Morgunblaðið - 08.01.1989, Blaðsíða 39

GBGÍ 5IAÚ14AL .8 5IUDA(IUMP1U8 6II/HA2IWIA2 GEIGAJaVíUOaOM
MORGUNBLAÐIÐ SAMSAFIMIÐ SUNNUDAGUR 8. JANÚAR 1989
3 m-..:
C 39
\
Dansinn dunarog
ráðherrann dregur ekki
af sér.
SÍMTALID. . .
ER FIÐ SOFFÍUSIGURJÓNSDÓTTUR GJALDKERA
KATTA FINAFÉLAGSINS
Blídir og ekki
matvandir
— Þú hefur engar áhyggjur af
of nánum kynnum við „hrekkvísa
högna“?
Engin hætta lengur, önnur er
ófijó og hin á pillunni?
— Eru þetta annars einhveijar
„eðlalæður"?
Nei, þetta eru mjög vanalegir
íslenskir kettir, sú eldri er reyndar
mjög sérstæð loðin og marglit
Morgunblaðið/Emilía
Soffía Sigurjónsdóttir.
612077
Já, halló?
— Góða kvöldið, er þetta hjá
kattavinafélaginu?
Já, Soffía Siguijónsdóttir hér.
— Fyrirgefðu, ekki ert þú form-
aður félagsins?
Nei, gjaldkeri.
— Páll Lúðvík Einarsson heiti
ég og vinn á Morgun-
blaðinu. Mig langar til
að vita hvað margir
kettir eru á íslandi?
Það er mjög erfitt að
svara því, ekki hægt.
— En hvað eru marg-
ir á skrá?
Það eru ekki aðrir
kettir á skrá hjá okkur
en þeir sem eru eyma-
merktir. í félaginu eru
níu hundruð manns en
margir eiga fleiri en einn kött.
Sumir eiga upp undir tíu. — Og
mjög margir eiga kött en eru
ekki félagsmenn.
— Annars,' hvenær eignaðist
þú þinn fyrsta kött?
Þegar ég var bam, líklega sjö,
átta ára.
— Segðu mér, er engin hætta
á slysum t.d. þegar óviti togar í
skottið á kisu?
Nei, það er í rauninni alveg
ótrúlegt, hvað kisur þola bömum.
Það er eins og þær skynji að þetta
em óvitar. Þær reyna kannski að
forðast krakka sem hefur atast í
þeim þegar þær sjá hann aftur,
flýja t.d. undir sófa.
— Hvað áttu marga ketti núna?
Eg á tvær læður.
með svona „rósótt yfirbragð".
— Hvað fá þær að éta?
Helst sem flest. Aðalega katta-
mat í dósum, fisk og kornmat í
pökkum og allan almennan mat
sem maður er með á borðum.
— Borða þær kartöflur?
Nei. En þær borða ost, spag-
etti, saltlqöt og súpukjöt. Bara
allt mögulegt.
Hum, ekki matvandar. Eru þær
þá bara lýgi sögurnar sem maður
hefur heyrt af kisum sem líta
ekki við öðm en rækjum?
Já, það held ég.
Jæja. Þakka spjallið og fyrir-
gefðu ónæðið.
Allt í lagi, bless.
I
ij
HVAR ERU
ÞAUNÚ
SFERRIR RUNÓLFSSON
FEGAGERÐARMAÐUR
burðarlag blandað með sementi
og svo slitlag ofan á, annað hvort
blandað í vélinni, ellegar klæðning
eða slitlag úr asfalti lagt ofan á.
Strax urðu harðvítugar deilur um
þessa tækni og héldu þær áfram
næstu árin. Menn greindi á um
hvort tæknin væri nothæf eða
hentaði íslenskum aðstæðum. Að
lokum fór svo að samningur var
gerður milli Vegagerðarinnar og
Sverris um að leggja vegarkafla
í tilraunaskyni á Kjalarnesi. Vega-
spottinn reyndist að nokkmm
tíma liðnum frekar holóttur.
