Morgunblaðið - 23.04.1986, Síða 51

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 23. APRÍL1986
51
Theódór Gísla-
son - Kveðjuorð
Fæddur 4. ágúst 1907
Dáinn 3. apríl 1986
Trúðuátvenntíheimi,
tign sem æðsta ber.
Guð í alheimsgeimi,
Guð í sjálfum þér.
Theódór Gíslason andaðist á
Landspítalanum 3. apríl, hann var
sonur sr. Gísla Kjartanssonar og
konu hans Guðbjargar Guðmunds-
dóttur. Theódór er síðastur þeirra
systkina sem kveður þennan heim.
Hann var giftur systur minni Sigríði
Helgadóttur sem lést árið 1977.
Theódór var stórbrotinn persónu-
leiki en hjartahlýr og góðviljaður,
hann var ákaflega hagur í höndum,
skrifaði frábæra rithönd og málaði
einnig. Margar minningargreinar
hefur hann skrifað um vini og
vandamenn, og lét ekkert frá sér
fara sem ekki var eftirtektarvert,
enda var hann góður penni. Theó-
dór var trúaður maður og sann-
færður um lífíð eftir dauðann og
áttum við oft tal saman þar um.
Er hann missti sína elskulegu konu
og ári síðar tengdadóttur, sagði
hann mér að ekkert hefði hjálpað
sér í gegnum þá sáru sorg eins og
hin bjargfasta trú á Guð í alheims-
geimi. Mig langar til að segja frá
atviki sem gerðist fyrir áralöngu, ég
bjó þá í Grundarfirði. Við hjónin
og gestir okkar Sigga og Theti,
eins og við kölluðum þau innan
fjölskyldunnar, fórum út á tún seint
að kvöldi er sólin var að nálgast
sjávarflötinn, þetta mun hafa verið
síðustu dagana í ágúst, kvöldgeisl-
amir frá sólinni voru að færa sig
upp fjallahringinn, rauðir, gulir, og
bláir, slík fegurð sem sólsetrið í
Gmndarfirði er engu lík. Þama sem
við stóðum hugfangin, sagði systir
mín, enginn málari næði þessum
litum á léreft, nei, svaraði Theódór
það er ekki von, þvf að þetta er dýrð
Drottins. Þetta verður mér í minni
allatíð.
Síðustu mánuðina dvaldi Theódór
á Hrafnistu, var hann einn af stofn-
endum sjómannaheimilisins, þar var
hann ánægður, hitti þar menn er
hann var samtfða á sinni löngu sjó-
mannsævi. Ég kom þar til hans og
er ég kom þar í síðasta sinn sagði
hann, mig var að dreyma Siggu
mína í nótt, ég vildi að það færi
að styttast leiðin á milli okkar, ég
er tilbúinn, þó það væri strax í
dag. Þeir urðu ekki margir dagamir
eftir þetta. Bömin þeirra Theta og
Siggu em þrjú, Gísli, Guðbjörg og
Friðrik, þeim og íjölskyldum þeirra
bið ég Guðs blessunar, öll afabömin
fel ég góðum Guði en sérstaklega
varðveislu bið ég til handa þeim
minnsta, sem hlaút nafnið hans
langafa helgina áður en hann fór.
Að endingu kveð ég mág minn
með þessum ljóðlínum eftir Matt-
hías Jochumsson.
Farvelheim,
heim í drottins dýrðargeim.
Náð og miskunn munt finna
meðal dýpstu vina þinna.
Friðarkveðju færðu þeim.
Farvelheim.
Elísabet Helgadóttir
Minning?
Asgrímur Jónsson
Fæddur S.júní 1917
Dáinn 25. mars 1986
„Enginn veit hvað átt hefur fyrr
en misst hefur." Þetta em ömgg-
lega orð að sönnu. Við umgöngumst
fólk og tölum við það en við hugsum
í rauninni ekki um hvers virði það
er okkur. Þetta má eflaust segja
um okkur eins og marga aðra. Eftir
að við höfðum frétt að bróðir okkar
og stjúpsonur væri horfinn úr okkar
heimi, hugsuðum við öll, að nú
væri góður vinur farinn.
