Morgunblaðið - 22.08.1986, Page 17

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 22. ÁGÚST 1986
17
Þegar ég skundaði af stað þangað
var kallað á eftir mér og var þá sú
norska komin aftur. • Reyndum við
að finna leið sem var ekki alit of
mikið á brattann, en hún var vand-
fundin. Við náðum þangað þó að
lokum. Brekkumar voru að baki og
við vorum komnar á sléttlendi.
Undur voru þama fallegar bygging-
ar og nei sko! Þama var klukka
máluð á stéttina. Með því að standa
á réttum mánuði sagði skuggi
manns til um tímann. Innan dyra
voru alls kyns tæki og var ætlast
til að gestir spreyttu sig á tilraunum
og uppgötvuðu sjálfir alls kyns eðl-
is- og lífeðlisfræðiieg lögmál. Þegar
safninu var lokað höfðum við hvergi
nærri komist yfir að sjá allt sem
þama var boðið upp á, en við vorum
hins vegar alveg orðnar uppgefnar
við að einbeita okkur að leiðbeining-
unum. Það hlaut að vera margra
daga vinna að prófa öll þessi tæki.
Við höfum trúlega ekki verið einar
um þá ályktun því aðgöngumiðinn
gilti i hálft ár.
Degi var tekið að halla og nú
varð að nota tímann vel þar sem
þetta var síðasti dagurinn minn
hér. Ekki hafði mér unnist tími til
að lesa þær bækur sem ég hafði
um borgina, en það sem heiliaði
mig mest var Golden Gate-brúin
og stóru, grænu svæðin tvö á kort-
inu, sem ég gerði ráð fyrir að væru
garðar. Annað þeirra var kallað
Golden Gate Park og hafði ég heyrt
að þar væri margt fallegt að sjá.
Hitt svæðið var kallað Presidio og
vissi ég ekkert um það. Ákvað ég
að slá tvær flugur í einu höggi með
því að ganga f gegnum Presidio að
Golden Gate brúnni. Héldum við
af stað gangandi, en fljótlega komst
sú norska af því að þetta myndi
verða of langur gangur fyrir hana
þar sem hún var hálf lasin, svo
aftur skildust leiðir.
Gekk ég nú og gekk, en ekkert
gekk að finna þennan garð. Hins
vegar voru þama háar vírgirðingar
og brátt kom ég að þar sem voru
Hversu margir skyldu hafa hugsað um flótta
frá Alcatraz?
Það var þreytandi að ganga allar
þessar brekkur svo við ákváðum
að reyna sporvagnana (cable cars).
Þessir gömlu sporvagnar ganga upp
og niður brekkumar og setja
skemmtilegan svip á borgina þar
sem leyfílegt er að standa í tröppun-
um utan dyra. Þegar á endastöðina
kemur þarf vagnstjórinn að fara-
út og snúa vagninum með handafli
á snúanlegum hringhlera til að
koma honum á sporið að nýju.
Ferðinni var heitið upp að Lomb-
ard-stræti. Bílamir hurfu svo til í
blómahafið, en í þetta sinn var
ætlunin að ganga niður. Gangstétt-
in lá reyndar ekki í hlykkjum eins
og gatan, en var þess í stað tröpp-
ur vegna brattans. Mér flaug í hug
kirlqutröppumar á Akureyri.
Eftir þetta tókum við sporvagn
niður í Kínahverfi. Var þar margt
um manninn eins og fyrri daginn
og hægt að versla mjög ódýrt mið-
að við annað verðlag í borginni.
Svo skildu leiðir þar sem ég var
orðin mjög svöng og vildi fá mér
að borða, sem hún hafði ekki áhuga
á. Auðvitað varð kínverskur mat-
sölustaður fyrir valinu. Var ég eini
gesturinn fyrst í stað og datt mér
í hug að þeir byggjust líklega ekki
við fleiri gestum þann daginn því
diskurinn var svo kúfaður sem ég
fékk. Eftir að hafa gert hrísgijóna-
fjallinu eins góð skil og mér var
unnt gekk ég í gegnum Kínahverf-
ið. Gamall Kínveiji sat úti á stétt
og spilaði austurlenska tónlist á
mér óþekkt hljóðfæri. írani nokkur
slóst í för með mér og sagði mér
að treysta ekki nokkrum manni hér
í borg. Leiðin lá gegnum svæði þar
sem klám var í hávegum haft á
stórum skiltum. Að lokum fann ég
Coit-tum, en þangað var ferðinni
heitið. Tuminn er um 65 m á hæð
og stendur að auki upp á hæð og
er því útsýni frábært þegar upp í
tuminn er komið.
