Morgunblaðið - 18.09.1986, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. SEPTEMBER 1986
t
Móðir okkar elskuleg,
RAGNHILDUR KRISTBJÖRG ÞORVARÐSDÓTTIR,
Langholtsvegi 20,
lést í Landspítalanum þriðjudaginn 16. september.
Þorvarður Örnólfsson, Anna Örnólfsdóttir,
Valdimar Örnólfsson, Ingóifur Örnólfsson,
Arnbjörg Auður Örnóifsdóttir, Þórunn Örnólfsdóttir,
Margrét Örnólfsdóttir, Guðrún Úlfhildur Örnólfsdóttir,
Sigriður Ásta Örnólfsdóttir, Finnborg Örnólfsdóttir.
+ Faðir okkar og tengdafaðir, ■
JÖRGEN ÞORBERGSSON
fyrrverandi tollvörður,
lést þriðjudaginn 16. september.
Agnar Jörgensson, Jensey Stefánsdóttir,
Sigurður Jörgensson, Sigrún Gissursdóttir,
Svana Jörgensdóttir, Gunnar Torfason,
Ása Jörgensdóttir, Einar Þ. Guðmundsson.
t
Eiginmaður minn,
ÞÓR ERLING JÓNSSON,
Funafold 15,
andaðist þriðjudaginn 16. þessa mánaöar. Jarðarförin auglýst
síðar.
Guðný Sverrisdóttir.
+
Eiginmaöur minn og faðir okkar,
MAGNÚS MAGNÚSSON,
Tryggvagötu 22,
Selfossi,
verður jarðsettur frá Selfosskirkju laugardaginn 20. september
kl. 10.30.
Svandfs Jónsdóttir,
Haraldur Ingi Magnússon,
Helga Björg Magnúsdóttir,
Halla Jóhanna Magnúsdóttir.
+
Eiginmaður minn, sonur minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐJÓN FRIÐGEIRSSON,
Víkurbakka 40,
Reykjavík,
veröur jarðsunginn frá Kópavogskirkju föstudaginn 19. september
kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á Hjartavernd.
Ásdfs Magnúsdóttir,
Friðgeir Þorsteinsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÓNÍNA EINARSDÓTTIR
frá Berjanesi,
Stórholti 23,
verður jarðsungin frá Skarðskirkju, Landsveit, laugardaginn 20.
september kl. 2 e.h.
Kveðjuathöfn sama dag í Háteigskirkju kl. 11.00 f.h.
Einar Örn Guðjónsson, Ingibjörg Jónsdóttir,
Gerður Guðjónsdóttir, Sigurjón Jónsson,
Guðrún Guðjónsdóttir, Sigurður Vigfússon,
Gunnar Guðjónsson, Díana Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar og tengdafaðir,
RAGNARJÓHANNSSON,
Hlégerði 19,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 19. september
kl. 10.30.
Gyða Waage,
börn og tengdabörn.
+
Þökkum samúð og hlýhug vegna andláts og jarðarfarar
SOLVEIGAR BJÖRNSDÓTTUR,
Asparfelli 8.
Systkini hinnar látnu
og fjölskyldur þeirra.
Jón Kolbeins-
son — Minning
Fæddur 2. ágúst 1906
Dáinn 10. september 1986
Þriðjudagurinn 9. september var
einn af mörgum sólskinsdögum
sumarsins. Laust eftir miðnætti
þetta kvöld leysti hann frændi minn
landfestar og sigldi til eilífðarlands-
ins.
Fullviss er ég um að landtaka
hefur verið góð, og á ströndinni
hafa staðið áður komnir ættingjar
og vinir.
Við umskipti sem þessi koma
margar minningar í hugann. Allt
frá því að lítill telpukrakki man
fyrst eftir sér. Stígvél komu í böggli
frá Nonna frænda er sigldi á stóru
skipi til Ameríku. Stígvél þessi voru
slíkar gersemar að fyrsta kastið
voru þau einungis notuð uppi í rúmi.
Seinna var það dúkka er opnaði og
lokaði augunum, og svo margt og
margt.
Allt frá því ég man hann frænda
minn fyrst hef ég haft mikið dá-
læti á honum, og svo mun um okkur
öll systkinin. Hann hefur verið vak-
inn yfir velferð okkar frá því að við
fyrst litum þennan heim. Er því
ekki að undra að við kveðjum hann
með söknuði.
Hann frændi minn hét Jón Kol-
beinsson, fæddur 2. ágúst 1906 í
Ólafsvík. Sonur Kolbeins Jónssonar
söðlasmiðs, ættuðum úr Borgarfirði
og konu hans Elínar Þ. Sveinbjam-
ardóttur. Hann var einn af 6
bömum sem þau eignuðust. Tvö
létust í fæðingu, Guðríður lést 8
ára og Ámi 17 ára. Eftir lifir Kar-
ólína, ekkja Kristins Sigmundsson-
ar frá Hamraendum.
