Morgunblaðið - 17.02.1990, Blaðsíða 31

..... - ...........- - -. MÓKGukBLÁDIÐ Í'ÉBRÖAR lOÖð';
Einar Stefánsson
Keflavík - Minning
Fæddur 13. júlí 1920
Dáinn 31. janúar 1990
Samferðamenn hverfa héðan úr
heimi einn eftir annan. 2. septem-
ber árið 1946 heiisaði ég Einari
Stefánssyni fyrsta sinni. Ég var
kominn inn á sama vinnustað og
hann til þess að læra þá iðngrein
sem við báðir urðum síðan kenndir
við, útvarpsvirkjun, sem nú heitir
rafeindavirkjun. 10. febrúar sl. var
ég við hátíðlega kveðjustund í
Keflavíkurkirkju með ástvinum
hans og öðrum samferðamönnum.
Einar Stefánsson var rúmum átta
árum eldri en ég og fannst mér
hann vera orðinn fullorðinn maður
þegar ég 18 ára bytjaði nám mitt.
Hann hafði reyndar áður lokið námi
við Verslunarskóla íslands og aflað
sér starfsreynslu við trésmíðar. Nú
var hann kominn áleiðis í tækni-
námi í rafeindavirkjun. Það sýndi
sig að þarna var fjölhæfur maður
á ferð enda var það svo að allt lék
í höndum hans. Ekki vissi ég þá
að hann var Skaftfellingur að ætt
og uppruna, er, ég hafði einmitt
heyrt og tekið mark á því, að Skaft-
fellingar eru menn hagir og hagsýn-
ir. Það átti líka við um þennan
vinnufélaga minn.
Einar stundaði iðn sína allt frá
því hann hóf námið 1945 til dauða-
dags. Það einkenndi Einar hve ná-
kvæmur hann var og þoldi illa ef
ófaglega eða kæruleysislega var
staðið að verki. Hann vildi hafa
reglu á hverjum hlut og átti erfítt
með að þola ef nokkur óreiða var
við höfð, t.d. á vinnuborði, tækjum
og búnaði, sem notaður er til mæl-
inga. Traust ávann hann sér í öllum
greinum. Hann var gætinn og hæg-
látur í öllu dagfari, formfastur þeg-
ar svo átti við í félagsstörfum, en
sem ferðafélagi hafði hann létt yfir-
bragð og var skemmtilegur enda
var sóst eftir að fá hann með í fé-
lagsskap þar sem reglubundnar
ferðir eru farnar, svo sem í
óbyggðaferðum útvarpsvirkja, sem
lengi hafa tíðkast að hausti ár
hvert. Einar var sömuleiðis áhuga-
samur stangveiðimaður og lagði
mikla rækt við þá íþrótt gegnum
árin. Hygg ég að þar hafi hann
sýnt sömu nákvæmni í umgengni
við náttúruna eins og hann sýndi í
öllu starfi og dagfari.
Einar tók mikinn þátt í félags-
störfum og honum voru falin mörg
trúnaðarstörf. Best kynntist ég
honum í iðngreinarfélögum okkar.
Hann var stjórnarmaður í Félagi
íslenskra útvarpsvirkja í fjöldamörg
ár, ýmist ritari eða formaður. Var
hann sæmdur gullmerki félagsins
við hátíðlega athöfn á afmælisfundi
nokkru áður en félagið hætti virkri
starfsemi.
Þegar stofnun Meistarafélags
rafeindavirkja var í undirbúningi
haustið 1962 var Einar sjálfkjörinn
í trúnaðarstörf og fyrstu fundar-
gerðir eru ritaðar með hans hendi.
I Meistarafélaginu starfaði Einar
mikið og einarðlega og var alltaf
með í ráðum þegar mikils þurfti
við. Hann var enda formaður um
ára bil og einnig ritari félagsins
nokkurn tíma. Fyrir u.þ.b. tveim
árum var hann kjörinn heiðursfélagi
og var hann sá eini starfandi raf-
eindavirkjameistari sem þess heið-
urs hefur notið. Annar sem slíkt
skjal hefur í höndum hafði látið af
störfum fyrir félagið.
Við Einar höfum gegnum árin
starfað mikið saman að félagsmál-
um og hefi ég notið margs af hans
ráðum. Það er óhætt að segja að
menn lögðu alltaf hlustir við þegar
Einar tók til máls á fundum. Hann
var gætinn maður sem ekki vildi
að óðslega væri til verka gengið
og þess gætt að ryðjast ekki um
þegar mönnum var mikið niðri fyr-
ir. Alltaf hélt hann í heiðri reglur
og fundarsköp og var þar góð fyrir-
mynd. Tillögur vildi hann ræða og
bar ekki á því á nokkurn hátt að
hann virti ekki samþykktir þótt
hann hefði lýst öðrum fleti á málum
_____________________________3K
en þeim sem endanlega var sam-
þykktur. Svo tryggur var hann að
sækja fundi félaga sinna að mönn-
um fannst fundurinn fámennur ef
það kom fyrir að Einar var ekki
viðstaddur. Það var líka sjaldan að
hann vantaði á fund. Hann hafði
þó um langan veg að sækja þar sem
félagsfundir í fagfélögunum voru
haldnir í Reykjavík en hann bjó í
Keflavík, varð því að aka um 100
km. Hér var ekki eingöngu um að
ræða reglubundna félagsfundi held-
ur einnig stjómarfundi. Þetta taldi
hann ekki eftir sér og minntist aldr-
ei á að hann ætti óhægt með þess-
ar ferðir.