Ásgrímur var næstelstur okkar
systkinanna. Hann fæddist f þennan
heim seint á öðmm tug þessarar
aldar, á tímum fábrotins lífs og
krappra kjara. Hann missti móður
sína, Filippíu Konráðsdóttur, þegar
hann var aðeins tveggja ára gam-
all. Eftir fráfall hennar var honum
komið í fóstur hjá vandalausu fólki,
því möguleikar vom ekki miklir
fyrir einstæðan efnalítinn föður að
hafa tvo unga drengi hjá sér. Ekki
er ólíklegt að móðurmissirinn hafí
haft varanleg áhrif á Ásgrím, svo
ungur sem hann var. En þegar faðir
hans kvæntist aftur, árið 1927,
eftirlifandi konu sinni, Maríu
Hjálmarsdóttur, tók hann Ásgrím
og eldri bróður hans, Þorgrím, til
sín aftur. Áttu þeir því heimili hjá
föður sínum og stjúpmóður fram
til þess tíma er þeir stigu út í hring-
iðu lífsins og hófu sjálfstæða lífs-
baráttu.
Ásgrímur kaus að mennta sig.
Hann hóf skólagöngu 17 ára gam-
all, enda greindur vel og átti létt
með að læra. Þræddi hann mennta-
veginn eins stfft og fjárhagur hans
leyfði. Skólagöngu hans lauk er
hann útskrifaðist úr búnaðarhá-
skóla í Ohio.
Þegar heim kom, árið 1947, réðst
hann til starfa hjá rannsóknarstofn-
un Háskólans að Úlfarsá í Mosfells-
sveit. Þar lét hann af starfí þremur
ámm síðar. Flutti hann þá að
Laugarvatni og byggði þar íbúðar-
hús og gróðurhús. Starfaði hann
við gróðurhúsræktun á eigin vegum
til ársins 1973. Þá tók hann við
tilraunastöð landbúnaðarins að
Korpu í landi Korpúlfsstaða og
veitti henni forstöðu til dauðadags.
Ásgrímur var glaðvær, viðræðu-
góður, fróður vel og átti létt með
að skapa og halda uppi skemmtileg-
um samræðum. Hreinlyndur var
hann og kom ætfð til dyranna eins
og hann var klæddur. Tvöfeldni og
flyðmhátt þoldi hann ekki enda
ekki slíka menn að fínna í hans
vinahópi. Samviskusamur var hann
svo af bar, hjálpfús og vildi hvers
manns vanda leysa sem til hans
leitaði.
Oft fór hann norður til Skaga-
fjarðar að heilsa upp á sitt nánasta
skyldfólk. Vinum og kunningjum
gleymdi hann heldur ekki, og au-
fúsugestur var hann þar sem hann
kom. — Tvisvar á síðastliðnu ári
hittumst við flest systkini og stjúp-
móðir Ásgríms heitins, í bæði skipt-
in í Skagafirði, þar sem hann er
fæddur. I fyrra skiptið kom hann
ásamt konu sinni, Þorbjörgu, til að
vera viðstaddur ættarmót sem hald-
ið var um mitt sumar sl. ár. Þar
kom saman ætt stjúpmóður hans.
Seinna skiptið sem við hittumst
var á afmælisdegi eins bróður hans,
26. september sl. Þá ók hann norður
og dvaldi kvöldstund í veislu sem
þar var haldin en ók sfðan aftur
suður um nóttina vegna þess að
hann þurfti að sinna starfí sínu
daginn eftir. Sýndi þetta samvisku-
semi hans í starfí en jafnframt
dugnað hans, því það þurfti mikinn
kraft til að fara svo langa ferð á
svo skömmum tíma.
Þetta kvöld kvaddi hann hress
og glaður eins og hann átti vanda
til. Óll dáðum við hann fyrir vilja-
styrk hans og dugnað að ætla að
aka strax til baka, en það hvarflaði
ekki að neinu okkar að þetta ættu
eftir að verða sfðustu samfundir
okkar.
Við kveðjum Ásgrím Jónsson
með söknuði.
Við sendum eftirlifandi eigin-
konu, bömum, tengdabömum og
bamabömum innilegar samúðar-
kveðjur.
Stjúpmóðir og systkini
t
Systirokkar,
VIGDÍS FRÍÐA LÁRUSDÓTTIR
frá Fitjarmýrl,
verður jarðsungin fró Fossvogskirkju föstudaginn 25. apríl kl.
10.30.
BJÖrn Lárusson,
Vilhjálmur Lárusson,
Ólafur Pálsson.
Lokaö
Vegna jaröarfarar SIGURÐAR JÓNSSONAR,
fyrrv. formanns og framkvœmdastjóra Trausta,
félags sendibifreiöastjóra, veröur eftirfarandi
stöövum og skrifstofum lokaÖ i dag frá kl.
