Morgunblaðið - 16.04.1987, Qupperneq 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 16. APRÍL 1987
„Sá yðar sem syndlaus er
kastí fyrsta steinimim“
eftir Dagrúnu
Kristjánsdóttur
Það eru margar Gróumar á Leiti
sem fitna stíft þessa dagana. Það
er nú ekki amalegt að fá „bitbein"
á milli tannanna sem hægt er að
naga og naga, a.m.k. fram yfir
kosningar. Bitbeinið er að „sjálf-
sögðu" Albert Guðmundsson. Hver
annar gæti það verið? Að minnsta
kosti ekki úr röðum hreintrúaðra —
nei, rétttrúaðra — sjálfstæðis-
manna, sem virðast eftir blaðaskrif-
um undanfarið vera hvítþvegnir
guðsenglar og tilbúnir að stíga inn
í dýrð himnanna á næsta augna-
bliki. Ja, er það nú munur eða
þessir „bersyndugu" sem ekkert got
eiga skilið, annað en að vera tramp-
aðir niður hvað sem það kostar og
allt vegna þess að þeir höfðu ekki
vit á því að tóna sitt „halelúja"
þegar við átti og krafist var. Já,
synd þín er stór, þú aumi maður, ó
vei. Það er athyglisvert hve fólk
metur misjafnlega „mistök" ann-
arra — það fer mest eftir því hver
gerir hlutinn, en alls ekki hvað
gert er.
Syndleysi nú á tímum (eða sekt)
fer alls ekki eftir því hvað einstakl-
ingurinn gerir, heldur eftir því hver
samböndin eru og hvetjir standa á
bak við og' hverra hagsmuna þeir
þurfa að gæta. Hver man ekki öll
þau fjármálahneyksli og svik sem
eru nýgengin hjá: Hafskip, okur-
málið, Hjálparstofnun kirkjunnar
og fleiri og fleiri mætti nefna, en
hver var niðurstaðan? Enginn bar
ábyrgð, enginn er sekur, þetta er
bara allt í fínasta lagi! Bankamála-
ráðherra bregður ekki svip þó að
Útvegsbankinn sé settur á hausinn,
segir bara „ég ásaka engan". Ein-
hver hefði þurft að segja af sér út
á annað eins, en það er munur að
vera „réttu megin"!
eftirÁsmund
Stefánsson
í Staksteinum Morgunblaðsins í
síðustu viku fæ ég fallegar kveðjur,
sem ég hlýt að þakka.
Skattahækkun
eftir kosningar
Staksteinahöfundur veitist að
mér fýrir að boða skattahækkanir
eftir kosningar. Vísar hann í því
sambandi til viðtals við mig í Þjóð-
viljanum fyrir helgi. Ég gleðst yfir
því, að Staksteinahöfundur skuli
lesa af gaumgæfni viðtöl við mig í
Þjóðviljanum. Ég er viss um að rit-
stjórar Þjóðviljans gleðjast einnig
yfír því, hve vel Þjóðviljinn er lesinn
á bæ Morgunblaðsmanna, ekki síst
þar sem það hefur augljóslega farið
fram hjá vökulum augum Stak-
steinahöfundar, að um fyrirsjáan-
legar skattahækkanir skrifaði ég
grein í Morgunblaðið fyrir þó
nokkru síðan.
Það er rétt sem Staksteinahöf-
undur segir. Ég sé fyrir að eftir
kosningar verða skattar hækkaðir.
Mér sýnist það satt að segja svo
augljóst að þeir pólitísku forystu-
Auðvitað nær það engri átt að
gera veður út af smámunum eins
og um það bil milljarði króna, sem
einhverjir gæðingar Sjálfstæðis-
flokksins glutruðu niður — það eru
nógir peningar til í ríkissjóði svo
að Þorsteinn fjármálaráðherra geti
slett þessum aurum til baka í Út-
vegsbankann og auðvitað með bros
á vör. Hann er alltaf svo glaður ef
að hann getur rétt hlut „lítilmagn-
ans“. Það geta aldraðir og öryrkjar
borið vitni um, enda safíia þeir nú
í digra sjóði og eru við það að
sprengja bankana með innstæðum
sínum.
