Morgunblaðið - 28.05.1987, Síða 62

Morgunblaðið - 28.05.1987, Síða 62
62 MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 28. MAÍ 1987 Viljirðu eitthvað vandlegafest vertu á fösiu med Thorsmans þan-múrboltinn: Festing fyrir þunga hluti í steypu. örugg festing. Thorsmans naglatappinn: Plast- tappi meö skrúfunagla. (Þaö nýjasta í dag...) Örugg festing í vikurplötur og steinsteypu. Thorsmans sjökrækjan. Upp- hengja fyrir lampa, rör o.fl. f stein og plötur. Þægilegt — hentugt. Thorsmans múrtappinn meö þanvængjum. Betra toggildi. Til festingar fyrir þunga hluti. Örugg festing. Thorsmans-monomax: Festing fyrir plötur 3-26 mm. Ath. aðrar gerðir fyrir þykkri plötur. Jtf RÖNNING SUNDABORG 15/104 REYKJAVÍK/ SÍMI (91)84000 Á morgun Blik Eiðistorgi Ragnheiður O. Björns- son — Minningarorð Fædd 25. desember 1896 Dáin21.maí 1987 Með Ragnheiði 0. Bjömsson er gengin væn og merk kona. Ég get ekki látið hjá lfða að minnast þess- arar föðursystur minnar sem ég dvaldist langtímum hjá í æsku og naut svo mikils ástríkis hjá. Ragnheiður var eina dóttirin af fjórum bömum Odds Bjömssonar, prentmeistara á Akureyri, og konu hans, Ingibjargar Benjamínsdóttur Bjömsson, og það sem síðast kveð- ur. Böm þeirra vom: Bjöm prestur, elstur þeirra systkina; þá Ragn- heiður; þar næst Sigurður prent- smiðjustjóri hjá Prentverki Odds Bjömssonar og yngstur var Þór, sem lengi var deildarstjóri hjá KEA. Ragnheiður O. Bjömsson var fædd í Kaupmannahöfn 25. desem- ber 1896 og varð því 90 ára sl. jóladag. Hún rak Hannyrðaverslun Ragnheiðar O. Bjömsson á Akur- eyri um 30 ára bil af mikilli smekkvísi og dugnaði, enda ákaf- lega listræn í eðli sínu. Ekki má gleyma músíkhæfileikum hennar, því hún var mikill píanisti og náði ótrúlega mikilli tækni á því sviði. Hún spilaði gömlu meistarana Beet- hoven, Mozart og Bach af öryggi og leikni. Maður fylltist aðdáun og virðingu fyrir þessarí konu við að hlusta á hana spila þessi sígildu verk. Það vom ógleymanlegar stundir. Ragnheiður giftist ekki og átti engin böm en þessi ástríka kona breiddi sig yfír bræðrabömin og þeirra böm. Ræktarsemi hennar í garð samferðamanna hennar var fágæt, enda sámaði henni ef hún varð vör við ræktarleysi annarra. Hún var mjög félagslynd og vildi alls staðar verða til góðs. Hún var fyrsti formaður Zontaklúbbs Akur- eyrar og ein af stofnendum hans og starfaði í þeim félagsskap meðan heilsa og kraftar entust, af miklum áhuga. Einnig var hún félagi í kven- félaginu „Framtíðinni" um langt skeið. En hennar aðalbaráttumál var að beijast fyrir bættri heilsu manna og aðhylltist hún af heilum hug náttúmlækningastefnuna og barðist fyrir þeim málum af lifandi áhuga og var mjög fylgin sér eins og allir vita sem þekktu hana. Hún hafði unun af dansi, lærði hann og kenndi víkivaka og stjómaði víki- vakaflokki á Alþingishátíðinni á Þingvöllum árið 1930, ásamt Ást- hildi Kolbeins og Þorbjörgu Guð- jónsdóttur. Hún var víðföml kona, ferðaðist víða erlendis og eignaðist trygga vini, enda sjálf traust og vinföst. Hún hafði mikinn áhuga á andlegum málum, var í Guðspekifé- lagi Akureyrar og las mikið um trúarleg efni. Hún var kona trúar og bænar. Ég vil að lokum þakka Öddu frænku (eins og við frændsystkinin köiluðum hana) liðnar samvem- stundir sem ég naut sem bam og unglingur á heimili hennar og ömmu minnar, Ingibjargar. Ég ber nafti þeirra beggja og dvaldi lang- dvölum hjá þeim. Það var mér dýrmætur skóli fyrir allt lífíð. Amma var sterkur og fágætur per- sónuleiki sem ekki er hægt að gleyma. Af henni lærði ég mikið. Ég bið Guð að blessa þær báðar. Eftir að ég giftist og eignaðist mína Þórður Sturlaugs- son stórkaupmaður Fæddur 26. október 1932 Dáinn 22. maí 1987 Þórður Sturlaugsson, stórkaup- maður, er fallinn frá í blóma lífsins 54 ára að aldri. Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni á morgun, föstu- daginn 29. maí kl. 13.30. Þórður var sonur Guðborgar Þórðardóttur frá Laugabóli við Djúp og Sturlaugs Jónssonar, stórkaup- manns, frá Skipum, Stokkseyri. Hann var af Bergsætt. Það var á vordögum 1947 að ég kynntist Þórði fyrst á heimili for- eldra hans á Vesturgötu 20. Á þeim tíma var ég með Jóni bróður hans í Verzlunarskólanum að lesa undir vorprófín. Þá var Þórður í. Gagn- fræðaskóla Reykvíkinga, í gamla Stýrimannaskólahúsinu við Öldu- götu. Námsbraut Þórðar lá síðan í Menntaskólann í Reykjavík. Braut- skráður stúdent 1953, og að stúdentsprófi loknu í viðskiptadeild Háskóla íslands. Lauk Þórður kandidatsprófí í viðskiptafræði vor- ið 1957. Á sumrum skólaáranna, stundaði Þórður togarasjómennsku, m.a. á b/v Röðli hjá aflaklónni Vilhjálmi Ámasyni og hvalveiðar hjá Hval hf. Þórður var með hærri mönnum, vel limaður og rammur af afli. Þeg- ar skólagöngu Þórðar lauk, vann hann við fírmað Sturlaugur Jóns- son, og Co, sem er umboðs- og innflutningsverzlun, ásamt Jóni bróður sínum sem var 2 árum eldri. Eftir fráfall Sturlaugs, föður þeirra, ráku þeir Jón og Þórður fyrirtækið tveir, þar til Jón féll frá, fyrir fáum árum, en Þórður síðan einn. Allir nutu þeir feðgar frábærs starfsfólks,, sem þeir mátu að verð- leikum. Við Þórður höfum hitzt næstum daglega sl. 16 ár. Það var fróðlegt að ræða við hann um ýmis dægur- mál. Mat hans á mönnum og málefnum var glöggt og framsetn- ingin umbúðarlaus. Hafsjór var hann af fróðleik um gamla menn- ingu og sögu þjóðanna fyrir botni Miðjarðarhafs, bæði ísraels og lönd Islams. Áður en allt varð vitlaust í Líbanon, var Þórður búinn að ferð- ast þangað oft, oftast um jól og áramót. Þórður var göngugarpur. Ferðaðist mikið með Ferðafélagi íslands og Útivist. Fór flestar helg- ar með þeim félögum á árum áður. Einnig mikið í flallabíl sem hann eignaðist. Sá tindur er varla til hér í nágrenni Reykjavíkur sem hann hafði ekki klifíð. Gönguferð upp á Esju var árviss atburður. Öðru hvoru renndi Þórður fyrir lax og siglung. Þórður Sturlaugsson, var mikill drengskaparmaður, vinfastur og sómi sinnar stéttar. Félagsmála- vafstur allskonar lét hann eiga sig, en tók alvarlega aðild sína að Frímúrarareglunni, og hefur mér verið sagt að störf sín þar hafí hann rækt vel. Borðfélagamir, sem hittu Þórð á Hótel Borg, nokkuð regluiega, margir daglega, undan- fama áratugi, sakna vinar í stað. Þórður var mikill nákvæmnismað- ur, skipulagður í einkalífí og starfí. Það var e.t.v. engin tilviljun að þegar fráfall Þórðar bar að, kom í Ijós að hann hafði í tæka tíð, gert ráðstafanir um bókstaflega alla hluti sem hann vörðuðu. Þessum fáu línum um vin minn Þórð Sturlaugsson vil ég ljúka með eigin ijölskyldu hefur heimili Öddu frænku verið okkar heimili þegar við höfum dvalið á Akureyri. Þar hefur gestrisni og ástúð umvafíð okkur á hennar fallega og menning- arlega heimili sem var svo persónu- legt og einkennandi fyrir hana. Þessar stundir eru okkur öllum ógleymanlegar. Við kveðjum hana með hjartans þökk, Bjami, Hanna Gurra, Ragn- heiður og ég. Við biðjum henni guðs blessunar í nýjum heimkynn- um. Ingibjörg Ragnheiður Björnsdóttir Það var á fímmtudagsmorguninn 21. maí sl. að ég frétti að Adda frænka hefði dáið þá um nóttina. Hún er þá búin að fá hvíldina, kannski var hún búin að bíða lengi, orðin níræð og heilsutæp. Við sem fengum að njóta samveru hennar söknum hennar sárt. Hún var mik- ill og góður vinur, sérstaklega okkar bamanna. Alltaf var hún tilbúin að leiðbeina litlum vini með hlýju og einbeitni. Hvað það var gott að koma til hennar hvort sem það var á jóladag, sem líka var afmælis- dagur hennar, eða í sumarkaffí, alltaf var jafnvel tekið á móti okkur og alltaf vorum við jafnmikilvægir gestir. Við systkinin sem komum oft til hennar vorum stolt af frænku okkar. Mér fannst enginn eiga svona fína og góða frænku eins og við. Núna þegar hún er farin til foreldra sinna og bræðra og ég rifja upp liðnar stundir þá fínn ég sem betur fer hvað bamið er