Morgunblaðið - 14.01.1988, Qupperneq 55

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 1988
55
VELVAKAND1
SVARAR í SÍMA
691282 KL. 10-12
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
Ódæðisverk ísraelsmanna
grimmilega refsað. Greinilega hafa
efndir loforða Ben Gurions verið
meira í orði en á borði, því tæpum
þrem áratugum síðar er þessi sami
fjöldamorðingi orðinn forsætisráð-
herra þjóðarinnar.
Fáránlegast af þessu öllu saman
er svo það, að þessum fjöldamorð-
ingja voru veitt friðarverðlaun
Nóbels. Skyldi norska stórþinginu
ekki finnast tími til kominn að veita
Abu Nidal verðlaunin?
Nokkru eftir að Begin fer úr
embætti, sest í forsætisráðherra-
stólinn annar dæmdur morðingi.
Sá er Shamir.
Bretar munu hafa. dæmt hann
til dauða 1946 eða '47, fyrir morð
á breskum hermönnum, en misstu
hann úr haldi, áður en honum yrði
refsað. Hversu marga araba
(kannski konur og böm) hann kann
að hafa myrt var aldrei nefnt.
Er nokkur furða þótt óþverra-
skapurinn, morðin og hryðjuverkin
blómstri í landi, sem stjómað er af
mönnum eins og þeim, sem ég hef
lýst hér að framan?
Fyrst forhertustu glæpamenn
geta orðið forsætisráðherrar í ísra-
el, hvað haldið þið þá um embættis-
mennina, lögregluna svo ekki sé
minnst á herinn og herforingjana?
Eg held, svo sannarlega, að tími
sé til kominn, að þjóðir heimsins
hætti að taka með silkihönskum á
óþverraverkum þessa trúarsamfé-
lags (eða ofstækistrúarhóps) sem
ísrael er og kæfa þennan nýja nas-
isma áður en hann breiðir úr sér
eins og hvert annað krabbamein.
Það sorglegasta við þetta allt
saman, finnst mér, er að þessi þjóð,
sem alltaf er að væla yfir því,
hversu allir aðrir hafi verið vondir
við þá á umliðnum öldum, skuli
ekki vera farin að sjá bjálkann í
eigin auga og haga sér síðustu ára-
tugina engu betur, ef ekki verr, en
ógeðslegustu slátrarar Hitlers,
meðan hans naut við.
Væri ekki tilvalið fyrir alheims-
ráð gyðinga að snúa sé af fullu
afli að því að upplýsa heimsbyggð-
ina um fortíð ráðamanna í Israel,
í stað þess að rembast eins og rjúp-
an við staurinn við það að leita að
einhverjum skít til þess að kasta í
Kurt Waldheim?
Skúli Helgason prentari.
Til Velvakanda.
Mikið hefur verið rætt og ritað
undanfarin ár um hryðjuverkamenn
og kúgun þjóða eða þjóðfélagshópa
á ýmsum þeim sem minna hafa
mátt sín. Hafa þar verið tilnefnd
Sovétríkin, austantjaldslöndin með
tölu, Suður-Afríka, Suður- og Mið-
Ameríkuríkin, Pakistan, Chile,
Kambódía og ótal mörg fleiri.
Ekki skal því neitað, að margt
gerist ljótt og mörg ódæðisverk eru
framin í öllum þessum löndum, en
athyglisverðust er sú staðreynd, að
sú þjóð, sem verst allra hagar sér,
er sjaldan nefnd og henni þá alltaf
fundið eitthvað til afsökunar,
hversu níðingsleg sem verkin eru.
Þarna á ég við ríki gyðinga í
ísraei.
Sú þjóð virðist vera haldin slíkum
óþverrasadisma, að jafnvel grimmd-
arverk nasista á styrjaldarárunum,
hverfa næstum í skuggann, þegar
tiau eru borin saman við ódæðisverk
sraelsmanna. Það er alveg furðu-
legt hvað þessi þjóð kemst upp
með, án þess að þurfa að standa
reikningsskil gerða sinna. Það virð-
ist vera með þá eins og heilögu
kýrnar á Indlandi. Þeir og þeirra
verk virðast heilög. Kannski er eng-
in furða þótt morð og yfírgangur
þyki þar sjálfsagðari en meðal ann-
arra þjóða, þegar þess er gætt, að
síðustu 10 til 15 árin hafa lengstum
setið þar dæmdir morðingjar á stóli
forsætisráðherra.
Ótrúlega margir virðast vera
búnir að gleyma því, að árið 1948
myrti hryðujverkaflokkur undir
stjórn Begins meira en tvö hundruð
manns á einni nóttu. Hann og morð-
vargar hans réðust á arabaþorp að
næturlagi, meðan fólkið- svaf og
myrti íbúana, aðallega konur og
börn. Sameinuðu þjóðirnar brugð-
ust þá hart við og kröfðu stjórn
Davíðs Ben Gurion skýringa.