Undanfarið hefur ekki linnt
grjótkasti (skítkasti) úr glerhúsi
sjálfstæðismanna í garð Alberts
Guðmundssonar. Ekki vissi ég fyrr
að til væru svo margir syndlausir
menn í Sjálfstæðisflokknum, ef
dæma má allan þann fjölda sem
hefur fengið fætuma og hlaupið
með óhróður og bein ósannindi nið-
ur í Aðalstræti og fengið þau þar
þrykkt á síður Morgunblaðsins. „Sá
yðar sem syndlaus er kasti fyrsta
steininum." Skyldu ekki þeir á
himnum vera komnir í þrot með
englavængi eftir þessi ósköp? Það
munar um minna en Sjálfstæðis-
flokkinn, ef hann bætist með svo
skyndilegum hætti í himnanna her,
öllum að óvörum (a.m.k. mér). Von-
andi eiga þeir þarna uppi líka
einhveijar birgðir af geislabaugum,
handa þeim allra heilögustu!
En gætið að því að það fær eng-
inn geislabaug eða vængi út á þá
svívirðu að níða niður góðan mann
— og það er Albert Guðmundsson.
En því bragði hafa margir verið
beittir saklausir og aldrei beðið þess
bætur. En þessi aðferð er ekki ný,
hún hefur tíðkast lengi, bæði innan
Sjálfstæðisflokksins og annars
staðar. Gunnar heitinn Thoroddsen
fékk líka að kenna á þessu og það
ótæpilega og allir sem lögðu honum
menn, sem segja annað, hljóti að
tala gegn betri vitund.
Halli á fjárlögum var 2,8 milljarð-
ar og var þá ekki tekið tillit til þess
að ákveðið hefur verið að veija ein-
um milljarði króna til Hafskips-
vanda Útvegsbankans (800 m.kr.
úr ríkissjóði og 200 m.kr. úr Fisk-
veiðasjóði). Ekki er heldur í fjárlög-
um gert ráð fyrir samningum
opinberra starfsmanna.
Núverandi stjórnarflokkar hafa
farið með völd í fjögur ár. Ætlar
Morgunblaðið að halda því fram,
að þeir séu nú skyndilega líklegir
til þess að jafna hallann með niður-
skurði. Sé svo tel ég réttmætt, að
kjosendur fái að vita fyrir kosning-
ar, hvað verði skorið niður. Reynsl-
an kennir að opinber útgjöld verði
ekki skorin niður um marga millj-
arða. Fjárlagahallinn stefnir öllum
efnahagslegum markmiðum í hættu
og honum verður að eyða, alla vega
minnka hann verulega. Skatta-
hækkun eftir kosningar blasir því
við. Þetta veit Morgunblaðið, þar
með talinn höfundur Staksteina.
Þetta veit Qármálaráðherra líka.
Hvað þeir viðurkenna fyrir kosning-
ar er önnur saga.
Spumingin er því ekki, hvort,
heldur hvemig staðið verður að
Dagrún Kristjánsdóttir
„Undanfarið hefur ekki
linnt grjótkasti (skít-
kasti) úr glerhúsi sjálf-
stæðismanna í garð
Alberts Guðmundsson-
ar. Ekki vissi ég fyrr
að til væru svo margir
syndlausir menn í Sjálf-
stæðisf lokknum, ef
dæma má allan þann
fjölda sem hefur fengið
fæturna og hlaupið með
óhróður og bein ósann-
indi niður í Aðalstræti
og fengið þau þar
þrykkt á síður Morgun-
blaðsins.“
lið voru sendir út í hin ystu myrkur
af þeirri „klíku“, sem þá sat á valda-
stóli og þangað lyft af einræðisöfl-
um sem notað hafa hreinsunarað-
skattahækkunum. Viljum við þá
leið Alþýðubandalagsins að láta
ganga til baka þá skattalækkun
fyrirtækja, sem sitjandi ríkisstjóm
hefur knúið fram með auknum
heimildum til að koma gróða undan
skattlagningu með því að raða fé í
ýmsa sjóði. Þær breytingar eru tald-
ar spara fyrirtækjum um tvo millj-
arða á þessu ári. Viljum við þá leið
Alþýðubandalagsins að ganga rösk-
lega fram gagnvart skattsvikum,
sem ekki bara valda tekjutapi fyrir
ríkissjóð, heldur em eitt alvarleg-
asta misréttismál í þjóðfélaginu.
