Morgunblaðið - 10.11.1987, Síða 66

„ Úg tyndi úrinu mína*"
Þessi óskabrunna-hug-
mynd er stórkostleg!
HÖGNI HREKKVÍSI

„ ÉG Viupl taOARMAKJ FÁ A&S7Á MATSBÐIU,
^VOUA ElNU SINNI ! "
Enginn ræður sínum næturstað
Kæri Velvakandi
A lífsleið hvers manns vaknar
oft spumingin: Af hvetju ég? Við
spyijum okkur oft hvers vegna
þetta og hitt mæti okkur. Af hveiju
þarf ég að ganga í gegnum þessa
erfíðleika? Okkur finnst okkur mis-
boðið, að náunga okkar vegni betur.
Við erum kannski stödd í hinni
myrkustu örvæntingu og ótta, í
grárri tilveru hversdagsins þegar
sorgin, óttinn og kvíðinn, kvölin og
tilgangsleysið eru svo yfírþyrmandi
að allt virðist búið. Þá hrópum við
kannski út í tómið af öllum lífs og
sálarkröftum einu sinni enn: Af
hveiju ég, Guð, af hveiju? Og okk-
ur finnst við ein og yfirgefin og að
ekkert svar sé að fá.
Kannski fínnst okkur líka að allt
fari á annan veg en við höfðum
ákveðið. Við ætluðum að verða eitt-
hvað en urðum annað. Við ætluðum
að fara eitthvað en lentum annars
staðar. Við gerum núna allt annað
en við ætluðum okkur að gera, og
við spyijum: Af hveiju?
Eitt sinn var ég staddur í slíkum
aðstæðum á erlendri grund og mér
fannst tilveran hrunin til grunna,
áætlanir mínar að engu gjörðar og
allt búið og ég hrópaði: Af hveiju?,
í sárri örvæntingu. Þá kom til mín
kona með lítið bréfspjald. Á því
stóð ein setning, og hún var á þessa
leið: „Hjarta mannsins upphugsar
sinn veg, en Drottinn stýrir gangi
hans“ (Orðskv. 16:9)
Síðan þá hefur ritningarvers
þetta úr Biblíunni oft komið upp í
huga minn þegar bæði lífsganga
mín og samferðamanna minna á
jörðinni hefur leitt okkur á annan
dvalarstað en upphaflega var áætl-
að að fara á. En „enginn ræður
sínum næturstað", eins og oft er
haft á orði. Margar eru tilvitnanim-
ar í heilagri ritningu sem gefa okkur
styrk á stund neyðarinnar. Mig
langar að tilfæra nokkrar hér.
I Hebreabréfinu segir eftirfar-
andi: „Drottinn agar þann sem hann
elskar" (12:6). „I bili virðist allur
agi . . . ekki vera gleðiefni, held-
ur hryggðar, en eftir á gefur hann
þeim, er við hann hafa tamist, ávöxt
friðar og réttlæti“ (12:11).
í Rómveijabréfinu stendur: „Ver-
ið glaðir í voninni, þolgóðir í þján-
ingunni og staðfastir í bæninni"
(12:12). Oft sjáum við ekki tilgang-
inn með erfíðleikum okkar og
svartnættið virðist ekki vilja víkja
fyrir sólarupprásinni. En nóttin tek-
ur enda, vorið kemur á ný þó
veturinn sé kaldur, upp úr hyldýp-
inu er aðeins ein leið, upp. Og þó
vegir Guðs séu órannsakanlegir
okkur mönnunum megum við þó
vera viss að vilji Drottins er réttur
og bestur fyrir okkur sérhveija
stund, því Drottinn er réttlátur Guð
og agar þann sem hann elskar. Við
skulum því hafa orðin í Rómveija-
bréfínu í huga: „Ef vér lifum, lifum
vér Drottni, og ef vér deyjum, deyj-
um vér Drottni" (14:8). Og meðan
við lifum, eða dauðinn kallar skul-
um við taka undir orð Páls. „Því
að lífið er mér Kristur, og dauðinn
ávinningur" (Fil. 1:21). Hvemigsvo
sem allt er þá skulum við beygja
höfuð í hljóðri bæn og segja orðin
í bæninni sem Kristur kenndi okk-
ur: „verði þinn vilji“ (Matt. 6-10).
