Morgunblaðið - 03.05.1987, Qupperneq 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 3. MAÍ 1987
Náin skyldmenni samþingmenn:
Tvisvar sátu þrír bræð-
ur samtíms á Alþingi
Nokkrir félagar Retriever-klúbbsins á göngu.
Ganga Retriver klúbbsins í dag
MAÍGANGA Retriever-klúbbs ís- síðan gengið að Tröllafossi. Maí-
lands verður í dag, 3. maí. Félagar gangan er jafnframt síðasta
hittast við Esso-bensínstöðina í ganga vetrarins. í lok göngunnar
Mosfellssveit kl. 13.45 og verður verða kaffíveitingar.
Tónleikar í Útskálakirkju
ÞAÐ er ekkert nýtt að náin
skyldmenni sitji samtimis á Al-
þingi. Til viðbótar fyrri dæmum
hér í Morgunblaðsinu þar um
skulu enn nokkur nefnd:
* 1) Á þjóðfundi 1851, en þjóð-
fundarmenn eru tíundaðir í Al-
þingismannatali, sátu samtímis
bræðumir Jón og Jens Sigurðssynir.
* 2) Á þjóðfundi vóru og bræð-
umir Eggert Olafur Briem og
Ólafur Eggert Briem, báðir fyrir
Eyjaíjarðarsýslu.
* 3) Bræðumir Gunnlaugur E.
Briem og Eiríkur Briem sátu
samtímis á Alþingi 1883-85.
* 4) Þrír bræður sátu samtímis
á Alþingi 1887-92: Páll, Eiríkur og
Olafur Briem.
* 5) Halldór Jónsson, Hofi, og
Ólafur bróður hans sátu samtímis
á þingi 1859-64.
* 6) Bræðumir Þórður læknir
og Skúli Thoroddsen sátu á Alþingi
1895-1902.
* 7) Jón Jensson, háyfirdómari,
og bróðir hans Sigurður Jensson,
Flatey, sátu samtímis á þingi
1894-1900.
* 8) Bræðumir Magnús Th. S.
Blöndahl og Bjöm Sigfússon,
Komsá, vóru samþingmenn
1908-11.
* 9) Þrír bræður: Kristján, há-
yfirdómari frá Gautlöndum, Pétur
á Gautlöndum og Steingrímur
sýslumaður, Jónssynir, sátu saman
á Alþingi 1908-15.
* 10) Bræðumir Guðmundur og
Sigurður Eggerts vóru samtímis
þingmenn 1913-15.
I tilefni af því að feðgarnir Al-
bert Guðmundsson og Ingi Bjöm
Albertsson verða samþingmenn nú
var það rifjað upp í Morgunblaðinu
28. apríl sl., að feðgamir Þórarinn
Böðvarsson í Görðum og Jón Þórar-
insso, síðar fræðslustjóri, vóru
samþingmenn 1880-1895. Feð-
gamir Ölafur Sívertsen og Eiríkur
Kúld sátu samtímis á þingi
1853-57. Þá var frá því greint að
bræðumir Ólafur og Thor Thors
sátu samtímsi á þingi um sinn, sem
og bræðumir Finnbogi Rútur og
Hannibal Valdimarssynir og bræð-
umir Finnur Torfi og Gunnlaugur
Stefánssynir.
ÁRLEGIR tónleikar Tónlistarfé-
lags Gerðahrepps verða í dag kl.
15.30 í Útskálakirkju. Þetta er
sjöunda árið sem tónlistarfélagið
gengst fyrir tónleikum sem þess-
um.
Á tónleikunum verða listamenn-
imir þrír: Ragnheiður Guðmunds-
dóttir mezzosópran, Þórarinn
Sigurbergsson gítarleikari og Jó-
hannes Georgsson kontrabassaleik-
ari.
Á efnisskrá tónleikanna eru m.a.
verk eftir Pergolesi, Mozart, John
Duarte, Jón Nordal og Jón Ásgeirs-
son.
Tónleikamir hefjast eins og áður
segir kl. 15.30.
Smygl fannst í skipi og bíl
SMYGL fannst í Hafnarfirði og
á ísafirði um og eftir páskana.
