Morgunblaðið - 23.04.1988, Síða 64

f
64
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. APRÍL 1988
IfCBAAllfl
„ Bg he-f i hyggja Cub fa.ro.! sóló-ferb í
K/'íngum jör£>'\na. V7lt \pij komfl. me& ■?"
TM Rog. U.S. Pat. Off.—all riflhts reserved
© 1986 Los Angeles Times Syndicate
Er þetta hjá kattavinun-
um. — Getið þið ‘hjálpað
manni ofan úr tré?
Kossarnir þínir voru inni-
legri þegar þú varst frosk-
ur...
HÖGNI HREKKVÍSI
Minka-
veiðar
skipta
sköpum
Til Velvakanda.
Minkur er alveg framandi a(j-
skotadýr í íslenska lífríkinu. Það er
nóg til þess og ástæðan fyrir því,
að hann hefur raskað fuglalífínu
ofboðslega. Sundfuglar sem halda
sig mest á vötnum, tjörnum og ám
hafa orðið afar hart úti. Endur, lóm-
ar og himbrimar nánast horfið á
stórum landsvæðum. Líkur gegnir
víða um sundfugla við sjá, t.d. lunda,
teistu og æðarfugl. Af einhverjum
ástæðum hefur mófuglum fækkað
geigvænlega.
Fyrir voru refír, ránfuglar og
hraftiar, sem lifðu á þessum sömu
tegundum meira og minna. Afar
erfítt mun að meta hverju afskipti
manna af þessum þáttum lífríkisins
ollu. Menn veiddu refí, drápu emi
svo við sjálft íá að þeir yrðu al-
dauða, en sumir veiddu sjófugla og
tóku feikn af eggjum þeirra, t.d.
æðarfuglsins. Óhugsandi er að fá
að vita hvemig „ósnortin náttúra
Islands" væri án tilverknaðar mann-
anna.
Hér verður sleppt að meta þann
usla sem villiminkur gerir í vötnum
Til Velvakanda.
Ég keypti rístertu frá Ragnars-
bakaríi nú í dag og ætluðum við
hjónin að gæða okkur á þessari
brúnu köku sem er með súkkulaði-
húð og einhveijum bitum klesstum
í hana. Þetta var nú allt gott og
blessað, en þegar átti að skera
þessa köku molnaði _ hún eins og
kurl undir hnífnum. Ég sótti beitt-
asta vopn heimilisins og það fór
eins. Verst þótti mér að gamli rak-
og ám varðandi silung og lax. Ef
áhrifín em áþekk og á fuglalífið, er
ekki um smámuni að ræða. Samt
er trúlegt að stór vannýtt vötn þoli
að þar sé grisjað.
Bjami Valdimarsson stingur uppá
því 10. jan. í Mbl., að „veita auknu
fé til vísindarannsókna". „Rannsaka
aftur (?) hvort verðlaunaðar veiðar
á mink valdi fækkun þeirra eða séu
bara eðlilegt afrán (?) úr stofninum.“
Þama er ekki beðið um neitt
smáræði, þó vantar að fá ýmislegt
hnífurinn hans afa skyldi ekki vera
lengur til, hann hefði kannski dug-
að, og þó. Nú vildi ég biðja framleið-
endur þessarar rístertu að segja
mér, og þá auðvitað fleimm, hvem-
ig á að skera þetta þannig að ekki
fari allt í mola og út um allt? Ég
nenni ekki að borða kökur með
skeið enda ekki til þess ætlast, vona
ég-
Sælkeri
, að vita. Hvað á að rannsaka þetta
lengi? Á hve stóm svæði? Setjum
svo að valdar yrðu 3 sýslur og mink-
ur alfriðaður þar í 7 ár, 10 ár eða
12 ár.
Rannsóknin ein yrði ekki dýr.
Telja (á skýrslum) unnin minkabæli
á síðasta ári fyrir friðun. Telja þau
aftur að rannsóknaámnum liðnum.
En hver tekur að sér að borga öll
þau hundmð dúnkílóa sem hyrfu
samtals öll þau ár? Já og áfram
þangað til dúnn yrði jafn mikill á
nýjan leik. Er þá ekki nefnt neitt
annað sem viðbúið er að raskist, t.d
og m.a. í næstu sýslum við, þegar
minkar fara að flæða út af friðaða
svæðinu. Hætt við að þeir yrðu vand-
taldir.
Já, vel á minnst: Hvaða sýslur
ætti að leggja undir mink? Kannski
Þingeyjar- og Eyjafjarðarsýslu? Eða
þá Skagafjarðar-, Húnayatns- og
Strandasýslu? Éða ísafjarðar-
Barðastrandar- og Dalasýslu? Eða
Snæfellsness- Mýra- og Borgarfjarð-
arsýslu? Eða meinar Bjami e.t.v.
landið allt á einu bretti? Það væri
fróðlegt að vita.
