vissulega
arababorg en byggð upp af Bretum
á sfnum tíma og bar svipmót
þeirra." Sigfús sagði að íslending-
amir hefðu haft fregnir af því að
einhver ólga væri í stjómmálum,
en útlendingar sem jmnu við svona
verkefni forðuðust að skipta sér af
öllu af þvf tagi. Þegar frétzt hefði
um tilraun til stjómarbyltingar
hefði hann ekki kippt sér upp við
það, enda væru átök ekki óalgengt
fyrirbrigði í löndum araba. Aftur á
móti hefði það komið á óvart hvem-
ig framvindan varð. Sigfús sagði
að áhrif Sovétmanna, að minnsta
kosti á því svæði, sem hann var,
hefðu ekki verið merkjanleg, en
auðvitað hefði öllum verið ljost að
marxistastjóm væri í landinu. Um
„ÞAÐ VAR óneitanlega ín-
dælt að sjá íslenzka fánann á
bryggjunni í Djibuti í morg-
un, þegar skipið kom að. Þar
voru komin Isleifur Jónsson,
verkfræðingur og Biraa
Bjarnadóttir kona hans, að
fagna okkur,“ sagði Hjördís
Þorsteinsdóttir, kona Sig-
fúsar Thorarensen sem í sim-
tali við Morgunblaðið í gær:
„Hér höfum við verið í veizlu
í allan dag og setjumst nú
senn að kvöldverði, og síðar
Sigfús Thorarensen, y firverkfræðingur:
„E g kippti mér ekki upp við
fyrstu fréttir um átökin“
\ OMAN
\
t -
v ^
EN /
“7 ^
Meá
MUKALLA
y flutningasVipi
ADEN Aden-flói
—breska her-
skipinuNEWCASTLE^J""}
200 km
I
.UPtÁÁ^NA-
ÍHÖFH>S
Meðflugvél
til London og
Kaupmanna-
hafnar
ÞEGAR þessar
línur koma fyrir
augu lesenda
Morgunblaðsins
em Islendingamir
níu, sem hafa verið
við störf í Suður-
Jemen síðustu
mánuði, öllum lík-
indum komnir til
Kaíró í Egypta-
landi. Þeir yfir-
gáfu hafnarborgina A1 Mukalla á
suðurströnd Jemen aðfaranótt
fimmtudagsins og sigldu með
breska flutningaskipinu Diamond
Princess út fyrir landhelgi Jemen.
Þeir vom síðan fluttir um borð í
breska herskipið Newcastle, sem
sigldi með þá og 240 aðra útlendina
til smáríkisins Djibouti við mynni
Rauðahafs. Herskipið lagðist þar
að bryggju um tíuleytið í gærmorg-
un að staðartíma. Þar tók ísleifur
Jónsson verkfræðingur á móti ís-
lendingunum og gaf til kynna hver
hann væri með því að veifa íslenska
fánanum. ísleifur hefur verið í
Djibouti sl. tvö ár við störf á vegum
Sameinuðu þjóðanna. ísleifur hýsti
íslendingana heima hjá sér í gær
og þangað talaði Morgunblaðið við
þá í síma. í gærkvöldi stóð til að
fljúga með þá og aðra erlenda
flóttamenn til Kaíró. Frá Kaíró
halda íslendingamir líklega, ásamt
dönskum starfsbræðmm sinum, til
Kaupmannahafnar um helgina.
Morgunblaðið hafði símasamband
við Islendingana á heimili ísleifs í
gærdag. Þeir hafa það allir ljómandi
gott og biðja að heilsa ættingjum
og vinum heima.
íslendingarnir komu til Djibouti með brezka tundurspillinum Newcastle. Á myndinni er Sheffield, systurskip Newcastle.
KAÍRÓ*.
h
Meðflugvél—
7
til Kairó
Undankomuleið
íslendinganna
f rá Suður Jemen
Hjördís Þorsteinsdóttir:
í kvöld leggjum við af stað
til Kairó.“
Hjördís sagði að hún myndi
áreiðanlega sakna Jemens og
eftirminnilegast úr fjögurra ára
dvöl væri viðmót fólksins. „Ég
kynntist Jemenum töluvert,
einkum þegar við bjuggum í
Aden og mér fínnst þeir alveg
sérstaklega viðmótsþýðir og
elskulegir. Mér fínnst átakan-
legt hvað er að gerast í landinu,
þó að grunnt hafí verið um aldir
á ættbálkadeilum, óraði engan
fyrir að svona færi. Við erum
áhyggjufull út af ýmsum vinum
okkar, jemenskum, sem við
kynntumst í Aden og ógeming-
ur er að fá fréttir af. Okkur er
sagt að Aden sé nánast í rúst
og það er ömurleg tilhugsun.
Aden hefur verið í uppbyggingu
hin síðari ár, en það fer nú fyrir
lítið.“
Hjördís sagði að eftir fjögurra
ára veru í landinu væri hún farin
Hjördís Þorsteinsdóttir og
barnabarn
að þekkja það vel og hún hefði
ferðast um það nánast þvert og
endilangt. Landslagið væri víða
hrífandi, há fjöll og tignarleg,
meðal annars væri leiðin til
Seijunn, sem hún hafði farið
nýlega, oft líkt við Klettafjöllin
í Bandaríkjunum. „Annars er
mjög lítið um ferðamenn í
landinu," sagði Hjördís „og
erfítt að komast þangað. Nokkr-
ir hópar austur-þýskra ferða-
manna hafa komið hingað allra
síðustu árin.“
Hjördís sagði að Dandar hefði
annast öll innkaup fyrir fólkið
sem vann í Mukalla og heimilis-
haldið því verið ósköp evrópskt
og fyrirhafnarlítið. Matsölu-
staðir væru nokkrir, en ekki
sérlega góðir.
Aðspurð um hvort einhverrar
spennu hefði gætt í Mukalla
sagði Hjördís að hennar hefði
lítið orðið vart. „En það vóru
famar að myndast biðraðir inni
í borginni og fólk var greinilega
hrætt um að skortur yrði á
nauðsynjum. Það stóð til að við
færum héðan í vor, en það er
leiðinlegt að þurfa að fara á
þennan hátt og ég hef miklar
áhyggjur af því hvemig þessu
reiðir af.“
„Það var indælt að siá íslenzka
fánann á bryggjunm í Djibutiu