Það sem flestum svíður, þegar þeir
borga skattinn sinn, er ekki hvað
þeir þurfa að borga, heldur hitt, að
horfa á alla þá, sem geta allt, en
greiða ekkert til sameiginlgra
þarfa.
Hin skatthækkunaraðferðin sem
stjómarflokkamir hafa lagt fram
tillögur um í tvígang á kjörtímabil-
inu, er að láta söluskattinn ganga
í formi virðisaukaskatts yfir allar
vörur og þjónustu. Þannig mundu
matvörur, sem nú eru undanþegn-
ar, hækka um a.m.k. 20%, sömu-
ieiðis margvísleg menningarstarf-
semi og íbúðarbyggingar, sem nú
em undanþegnar að hálfu, mundu
hækka um 10%. Alþýðuflokkurinn
ferðir Rússa um langt skeið. Eins
hefúr val á landsfundarfulltrúum
og val í nefndir og ráð á vegum
flokksins verið allsérkennilegt og
dálítið „einlitt". Svo er hfopað um
„einróma" stuðning. Er það furða
þegar þess er vandlega gætt að
enginn komist inn fyrir hin heilögu
vé flokksklíkunnar, nema sá einn
sem ömgglega er í „hallelújakóm-
um“ og tilbúinn að afneita sálu sinni
fyrir flokksforystuna, sama hve líði-
lega hún fer að ráði sínu.
En viljið þið nú ekki menn og
konur, sem leggist á þessa óheilla-
sveif, snúa við blaðinu og reyna að
setja ykkur sjálf í þau spor, sem
Albert Guðmundsson stendur nú í
og margir aðrir hafa orðið nauðug-
ir að standa í vegna rógs og illgimi
annarra, öfundar og mannorðs-
þjófnaðar? En ef til vill er ykkur
það öldungis ómögulegt vegna þess
að þið álítið ykkur svo fullkomin
og hafin yfír mistök, jafnvel
gleymsku. En reynið það samt.
Hugsið ykkur að flest dagblöð
landsins, útvarp og sjónvarp, leggð-
ust á eina sveif og gerðu lítið annað
dögum saman en að flytja þjóðinni
ósannar sögur og frásagnir um
ykkur sjálf, mistök ykkar meiri eða
minni, þið væmð borin þungum
sökum — ein allra manna — á hlut-
um sem næstum hver maður á
íslandi og víðar gerir sig seka um,
allar ykkar gerðir væm lagðar út
á versta veg o.s.frv. Hvemig liði
ykkur? Hvað munduð þið gera? Um
tvennt er að ræða, að gefast upp
eða taka á móti. Albert Guðmunds-
son er nægilega sterkur maður til
að taka hraustlega á móti og láta
ekki rægitungur og valdsjúka menn
bola sér úr því sæti sem honum ber
í krafti þess fylgis sem hann hefur.
Albert hefur sjálfur unnið traust
ótölulegs §ölda fólks vegna verka
sinna, meira en hægt er að segja
um marga aðra pólitíkusa, sem
Ásmundur Stefánsson
„Núverandi stjórnar-
flokkar hafa farið með
völd í fjögnr ár. Ætlar
Morgnnblaðið að halda
því fram, að þeir séu
nú skyndilega líklegir
til þess að jafna hallann
með niðurskurði. Sé svo
tel ég réttmætt, að kjós-
endur fái að vita fyrir
kosningar, hvað verði
skorið niður.“
hefur stutt þessar tillögur.
Tillögumar gera að vísu ráð fyr-
ir ýmiss könar uppbótargreiðslum
til að vega á móti, svo sem stórkost-
gala hátt, þrátt fyrir dugleysi.
