Morgunblaðið - 14.01.1988, Side 54

54
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 1988

„Ég ^il foí 6vo hátt lön,oA pai
nægi fyrír 5kuIdu^Llm./,
TM R*g. U.S. Pat Off. —all hghts reswved
° 1987 Los Angetes Times Syndicata
Þetta er svo sannarlega Opnaðu maður. Ég ætla
jólastemmningar-hola? að gefa þér enn eitt tæki-
færi!
HÖGNI HREKKVÍSI
„\>AP ER FUKPULEQT HWAP SFJÁLApA BlNA ■
QETUR 'QEKTAIEÐ EINNI HARN'AI-! "
H
Erfitt að ná
sambandi við
Sj ónvarpsbingóið
Ó.G. hringdi:
„Ég bý úti á landi og ætlaði
að taka þátt í bingóinu á Stöð 2
sl. mánudag. Ég var með bingó
og reyndi að hringja en náði ekki
sambandi. Þá reyndi ég að hringja
í gegn um símstöðina en þar var
mér sagt að mjög ólíklegt væri
að ég næði sambandi. Er þetta
bingó aðeins fyrir þá sem búa á
Reykjavíkursvæðinu en ekki fyrir
okkur sem búum úti á landi?"
Frábær
þréttánda-
skemmtun
Heimilismaður á Grund -
hringdi:
„Það er föst venja hér á Elli-
og hjúkrunarheimilinu Grund að
kveðja jólin á þréttándanum með
skemmtun fyrir heimilisfólkið. Er
þá t.d. dansað í kring um jólatré
og haldin ríkuleg kaffiveisla. En
það sem gerir fjölbreytnina í þessa
skemmtun er að nokkrir ágætir
listamenn hafa komið austan úr
bæ til að skemmta okkur. Svo var
og á síðasta þréttánda. Þá komu
t.d. Grettir Bjömsson harmóníku-
leikari og tríó hans og léku fyrir
okkur. Leikaramir Gunnar Ey-
jólfsson og Baldvin Halldórsson
lásu upp. Elfsabet Eiríksdóttir
óperusöngkona söng einsöng,
undirleikari var Selma Guð-
munds-
dóttir og skólakór Kársnesskóla
söng. Sjaldan gera listamenn
þjóðarinnar meira góðverk en
þeg-
ar þeir koma á dvalar- og hjúk-
mnarheimili til að skemmta
heimilisfólkinu þar því að margt
af þessu fólki kemst ekki út í
borgina til að hlýða á þá. Vil ég
því fyrir hönd heimilisfólksins hér
á Gmnd færa þessu ágæta lista-
fólki okkar bestu þakkir fyrir
komuna."
Kona týndi
gleraugum
Á laugardaginn var, 9. þ.m.,
varð kona fyrir því óhappi að detta
á Vegamótastígnum. Við fallið
missti hún gleraugun sín sem
vom ný. Hér er um að ræða
tvískipt gleraugu. í síma 22845
eða 11847 er finnanda gefnar
nánari uppl. og fundarlaunum er
heitið.
Þessir hringdu . . .
Hafið kettina
innií
ljósaskiptunum
Fuglavinur hringdi:
„Ég vil biðja fólk að hafa ketti
sína inni í ljósaskiptunum. Þá leita
smáfuglar sér ætis og er það hen-
tugasti tíminn til að gefa þeim.
Ég gef fuglunum úti á flöt hjá
mér en oft fer svo að þá kemur
köttur, sest upp á vegg og stygg-
ir fuglana. Ég vona að kattaeig-
endur athugi þetta og reyni að
hafa kettina sína inni á þessum
tíma.“
Veski
Svart kvenveski tapaðist í eða
við Hótel Borgames sl. sunnudag.
Finnandi er vinsamlegast beðinn
að hringja í síma 93-12058.
Víkverji skrifar
Kunningi Víkverja utan af landi
hafði orð á því á dögunum að
það væri hreint ekki sama hvar
menn byggju á þessu blessaða landi.
Að þessu sinni var hann ekki með
húshitunarkostnað, vonda malar-
vegi eða vetrareinangrun í huga
eins oft er þegar rætt er um mis-
munun landsmanna. Heldur fannst
manninum ófært að verð á áfengi
væri snöggtum dýrara fyrir flesta
landsbyggðarmenn en fyrir þá sem
búa þar sem útsölur Áfengisverzl-
unarinnar eru.
Hann sagði að á sama tíma og
kaupmenn kepptust við að hafa
verð á vörum sínum sem næst því
er gerist í þéttbýlinu hugsaði einka-
verzlun ríkisins ekki um þetta.
Póstur og sími tæki sitt fyrir að
flytja vöruna og fannst manninum
óréttlátt að eitt ríkisfyrirtæki fítn-
aði á flutningi fyrir annað á kostnað
landsbyggðarfólks.
Maðurinn sagði flutningskostnað
fara eftir vigt og sem dæmi nefndi
hann að fyrir jólin hefði hann pant-
að fjórar léttvínsflöskur hjá ÁTVR.
Þegar vínið var komið í hús hafði
Póstur og sími fengið um 500 krón-
ur fyrir flutninginn og hver flaska
því hækkað um liðlega 100 krónur
frá uppgefnu útsöluverði.
XXX
Lítið eftirlit virðist haft með því
hversu gamlir þeir viðskipta-
vinir eru sem fá keypt vín á
matsölustöðum. í vikunni heyrði
Víkveiji dæmi um þijár stúlkur sem
héldu upp á 16 ára afmæli einnar
úr hópnum með því að fá sér austur-
lenzkan mat á huggulegum stað.
Þær báðu um. hvftvínsflösku með
matnum og fengu hana án þess að
um nokkur skilríki væri beðið. Sú
elzta í hópnum er 17 ára, sú yngsta
15 ára.
XXX
Inýlegu tölublaði Sjómanna-
blaðsins Víkings er að finna
viðtal við Eggert Gíslason, þann
landskunna aflaskipstjóra. Eggert
kemur víða við í spjallinu, ræðir um
aflamenn- og skip, drauma og
happatölur, kvóta og tæki. En tæk-
in eru ekki allt og í samtalinu segir
Eggert meðal annars að galdurinn
við að fiska sé að stórum hluta „að
lesa náttúruna og lifa sig inní það
sem maður er að gera“.
Á öðrum stað segir hann: „Ég
notaði svo vísbendingar frá náttúr-
unni til að finna síldina og þá var
það aðallega fuglinn. Mínir fuglar
voru múkkinn, gargandi kríur og
óðinshanar og sveimandi svart-
bakur hátt í lofti. Þetta voru síldar-
fuglamir mínir. Svo voru aðrir
fuglar sem ekki voru síldarfuglar,
svo sem rita og svartfugl. Þeir
sælqa í sandsfli.
En lífíð er ekki bara fískur. Egg-
ert er mikill íþróttaáhugamaður og
að lokum lítil saga af þeim vett-
vangi: „Ég var einu sinni að veiðum
hér austur á Selvogsbanka og sigldi
í land til að sjá landsleik milli ís-
lands og Danmerkur. Þegar við svo
komum í Höllina var allt uppselt.
Ég sagði að mér þætti það helvíti
hart að vera búinn að sigla austan
af Selvogsbanka í land til að sjá
leikinn en komast svo ekki inn.
Vinur minn einn sem var dyravörð-
ur hvíslaði að mér að koma
bakdyramegin og ég sá leikinn. Það
var verst að Islendingar töpuðu
honum.“