Var þar um að ræða sterkt
áfengi, bjór og skinku.
Tollgæslumenn frá Reykjavík
leituðu um borð í Urriðafossi þegar
skipið kom til Hafnarfjarðar á ann-
an dag páska. Við leitina fundust
250 flöskur af áfengi og nokkrir
kassar af bjór. Smyglvamingurinn
var falinn milli þilja í klefa og í
matvælageymslu. Þá fannst hluti
hans í smurolíutanki í vélarrúmi.
Níu skipvetjar hafa viðurkennt að
eiga vaminginn, en verðmæti hans
er um 275 þúsund krónur.
Lögreglan á ísafirði kom upp um
smygl daginn eftir, þegar hún
stöðvaði bifreið á leið frá Súganda-
firði til ísafjarðar. í bílnum voru
45 kassar af bjór og 30 kíló af
skinku. Vamingurinn reyndist vera
úr flutningaskipinu Hauki, sem lá
í Súgandafirði, en ekki fannst meira
magn við leit um borð. Fjórir skip-
verjar hafa viðurkennt smyglið.
Að fara keðjuiaus yfír „kol-
ófæra“ Oxnadalsheiði
eftir Ingva Hrafn
Jónsson
Starfsmenn Vegagerðar ríkisins
kveinka sér yfir föstum skotum,
sem þeir telja að ég hafi skotið að
þeim tilefnislaust og af fáfræði
vegna mokstursleysis á Öxnadals-
heiði, miðvikudaginn fyrir páska.
Er vel að þeir kveinki sér en nær
væri þó, að þeir litu í eigin barm
og lofuðu vegfarendum, að þeir
myndu hér eftir á árinu 1987 og á
framtíðartækniöld sjá til þess að
fjölfarnir fjallvegir í þjóðleið lokuð-
ust ekki vegna fomaldarreglna um
snjómokstur, sem eru algerlega úr
takt við það þjóðfélag, sem við bú-
um í í dag.
Maður bregst því sneggra við
sérhlífni og dugleysi fárra opinberra
starfsmanna vegagerðarinnar á
Akureyri, að hún er í dag líklega
eitt best rekna fyrirtækið í almenn-
ingseign, sem hefur veitt lofsvert
fordæmi í því að virkja einkaaðila
til að framkvæma að miklu leyti
þá byltingu í vegamálum, sem orðið
hefur á síðustu árum. Og það þrátt
fyrir að skammsýnir stjómmála-
menn hafi stöðugt skorið niður
lögbundin framlög til vegamála.
Með útboðum hefur vegagerðin
líklega náð að leggja nokkur hundr-
uð kílómetrum lengra bundið slit-
lag, en fjárveitingar höfðu gefíð
vonir um.
Ég ætla að benda vinum mínum
hjá vegagerðinni, Snæbimi Jónas-
syni og Jóni Birgi á, að ef þeir
byðu út snjómokstur á fjölfómustu
heiðum í þjóðleið þyrfti líklega ekki
að koma til atviks eins og nefndan
miðvikudag fyrir páska og Norður-
landskjördæmi eystra losnaði þá
líka úr einangrun.
Gunnar Gunnarsson, starfs-
mannastjóri vegagerðarinnar, ritar
ágæta og málefnalegan grein í
Morgunblaðið 1. maí, þar sem hann
fer rétt með nokkrar staðreyndir
málsins ólíkt rangfærslum Sigurðar
Oddssonar hjá vegagerðinni á Ak-
ureyri í skýrslu, sem hann sendi frá
sér 21. apríl og platar Smára Sig-
urðsson hjá Hjálparsveit skáta á
Akureyri til að undirrita. Ég segi
platar, því lýsing atburðanna úr
penna Sigurðar á rétt á Nóbelsverð-
launum úr skáldskapardeild
bókmenntanna.
Og þennan skáldskap sendu þeir
útvarpsstjóra, sem auðvitað hefur
ekkert með það að gera þó að
fréttastjórinn fari í vinnufrí norður
yfir heiðar og botnaði eðlilega ekk-
ert í þessu plaggi. Er því rétt að
láta staðreyndimar tala.
