Morgunblaðið - 31.08.1988, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. ÁGÚST 1988
m mmn
olckíxr fór í h.eigarfer&.
\/iltu hlustu. á 6ör\gs\ry\$keytL ?"
*
Ast er___
... að hjálpa öðrum og
gleyma eigin vandamál-
um.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights reserved
° 1988 Los Angeles Times Syndicate

-EiJcgf
-O-
í___h
733

:n\\ [ 111 t n »—
Það er staðreynd. — Ég vonaði að það væri draumur. —
Ég- rak vist allt liðið heim í gær, í gleðskapnum.
HÖGNI HREKKVÍSI
// Revnou ae> telja KiNpor? vip&/eruLeysiwl.
Leikíð lög með íslenskum harmómkuleikurum
Orðsending til þeirra Reykvíkinga, sem stjórna harmóníkuþáttum í útvarpinu
Það er algert lágmark, að þeir varpinu kunni almenna kurteisi og
sem stjórna harmóníkuþáttum í út- mannasiði. Það er alger ókurteisi
HEILRÆÐI
Vandið val björgunarvesta
Góð björgunarvesti hafa þann kost' að snúa sjálfkrafa þeim er þau
nota í flotlegu með munn og nef yfir vatnsfletinum og vama því að
menn fljóti á grúfu. Öll vesti ættu að vera með endurskinsborðum,
flautu og ljósi.
hjá Reykvíkingunum, sem stjórna
þessum þáttum, að sniðganga okk-
ar íslensku harmóníkusnillinga, eins
og til dæmis Braga Hlíðberg, Örvar
Kristjánsson, Gretti Björnsson, Karl
Jónatansson og fleiri. Þeir gefa
þeim útlendu ekkert eftir, nema
síður sé. Hvers eiga þessir menn
að gjalda?
Högni Jónsson var til dæmis ekki
með eitt einasta lag eftir íslending
í síðasta þættinum sem hann stjóm-
aði. Ég varð svo fyrir miklum von-
brigðum með að Bjami Marteinsson
skyldi ekki bæta fyrir mistök starfs-
bróður síns með því að bjóða hlust-
endum upp á tónlist íslenskra harm-
óníkusnillinga laugardaginn 20.8.
Hann spilaði sjálfur ekki eitt ein-
asta lag eftir okkar menn, heldur
lék hann bara sænsk lög.
Þetta tel ég vera stórmóðgun og
algera ókurteisi við okkar menn.
Þessu ber að breyta og það strax.
Reykvíkingamir ættu að læra af
Akureyringunum, sem sjá um
harmóníkuþáttinn. Þeir em alltaf
með íslenska harmóníkuleikara og
hafi þeir þökk fyrir.
Jóhann Þórólfsson.
Víkverji skrifar
Breyting á skráningarreglum
bifreiða á að taka gildi frá og
með 1. september. Samkvæmt nýju
reglunum á sama númer að fylgja
bifreið á meðan hún er skráð. Þá
- á að vera unnt að tilkynna eigenda-
skipti á bifreiðum í póshúsum.
Rekstur bifreiðaeftirlitsins breytist
og ríkið sleppir höndinni af því.
Þegar fmmvarp til laga um þessar
breytingar var til meðferðar í Al-
þingi urðu að sjálfsögðu töluverðar
umræður um það. Kváðu ýmsir
þingmenn fast að orði í gagnrýni
sinni og má þar til dæmis nefna
Pál Pétursson, formann þingflokks
Framsóknarflokksins. Það hefti Al-
þingistíðinda sem geymir lokaum-
ræður um þetta mál á vorþinginu
var að berast í hendur áskrifenda.
Þar má til dæmis lesa þetta gull-
korn í ræðu Páls Péturssonar:
„Ég ætla að tala aðeins meira
um númeraplötumar. Það er kunn-
ara heldur en frá þurfí að segja og
það held ég að sé ekkert nefnt hér
í þessu fmmvarpi um að nýjar nú-
meraplötur kosta peninga. I staðinn
fyrir að geta notað númeraplötum-
ar á bíl eftir bíl þá þarf að kaupa
nýjar númeraplötur á alla nýja
bíla.“
XXX
ingflokksformaðurinn hefur
varla verið þeirrar skoðunar,
að gamla númerakerfíð sé þannig
úr garði gert, að ekki þurfi að
bæta við númeraplötum, þegar nýir
bílar bætast í flota landsmanna?
XXX
Af hinu nýja kerfí leiðir meðal
annars, að bókstafír auðkenna
ekki lengur hvar á landinu ökutæki
em skráð. Á mörgum vafalaust eft-
ir að þykja þetta miður. Jón Sig-
urðsson, dóms- og kirkjumálaráð-
herra, sem flutti frumvarpið um
nýju númerin á þingi komst meðal
annars þannig að orði í einni af
ræðum sínum um málið:
„Hitt er svo annað mál að auðvit-
að skilur maður tilfinningar þeirra
manna sem leggja átthagaástina á
númeraspjöldin sín og breiða hana
út yfír allt. Ég hefði þó haldið að
hjá flestum höfðaði átthagaástin til
annars og meira en blikkplötu á
bílnum. . . Ég minni líka að end-
ingu á það að á hinum nýju númera-
spjöldum verður sérstakur reitur
fyrir þá menn sem vilja auðkenna
bílinn með sínu héraðsmerki. Ég
er ekki í nokkrum vafa um það að
margir munu nota sér það og munu
kannski velja að nota þar nákvæm-
ari staðargreiningu en núna fylgir
héraðanúmerum. Ég er sannfærður
um það að þegar þetta hefur verið
gert, eins og svo margt annað sem
er þessarar náttúru, skilja menn
ékkert í því hvað vafðist fyrir mönn-
um að vera ekki löngu búnir að
koma þessu á.“
xxx
Víkveiji hlakkar til að sjá hvern-
ig brugðist verður við því í
einstökum byggðarlögum að auð-
kenna bifreiðar þannig að sjáist
hvaðan af landinu þær eru. Er að
sjálfsögðu mikilvægt að smekklega
verði að slíku staðið og á þann veg,
að auðvelt sé að átta sig á staðar-
greiningu. Þá þarf að vera unnt að
fjarlægja slíkar merkingar, ef bif-
reið flyst á milli byggðarlaga.
Ef til vill á hitt eftir að koma í
ljós, að almennt hafí bifreiðaeigend-
ur ekki áhuga á að uppiýsa sam-
ferðarmennina um uppruna öku-
tækis síns. Stundum hefur það
heyrst að þeim sem búa utan
Reykjavíkur finnist komið fram við
sig af vanvirðu í umferðinni í höfuð-
borginni af því að bílinn beri með
sér að um ókunnugan er að ræða.
Nú er slíkt auðkenni úr sögunni.
Víkveiji hefur á hinn bóginn oft
reynt það sjálfur, einkum erlendis,
að það kallar á tillitssemi og aukið
öryggi ef vanir ökumenn sjá að um
óvanan eða ókunnugan er að ræða.
Af þessum sökum eru til dæmis
kennslubifreiðar auðkenndar sér-
staklega.