Morgunblaðið - 30.12.1989, Side 32

32
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. DESEMBER 1989
Minning:
Helga Stefánsdóttir
frá Hjaltabakka
Með örfáum orðum langar mig
til að minnast Helgu Stefánsdóttur
frá Hjaltabakka sem hefði orðið 77
ára 10. desember en hún lést 22.
ágúst sl. og var jarðsungin 26.
ágúst.
Helga fæddist árið 1912 í
Kambakoti í Vindhælishreppi og
var næstelst 12 systkina. Foreidrar
hennar voru hjónin Stefán Stefáns-
son bóndi í Kambakoti og kona
hans, Salóme Jósefsdóttir. Helga
var aðeins í foreldrahúsum til 5 ára
aldurs. Þá brenndist hún illa og
þurfti að vera lengi undir læknis-
hendi á Akureyri í umsjá föðursyst-
ur sinnar, Sigurlaugar. Eftir það
var hún tekin í fóstur af Þuríði
Sæmundssen á Blönduósi. Leit hún
síðan alltaf á þá fjölskyldu sem sína
eigin.
Helga gekk í Kvennaskólann á
Blönduósi og vann eftir það við
sauma á Akureyri en hélt síðan til
Reykjavíkur. Vann hún í 6 ár á
heimili Sigurðar Sigurðssonar þá-
verandi landlæknis og konu hans
og var síðan ætíð mjög hlýtt sam-
band milli hennar og fjölskyldu
hans.
Hún réðst árið 1947 sem ráðs-
kona til Jóns Þórarinssonar bónda
á Hjaltabakka í Austur-Húnavatns-
sýslu sem hafði þá hafið búskap á
ættaijörð sinni. Þau urðu síðan hjón
og eignuðust 5 börn. Elsta barnið
lést í fæðingu. Þau sem upp kom-
ust eru: Þorvaldur Stefán verk-
fræðingur sem á einn son og fóstur-
son með sambýliskonu sinni, Sigríði
Guðjónsdóttur, Sigríður Hrefna
skrifstofumaður sem á eina dóttur,
Þóra Þuríður hjúkrunarfræðingur
gift Finnboga Guðmundssyni. Eiga
þau hjón 3 börn. Yngst barna þeirra
Helgu og Jóns er Hildur Hansína
sem á eina dóttur. Þrjú barnaböm
Helgu bera nafn hennar.
Kynni mín af þeim Helgu og
Jóni hófust 1953 þegar ég kom til
þeirra til sumardvalar 14 ára gam-
all. Sumrin hjá þeim urðu alls þijú
og eru enn í minningunni einhver
ánægjulegasti tími ævi minnar. Það
vom mikil viðbrigði fyrir ungan
pilt úr sjávarkaupstáð að koma í
sveitina. Jon og Helga bjuggu þá
allmiklu búi og veitti ekki af hjálp-
arhendi um sumartímann. Kaupa-
maðurinn ungi varð strax og ætíð
síðan sem einn úr fjölskyldunni.
Helga réð öllu innan dyra og sá
til þess að ungir vaxandi menn
hefðu nóg að borða og alltaf mátti
finna sér aukabita.
Ég fékk að ganga inn í öll störf
utan dyra og kynntist vel verk-
menningu þess tíma. Þá var enn
Minning:
------O
Fæddur 5. júní 1915
Dáinn 21. desember 1989
Það bregður mörgum við, sagði
eldri kona við mig, þegar hún heyrði
að Hebbi eða Herbert Jónsson væri
látinn og sömuleiðis fóru rútubíl-
stjórar ekki leynt með það þegar
ég hitti þá, svo duglegur og örugg-
ur var hann að bera inn pakkana
sem komu með þeim og láta vita
ef þess þurfti með. Og margan
blettinn sló hann fyrir eldri borgar-
ana hér og eins margan skaflinn
klauf hann frá dyrum, þegar snjó-
aði vel hér í Hólminum, já, sagði
ein konan, og ég þurfti ekki einu
sinni að biðja hann um þetta. Hann
vissi hvað kom sér vel. Og þær eru
unnið með hestum og naut ég þess
mjög að kynnast þessum skemmti-
legu dýrum. Minningarnar um
ótaldar grafirnar sem hann tók hér
upp í garði fyrir aðstandendur og
ýmislegt annað mætti til greina og
þá var ekki talað um greiðslu, sér-
staklega ef hann vissi um efnahag-
inn. Frændur mínir Guðni og Krist-
inn þekktu hann vel og oft kom
hann til þeirra eða þeir tóku hann
með sér. Já, það bregður mörgum
við. Og svo líka að sjá hann ekki
meðal okkar lengur. Hann átti
mörg góð tilsvör sem komu manni
til að brosa. Og engum var hann
meins maður. Þetta er sú kynning
sem ég hafði af honum.