Játvarður J. Júlíusson
Hvernig á að skera kökuna?
Víkverji skrifar
Víkveiji er einn þeirra bifreið-
eigenda sem hefur nokkrar
áhyggjur af því hvemig gamla
bílnum hans reiðir af þegar nýja
blýlausa bensínið kemur hér á
markað um mánaðamótin. Þess
vegna notaði hann tækifærið þegar
hann átti síðast leið á bensínstöð
og spurði bensínafgreiðslumennina
hvort ekki væri ömggt að þar
myndu liggja fyrir upplýsingar um
það hvaða bifreiðategundir og ár-
gerðir myndu þola blýslausa ben-
sínið og hvaða bílar ekki.
Stöðvarstjórinn sagði hins vegar
að bifreiðaeigendur yrðu sjálfir að
hringja í viðkomandi bifreiðaumboð
og afla þessara upplýsinga. Víkverji
er hins vegar ekki alveg sáttur við
þessi svör og að olíufélögin ætli að
skjóta sér undan ábyrgð með þess-
um hætti. Það er hæpið fyrir olíufé-
lögin að ganga út frá því að allir
bifreiðaeigendur séu svo vel upp-
lýstir um nýja bensínið að þeir
muni hafa fyrir því að afla þessarar
vitneskju. Ólíufélögin em það vel
mönnuð að ekki ætti að vera ofverk
þeirra að afla upplýsinganna og
láta skrá um þetta efni liggja
frammi á bensínstöðvunum. Reynd-
ar ætti þetta að vera sjálfsögð þjón-
usta af hálfu olíufélaganna.
Ljóst er að það em síður en svo
allir bílar sem munu þola blýlausa
bensínið, því að Víkveiji heyrði
bensínafgreiðslumanninn tuldra um
leið og lauk við að setja bensín á
einn bílinn:„Það held ég að það
verði eitthvað að gera hér við super-
bensíntankinn þegar nýja bensínið
verður komið á hinn tankinn."
XXX
Víkveiji hrökk heldur en ekki í
kút þegar hann var að fletta
Morgunblaðinu í vikunni og rak
augun í tónlistargagnrýni Jóns Ás-
geirssonar með fyrirsögninni:
„Hrikalegur sellóleikur".
Athygli Víkveija var þegar vak-
in, kannski vegna þess að honum
þótti fyrirsögnin benda til þess að
tónlistargagnrýnandi Morgunblaðs-
ins væri þar í aftökustellingum.
Þess í stað birtist þama einhver
mesta lofgjörð sem lengi hefur
mátt lesa um sellóleik í íslenskri
tónlistargagnrýni.
Ýmsir hafa síðan haft orð á því
við Víkveija að þeim hafi fundist
kynleg notkun Jóns Ásgeirssonar á
orðinu „hrikalegur" um frábæran
sellóleik. Greinilegt er að fólk á því
ekki að venjast að þetta lýsingarorð
sé notað með þessum hætti í um-
sögn um klassíska tónlist. Þegar
hins vegar betur er að gáð er al-
vanalegt að orðið „hrikalegur" sé
notað í þessu samhengi í hástemmd-
um lýsingum á frammistöðu popp-
ara og alþýðutónlistarmanna.
Mörgum þykir t.d. Eric Clapton
hrikalega góður gítarleikari.
Jón Ásgeirsson er auðvitað hrika-
lega hress maður en um leið meðal
virtustu tónlistargagnrýnenda okk-
ar. Um árabil hefur hann starfað
innan um ungt fólk sem kennari
við Kennaraháskólann og þekkir því
vafalaust vel til orðfæris ungu kyn-
slóðarinnar. Víst er líka að með því
nota lýsingarorðið hrikalegur í fyr-
irsögn um umræddan sellóleik,
eignaðist hann marga nýja lesendur
að tónlistargagnrýni sinni.
Engu að síður verður Víkveiji
að viðurkenna að hann er svo
íhaldssamur í orðavali um klassíska
tónlist að hann á erfítt með að
kyngja hrikalegum sellóleik í já-
kvæðri merkingu.
XXX
Svo er það sagan um sóknar-
prest Hafnfirðinga sem rakst á
aldið sóknarbarn sitt og spurði:
„Hvernig stendur á því að ég hef
ekki séð þig við messu í kirkjunni
okkar upp á síðkastið."
Hafnfírðingurinn hugsaði sig
lengi um en svaraði svo: „Ja, ég
hef bara ekki verið þar.“