í Ólafsvík átti Jón sína fmm-
bemsku, en 11 ára flytur hann
ásamt fjölskyldu sinni út í
Breiðuvík, fyrst að Faxastöðum, en
nokkmm ámm síðar að Eyri á Arn-
arstapa.
Jón fór snemma til sjós, aðeins
13 ára. Fyrst var hann á fiskiskip-
um og togurum, en réðst síðan til
Eimskipafélags íslands. Hann var
lengi á Dettifossi, meðal annars öll
stríðsárin. Hann var nýkominn í
land er skipinu var sökkt í stríðslok.
í landi starfaði hann fyrst hjá
málningarverksmiðjunni Hörpu,
síðan versluninni Edinborg, og nú
síðast hjá Landsbanka íslands. Þar
var hann við störf er hann veiktist
í febrúar síðastliðnum, af þeim sjúk-
dómi er leitt hefur til þessara
umskipta. Hraustur var hann alla
tíð og eigi inn á sjúkrahús komið
fyrr en í vetur.
Kona Jóns er Valgerður Guð-
mundsdóttir kennari, dóttir hjón-
anna Guðmundar Eggertssonar og
Pálínu Matthildar Sigurðardóttur
frá Tröð í Kolbeinsstaðahreppi.
Valla frænka, en svo kölluðum við
hana, er mikill kvenkostur, greind
og skemmtileg. Þau hjón vom svo
samrýnd og samvalin að af bar.
Má segja að jafnrétti kynjanna ríkti
þar löngu áður en slíkt komst í
tísku.
Þeim hjónum varð ekki bama
auðið en systur mínar, þær Ella
Kolbrún og Pálína Matthildur, ólust
upp hjá þeim að mestu frá 6 ára
aldri. Þær em báðar giftar, Ella
Kolbrún dósent, gift Gunnari Frið-
bjömssyni arkitekt og eiga þau tvö
böm. Pálína Matthildur gift Sigfúsi
Jóhanni Johnsen dósent og eiga þau
þijú böm.
Systkinin Jón og Karólína hafa
alltaf verið óvenju samrýnd og milli
fjölskyldnanna mikill samgangur.
Mátti heita að heimiii mömmu og
pabba fyrir vestan og Völlu og
Nonna hér syðra væri sem eitt. Er
ég fyrst fór að heiman var því sjálf-
sagt að ég dveldist hjá Völlu og
Nonna. Nokkmm ámm seinna er
ég gifti mig var Nonni frændi svara-
maður minn. Við systkinin og
fjölskyldur okkar höfúm alla tíð
notið takmarkalausrar umhyggju
frá þeim hjónum. í öllum fjölskyldu-
samkvæmum hafa þau Nonni og
Valla verið sjálfsagðir gestir. Eitt
er það sem einkenndi Nonna frænda
og Völlu líka, hversu gott þau áttu
með að skilja böm og unglinga.
Hann var ólatur að bera okkur á
háhesti og leika við okkur, allt til
hinsta dags.
Hann frændi minn var þéttur á
velli og þéttur í lund. Glaðlyndur
og kunni vel að meta góðra vina
fundi. Hann var frændrækinn svo
af bar, vinafastur svo, að enn em
hans bestu vinir leikfélagarnir und-
an Jökli. Hann átti áreiðanlega
engan óvildarmann. Hann hafði
óvenju stórt hjarta er rúmaði allan
krakkaskarann hennar systur
sinnar, og alltaf var rúm fyrir nýjan
fjölskyldumeðlim.
Nú er komið að kveðju um sinn
og þakka ég allt sem hann hefur
gert fyrir okkur öll. Hún mamma
mín á margs að minnast bæði frá
gleði- og sorgarstundum. Hún hefur
mikið misst. Mest hefur þó hún
Valla misst, við hugsum til hennar,
og biðjum að ævikvöldið verði henni
fagurt. Við biðjum góðan guð að
styrkja Völlu og mömmu í þeirra
miklu sorg.
Hafi elsku frændi hjartans þakk-
ir fyrir allt frá okkur öllum.
Erna
Kveðja
Að morgni 10. september frétt-
um við systkinin að Nonni hennar
Völlu frænku væri látinn, en svo
nefndum við ætíð Jón Kolbeinsson
eiginmann Valgerðar föðursystur
okkar. Okkur fannst erfitt að trúa
því. Reyndar vissum við að hann
hafði kennt sér meins um nokkurt
skeið, en kvöldið áður en kallið kom
hafði hann verið með okkur og þá
jafn glaður og kátur og hann vár
jafnan. Hann glettist við unga fólk-
ið og lundin var létt þrátt fyrir
háan aldur.
