Morgunblaðið - 04.12.1988, Side 42

42 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKANDI SUNNUDAGUR 4. DESEMBER 1988
„Villu heloluv borSa. inni ?"
Ég hélt að konan min væri
í enskutímum í vetur. I ljós
kom að hún lærði varalest-
ur.
Nægði vökvunin ekki í
gærkvöldi?
HÖGNI HREKKVÍSI
PÚ ERT NJÆSTUR, HÖC3NI- "
Óskiljan-
legur seina-
gangur
Velvakandi
Ég finn
mig knúðan
til að taka
mér penna í
hönd og mót-
mæla seina-
gangi á
byggingu
safnaðar-
heimilis
Hvalsneskirkju. Þetta á sér langan
aðdraganda, því að fyrir 20 árum
eða svo, var farið fram á, að byggð
yrði kirkja eða safnaðarheimili hér
í Hvalnessókn, og þó sérstaklega
safnaðarheimili undir starfsemina,
sem er bráðnauðsynleg, því að
kirkjukórinn er á flækingi hingað
og þangað með æfingar sínar. Slíkt
er óþolandi og þar að auki liggja
hljóðfærin undir skemmdum, því
að geymsla er ekki fyrir hendi. Nú
er liðinn langur tími síðan sam-
þykkt var að byggja safnaðar-
heimilið, og teikningar hafa legið
fyrir um nokkurra ára skeið. Því
spyr ég, hvað dvelur Orminn langa?
Hvers vegna er ekki byijað á safn-
aðarheimilinu sem er bráðnauðsyn-
legt? Mér finnst það vera stór móðg-
un við forustumenn í kirkjumálum
Hvalsnessóknar um árabil og sem
vildu byija strax á byggingu safn-
aðarheimilis, því að nóg af pening-
um var til. Þess vegna skii ég ekki
þennan seinagang. Ég veit að það
eru fáir sem eru á móti en nú eru
þessir menn sem voru með að
byggja þetta hús horfnir af sjónar-
sviðinu, því miður. Nú er það svo,
að mörg sveitarfélög sem telja að-
eins 200-300 íbúa hafa byggt sér
slíkt hús yfír starfsemina, en svo
getur ekki Hvalsnessókn, sem telur
um 1.300 íbúa, séð sér fært um að
byggja slíkt hús. Kirkjukór Hval-
nessóknar var um árabil með bestu
kórum landsins, en er nú nánast
enginn. Það er vegna þess, að að-
stæður eru þær verstu sem slíkt
fólk á að venjast. Og því skora ég
á forustumenn Hvalsnessóknar að
láta nú hendur standa fram úr erm-
um og byija á byggingu hússins
strax. Ég veit að Miðnesingar munu
ekki liggja á liði sínu við að gefa
dag og dag. Það má í það minnsta
reyna það og skora ég á forráða-
mer.n kirkjumála, að byija strax á
húsinu, okkur öllum til gleði.
Sandgerðingur
góður.
Á FÖRNUM VEGI
Vagn Leví og Ivar Rafh Jónsson.
Bókin heldur velli
Miðbænum. í verslununum er hins
vegar líf og fjör og þar gefur fólk
sér tíma til að staldra við og rabba
við kunningja. Sérstaklega eru
bókabúðimar vinsælar um þetta
leyti þvi nú er hið árvissa jólabókaf-
lóð komið á skrið og margar for-
vitnilegar bækur á boðstólum. En
hvað skyldu nú nýju bækurnar
kosta og ætli þær séu mikið dýrari
en var í fyrra?
Þær kosta alvega nógu mikið en
ég hef ekki kynnt mér neitt sérstak-
lega hversu mikil hækkunin er síðan
í fyrra, sagði Gunnar Gunnarsson
sem við hittum í bókaverslun
Sigfúsar Eymundssonar.
- Hvers konar bækur lestu mest?
Ætli það séu ekki ævisögur og
mannraunasögur. Ég veit ekki
hvaða bækur það eru sem mér líst
best á af nýju bókunum. Saga úr
sjónvarpinu eftir Inga Hrafn vekur
áhuga minn, svo og bókin um
Vigdísi forseta, Ein á forsetavakt.
Neij ég fer mjög sjaldan á bóka-
söfn. Ég kaupi ekki mikið af bókum
en fæ oft lánaðar bækur hjá kunn-
ingjum til að lesa, sagði Gunnar.