Næst lá leiðin til Exploratorium,
sem er stórt og mikið vísindasafn.
„Hlið austursins" markar innganginn í Kinahverfið.
í fangelsinu á Alcatraz.
grágrænrósóttir herbílar. Eg hlaut
að vera á einhveiju hersvæði og
reyndar komst ég seinna að því að
svo var þegar ég fór að kíkja í
bækumar. Það eina sem ég vissi
nú var að mig langaði til að kom-
ast út af þessu svæði sem fyrst,
en brúin færðist hægt nær. Loks
fann ég stíg sem virtist liggja að
brúnni. Eitthvað hef ég verið orðin
lítil í mér því þegar ég gekk fram
á tvo skeggjaða, tötralega menn,
sem vom að kveikja eld við strönd-
ina, hélt ég að þar væm útilegu-
menn og vantaði þá líklega kjöt í
matinn, þar sem hér var fátt um
sauði. Þetta reyndist ástæðulaus
ótti enda ekki á rökum reistur, en
ég þóttist góð að sleppa við pottinn.
Heldur hresstist ég í huga þegar
ég loksins komst upp á brúna, en
hún reyndist löng fyrir þreytta fæt-
ur. Á brúnni vom ágætis gang-
brautir og útsýni fallegt til allra
átta. Bílar bmnuðu fram og aftur
yfir brúna, sem nötraði undir fótum.
Þegar yfír brúna kom rölti ég upp
á hæð nokkra til að sjá betur yfir.
Sólin var sest og brátt fóm ljósin
í borginni og á brúnni að skína.
Það var kominn tími til að hugsa
til heimferðar. Áður en ég hafði
komist að niðurstöðu um hvemig
henni skyldi háttað gaf maður sig
á tal við mig og brátt komu þrír
aðrir aðvífandi. Þetta vom verk-
fræðingar á ráðstefnu og vom nú
að skoða sig um í borginni. Buðu
þeir mér að sitja í til baka, sem ég
þáði með þökkum þar sem allur
móður var nú farinn úr mér. Var
nú ekið vítt og breitt um borgina
og fannst aðkomumönnunum mikið
til um allar brekkumar. Hlógu þeir
og skríktu eins og strákar í rússí-
bana þegar ekið var niður Lomb-
ard-stræti.
Fannst mér skrýtin umferðar-
menningin í borginni því við hver
gatnamót sem við komum að þurftu
allir að stoppa. Hér virtust hvorki
vera umferðarljós, aðalgötur né
„hætta til hægri". Álls staðar vom
stoppmerki og var „leikurinn“ fólg-
inn í því að sú gata sem fyrst fékk
bíl gat sent tvo bíla yfir gatnamót-
in í einu - einn úr hvorri (gagn-
stæðri) átt, en þá kom röðin að
hinni götunni, svo aftur að þeirri
fyrri og þannig koll af kolli.
Ferðin endaði á Fisherman’s
Wharf þar sem allir vom orðnir
svangir. Góðir veitingastaðir vom
troðnir út úr dymm og beið fólk
fyrir utan eftir að komast inn. Á
endanum röðuðum við okkur því á
barborð með kynstrin öll af kröbb-
um fyrir framan okkur. Vom þeir
hið mesta lostæti þegar mér hafði
lærst að bijóta skelina utan af þeim.
Eftir ágætis máltíð kvaddi ég og
þakkaði fyrir mig, en ekki var við
það komandi að ég fengi að borga
fyrir mig.
Snemma næsta morgun hélt ég
af stað á nýjar slóðir, reynslunni
ríkari. Ekki hafði ég orðið fyrir
vonbrigðum með San Francisco og
gat ég nú tekið undir með hinum
— Hún er falleg og þess virði að
heimsækja.
Texti og myndir:
GUÐRUN MARGRÉT PÁLSDÓTTIR
Lombard-stræti — blómabeð eða akbraut?
Nú átt þú að fara i hina áttina, góðurinn.