Vegagerðin og Sverrir vom ekki
sammála um hvort árangurinn
væri marktækur.
„Ég fékk ekki að vinna verkið
eins og ég vildi. Það mátti ekki
blanda slitlagið í vélinni. Það
komu holur í klæðninguna, — en
það var vegna þess að, ég fékk
ekki að leggja slitlagið ofan á
burðarlagið fyrr en ári seinna.
Þeir segja að þetta hafi ekki tek-
ist en þetta tókst alveg ótrúlega
vel.
Kostnaðurinn? Þeir neituðu að
nota mína verklýsingu og gerðu
þetta svona dýrt. Sá þáttur sem
snerti „blöndun á staðnum" var
minnsti parturinn af kostnaðin-
um. Um allt hitt skurði og annað
var ég háður öðmm.
Morgunblaðið/þorkell
Sverrir Runólfsson fór til
söngnáms í Bandaríkjunum
eftir síðari heimstyijöldina. Þar
kvæntist hann bandarískri konu
og eignaðist með henni fjögur
börn. Þau hjónin slitu síðar sam-
vistum. Sverrir var eigandi og
stjórnandi flutninga-, flugbraut-
argerðar-, og vegagerðarfyrir-
tækis í Suður-Kaliforníu,
1949-69. 1969 giftist Sverrir
Andreu Þorleifsdóttur, hún hafði
takmarkaðan áhuga á búsetu í
Bandaríkjunum og festu þau því
sitt ráð á hér á landi.
Þegar Sverrir kom til íslands
höfðu margir landsmenn ómældan
áhuga á vegaframkvæmdum hans
í Bandaríkjunum. Árið 1971 hélt
Sverrir borgarafund um hvernig
staðið skyldi að lagningu varan-
legs slitlags á íslenska vegi.
Tæknin var nefnd „blöndun á
staðnum". Efnin til vegargerðar-
innar skyldu blönduð í blöndunar-
vél á á staðnum; 15 sentimetra
Sverrir Runólfsson vill valfrelsi.
Hafði gaman
afþessu þrasi
Vegirnir og vegalagning er sívinsælt um-
ræðuefíii, jafíivel deiluefni. Tillögur Sverris
Runólfssonar um „blöndun á staðnum" skiptu
þjóðinni í tvær fylkingar.

I
°*TTVnZ*DrBJ.
SMLDAR 5^a*TaíJsrsBc
mh»n. * •» Z.' .... w.. -wjS-títT
öí'-rflSS swsaRKi's gsars*-
3t!stg§,jS ■
I iif‘r in irtSaiai
Menn bmgðu fyrir mig fæti en
ég bara hló að því. Ég hafði gam-
an af þessu þrasi því ég kynntist
mörgum mjög góðum mönnum
þegar ég var að garfa í þessu.“
Blöndunarvélin stendur nú uppi
á Kjalarnesi og Sverri finnst trú-
legt að hún sé nú orðin ónýt.
Skemmdarvörgum er vélin ekki
heilagri en margt annað.
Eftir að „blöndunardeilunum“
lynti fór Sverrir að vinna sem
sölumaður hjá fyrirtækinu Tandur
sem verslaði með hreinsiefni.
Sverrir keypti seinna fyrirtækið
og rak það uns til hann seldi það
fyrir rúmu ári. Hjartað er ekki
alveg í lagi og hyggur hann á
vesturför til lækninga.
Sverrir er að mestu sestur í
helgan stein en sinnir sínum
áhugamáli sem er að koma á „full-
komnu lýðræði á íslandi“. Hann
vill auka valfrelsi íslenskra kjós-
enda með persónubundnum kosn-
ingum og einnig að kjósendur
greiði beint atkvæði um ýmis mál
líkt og tíðkast í Sviss og Banda-
ríkjunum. En „þessir stjórnmála-
menn eru skíthræddir við að gefa
okkur kjósendum nokkurt smá-
vald.“
Blöndunar-
vélin
umdeilda.