Veiðibækur
Ég er rétt að byija að skoða
þetta, sagði Brynjólfur Bjarkan. Ég
er ékki farinn að mynda mér neina
Fólktalar mikið
um auraleysi en
það er eins og
enginn geti
hugsað sér bók
án jóla.
Víkverji skrifar
Víkveiji sá það svart á hvítu,
haft eftir Guðmundi Jóhanni
Guðmundssyni, formanni Verka-
mannasambandsins, að svo gæti
farið að öllum frystihúsum landsins
verði lokað fyrir áramót. „Hvað er
að gerast"? Þannig spurði Guð-
mundur og svarar sjálfum sér: „Það
eru að hrynja heilu atvinnugrein-
amar, heilu byggðarlögin. Það blas-
ir við allsheijar atvinnuleysi!“
Víkveija sýnist sem þessi um-
mæli gamalreynds verkalýðsfor-
kólfs lýsi ekki brennandi trú á
næstu framtíð fyrir þorra lands-
manna. Víkveiji spyr sjálfan sig:
Hvers vegna? Og blöðin bergmála
svar formanns VMSI: „Ég bið menn
að trúa því ekki að það sé vegna
aflabrests eða lækkandi verð.s á
mörkuðum okkar.“ Fleira kemur
a.m.k. til að Guðmundar mati.
Víkveiji sér ekki að formaður
Verkamannasambandsins hafi þá
framtíðarsýn, nú þegar „félags-
hyggjustjóm" siglir þjóðarskútunni
yfír áramót og inn í nýja tíma, að
smjör muni dijúpa af hveiju strái
í tilveru almennings í landinu.
xxx
Landburður af loðnu í nótt,“
segir í næstu frétt, sem
Víkveiji ber augum. í gær tilkynntu
18 skip um samtals þrettán þúsund
lestir af loðnu, segir þar. „Þá er
heildaraflinn orðinn 189 þúsund
lestir. Það er 13 þúsund lestum
meiri afli en var á sama tíma í
fyrra.“
Já, það er nú það; Enn em þjóðár-
tekjur og lífskjör íslendinga sótt í
sjó. Eða sá vonandi bróðurpartur
lífskjaranna sem ekki er „veiddur"
á erlendum skuldamiðum. Þær alls-
nægtir, sem Víkveiji horfir á í hús-
um og höllum, flugvélum og skip-
um, vegum og bílum, skólum og
skemmtistöðum og öllu öðru
ónefndu er að stærstum hluta sótt-
ur hörðum höndum í sjávardjúp.
Fiskvinnslan eykur síðan á verð-
mætin. Samt er sjávarútvegurinn á
heljarþröm, rekstrarlega, að sögn.
Sá Víkveiji, sem hér situr við
skjá telur það ekki stýra góðri lukku
ef gullhæna þjóðarinnar horfellur.
XXX
LVíkveiji las það í Mogganum
sínum að unnið væri allan sól-
arhringinn við gangagerð um Ólafs-
fjarðarmúla. Vegna þess að þessi
sami Víkvetji kann nokkur skil á
samgöngum norður þar fagnar
hann þessari framkvæmd. Hún er
meira en tímabær.
Vegurinn, _sem hékk utan í
snarbröttum Ólafsfjarðarmúlanum
og hvarf í gijótskriður þegar ský
vökvuðu Tröllaskagann var í engu
samræmi við nútímann né sam-
gönguþarfír á svæðinu.
Þegar þessi jarðgöng verða full-
gerð er vel séð fyrir landsam-
göngum til Ólafsfjarðar og frá
staðnum í austur, eða eftir því sem
aðstæður frekast leyfa. Arðsemi
ganganna, ef nota má það orð, yrði
þó mun meiri, ef vegurinn yfir Lág-
heiði til Fljóta og Skagafjarðar,
vestan Ólafsfjarðar, fengi nauðsyn-
lega „upplyftingu". Hann er enn
„niðurgrafinn“ og lítt um hann
sinnt. Lokast í fyrstu snjóum. Og
oftar en ekki er það sólin og hlýjan
sem eru á undan Vegagerðinni að
opna hann snemmsumars. Senni-
lega hefur enginn vegarspotti á
landinu beðið lengur eftir einhvers
konar endurhæfingu. Það hæfir
ekki því milljónagati, sem senn
prýðir Múlann, að hafa slíka fom-
eskju aðliggjandi, að ekki sé nú
talað um fólk og farartæki á þessum
slóðum.