Morgunblaðið - 26.01.1986, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JANÚAR1986
\ft:L?AKANDI
SVARAR I SIMA
10100 KL. 10—12
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
S
Saga úr háloftunum
Kæri Velvakandi.
Þegar ég settist í sæti mitt í
Flugleiðavél úti í Lúxemborg um
daginn fannst mér ég vera kominn
heim og yfir mig færðist værð þess
manns sem hefur lokið verkum og
getur látið eftir sér að hvílast.
Osjálfrátt skygndist ég um bekki
og gætti að hve margir farþegar
væru í vélinni og það gladdi mig
að sjá að hún var sæmilega þétt
setin. Ég hef í rúm tuttugu og tvö
ár, vegna starfa minna þurft að
fara ótal ferðir með þessu flugfélagi
og þeim sem fyrir samrunann sáu
um flutninga milli landa og alla tfð
borið hag þess fyrir bijósti svipað
og ég ætti eitthvað í því. Glaðst
þegar því gengur vel og óskað því
alls góðs þegar illa heffur árað.
Vafalaust er ég ekki einn um þetta
því okkur íslendingum er flestum
ljóst hve mikið atriði það er að
annast sjálfir alla farþega- og vöru-
flutninga til og frá landinu. Að
Flugleiðum skuli hafa tekist að
Hvaðan er
ekkju-
kvæðið?
Kæri Velvakandi.
Getur þú nokkuð sagt mér
hver er höfundur eftirfarandi
erindis, hve mörg þau eru og
hvemigþau hljóða:
Utanlands í einum by
eklq'a fátæk byggði.
Fróm og guðhrædd geðinu í
góðanorðstífékkafþví
að engan mann í athöfn sinni styggði.
Gaman væri að sjá kvæðið
í heild. Með fyrir fram þökk.
Ólöf Anna Björnsdóttir
Áhrifamikil
útvarpsguðs-
þjónusta
Mig langar með nokkrum orðum
að þakka útvarpsguðsþjónustuna
sem útvarpað var frá Dómkirkjunni
sunnudaginn 19. janúar. Það var
mikil ánægja að finna sameiningu
hinna ýmsu kirlq'udeilda og kristni-
boðs sem þar kom fram og þá sein-
ast en ekki síst predikun Óla
Ágústssonar, hin hreinu og ómeng-
uðu orð Drottins og einlægni og
þá trú sem á bak við var.
Ég veit að á þessa guðsþjónustu
var hlustað. Gefi Guð sem mestan
árangur af starfi og sameiningu
hinna ýmsu kirkjudeilda. Þess er
landi vora sannarlega nauðsyn.
Arni Helgason
halda uppi samgöngum jafn vel og
þeir gera í þeim harða heimi sam-
keppninnar sem allur flugrekstur
hrærist í, er í rauninni ævintýri sem
ekki endilega er gefið að sé varan-
legt, því tækniþróun hefur á ýmsan
hátt gert rekstur áhættusamari auk
þess sem rekstrarfé er nú dýra verði
selt á þessum hávaxtatímum.
Ég hef séð heilmiklar breytingar
á þessum tuttugu áram, þó meiri
hjá erlendum flugfélögum en því
íslenska. Erlendu flugfélögin hafa
meiri samkeppni af öðram sam-
göngutækjum, ferjum, lestum og
einkabflum, og því var erfiðara að
venja fólk á að ferðast flugleiðis,
en hjá okkur sem búum á eyju. Þau
hafa gjörbreytt verðstefnu sinni frá
því sem áður var. Til að mynda
þótti mér oft svo dýrt að fljúga
milli borga hér áður fyrr að ég
valdi stundum þann kostinn að
ferðast á milli þeirra í svefnvagni
jámbrautalesta, svo sem frá Stokk-
hólmi til Kaupmannahafnar. En svo
skildist forstjóram flugfélaganna
að arðbærara væri að lækka verðið
og laða að sér hinn breiða fjölda,
en að miða alla starfsemina við að
fljúga með kaupsýslumenn, opin-
bera embættismenn og aðra, sem
greiddu hvað sem upp var sett,
því þeir þurftu að spara tíma sinn.
Frægt dæmi um þetta er Jan Carl-
zon sem gjörbreytti verðstefnu
Linjeflyg þegar hann var forstjóri
þess fyrirtækis 1978—1980 og síðar
forstjóri SAS.