Hann fæddist í Stykkishólmi og
hér átti hann sína daga. Hann var
einn af 10 bömum Bjömínu Sigurð-
ardóttur og Jons Larussonar. Hann
rekstur fram í Sauðadal og Auð-
kúluheiði og síðar göngur á haustin
standa mér enn ljóslifandi fyrir
hugskotssjónum.
I minningunni er þessi tími líkari
stórkostlegu sumarleyfi þar sem
blandast saman skemmtileg vinna
og útivera, veiðar, útreiðar, jeppa-
akstur og gott atlæti í hvívetna.
Eftir sumrin þijú fór ég annað
til sumarvinnu en alltaf var komið
við á Hjaltabakka með eigin fjöl-
skyldu þegar ekið var um Húna-
vatnssýslu. Svo skemmtilega vildi
til að Sigríður Baldursdóttir sem
síðar varð mágkona mín kom þang-
að einnig til sumardvalar. ■ Bróðir
minn og hún settust síðar að á
Blönduósi og urðu sem annar angi
af Hjaitabakkafjölskyldunni svo
kynnin héldust enn frekar. önnur
dætra þeirra ber einnig nafn Helgu.
Jón og Helga brugðu búi árið
1981 og keyptu sér hús í Hvamms-
gerði 4 í Reykjavík. Þar var jafn-
gott að koma og á Hjaltabakka og
enn var boðið upp á uppáhaldssmá-
kökur mínar með kaffinu, einkum
um jólin. Jón byggði þeim siðar
lítinn sumarbústað á fögrum stað
fór fljótt að létta undir með hinu
þunga heimili, og um tíma var hann
í sveit. Snemma fór hann á sjóinn
og var margar vertíðir á bátum
héðan. Á flóabátnum Baldri var
Herbert Jónsson,
Stykkishólmi
t
Elskuleg móðir okkar og ammma,
SIGURLIUA PÉTURSDÓTTIR,
áður Hofsvallagötu 17,
Reykjavík,
lést á öldrunardeild Hvítabandsins 29. þessa mánaðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Halldór Kjartansson,
Haraldur Kjartansson,
Guðmunda Kjartansdóttir
og barnabörn.
t
GUÐRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR
frá Höfðahólum,
Skagaströnd,
til heimllis í Hátúni 10b,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Systkinin frá Höfðahólum
og aðrlr œttingjar.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
IMARFI ÞORSTEINSSON,
Hvassaleiti 85,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 3. janúar kl.
10.30. Þelr sem vilja heiðra mlnningu hans vlnsamlega láti heima-
hlynningu Krabbameinsfólagsins njóta þess.
Gyða Guðjónsdóttir,
Ragnheiður Narfadóttir, Gunnar Helgi Guðmundsson,
Guðrún Narfadóttir, Snorrl Baldursson,
Þorsteinn Narfason, Björg Jónsdóttir
og barnabörn.
Minning:
Bergþóra Jónsdóttir
&á Vestmannaeyjum
Fædd 10. október 1894
Dáin 20. desember 1989
Gengin er á vit feðra sinna Begga
frá Reykjum I Vestmannaeyjum,
Fullu nafni hét hún Bergþóra, Um
áratuga skeið setti hún svip á Hflð
í Eyjum sem móðir og húsmóðir á
stóru heimili. Hún var Eyfellingur,
fædd að Syðra-Bakkakoti undir
Austur-Eyjafjöllum. Dóttir hjón-
anna Jóhönnu Magnúsdóttur og
Jóns Einarssonar. Hún fór með for-
eldrum sínum að Steinum og þar
ólst hún upp í hópi mannvænlegra
systkina og í skjóli foreldra sinna.
Fræðimaðurinn Þórður Tómasson
frá Valnatúni skrifar mikinn og
góðan þátt um Jóhönnu, móður
Bergþóru, í fyrsta hefti bókar
sinnar „Sagnagestur“, útg.
Reykjavík 1963.
Árið 1917 urðu örlagarík þátta-
skil í lífi Bergþóru. 9. júnf það ár
giftist hún Guðjóm Jónssyni frá
Björnskoti undir Eyjafjöllum. Guð-
jón var sonur hjónanna Jóns Filipus-
sonar og Guðbjargar Sigurðardótt-
ur. Þau hófu búskap undir Eyjaijöll-
um, að Rimahúsum, en fluttust til
Vestmannaeyja árið 1920. Þar
gerðist Guðjón sjómaður um árabil,
jafnvígur til sjós og lands og virtist
ávallt störfum hlaðinn. Þau hjón
byggðu sér vandað og stórt íbúðar-
hús og kölluðu það Reyki, sem stað-
ið hefir af sér eldgos og náttúru-
hamfarir, stendur hús þeirra við
Vestmannabraut. Það rúmt var á
Reykjum, þótt börnin væru mörg,
að þar var leigt öðrum fjölskyldum
um árabil.
