Morgunblaðið - 07.05.1989, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. MAÍ 1989
13
semdir mínar eru staðfestar þegar
hann beygir sig eftir töflu, sem hann
hefur misst á gólfið. Hún er enn í
bréfínu og hann setur hana á borðið
eins og ekkert sé sjálfsagðara. Til
þess að ganga úr skugga um að
hann hafi ekki misst þær fleiri gref-
ur hann í vasa sína og gerir birgða-
könnun. Hann er með töflur í öllum
litum og af öllum stærðum og gerð-
um í fórum sínum, sem hann leggur
á borðið við hliðina á þeirri sem fyr-
ir var og virðist ekkert hirða um
hvort aðrir sjái safnið eður ei. Allt
reynist vera á sínum stað, allar teg-
undir.
Eg geri ráð fyrir að þeir kannist
við þann handarlausa og spyr hvort
þeir hafi rekist á hann á röltinu.
Nei, segja þeir, en spyija á móti um
vin hans, ribbaldaforingjann, sem
fleygt var út af gistiheimilinu daginn
áður. Eg ggeini þeim frá örlögum
hans og strákurinn bölvar frúnni í
Brautarholti í sand og ösku. Hann
segir mér frá því að hann sé reynd-
Ég séí
hendi mérað hér er
lögreglan knmin og býð
géðan dag, en
möttökustjorinn einn tekur
undir hað. RLR-mennirnir
mæla mig út. Ég verð hess
áskynja að nærveru minnar
er ekki sérstaklega úskað.
ar vandari að virðingu sinni en svo
að hann gisti í Brautarholti, en seg-
ir mér að ribbaldaforinginn sé gull
af manni. „Við erum svona," segir
hann og grípur þéttingsfast um
handlegg minn til þess að árétta
vinskapinn. Hann tjáir mér ennfrem-
ur að ribbaldaforinginn hafi kennt
sér allt sem hann kunni í brids og
það sé ekki svo lítið. Ég hlusta á
hjal þeirra félaga í nokkrar mínútur
og kveð þá svo sígarettulausa.
Inni á biðstöð við Hafnarstræti
eru nokkrir sólbrúnir og götuvanir
menn og ég spyr þá um þann hand-
arlausa. Þeir virða mig fyrir sér
nokkra stund og segjast ekki hafa
séð hann í dag. Einn bætir við í
óspurðum fréttum að löggan hafi
verið að leita að honum og gefur í
skyn að hann sé bestur ófundinn.
Ég tek strætó upp að Mjólkurfé-
lagshúsi og á leiðinni sest fremur
snotur stúlka á táningsaldri í leður-
jakka og tættum gallabuxum hjá
mér og spyr hvort ég viti um eitt-
hvað. Hún er að leita að hassi. Ég
segi henni eins og er, að ég viti
ekki um neitt. Hún spyr hvort ég
sé að fara upp í Breiðholt og hvort
ég eigi einhverja aura. Ég segi nei
við báðum spurningum og hringi
bjöllunni. Hún segist verða niðri við
Hlemm um níuleytið. Kannski ég
komi þar við ef ég viti um eitthvað
þá. Ég lofa því og kveð.
Uppi í Brautarholti er fremur
kyrrlátt. Ég spyr móttökustjórann
hvort sá handarlausi hafi komið.
„Nei!“ æpir móttökustjórinn á mig
fyrirvaralaust, „og hann kemur ekki
hingað inn aftur!“ Ég biðst afsök-
unar á að vera til og fer upp.
Við hliðina á mér býr gamall
maður, sem ritað hefur nafn sitt og
stöðuheiti aftan á lok af smjöröskju
og neglt það á hurðina. Hann er
skáld og teiknari. Útvarpið hjá hon-
um er sífellt í gangi og einhvem-
veginn finnst mér að úr því glymji
stöðugt dánarfregnir og jarðarfarir.
Ég legg mig nokkra stund og fer
niður í sjónvarpsherbergi síðar um
kvöldið. Þar er nokkur söfnuður
manna. Undarleg blanda. Fyrir utan
móttökustjórann, frúna og önnur
húsgögn eru þama tveir útlending-
ar. Annar þeirra er austurlandabúi,
sem kann eitthvað fyrir sér í íslensku
og fer afskaplega lítið fyrir. Ein-
hvernveginn fæ ég á tilfinninguna
að hann sé ekki heimilisfasturþarna,
a.m.k. er hann af öðm sauðahúsi
en flestir aðrir. Hinn er af óljósu
þjóðerni og blandar hæfilegu geði
við aðra gesti staðarins. Þá er þarna
kominn stór og luralegur náungi,
sem einhver kallar Rambó, enda er
hann með skæruliðahúfu á höfði.
Hann dregur í efa að ég eigi að
vera á staðnum, en ég spyr á móti
hvað honum komi málið við. Mót-
tökustjórinn biður hann um að hafa
hægt um sig, hvað hann gerir. Síðar
kynnir hann sig fyrir mér og segir
mér í óspurðum fréttum að hann
hafi drepið mann á ámm áður. Ég
tek ekkert afskaplega líklega í það
og bíð þess að hann segi mér rest-
ina. Það stendur ekki á því: „Ég
ætlaði bara að merkja hann aðeins
í framan, en svo vaknaði hann ekk-
ert aftur.“ Ég læt í ljós hluttekningu
mína og hann heldur áfram: „En það
er langt, langt síðan. Ég hef verið
alveg „clean" síðan.“ Ég horfi aðeins
á hann fullur vantrúar og sný mér
svo aftur að sjónvarpinu.