íslensku flugfélögin hafa farið
svipað að, svo sem við þekkjum úr
auglýsingum um allskonar ferða-
pakka og helgarferðir. En einu hafa
þau ekki breytt. Þau ríghalda í
einhverja sex daga reglu sem veldur
því að þeir sem hafa lítinn tíma og
vilja ljúka erindum sínum á einum
til tveimur dögum, og koma sér svo
heim, þurfa að sæta því að greiða
mjög há fargjöld. Nú er mitt aðal-
starf sem kaupsýslumaður að ná
sem bestum kaupum. Mér gremst
það því stundum að þurfa að greiða
hærra verð, bara vegna þess að það
fylgir mínu starfí að ferðast, heldur
en sá sem er að fara í frí og þarf
ekki að stilla tíma sinn inn á virka
daga. Það hefur komið fyrir að ég
hef lengt ferðir mínar mér til leið-
inda um einn til tvo daga til þess
að njóta bestu kjara enda þótt mér
hafi jafnan verið ljóst að spamaður-
inn af því er vafasamur þegar hótel-
kostnaður og vinnutap er reiknað á
móti. Mér hefur aldrei verið ljóst
hvers vegna þessi sex daga kvöð
er svona mikilsverð fyrir flugfélög-
in. Hvort hér er um að ræða ein-
hverskonar milliríkjasamninga sem
þau verða að sæta — á móti vilja
sínum — til þess að fá flugleyfí til
hinna ýmsu landa, eða LATA samn-
inga, eða hvort þetta er bara venju-
leg tímaskekkja forstjóra í heimi
sem breytist hratt.
í fyrra tókst mér að sleppa tveim-
ur utanlandsferðum og vann störf
mín í síma og telex, en á þessu ári
kemst ég ekki undan því að fara,
auk þeirrar ferðar sem ég er að
koma úr, þijár ferðir á Norðurlönd
og tvær lengra suður á megin-
landið. í hveija þessara ferða duga
mér fjórir dagar, — jafnvel þrír f
sumar þeirra.
Erindi þessara skrifa er að fara
fram á það, með mestu vinsemd,
að þeir sem til þekkja hjá flugfélög-
unum útskýri fyrir mér og fleiram
vel og vandlega hvers vegna þessi
sex daga regla er svona nauðsynleg.
Ég vil einnig beina þeirri spumingu
til samgönguráðherra hvort ígrand-
að hafi verið það þjóðhagslega tjón
sem fylgir því að skylda menn svona
óbeint með verðinu að lengja ferðir
sínar.
Sögnin að ferðast er afstætt
hugtak. Vegalengdir og landamæri
verða sífellt minni áhrifavaldar á
það hugarfar sem hver og einn
temur sér til ferðalaga. Það tekur
lengri tíma fyrir einstakling eyþjóð-
ar að venjast því sjálfsagða viðhorfi
til ferðalaga sem einstaklingur
annara þjóða hefur, sem bara fer
upp í bílinn sinn og ekur í næsta
land eða lönd. Enn finnst sumum
Reykvíkingum það meira mál að
fljúga til London og heim aftur
næsta dag heldur en til Akureyrar.
En ef við lítum á málin eins og þau
era, þá skiljum við að munurinn er
litlu meiri en sá, að í annari ferðinni
þurfum við að hafa vegabréf í
vasanum — en ekki í hinni.
J.H.
Skrifið eða hringið
til Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til — eða hringja milli kl. 10 og 11.30,
mánudaga til föstudaga, ef þeir koma því ekki við að skrifa. Meðal
efnis, sem vel er þegið, eru ábendingar og orðaskipti, fyrirspurnir
og frásagnir, auk pistla og stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera
vélrituð, en nöfn, nafnnúmer og heimilisföng verða að fylgja öllu
efni til þáttarins, þó að höfundar óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina því til lesenda blaðsins
utan höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja
hér í dálkunum.
B 37
Kceru vinir!
Ég fœri ykkur minar innilegustu þakkir fyrir
hlýhug, gjafir og heimsóknir á afmœlisdaginn
minn þann 22. janúar sl.
Kristinn Danxelsson.
Kirkjukór
Háteigssóknar
óskar eftir söngfólki í allar raddir.
Upplýsingar í síma: 39617, 17137 og
34964.
Bókavarðarstaða
í Norræna húsinu
í Reykjavík
Staða bókavarðar (yfirbókavarðar) í Norræna húsinu í Reykjavik
er laus til umsóknar og verður hún veitt frá 15. júni 1986. Auk
faglegra bókavarðarstarfa ber bókavörður ábyrgð á störfum
annarra starfsmanna bókasafns Norræna hússins. Staðan felur
auk þess í sér að aðstoöa forstjóra við skipulagningu á dag-
skrám og starfsemi hússins.
Bókasafn Norræna hússins er norrænt bókasafn og hefur auk
bóka og timarita tónlistar- og grafikdeild. Bókasafnið veitir ýmis-
konar aðstoð og upplýsingar i sambandi við kennslu og félags-
störf.
Óskað er eftir velmenntuðum bókasafnsfræðingi sem einnig
hefur reynslu af ábyrgöarstörfum. Viðkomandi þarf að hafa á
valdi sínu a.m.k. eitt norrænt tungumál auk Íslensku. Æskilegt
er að umsækjandi hafi reynslu og áhuga á norrænni samvinnu.
Laun yfirbókavarðar greiðast samkvæmt íslenskum opinberum
launataxta. Umsókn berist forstjóra Norræna hússins fyrir 15.
febrúar 1986.
NORFÆNÁ HÖSIO POHjOLAN TAIO NORDENS HUS