Morgunblaðið - 04.12.1988, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. DESEMBER 1988
C 29
Á götu. Kartöflur til sölu
I4.dags
Ramadanmoskan

Ái
Bergstaðastræti 37.
HEIÐALAMBIÐ '
UÚFFENGA
í hádeginu á sunnudögum
Yegna Qölda áskorana höfum við nú ákveðið að endur-
taka lambakjötskynninguna næstu sunnudaga.
4. desember: Léttsteiktur ærvöðvi m/appelsínuhnetusósu
Ananasrjómaís m/Pinacoladasósu
11. desember: Heilsteiktur lambahryggur m/lyngsósu
Bananaískrem m/vanillusósu
18. desember: Fylltar lambasneiðar m/kryddjurtasósu
Ávaxtarjómarönd m/karamellusósu
Verð kr. 895.- fyrir fullorðna og kr. 400.- fyrir börn
Í'Á
J
úrlega verið rökrétt niðurstaða. Það
er bara þetta að við höfum svo
góðan forseta og mjög sterkan, að
ég held að við kærum okkur ekki
um að þar verði breyting á í bráð.
Og kona á ekki að verða forseti,
ýtustjóri eða ritari, bara vegna þess
að hún er kona, heldur fyrir verð-
leika.“
Eins og ég minntist á er mjög
sjaldgæft að hitta fyrir blæjuklædd-
ar konur í Bagdad. Ég spurði Saijdu
um það, meðal annars með tilliti til
trúarinnar og hefðarinnar.
„Móðir mín klæddist alltaf sjad-
or, þegar hún fór út af heimilinu“
sagði hún.„Ég er alin upp við það.
En sjálf nota ég aldrei sjador og
móðir mín var nægilega víðsýn og
skilningsrík til þess að reyna aldrei
að hafa áhrif á mig. Það hefur ver-
ið mistúlkað og rangtúlkað mjög
margt varðandi klæðaburð arabí-
skra kvenna og í íran hefur það
orðið tákn afturhvarfs til miðalda.
Tákn ofstækis og á að heita að
vera tákn trúar. íraskar konur hafa
borið sjador og gera víða enn. Sjad-
orinn hjá okkur er meira hefð en
fyrir trú.“
Ég hafði heyrt frá einni sam-
starfskonu Saijdu að hún hefði birt
mörg hvatningar og baráttuljóð í
„Konan“ meðan á stríðinu stóð.
Mér hafði verið sagt að þessi ljóð
hefðu orðið til að styrkja og bæta
móralinn hjá konum, sem voru að
sligast undan ábyrgð og angist.
Sjálf vildi hún lítið gera úr því, en
sagðist vera fegin ef þau hefðu
orðið til hugarléttis. Annars væri
það ekki hennar aðall að yrkja bar-
áttuljóð, þau hefðu orðið svona til
vegna ástandsins og ömurleikans.
„Ég er mjög rómantísk, vil yrlqa
um fegurð“ sagði hún og horfði
ástúðlega á bónda sinn.
„Hvers ég óska fyrir dætur
mínar? Ætli það sé ekki svipað og
allir foreldrar alls staðar. Að þeim
vegni vel. Að þær verði nýtar og
góðar manneskjur. Hafi dug til að
bijóta nýjar leiðir ef þær finna löng
un til þess. Og verði þó alltaf sjálf-
um sér trúar og samkvæmar."
Ég spurði hvaða augum þau hjón
litu væntanlega ráðahagi dætranna.
Munu þau velja þeim eiginmenn,
án þess að gefa hjónaleysunum
kost á að kynnast eins og víðast
hvar í Múhameðstrúarlöndum.
Saijda veltist um af hlátri við
tilhugsunina. „Ætti ég að svara
þessu svo að stelpurnar heyri,"
sagði hún grallaralega. Svo varð
hún alvarlegri. „Þú þekkir hefðir
varðandi hjónaband í Arabalönd-
um...og við Arabar erum formfastir
og höldum í siði og venjur, ekki
endilega vegna þess að trúin segir
eitt eða annað, heldur vegna þess
að hefðirnar henta eðli okkar og
upplagi. En samt er þetta með
hjónabandið að breytast hjá okkur,
ofurhægt að vísu. Ungt fólk vel
upplýst og menntað telur að það
hafí nokkuð til máls að leggja sjálft.
Mér finnst það eðlilegt. Eg er ekki
hlynnt lausung fyrir hjónaband, það
gengur þvert á hugsunarhátt okk-
ar. En ég vil að stelpumar fái tæki-
færi til að upplifa ástina - á sinn
hátt og siðsaman, skilurðu. Ég fékk
að kynnast manninum mínum fyrir
hjónaband - ekki sexúelt náttúr-
lega. Og það var indæll tími, sem
ég hefði ekki viljað missa af.“ .
Áður en ég fór færði Saijda mér
gjöf frá samtökunum, fallega mynd
sem mér skildist að þær hefðu feng-
ið listakonu til að gera þegar þær
fréttu af þessum áhugasama
íslenska blaðamanni sem vildi hitta
þær. Þær fagna hveiju tækifæri til
að segja frá sínum málum og höfðu
því haft samband við herra Ma’an
hjá upplýsingaráðuneytinu til þess
að ákveða stefnumót.
Herra Ma’an kannaðist ekkert
við að hafa heyrt um þetta, eins
og fram hefur komið í fyrri grein.
Ég hefði þess vegna getið setið á
skrifstofunni hans, eins og þrumu-
ský vegna ruglingsins og vitley-
sunnar á skrifstofu hans og al-
menns fyrirgreiðsluleysis, þegar
hann talaði við Saijdu og sagðist
aldrei heyrt á mig minnst.
Rostungur riddari hafði komið
með mér til að túlka. Það þurfti
ekki mikið á honum að halda, en
hann var ánægður með frammi-
stöðu sína og sérstaklega var hann
ánægður með öll sætindin sem bor-
in voru í okkur.
Það var langt liðið á vikuna sem
vegabréfsáritunin gilti. En vanga-
veltur að lokinni stuttri dvöl í þessu
sérstæða landi verða í síðustu grein.
KÆLI' OG FRYSTISKÁPUR
Samt. stærö: 275 1.
Frystihólf: 45 I. ★★★★
Hæö: 145 sm.
Breidd: 57 sm.
Dýpt: 60 sm.
Færanlegar hillur í hurö.
Sjálfvirk afþýöing í kæli.
Vinstri eöa hægri opnun
Fullkomin viðgerða-
og varahlutaþjónusta.
Heimilis- og raftækjadeild
HEKIAHF
Laugavegi 170-172 Simi 695500