Morgunblaðið - 16.08.1989, Page 32

32
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 16. AGUST 1989
,N£/, neí,nei- Bentu á. /Ifriku ó-
hrxfttt LÍkraninu."
^ •
Así er...
að sá í sinn akur.
TM Reg U.S. Pat Off —all rights reserved
® 1989 Los Angeles Times Syndicate
Hvernig gekk þér á fjar-
skiptanámskeiðinu for-
stjóri góður?
það?

Bústaður
forsetans
Kæri Velvakandi.
í Morgunblaðinu 5. ágúst var
birt fréttagrein. Upphaf greinar-
innar var á þá leið, að bústaður
forsetans yrði ekki í Bessastaða-
stofu í framtíðinni. Byggingu
Bessastaðastofu lauk 1766 og er
hún því 223 ára.
Ég er algjörlega á móti því að
forsetinn fái aðra íbúð vegna þess
að Bessastaðastofa hefur verið
notuð sem embættisbústaður for-
s'etanna og annarra embættis-
manna sem sátu á Bessastöðum.
Frá því lýðveldið var stofnað 1944
hafa forsetarnir átt heima á Bessa-
stöðum. Áður fyrr sátu þar dan-
skir embættismenn eins og fógeti
ogamtmaður.
í greininni var líka tekið fram
að Bessastaðastofa væri ekki
heppilegt húsnæði og varla boðlegt
fyrir forsetann að búa á efri hæð-
inni. Það verður að athuga það að
húsin á Bessastöðum eru söguleg.
Þessu gamla virðulega húsi væri
því sómi sýndur, ef forsetinn fengi
að búa þarna.
15 ára mótmælandi
Siðlaus og ólögleg skerðing
Heill og sæll Velvakandi.
Fyrir nokkru var eftir nokkurt
þref stjórnvalda ákveðið að greiða
bætur á laun ellilífeyrisþega vegna
síðustu kjarasamninga. Mig minnir,
að nefnd væri taian 6000 kr. í því
sambandi. Þá var aftur þrefað um
hvort greiða ætti bæturnar í einu
lagi eða skipta greiðslum á fleiri
útborgunardaga.
Við næstu greiðslu, sem ég fæ
frá Tryggingastofnun ríkisins eftir
þessa ákvörðun stjórnvalda, tek ég
eftir því að búið er að lækka mína
tekjutryggingu um kr. 3768 kr. á
mánuði. Næst hringi ég í Trygg-
ingastofnun og fæ þær upplýsing-
ar, að þetta sé gert samkvæmt
ákvörðun fjármálaráðuneytisins.
Hvers vegna vissi viðmælandi minn
ekki, en það veit ég. Það var nefni-
lega líka ákveðið að þessar bætur
skyldi ekki greiða þeim, sem væru
með skerta tekjutryggingu!
Nú man ég ekki eftir því, að
sett hafi verið lög um það á síðasta
þingi að lækka skyldi lífeyris-
greiðslurtil aldraðra, svojafnframt
því að vera siðlaust, tel ég þetta
líka ólöglegar aðgerðir.
í dag fæ ég greitt frá Trygginga-
stofnun kr. 27.857 á mánuði +
11.195 frá lífeyrissjóði, samtals
39.052 kr. á mánuði. Af þessum
tekjum er mér gert að greiða skatta
að upphæð 28.300 kr. á mánuði til
áramóta. Þá á ég eftir 10.752 kr.
til að lifa af á mánuði næstu fimm
mánuðina og nú spyr ég. Er ég
virkilega eini ellilífeyrisþeginn á
landinu, sem lendi í þessu?! Ég hef
verið að líta í blöð undanfarið en
ekki fundið eitt orð um þessi mál,
utan grein, sem Þuríður Pálsdóttir
skrifar í Morgunblaðið 2. ágúst s.l.
og á hún miklar þakkir skilið fyrir
þá grein.
Næsta viðfangsefni mitt verður
svo auðvitað að setja saman mat-
seðil með hliðsjón af fjárhagnum
en svo sem einn ijómapeli til jól-
anna verður varla inni í þeirri mynd.