Það er sannarlega margt skrítið
í kýrhausnum. Albert Guðmunds-
son er talinn óhæfur að gegna
ráðherraembætti síðustu ijórar vik-
umar af fjögurra ára setu á
ráðherrastóli, vegna „misferlis og
spillingar“ þrátt fyrir það að vitn-
eskja um þennan meinta „glæp" lá
fyrir fyrir mörgum mánuðum. Eru
ekki þingmenn og aðrir ráðherrar
samsekir, þar sem þeir „hilma yfir
þetta" þar til nú? Er þetta ekki víta-
vert athæfí? Hvers vegna hengdu
þessir siðapostular, sem ekki mega
vamm sitt vita, glæpamanninn taf-
arlaust? Eða skyldi þeim sjálfum
hafa komið þá betur að draga aftök-
una fram á síðustu stund, svo að
síður væri hægt að láta krók koma
á móti bragði? Það skyldi nú vera
að ekki leynist fleiri maðkar í mys-
unni? Er það ekki líka óskiljanleg
afstaða ráðherra og þingmanna
Sjálfstæðisflokksins, að maður sem
ekki má sitja í ráðherrastóli í fjórar
vikur til viðbótar nær fjórum árum,
vegna „meintra misferla" — að sá
sami maður sé vel nothæfur til að
vera efst á lista fyrir sama flokk í
stærsta vígi sjálfstæðismanna í
Reykjavík. Hvers vegna? Jú, það
er vegna þess að ráðherrar og þing-
menn flokksins vita að Albert er
segull sem dregur að sér fleiri kjós-
endur en þeir hinir allir til samans.
Slíkan mann geta þeir ekki misst
fyrr en eftir kosningar, þegar þeir
eru búnir að hafa það gagn af hon-
um sem hægt er. Ef þetta er ekki
ljóst dæmi um hræsni og „tvöfalt
siðgæði" þá veit ég ekki hvað það
er. Menn sem vita um þessi mistök
eða gleymsku Alberts í marga mán-
uði þegja svo þar til búið er að
hafa þau not af honum sem hægt
er, en sparka svo í hann (á meðan
hann var íjarverandi, það er býsna
lýsandi dæmi um flesta sem vilja
losa sig við keppinaut) — þeir hafa
líka gert sig seka um „trúnaðar-
brest“ gagnvart kjósendum og svik.
„Sá yðar sem syndlaus er kasti
fyrsta steinum" og munið umfram
allt að hreinsa fyrst til í ykkar eig-
in „kölkuðu gröfum" þar sem ekkert
þrífst nema beinhörð peninga- og
gróðahyggja og kaldur steinninn,
ég held jafnvel að „malbikuð hjörtu“
séu víðar til en í Ijóðum.
Höfundur er fyrrverandi hús-
mæðrakennari.
leg hækkun niðurgreiðslna á
landbúnaðarvörum. En hver trúir
því að hringlið í tóma ríkiskassanum
verði lengi að víkja slíkum tillögum
frá.
Ég bendi kjósendum á, að kosn-
ingar standa meðal annars um það,
hvor skattahækkunarleiðin verður
valin eftir kosningar. Ég veit, að
stjómarflokkarnir munu ekki játa
þessar staðreyndir fyrir kosningar,
en þeir komu ekki heldur til kjós-
enda fyrir kosningamar síðustu og
sögðu: Kjósið Sjálfstæðisflokkinn,
Framsóknarflokkinn og við skulum
sjá til þess að þið missið fjórðu
hveija krónu af kaupinu ykkar.
Þeir gengu bara þannig til verka
eftir kosningar.
Kosningar og kjaramál
Höfundur Staksteina ásakar mig
einnig fyrir, að hafa haft ábyrga
afstöðu í kjaramálum í desember,
en hafa nú engar áhyggjur af verð-
bólgunni, heimta bara krónur.
Er ekki rétt að Staksteinahöf-
undur staldri við og hugleiði, hvað
hefur gerst? Fj'ármálaráðherra hef-
ur gert samninga við opinbera
starfsmenn, sem við hljótum að
fagna, ekki síst þar sem bæði fjár-
málaráðherra og forstjóri Þjóð-
hagsstofnunar telja þjóðfélaginu
vandalaust að mæta þeim, hvorki
þurfí að endurskoða þjóðhagsáætl-
un eða forsendur verðlagsspár. Er
Morgunblaðið ósátt við að tekið sé
mark á fjármálaráðherra nú fyrir
kosningar? Er verið að boða annað
viðhorf eftir kosningar?
Höfundur skipar 3. sæti á fram■
boðslista Alþýðubandalags í
Reykjavik.
Að segja satt
fyrir kosningar