Nefndan miðvikudag lögðum við
tveir kunningjar með fjölskyldur
áleiðis til Akureyrar til að blanda
geði við það ágæta fólk, sem þar
býr, um páskahelgina. Við heyrðum
um morguninn í útvarpinu, að
Öxnadalsheiðin væri ófær og vont
veður þar, en hún yrði mokuð á
skírdag. Þama voru menn semsagt
búnir að ákveða strax, að veðrið
myndi ekkert lagast í sólarhring og
að ekki væri ástæða til að huga að
mokstri fyrr en daginn eftir, enda
höfðu þeir af framsýni löngu ákveð-
ið að láta mokstursreglur gilda
fímmtudag og laugardag og 2. í
páskum. Þeir hugsa greinilega ekki
mikið um hag byggðarlagsins hjá
vegagerðinni, því með þessu fældu
þeir án efa mikinn fjölda manna frá
ferðalögum. Nema það hafi verið
tilgangurinn.
Mættum jeppum
Við vorum komin í Varmahlíð
rúmlega hálffimm eftir sumarfæri
á skotvegi að sunnan. Við vissum
eftir góðum heimildum að veðrið á
Öxnadalsheiði væri að ganga niður
og höfðum það líka eftir góðum
heimildum, sem fréttamenn stund-
um hafa, að miðað við hve vel búnir
væri værum ætti heiðin ekki að
verða okkur tiltakanlega erfið. Ak-
ureyringur á Lada Sport bað um
að fá að fljóta með okkur, enda
hafði hann þá nýverið talað við
rútubílstjóra frá Blönduósi, sem
hafði farið yfir heiðina vandræða-
lítið. Við félagamir ákváðum því
að renna á heiðina, allavega til að
skoða. Keyptum „silliconsprey" yfir
kertin á bílum okkar, sem voru
Range Rover og Pajero og lögðum
í hann klukkan 5. Rétt áður en við
komum að fyrstu brekkunni hittum
við menn á jeppum, sem voru að
koma suður yfir Öxnadalsheiði, og
fullvissuðu þeir okkur um, að við
myndum komast yfir þótt við kynn-
um að þurfa að setja keður á.
Klukkan hálfsex komum við upp á
heiði og var þá Ladan föst og þeg-
ar við vorum að losa hana komu 4
öndvegispiltar úr Hjálparsveit
skáta, sem voru á leið til Akur-
eyrar, og buðust til að fara á undan
okkur. Við þáðum það með þökkum.
í stuttu máli tók það okkur um
hálftíma að komast yfir 3 minni-
háttar höft á heiðinni og ýttum við
bílunum yfir versta haftið, til þess
að „losna við að setja keðjur und-
ir“, eins og einn hjálparsveitar-
manna orðaði það, „það er svo
asskoti leiðinlegt“.
Kjarni málsins
Klukkan rúmlega sex renndum
við svo niður heiðina eftir að hafa
þakkað skátunum fyrir samfylgdina
og heyrðum þá um leið í svæðisút-
vaipi RÚVAK að versta veður væri
á Öxnadalsheiði og hún kolófær.
Nokkrum mínútum síðar komum
við að veghefli vegagerðarinnar,
sem var kominn í snjómoksturs-
reglnahvíld. Ef stjómendur hans
hefðu haft áhuga eða nennt því
hefðu þeir getað rennt í gegnum
höftin á heiðinni á ca. 20 mínútum
og þá hefðu menn á öllum bílum
komist yfir. Hér erum við komin
að kjama málsins, það var ekki
albijálað veður í Öxnadalsheiði á
miðvikudagskvöldið klukkan 18.00.
Hún var ekki kolófær. Það var
strekkingsvindur af SV og nokkur
skafrenningur. Hún var erfið yfír-
ferðar vegna þess að opinberir
starfsmenn vegagerðarinnar höfðu
sýnt af sér óþolandi dugleysi, sem
til allrar hamingju er að verða æ
sjaldgæfara hjá ríkisstarfsmönnum.