.....Tj ah,“ j átar hann eftir stutta
þögn. „Einhver ávísanamál. Það var
bara vitleysa." Hann skimar í kring-
um sig og spyr hvort eitthvert kaffi
sé til. Við þá spurningu hrekkur
móttökustjórinn við og tekur eitt
skapvonskukastið. „Þú færð ekkert
kaffi,“ æpir hann. „Ékkert kaffi,
heyrirðu það?! Það er ekkert kaffí
til. Þú færð ekki meira kaffí. Þú átt
ekki að vera hér,“ og hann er kom-
inn á fætur og rekur Rambó upp.
Eitt augnablik velti ég því fyrir mér
hvort Rambó hyggist raða andlitinu
á móttökustjóranum upp á nýtt, en
mér til undrunar fer hann ljúfur sem
lamb upp á herbergi.
Ég horfi á sjónvarpið til dagskrár-
loka og það eina sem rýfur kvik-
myndina em djúpvitrar athugasemd-
ir móttökustjórans um gang mynd-
arinnar. í stól skammt frá mér situr
maður í hnipri. Hann er ekki sof-
andi, en ljóst er að hann er ekki að
fást við sömu tilveru og við hinir. í
þessu umhverfí veit ég ekki nema
það sé ágætis afstaða. Seinna er
mér sagt að hann sé ekki með öllum
mjalla og eigi í raun heima á stofn-
un. Þarna er hann hins vegar ekki
fyrir neinum og þar er hann. Ég tek
ekki eftir því þegar hann fer upp.
Framundan er löng og ströng
helgi með tilheyrandi flandri um
höfuðborgarsvæðið. Mér verður ljóst
að ég er rétt að byija að kynnast
undirheimum Reykjavíkur.
urs gistiheimilsins. Við skoðun á
húsinu kom í ljós að gistiheimilið
braut flest ákvæði byggingarreglu-
gerðar um notkun og frágang slíks
húsnæðis. Það fullnægði ekki kröf-
um heilbrigðisreglugerðar, eld-
varnareglugerðar eða öryggiseftir-
lits. Veittur var frestur til úrbóta
fram í mars á þessu ári, en hann
var ekki notaður. Húsinu var þó
ekki lokað fyrr en 16. apríl sl. en
lokunin dróst meðan verið var að
koma því fólki fyrir annarsstaðar,
sem átt hafði samastað í gistihús-
inu.
Af greininni hér að ofan má ráða
að lögreglan hafí verið tíður gestur
í gistihúsið, og Guðmundur Her-
mannsson yfirlögregluþjónn sagði
við Morgunblaðið að lögreglan hefði
sótt það oft heim. í flestum tilfellum
hefði það verið vegna óreglu í hús-
inu, þá vegna þess að húsráðendur
kölluðu lögregluna til sjálfir. Það,
útaffýrir sig, hefði þó ekki verið
ástæðan fyrir að gistiheimilinu var
lokað; það hefði verið athvarf
marga, sem hvergi áttu annarsstað-
ar höfði sínu að halla og þannig
bætt úr brýnni þörf. En slík húsa-
kynni, sem önnur, yrðu þó að vera
mannsæmandi.
Sveinn Ragnarsson félagsmála-
stjóri Reykjavíkur sagði við Morg-
unblaðið, að Félagsmálastofnun
hefði ekki átt nein viðskipti við
Gistihúsið Brautarholti 22 síðan á
miðju síðasta ári, eftir að heimilið
missti lejrfið. í hinum enda hússins
væru hins vegar leigð út herbergi
til lengri tíma og þar hefði Félags-
málastofnun stundum fengið inni
fyrir skjólstæðinga sína. Sá rekstur
væri þó ekki í tengslum við gistihús-
ið sem lokað var.
G.S.H.
RAÐ-
reiðslur
eraldar
renna
Ef þú ætlar að notfæra þér VAXTALAUSAR RAÐ-
GREIÐSLUR VERALPAR til að fjármagna sumarleyfið,
fer hver að verða síðastur að panta ferðina og ganga frá
greiðslusamningi, þar sem a.m.k. ein greiðsla þarf að
hafa borist Veröld fyrir brottför.
ATHUGAÐU VEL HVAÐ ÞÚ FÆRÐ FYRIR
FERÐASJÓÐINN - UPPHÆÐIN SEGIR EKKl ALLT
- AÐBÚNAÐUR OG ÞJÓNUSTA SKIPTIR HÖFUÐ-
MÁLI í SUMARLEYFINU.
Það er ekkert hrun á áfangastöðum Veraldar - þar er allt
í fullu fjöri og norðurálfubúar streyma til BENIDQRM og
COSTA DEL SOL hópum saman, enda báðir staðirnir frá-
bærir til hressingar og afþreyingar í sumarleyfinu.
ÞÚ KEMUR ENDURNÆRÐUR HEIM
ÚR SUMARLEYFINU MEÐ VERÖLD!
Bókunarstaða 1. maí
Benldorm
Brottför þriöjudaga
23. maí - biðlisti
30. maí - biðlisti
6. júní - uppselt
11.júlí - uppselt
8. ágúst -uppselt
15. ágúst - uppselt
22. ágúst - uppselt
Cosla del Sol
Brottför þriöjudaga
23. maí.......- biðiisti
30. maí.......- biðlisti
6. júní.......-biðlisti
27.júní........-biðlisti
11.júlí.........-uppselt
8. ágúst......- uppselt
15. ágúst - fá sæti laus
Adra daga laus sæti
fERBAMIflSTOOIN
AUSTURSTRÆTI1T, II heeó. SÍMI622200