Einar Ingvi Magnússon
„Náttúru-
lega“
Til Velvakanda
Náttúrulega. Þetta orð tröllríður
alstaðar í blöðum og öðmm fjölmiðl-
um og svo manna í millum. Meira
að segja einn af uppáhalds dálkarit-
umm mínum, Víkveiji, segir hinn
þriðja nóvember að Flugleiðir sé
NÁTTÚRULEGA margfalt stærra
en Amarflug. Hvað er náttúmlegt
við það? Það er auðvitað, það vita
allir, að það er stærra.
Ég hlustaði á einn svaranda í
útvarpi um daginn, segja fjómm
sinnum „náttúmlega" í svari til
spyijanda. Hlustið eftir þessu í sjón-
varpi og útvarpi. Venjum okkur af
þessari vitleysu.
Ólafur
Yíkverji skrifar
Einn viðmælenda Víkveija, sem
rekur þjónustufyrirtæki í borg-
inni, segir að mikill samdráttur
hafí orðið í viðskiptum nú á haust-
mánuðum í kjölfar mikillar aukn-
ingar fyrri hluta árs og fram á
sumar. Segir hann þetta samdóma
álit manna í ýmsum greinum við-
skiptalífsins, sem sumir hveijir tali
um hmn. Þetta samtal, sem fór
fram fyrir u.þ.b. viku riíjaðist upp,
þegar DV birti á laugardag myndir
af tómum sölum veitingahúsa í
borginni og viðtöl við veitingamenn,
sem staðfestu að viðskipti hefðu
minnkað mjög að undanfömu. Er
góðærinu að ljúka?
xxx
Frá því, að nýja útvarpsstöðin,
Ljósvakinn, tók til starfa, hefur
Víkveiji- sem var búinn að fá of-
næmi fyrir útvarpi- við og við opnað
fyrir nýju útvarpsstöðina í von um
að heyra þar alvöm tónlist. Þvi
miður hefur hlustandinn jafnan orð-
ið fyrir vonbrigðum. Sígfild tónlist
hefur nánast aldrei verið leikin í
þau skipti, sem opnað hefur verið
fyrir þessa stöð. Að vísu er sú létta
tónlist, sem leikin er, rólegri en það
garg, sem heyrist í hinum útvarps-
stöðvunum. En Ljósvakinn hefur
ekki enn a.m.k. tekið þá stefnu að
flytja allt aðra tónlist en hinar
stöðvamar. Hvers vegna ætti fólk
þá að hlusta á þessa stöð?
XXX
Annars ættu blöð og blaðamenn
að fara varlega í að fella dóma
á borð við þennan hér að framan!
Þekktur bandarískur rithöfundur,
Gore Vidal, hefur skrifað merka
skáldsögu um Abraham Lincoln,
forseta Bandaríkjanna. í þessari
sögu kemur fram, að stórblaðið
Times í London, sem þá var áhrifa-
mesta blað á Vesturlöndum, taldi
hina frægu Gettysborgarræðu Linc-
olns svo ómerkilega, að lengra væri
tæpast hægt að komast í lágkúra.
Það var hins vegar smáblað í Ohio
í Bandaríkjunum, sem spáði því, að
ræðan sú yrði í minnum höfð um
langan aldur, sem og varð.
XXX
A
Osköp er þetta rifrildi stjóm-
málamanna um Þjóðarbók-
hlöðuna leiðinlegt. Er ekki verið að
byggja þetta hús í tilefni af 1100
ára afmæli íslandsbyggðar? Þrátt
fyrir allt er þjóðin svo vel efnum
búin, að hún getur byggt þetta hús
með reisn og af myndarskap. Það
á ekki að þurfa lágkúrulegt rifrildi
til á hveiju ári.
4