enn sterkt í mér og þær tilfinningar sakna Öddu frænku hvað mest og þekktu hana best. Ég þakka Öddu frænku allt sem hún hefur gert fyrir mig og mína. I.R.V. Aðfaranótt 21. maí lést hér í bæ frk. Ragnheiður O. Bjömsson frv. kaupmaður. Hún fæddist á jóladag árið 1896 og var því nýlega orðin níræð. Ragnheiður var dóttir hins mikla athafnamanns Odds Bjöms- sonar prentsmiðjueiganda og konu hans, Ingibjargar Benjamínsdóttur. Mig brestur kunnugleika til að rekja ævi og störf Ragnheiðar, sem sann- arlega voru bæði mikil og margvís- leg, en langar þó til að minnast hennar með nokkrum línum. Fyrstu minningar mínar um Ragnheiði em frá löngu liðnum árum. Þegar ég var bam, kom ég oft á tíðum með_ móður minni í Hannyrðaverslun Ágústu Svendsen í Reykjavík, en verslunina áttu þá dætur Ágústu, þær Sigríðm' og Amdís Bjömsdætur. Í versluninni vann þá Ragnheiður O. Bjömsson. Sigríður og móðir mín vom miklar vinkonur og þurftu margt og lengi að tala saman og sátu þá inni í samúðarkveðjum til einkasonarins Ólafs Sturlu, tengdadótturinnar Margrétar og afadætranna Hmnd- ar og Höllu. Guð blessi minningu Þórðar Stur- laugssonar. Þorkell Valdimarsson Mig langar að minnast með nokkmm orðum frænda míns Þórð- ar Sturlaugssonar. Það lærist seint að skilja hvað sérhver stund í sam- skiptum fólks er mikilvæg og hefur mikla þýðingu oft á tíðum. Fyrst þegar möguleikinn til að endumýja gleði gærdagsins er ekki lengur fyrir hendi verður manni svo átak- anlega ljóst hvað stundin var stutt, margt ósagt, margt ógert. Þórður var sonur hjónanna Guð- borgar Þórðardóttur frá Laugabóli d. 1967 og Sturlaugs Jónssonar stórkaupmanns frá Stokkseyri d. 1968. Hann var yngri sonur þeirra hjóna, en Jón lést 1982. Nú em Laugabólssystkinin 14 öll farin yfír móðuna miklu og þijú af tíu bama- bömum. Við Þórður vomm systra- böm. Mér fannst hann alltaf vera meira en frændi minn. Hann er heimagangur heima í Tjamargöt- unni, en Þór bróðir minn, sem lést 18. maí 1970, var jafngamall hon- um. Þeir gengu í sama bamaskóla, gagnfræðaskóla, menntaskóla og luku kandidatsprófi í viðskiptafræð- um árið 1957. Þórður starfaði síðan við fyrirtæki föður síns „Sturlaugur Jónsson & Co“. Hann helgaði fyrir- tækinu alla sína starfskrafta enda dafnaði það vel í höndum hans. Þórður var mikill náttúmunn- andi. Hann eyddi flestum frístund- um sínum til útiveru og ferðaðist mikið um landið bæði byggðir þess og óbyggðir. Mörgum fannst Þórð- ur oft vera kaldhæðinn og hijúfur á yfírborðinu, en hann var mjög drenglyndur og traustur frændi. Hann þurfti að reyna ýmislegt í sínu lífí, en hann lét tilfínningar sínar aldrei koma í ljós. Þórður kvæntist ekki en eignað- ist einn son, Ólaf Sturlu f. 23. júlí 1955, og kennir hann við Garð- yrkjuskóla ríkisins. Það var mikill styrkur fyrir Þórð í veikindum sínum að hafa Ólaf og fjölskyldu hans. Hann var mjög stoltur af þeim og þótti gott að heimsækja þau í Hveragerði. Þórður bar sterkar taugar til átt- haga sinna og uppruna. Þannig tók hann myndarlegan þátt í endurreisn Nauteyrarkirkju í tilefni hundrað ára afmælis hennar, sem langafí okkar Jón Halldórsson bóndi á Laugabóli byggði. Enda bar Þórður mikla virðingu fyrir því fólki, sem enn .háir sína lífsbaráttu við innan- vert ísafjarðardjúp. í vor barst mér og fleiri ættingj- um Þórðar bókasending frá honum. Var hann þar að senda okkur nokk- ur eintök af ljóðabókum Höllu Eyjólfsdóttur ömmu okkar. Þó að við vissum ekki að hveiju stefndi hjá honum hefur hann vitað það sjálfur og því viljað koma þessum perlum ættarinnar, sem hann hafði eignast, í hendur ættingja sinna. Svo brátt bar andlát hans að, að mér mér tókst ekki að þakka honum fyrir þessa sendingu, sem ég met mikils. Að skilnaði þakka ég Þórði frænda fyrir tryggð fyrr og síðar og sendi syni hans Ólafi Sturlu og fjölskyldu bestu samúðarkveðjur. Ingibjörg Jóna Jónsdóttir

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.