Svar stjórnar Israels var það, að
þama hefði verið að verki einangr-
aður hópur undir stjóm bijálæðings
og séð yrði til þess, að sá bijálæð-
ingur og fylgismenn hans fengju
aldrei framar tækifæri til óhæfu-
verka, auk þess sem þeim yrði
í veitingasal Kínahofsins
Kínahofið

- viðkunnanlegnr veitingastaður
Til Velvakanda.
Fyrir skömmu fórum við, tvenn
hjón, út að borða. Fyrir valinu varð
Kínahofið í Kópavogi. Þama áttum
við ánægjulegt kvöld, góður og vel
útilátinn matur á sanngjörnu verði.
Ég er enginn heimsborgari og hef
það hvorki fyrir atvinnu né vana
minn að gera úttekt á veitingastöð-
um. Það heyrði ég hinsvegar á
einum borðfélaga minna að ekki
hefðu allar „serimoníur" um dekkun
borðs og þjónustu verið samkvæmt
ítmstu kröfum þar um en það fór
framhjá mér. Hitt fann ég, og
fannst meira um vert, að þama var
fólk sem lagði sig fram við að gera
gestum sínum til hæfís. Þeir sem
eiga og reka þennan stað eru flótta-
fólk frá Víetnam.
Mér hefur oft verið hugsað til
flóttafólks, sérstaklega síðan ég
kynntist nokkmm Ungveijum og
Júgóslövum sem hingað komu 1956
og 1960. Þeir em nú flestir famir
til annarra landa. Þá komu hingað
23 flóttamenn frá Póllandi 1982 og
em einungis 4 þeirra nú eftir.
Flóttamennimir 34 sem komu hing-
að 1979 frá Víetnam em hér
hinsvegar langflestir og virðist mér
sem þeim gangi betur að aðlagast
venjum, fólki, loftslagi og spjara
sig á þessum kalda „útivelli".
Það er ekki ósjaldan sem fjöl-
miðlafólk spyr málsmetandi útlend-
inga sem hér eiga leið um: Hvemig
iíst þér á land og þjóð? Þessu er
yfírleitt svarað kurteislega og já-
kvætt. Mér fínnst þessi svör jafnan
segja mér nákvæmlega ekki neitt.
Hinsvegar finnst mér að svar fáist
miklu frekar með því að kanna
hvemig fólki sem hingað leitaði,
eignalaust og mállaust, hefur fund-
ið sig og spjarað.
Nú em áramótin nýlega um garð
gengin. Allir eiga það eflaust sam-
eiginlegt að líta yfir farinn veg og
jafnframt fram á veginn. Sorgin,
vonbrigði, þakklæti, vonin og kær-
leikurinn em trúlega þau orð sem
best lýsa hugsunum okkar á þessum
tímamótum. Það er nú svo að þótt
við séum fædd hér og uppalin þá
er það engan veginn sjálfgefíð að
allir nái að fóta sig á hálu svelli
lífsins — þó á „heimavelli" sé. Það
er sárt að sjá á eftir hveijum ein-
staklingi sem fer í „hundana". Mér
fínnst ástæða til að gleðjast og
þakka fyrir hversu vel flóttafólkinu
frá Víetnam vegnar hér, jafnframt
því sem gott fordæmi þeirra ætti
að vera okkur innfæddum hvatning
að nota og njóta þeirra hæfileika
sem okkur em gefnir.
Að endingu vil ég óska þessu
duglega og áræðna fólki sem á og
rekur Kínahofíð til hamingju með
framtakið og vona að sem best
megi til takast með reksturinn.
Friðrik
KASKÓ
skemmtir
MÓDELSAMTÖKIN
S Ý N A.
Mlffinrew*
HUCUIM jm HOTÍÍ
Aðgangsevrir kr. 280 -
TÖLVUPRENTARAR
jmmumhi&sí c'jrimNiíi'i ;rn n ;
TÓNLEIKAR í KVÖLD:
OFRIS OG BLÁTT ÁFRAM
OFRIS kynnir efni af
væntanlegri hjómplötu.
Athyglisverð tónlist sem
enginn má missa af.
Opið kl. 22.00-01.00.
ÍCASABLANCA.
Æ Skulagotu 30 S 11559 DjSCOT'HEQUE
MIÐSTÖÐVAR
matvöruviðskiptanna eru
opnar sem hér segir
Laugalæk, sími 686511
Virka daga kl. 8-19
Föstudaga kl. 8-20
Laugardaga kl. 8-16
Hamraborg, Kópavogi, sími 41640
Al/a daga frá kl. 8-20
Garöatorgi, Garðabæ, sími 656400
Virka daga kl. 8-19
Föstudaga kl. 8-20
Laugardaga kl. 8-18
Verið ávallt vetkomin