Bergþóra var mlkilhæf húsmóðir
og góður uppalandi barna sinna,
Sjálf hafði hún fengið gott vega-
nesti og miðlaði hún því til barna
sinna. Guðjón var forsjáll húsbóndi
og skaffaði sér og sínum nægjan-
legt iifibrauð. Hafði skepnur og lét
heimili sitt njóta afrakstursins. Auk
þess vann hann mikið við slátrun
og hlutaði kjötið í sundur og seidi
á blóðvelli. Fengu Eyjamenn þar
mikið og gott kjöt. Guðjón var áreið-
anlegur I viðskiptum og gekk ekki
á annarra hlut. Sem vinnufélagi
hans kynntist ég honum sem orð-
vörum og góðum dreng, sem ekki
iagði öðrum illt til.
Hann var sterkur og laginn og
mjög minnisstæður maður. Börn
þeirra tíu voru mikið myndarfólk
og gegnir borgarar. Kynntist ég
bræðrunum frá Reykjum og sýndu
þeir allir sig sem góðir liðsmenn á
vettvangi lífsins. Þorleif skipstjóra
þekki ég vel. Hann var heppinn
skipstjóri og aflasæli. Hann og
skipshöfn hans af vb. Glað bjargað-
ist, eftir nærri sólarhrings veru í
gúmmíbát í vondu veðri við Suður-
land. Um 14 ára skeið var ég eftir-
litsmaður gúmmíbáta í Eyjum.
Miðlaði Þorleifur mér mikið af
niður við sjóinn í landi Hjaltabakka
og dvöldu þau þar flest sumur.
Síðastliðið ár veiktist Helga af
sjúkdómi þeim sem ekki varð yfír-
unninn. Hún hresstist nokkuð eftir
skurðaðgerð og gat dvalið lengst
af heima með aðstoð eiginmanns,
barna og annarra nákominna.
Síðastliðið vor taldi hún sig það
hressa að hún gæti enn dvalið sum-
arlangt í sumarbústaðnum við
Hjaltabakka. Skömmu eftir komuna
norður hrakaði henni. Dvaldi hún
um tíma á heimili mágkonu minnar
og bróður en þurfti síðar að leggj-
ast á Héraðshælið þaðan sem hún
átti_ ekki afturkvæmt.
Útför hennar var gerð frá gömlu
kirkjunni á Blönduósi í fögru veðri
þann 26. ágúst. Fyigdi mikill fjöldi
fólks henni til grafar og var haft á
orði hversu mörg af sumarbörnun-
um hennar komu langt að til að
fylgja henni síðasta spölinn.
Þótt nokkuð sé um liðið frá láti
hennar og útför votta ég eigin-
manni hennar og bömum samúð
okkar hjónanna og þakka fyrir
ánægjulegar samverustundir.
Birgir Guðjónsson
hann nokkur ár og seinustu árin
var starf hans við bensínstöðina hér
í bænum. Þar hóf hann störf þegar
Stefán Siggeirsson hafði bensín- og
olíusölu með höndum. Á seinustu
árum átti hann lítið einbýlishús og
einnig bíl og sá um sig sjálfur enda
góður matreiðslumaður, eftir því
sem kunnugir hafa sagt mér. Lítið
gaf hann sig að félagsmálum, en
ég kynntist honum fyrst að störfum
fyrir Sjálfstæðisflokkinn og tryggð
hans við flokkinn entist ævilangt.
Það fór ekki mikið fyrir honum, en
það var tekið eftir honum og þá
sérstaklega þegar hann var að
vinna sjálfboðastörf fyrir þá sem
vom þurfandi og þeir vom margir.
Við hittumst oft, sérstaklega fyrri
hluta vem minnar í Hólminum og
oft var hann mér efni í gamanvísur
og að því hiógum við báðir. Hann
leyndi á sér.
Um leið og ég festi þessi fáu orð
á blað vil ég bera fram þakkir mínar
til hans og biðja honum blessunar
Guðs á nýjum vegum sem við efuð-
umst aldrei um. Og systkinum hans
og venslamönnum færi ég samúðar-
kveðjur.
Árni Helgason
reynslu sinni og.þekkingu, sem var
honum dýrkeypt.
í 47 ár vorum við í nágrenni við
Bergþóru, bæði á Arnarhóli og eins
í Betel. Kveð ég látna heiðurskonu
með virðingu og þakklæti. í septem-
ber sl. heimsótti ég Bergþóm á
sjúkranús í Eyjum, þá var hún þar
eftir sjúkdómsáfall klædd, en mátti
ekki mæla. Ég settist við borð henn-
ar ásamt Magnúsi syni hennar.
Andaði frá henni sama vinsemdin
og hlýjan, sem hún bar með sér
allt lífið. Fann ég glöggt að þar fór
kona sem viðbúin var að ganga á
Drottins fund. Blessuð veri minning
hennar.
Einar frá Arnarhóli