13.00-15.00.
Nýja sendibílastöðin hf.,
Sendibílar hf,
SendibílastöÖ Kópavogs hf,
Sendibílastöðin hf,
Sendibílastöðin Þröstur,
Skrifstofa Trausta,
Bandalag ísl. leigubifreiðastjóra,
Bifreiðastjórafélagið Frami,
Lifeyrissjóðurleigubifreiðastjóra.
Guðrún Sigurgeirs-
dóttir - Kveðjuorð
Fædd 28. desember 1909
Dáin 6. mars 1986
Jæja, hugsaði ég með mér er
Gunnu frænku bar að höndum í
byijun marsmánaðar. Þá er hún
dáin, blessuð. Og hugurinn bar mig
alla leið heim og inn á heimili
Guðrúnar, Gunnu á Fossi eins og
hún var kölluð. Ávallt hlý og elsku-
leg. Ætíð tók hún vel á móti mér
ásamt manni mínum, þá er við átt-
um leið til Selfoss í einhveijum
erindagerðum. Fallegt var heimili
frænku minnar og móttökur þar
ætíð mjög góðar. Ég minnist enn
hinna gömlu góðu daga er ég ásamt
móður minni kom á heimili Gunnu
frænku. Ég hlýddi spennt á þær
riíja upp endurminningar sínar frá
fyrri dögum. Þá fékk ég að leggja
þar orð í belg og þótti slíkt í senn
stórkostlegt og viðeigandi. Þá varð
Gunna fyrir svörum á sinn skiln-
ingsríka hátt og fræddi mann um
leið. Frænka verður mér ætíð
minnisstæður persónuleiki.
Blessuð sé minning hennar. Ég
og eiginmaður minn vottum Bjama,
Sigurgeir og Sigrúnu innilega
samúð okkar.
Ágústa Baldursdóttir
Olgeir Sigurðs-
son - Kveðjuorð
Fæddur 5. ágúst 1933
Dáinn 4. mars 1986
Hin táknræna mynd þegar sólin
hnígur út við hafsbrún á fögru
vorkvöldi er raunverulega í tengsl-
um við hringiðu hins jarðneska
ævidags. Enginn veit hvort hann
sér geisla rísandi morgunsólar hinn
næsta dag. Það kom mér á óvart
að Olgeir Sigurðsson, sem ég kallaði
ætíð Lúlla, væri skyndilega héðan
í burtu kallaður. Hann sem ætfð
var svo hress og kátur með sitt
hreina huglíf þar sem engin veik-
indamerki sáust, en hann er samt
farinn. Okkar kunningsskapur var
ekki orðinn mikill hin síðustu ár,
en mitt persónulega álit á honum
var alveg óbreytt. Saknaðarkenndin
kemur aðeins í ljós þegar einhver
kveður sem var í eðli sínu hreinn.
Hinar óhreinu persónur skilja ekk-
ert eftir sig nema óheilindi þannig
að engin saknaðarkennd gerir þar
vart við sig nema hjá þeim er voru
á hinni sömu bylgjulengd. En þar
er um saknaðarkennd að ræða sem
er í tengslum við óheilindi huglífs-
ins.
Mín kveðja til Olgeirs Sigurðs-
sonar er sú að sé um framhald lífs-
ins að ræða þá óska ég honum alls
góðs á því tilverusviði sem hlýtur
að vera bjartara heldur en hið
óhreina jarðlífssvið. Ég votta öllum
hans nánustu ættingjum og vinum
mína samúð og hluttekningu.
Af eilífðarijósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir
vort líf sem svo stutt og stopult er
það steftiir á æðri leiðir
og upphiminn fegri en augað sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(EinarBenediktsson)
Þorgeir Kr. Magnúason
t
Móðir okkar, tengdamóöir og amma,
ÞÓRDÍS JÓNSDÓTTIR HOLM,
Grenimel 28,
sem lést 17. apríl, veröur jarösungin fró Fossvogskirkju föstudag-
inn 25. aprfl kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent ó Styrktarfélag vangefinna.
Emma Holm,
Áslaug Holm Johnson, Paul S. Johnson,
Jón H. Holm, Pia KjerhoK
og barnabörn.

Skreytingar við
öll tækifæri |
E i ð i s 1 o r g i Simi 61 12 22
Nnr. 6568 - 3822 170 Seltjarnarnes I s I a n d 3