Það er ætíð sárt að missa svo
kæran vin sem Nonni var, en slíkir
menn deyja ekki í hugum þeirra,
sem eiga um þá jafn hugljúfar
minningar og við um hann — og
allar ánægjustundimar, sem hann
veitti okkur, riíjast upp.
Nonni kom öllum, sem umgeng-
ust hann, í gott skap, hláturinn
hvellur og smitandi og glettnin
skein úr augunum. Við bömin
hændumst að honum strax á unga
aldri. Hann var svo hiýr og skipti
aldrei skapi, að minnsta kosti ekki
í návist okkar. Þó gat hann verið
fastur fyrir, en það var aðeins til
þess að auka virðinguna fyrir hon-
um, því að það fannst fljótt að það
var sanngimin, sem einkenndi allar
hans gerðir. Hann var eins og traust
bjarg. Orðmargur var hann ekki,
en eftir því sem hann sagði var
tekið. Orð hans vom sem lög og
eftir þeim var farið. En það voru
mild lög.
Við áttum mörg sporin til Völlu
og Nonna. Okkur var ætíð tilhlökk-
unarefni að heimsækja þau. Ein-
lægari móttökur var ekki hægt að
hugsa sér. Þau voru mjög samrýnd
og nöfn þeirra ætíð tengd saman í
hugum okkar og tali. Hún Valla
hefði áreiðanlega ekki getað valið
sér betri lífsförunaut.
Nú á skilnaðarstundu er margs
að minnast, en þó verður okkur
þakklæti efst í huga. Missir Völlu
er mikill, en hún er sterk kona, og
við vitum að það verður hennar
stærsti styrkur að hafa átt samleið
með svo góðum dreng.
Freyjugötusystkinin
Jón Kolbeinsson er dáinn. Það
bar snöggt að, ég á bágt með að
trúa því enn. Hvenær erum við til-
búin er dauðann ber að. Sannarlega
finnst okkur, að góðir menn sem
okkur þykir vænt um deyi allt of
fljótt.
Jón fæddist 2. ágúst 1906, sonur
Kolbeins Jónssonar söðlasmiðs og
bónda ættaðs vestan úr Hnappa-
dalssýslu og konu hans, Elínar
Sveinbjarnardóttur frá Olafsvík.
Þau hjón bjuggu fyrst í Ólafsvík,
en lengst af og til dauðadags
Ixiggja, á amtmannssetrinu gamla
Eyri á Arnarstapa. Kolbeinn faðir
Jóns og föðuramma mín og afi voru
gamlir sveitungar. Afi og amma
brugðu búi, fluttu til Reykjavíkur
en vináttutengsl voru alltaf mikil
milli heimila. Jón fór snemma að
vinna fyrir sér svo sem þá var sið-
ur. Vann á búi föður síns á sumrum
en stundaði sjó á vetrum, fyrst á
smábátum, man ekki betur en hann
segði mér að langleiðina hafi hann
unglingur, farið fótgangandi er
hann sótti ver suður í fyrsta sinn.
Síðar tóku togarar við. Ég átti
heima á Freyjugötunni, ólst þar upp
+
Útför eiginmanns míns, sonar, föður, tengdafööur og afa,
GUÐBJÖRNS SUMARLIÐASONAR,
símvirkjameistara,
Birkimel 8,
sem lést í Landspítalanum 13. september, verður gerð frá Nes-
kirkju föstudaginn 19. september klukkan 3 síödegis.
Þeim sem vilja minnast hins látna er bent á Krabbameinsfélag
íslands.
Valgerður Jónsdóttir,
Tómasína Oddsdóttir,
Sumarliði Guðbjörnsson,
Birgir Guðbjörnsson,
Saevar Guðbjörnsson,
Jón Pétur Guðbjörnsson,
Steinunn Guðbjörnsdóttir,
Jón Steinar Guðbjörnsson,
Anna Kristín Þórarinsdóttir
og barnabörn.
Rannveig Pálsdóttir,
Rut Rútsdóttir,
Hrönn Pálmadóttir,
Anney Ósk Bragadóttir,
Óskar Garöarsson,
+
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður, tengdaföður og afa,
ÞORBJÖRNS JÓNSSONAR
frá Hafnarhólmi,
til heimilis að Ástúni 12.
Aðalbjörg Sigurðardóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Þökkum innilega hlýhug og samúð sem okkur var sýnt við andlát
bróður okkar og mágs,
EYJÓLFS HALLDÓRSSONAR,
verkstjóra.
Sérstakar þakkir flytjum við læknum, hjúkrunarfólki og öðru starfs-
fólki á Hrafnistu.
Einnig viljum við þakka félögum í Útivist og Ferðafélagi íslands.
Sigríður Halldórsdóttir,
Magnea Halldórsdóttir,
Frfmann Guðjónsson.