En þessir opinbem starfsmenn
komu um leið sök yfir á okkur hin,
sem vinnum einnig hjá ríkinu, en
felum okkur ekki á bak við ríkispil-
sið til að réttlæta léleg afköst. Það
er liðin tíð að við, sem þiggjum laun
af almannafé, getum leyft okkur
að leggja eitthvað minna af mörk-
Ingvi Hrafn Jónsson
„Hér erum við komin
að kjarna málsins, það
var ekki albrjálað veð-
ur í Öxnadalsheiði á
miðvikudagskvöldið
klukkan 18.00. Hún var
ekki kolófær. Það var
strekkingsvindur af SV
og nokkur skafrenning-
ur. Hún var erfið
yfirferðar vegna þess
að opinberir starfs-
menn vegagerðarinnar
höfðu sýnt af sér óþol-
andi dugleysi.“
unum, en þeir sem vinna hjá
einkaaðilum. Það er líka óþolandi
fyrir okkur að heyra fólk tönnlast
á því þegar eitthvað fer miður —
Já, það er ekki við öðru að búast,
þetta er hjá hinu opinbera".
Það er með hreinum ólíkindum,
að engum hjá vegagerðinni á Akur-
eyri, því mér er sagt að þetta sé
alfarið þeirra mál, skyldi hafa dott-
ið í hug, að veita þá sjálfsögðu
þjónustu að halda Öxnadalsheiði
opinni þessa fyrstu stóru ferðahelgi
ársins. Þetta sagði ég við kollega
mína á fréttastofu RUVAK er ég
leit þar við rúmlega hálfsjö til að
heilsa uppá liðið. Þeir gláptu auðvit-
að á mig einsog naut á nývirki og
spurðu hvaðan ég eiginlega kæmi.
Nú, ég varð að segja þeim, að ég
kæmi yfír þessa kolófæru Öxna-
dalsheiði. Þeir vildu endilega að ég
segði þetta í hátalarann, enda höfðu
þeir nokkrum mínútum áður birt
viðtal við Húsvíking, sem vegagerð-
in hafði sent til baka. Ég sagði þá
að 2—3 velbúnum jeppum væri ekk-
ert að vanbúnaði, en lagði áherslu
á, að hún væri ekki fólksbílafær.
Þetta var rétt og satt og Akur-
eyringur, sem ég hitti daginn eftir,
sagðist hafa verið í Varmahlíð er
hann heyrði þetta. Hann var á jeppa
og fór einn síns liðs yfir heiðina
um áttaleytið.
Leggið nú af forn-
aldarfyrirkomulag
snjómoksturs
Það er því harla ómerkilegur fyr-
irsláttur hjá Sigurði Oddssyni, að
segja að það hafi verið mér að
kenna að fjöldi fólks lenti í vand-
ræðum á Öxnadalsheiði. Það er nú
einu sinni svo, að á íslandi búa ótrú-
lega margir góðir menn, sem verða
að hreinum hálfvitum er kemur að
því að keyra í slæmri færð og vafa-
laust hafa einhveijir slíkir lagt upp
á Öxnadalsheiði á sléttum sumar-
dekkjum þennan miðvikudag fyrir
páska. Það er hins vegar værukær-
um og metnaðarlausum starfs-
mönnum vegagerðarinnar um að
kenna,' að fólk festi sig þama, því
ef þeir hefðu staðið sig í stykkinu
og látið hefil rúlla fram og aftur
um heiðina hefði hver sem er getað
komist yfir. Ég fagna því að lokum
að þessi umræða skyldi koma upp
vegna norðurferðar minnar í þeirri
von og trú, að forráðamenn Vega-
gerðar ríkisins, með Snæbjöm í
fararbroddi, leggi nú af fomaldar-
fyrirkomulagj snjómoksturs og
bjóði hann út til að tryggja, að
þegnar landsins þurfi ekki nema í
einstaka fárviðmm að láta hneppa
sig í átthagafjötra. Ég er hræddur
um að notendur sjónvarpsins væm
ekki beint hressir ef við væmm enn
að sjónvarpa í svart/hvítu. Legg
því til að snjómokstursmenn vega-
gerðar fari að sýna lit.
Höfundur er fréttastjárí
sjánvarpsins.