Morgunblaðið - 08.01.1989, Blaðsíða 26

26 C
MORGUNBLAÐIÐ MININIIIMGAJR SyNNVPAGUR 8. JANÚAR 1989
t
Systir mín,
JÓHANNA MARGRÉT SESSELÍUSDÓTTIR,
sem andaöist í Heilsuverndarstöö Reykjavíkur 30. desember, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkju miövikudaginn 11. janúar kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ágúst Sesselíusson.
t
Faðir okkar, tengdafaöir og afi,
AXEL GUÐBJARTUR JÓNSSON
bifvélavirkí,
Elliheimilinu Grund,
er lést 2. janúar, verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu 12. jan-
úar kl. 15.00.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Faðir okkar og sonur minn,
SIGURÐUR SIGURÐSSON,
verður jarðsunginn þriðjudaginn 10. janúar kl. 15.00 í kirkju Óháða
safnaöarins.
Sigurpáll Óskar Sigurðsson,
Sigurbjörg Ósk Sigurðardóttir,
Marfa Kolbrún Siguröardóttir,
Svanhildur Sigurjónsdóttir.

Legsteinar Framleiðum allar stærðir og gerðir af legsteinum. Veitum fúslega upplýsingar og ráðgjöf um gerð og val legsteina.
i S.HELGASOHHF STEINSMIÐJA SKEMMUVEGI 4S SIMI 76677
Stefán Hólm
Kristiánsson
Þegar síðasta klukkustund
gamla ársins 1988 nálgaðist og
flestir landsmenn bjuggu sig undir
að kveðja gamla árið og fagna hinu
nýja, andaðist Stefán Hólm Krist-
jánsson á Dvalarheimilinu Hlíð. 011-
um undirbúningi ferðarinnar var
fyrir löngu lokið. Tveimur dögum
fyrir andlátið dreymdi hann látna
eiginkonu sína. Hún sagðist komin
til þess að sækja hann. Sáttur gekk
hann síðan á fund hennar og Al-
mættisins á gamlárskvöld, inn í lífið
eftir dauðann sem hann trúði svo
staðfastlega á og sem flest okkar
viljum trúa á.
Holli, eins og hann var alltaf
kallaður, fæddist að Kerhóli í
Sölvadal í Eyjafirði þann 22. júní
1895. Foreldrar hans voru Signður
Ólafsdóttir, fædd um 1847 á Ána-
stöðum, næsta bæ við Kerhól, og
Kristján Jónasson, fæddur um 1848
að Hleiðargerði í Saurbæjarsókn.
Holli var yngsta bam foreldra sinna
en systkinin voru níu að tölu.
Þótt oft hljóti að hafa verið
þröngt í búi að Kerhóli undi hann
glaður og öruggur í hópi eldri systk-
ina og í faðmi ástkærra foreldra.
En vinnan hófst strax og burðimir
urðu meiri, fyrst við almenn búverk
heima að Kerhóli en síðan í vinnu-
mennsku á nærliggjandi bæjum.
Árið 1921 var hann vinnumaður
að Núpafelli. Sama ár var Sigurlaug
Pétursdóttir frá Ijöm á Skaga ráð-
in sem vetrarstúlka hjá séra Gunn-
ari Benediktssyni í Saurbæ. Þegar
hún flutti um vorið til Akureyrar,
þá ráðin sem aðstoðarstúlka hjá
Jónínu og Karli Schiöth í Lækjar-
götu 2, höfðu þau Holli bundist
tryggðarböndum. Fyrsta vetrardag
árið 1926 giftust þau og bjuggu sín
fyrstu búskaparár í leiguhúsnæði
eða þar til þau keyptu íbúð í Aðal-
stræti 16. Þar bjuggu þau til þess
tíma er þau bmgðu búi vegna ald-
urs.
Eftir að Holli flutti til Akureyrar
stundaði hann almenna verka-
mannavinnu. Hann var einn þeirra
fyrstu sem störfuðu við sútun
skinna hjá verksmiðju Sambands-
ins, en lengst af starfaði hann við
höfnina; ýmist hjá Eimskip, KEA
eða þá hjá Akureyrarbæ við ýmis
tilfallandi störf.
Hjónin vom afburðadugleg og
báðum var þeim í blóð borið að
komast vel af við litil efni. Ég veit
ekki hversu miklar fórnir þau urðu
að færa til þess að eignast þak yfir
höfuðið. Hins vegar veit ég að þau
reistu sér aldrei hurðarás um öxl
og mörgum fjármálaspekingum í
dag hefði verið hollt að læra af slíku
fólki hvernig á með fjármuni og
framkvæmdir að fara. Fjármagns-
kostnaður var aldrei vandamál á
þeim bæ og miklu oftar vom þau
veitendur fremur en þiggjendur.
Lauga og Holli eignuðust ekki
böm, en atvikin höguðu því þannig
að vegna veikinda systursonar
Laugu kom á heimili þeirra systur-
dóttir hennar og nafna, Sigurlaug
Helgadóttir, þá fimm"ára að aldri.
Afráðið hafði verið að Lauga og
Holli önnuðust hana um tíma. En
sá tími varð lengri en ætlað var í
fyrstu. Þau tóku hana í fóstur og
hjá þeim undi hún sér í góðu yfir-
læti þar til hún hleypti heimdragan-
um. Og fleiri urðu bömin sem sótt-
ust eftir því að fá að gista hjá þeim
hjónum því barngóð vom þau með
afbrigðum.
Holli lét af störfum árið 1967,
þá orðinn 72 ára og slitinn. Hörð
lífsbarátta og erfiðisvinnan höfðu
sett mark sitt á hann. Gigtin, fylgi-
kona erfiðismannsins, gerðist
ágeng. En öllu verri var kölkun í
mjaðmaliðum sem olli honum mik-
illi vanlíðan og bæklun sem síðar
leiddi til þess að hann varð að styðj-
ast við tvo stafi til þess að komast
ferða sinna.
I mörg ár eftir þetta sat hann
við gluggann sinn í Aðalstræti 16,
las bækumar sínar, hlustaði á út-
varpið eða horfði á lífið úti á göt-
unni. Hann sætti sig við hlutskipti
sitt og æðmorð heyrðust ekki oft
af vömm hans.
Árið 1975 fluttu hjónin í Dvalar-
heimilið Hlíð. Þar vom fyrir, og
áttu síðar eftir að bætast í hópinn,
margir gamlir og góðir vinir þeirra.
Þau áttu með þeim margar ánægju-
stundir. Þau vom þakklát fyrir hlýju
og umhyggjusemi af hálfu starfs-
fólksins og fyrir þann góða aðbúnað
sem þau urðu þar aðnjótandi. Þar
enduðu þau bæði ævi sína. Lauga
andaðist sunnudaginn 7. september
1986. Hún hafði verið lasburða
síðustu árin og næstum því blind.
Við sem fylgdumst með þeim dáð-
umst að umhyggjusemi Holla fyrir
ástkærri eiginkonu sinni.
Víst er dauðinn staðreynd sem
enginn fær forðast. Háaldrað fólk
finnur nálægð hans enn meir en

9*^* Úlpur 990,.
Bmfatnaáiir
I KRINGLUNNI,
SÍMI 689811
11 j i J i ImSSSSSSSSmammmmM