Jóna
Víkverji skrifar
, ÉG ER HVOKKI HRIFIM /F nVjA VFU?-
VAKASKeGSIMU þ>lN(J AJÉ fUrVjA PINDINU ÞiMO.'
iu
HÖGNI HREKKVtSI
Eftir að hafa ekið þvert í gegn-
um Frakkland frá Bretagne
við Atlantshaf suður undir Miðjarð-
arhaf til Avignon og þaðan norður
Rhone-dalinn til Sviss hikar
Víkverji ekki við að mæla með
landinu sem einstaklega fallegu og
þægilegu til ferðalaga. Frakkland
hefur upp á flest ef ekki allt að
bjóða sem gleður ferðamenn. Þar
eru strendur jafnt við Atlantshaf
sem Miðjarðarhaf. Þar er unnt að
njóta sveitasælu og fara í fjallaferð-
ir í Ölpum. Menningarverðmætin
eru mikil og merkileg.
Svisslendingar segja, að þeim
létti þegar þeir komist út í franskar
sveitir, því að þar losni þeir við inni-
lokunarkenndina, sem þeir hafi í
þröngu landi sínu, þar sem allt sé
skipulagt út í ystu æsar og í föstum
skorðum. Yfir víðáttunum í miðju
Frakklandi hvílir ró og þögn. Hrað-
brautirnar eru fjarri með skarkalan-
um sem þeim fylgir. Borgarbúar
kaupa sveitabæi sem komnir eru í
eyði og innrétta þá eftir sínu höfði.
Tjós og hlaða verða að snyrtilegum
stofum og svefnlofti. Verðið á þess-
um hálfhrundu býlum hækkar og
útlendingar sýna þeim æ meiri
áhuga. Innap Eyrópubnndalaggins
eru eyðibýli á sameiginlegum mark-
aði eins og annað.
xxx
Víkveiji hafði gert sér þá hug-
mynd um sveitir Frakklands
að þar væri allt frumstæðara en
raun bar vitni. Ástæðan fyrir því
er helst að rekja til franskra kvik-
mynda, sem oft leggja áherslu á,
hve gífurlegt stökk sé frá lands-
byggðinni til Parísar. Og fúslega
skal viðurkennt að Víkverji heim-
sótti ekki aðra sveitabæi en þá sem
borgarbúar höfðu endurnýjað eftir
eigin höfði. Hann kynntist því
landsbyggðarfólkinu ekki nema
lítiljega.
Á vegunum mátti hvarvetna sjá
auglýsingar frá bændum, sem buðu
ferðamönnum að sækja sig heim
og kaupa af sér afurðir, hvort held-
ur gæsalifur eða hunang og ávexti.
í vínræktarhéruðunum er hægt að
smakka á framleiðslunni, áður en
gengið er til viðskiptanna. Auglýs-
ingablærinn á þeirri starfsemi var
mestur í hinu fræga þorpi Chate-
uneuf-du-Pape, skammt fyrir norð-
an Avignon.
Skammt þar frá keypti Víkvetji
rajaðyín sem hafði verið sett.á sér-,
stakar flöskur í tilefni af 200 ára
afmæli stjórnarbyltingarinnar.
Síðar var honum sagt, að upphaf-
lega hafði verið ætlunin að tappa á
200.000 slíkar flöskur en eftir-
spurnin hefði orðið svo mikil, að
þær væru orðnar 4 milljónirtalsins.
xxx,
Víkveiji hugsaði um allar þessar
flöskur, þegar hann kynntist
því enn einu sinni, hve Svisslending-
um er annt um að spilla ekki um-
hverfinu. Þeir ganga nú lengra en
nokkru þjóð önnur í því að flokka
sorp á heimilum til að unnt sé að
endurvinna það eða koma því sem
mestri mengun veldur örugglega
fyrir kattarnef.
í bæklingi sem svissneska ríkis-
stjórnin hefur dreift til landsmanna
um meðferð á sorpi er meðal ann-
ars fjallað um flöskur og áldósir.
Þar segir að það kosti 20 sinnum
meiri orku að framleiða áldós en
flösku, sem þar að auki megi nota
allt að 40 sinnum en dósina aðeins
einu sinni. Að nota flösku spari
þannig í senn orku og minnki sorp.
Með rökum af þessu tagi hafa Sviss-
lendingar orðið ein ríkasta þjóð í
heimi og þeir ætla ekki að láta litla
íjfillalandið-sitt þreytasti sorphaug.