Ég er þakklátur fyrir kynni mín
við Einar Stefánsson. Við áttum
margar stundir saman þar sem
rædd voru málefni stéttar okkar.
Stundum voru þær samræður á .
heimilum stjórnarmanna og þá
einnig á heimili þeirra Kristjönu og
Einars. Þar mátti svo glöggt finna
hlýju og umhyggju hjónanna, hvort
fyrir öðm og ástvinunum. Vil ég
þakka þær stundir og samveruna
alla.
Meistarafélagsmenn þakka Ein-
ari samfylgdina og það starf sem
hann vann í þágu félagsins. Vottum
við Kristjönu og niðjum þeirra sam-
úð okkar og biðjum þeim huggunar
og blessunar.
Sigursteinn Hersveinsson
Kristjana Ingimund
ardóttir - Minning
Fædd 4. ágúst 1903
Dáin 8. febrúar 1990
Hún var orðin löng ævin hjá
Kristjönu, sem alla sína tíð hafði
unnið hörðum höndum og við kröpp
kjör, en slíkt var víst ekki óalgengt
í upphafi þessarar aldar.
Kristjana giftist árið 1928, Gesti
Sölvasyni, og hófu þau búskap sinn
á Árskógsströnd nyðra. Fyrst á
Vallholti, en fluttu fljótlega að
Lækjarbakka, sem stóð svo til við
sjávarkambinn. Þetta var lítið kot,
að mestu byggt úr torfi. Kristjana
og Gestur áttu saman 6 börn, en
eitt átti Kristjana áður.
Það má ímynda sér hversu erfið
lífsbaráttan var hjá þessum ungu
hjónum á Lækjarbakka. Gestur
stundaði sjóinn og uppeldi bamanna
var mest á herðum Kristjönu og
margar erfiðar ferðir þurfti Krist-
jana að fara til að afia bjargar í bú.
Það kom svo að því að Gestur
og Kristjana slitu samvistir og
Kristjana flutti suður með sinn
barnahóp, þar sem meiri líkur var
á að fá vinnu við að afla tekna, af
því sem sjórinn gaf. En „hafið gaf
og hafið tók“ og tvo syni sína
missti Kristjana í öldur hafsins auk
þess sem maður hennar fórst í sjó-
slysi.
En lífsbaráttan hélt áfram og
ekki var það í Kristjönu að gefast
upp, jafnvel ekki eftir að hún hafði
sest að á Flankastöðum, sem svo
brann ofan af henni og börnum
hennar. Kristjana hélt baráttunni
áfram og vann myrkranna á milli
alls konar störf sem sjónum fylgdi.
Eftir brunann settist Kristjana að
í Brekkubæ og síðar í Þingholti í
Sandgerði, þar sem hún háði sína
lífsbaráttu við að hafa ofan í sig
og sína. Börnin uxu úr grasi og
fóru að heiman, en lengst af bjó
Kristjana með Oddgeiri syni sínum,
sem sinnti henni af alúð, þegar
heilsa hennar fór að bila, uns kom
svo að hún varð að leggjast inn á
Garðvang í Garði og má þá segja
að þá hafi Kristjana verið komin á
sínar bernskuslóðir, en hún fæddist
í Garðinum.
í Garðvangi leið Kristjönu vel og
var unun að sjá hve vel starfsfólk
þar annaðist hana öll árin sem hún
var þar. Ég sem skrifa þessi orð
kynntist Kristjönu fyrir um það bil
35 árum og hélst sá kunningsskap-
ur alla tíð þótt leiðir okkar skildu
um sinn.
Fyrir 12 árum kom ég að sjúkra-
beði hennar á Landakoti með Líney
dóttur hennar, og tilkynntum við
henni að við ætluðum að eyða sam-
an okkar ævi. Gleymi ég aldrei gleði
hennar við þessar fréttir. Síðan
hafa leiðir okkar legið saman og
mikið hef ég lært af Kristjönu og
hennar æviskeiði við að taka á erfið-
leikum sem hún svo sannarlega fór
ekki á mis við. Hvað eftir annað
reis Kristjana upp úr miklum veik-
indum og hóf sína lífsbaráttu aftur
og aftur. Og eitt verð ég að segja
að þrátt fyrir hennar erfiðu lífsbar-
áttu er það með ólíkindum, hve
fallegt hár hennar alltaf var. Tinnu-
svart og ekki sá í því grátt hár og
hef ég ekki heyrt getið um annað
eins ungmeyjarhár langt fram á
níræðisaldur. Kristjana lifði ekki í
höllum en hún lifði lífinu eins og
Guð hafði ætlað henni og æðraðist
aldrei. Öfund í garð annarra var
ekki til í hennar huga. Friðurinn í
augum hennar og nægjusemi var
mikil, einnig hjálpsemi og veit ég
að oft gaf Kristjana af sínum styrk.
Börn Kristjönu önnuðust hana
vel, en sérstakt er hve Oddný dótt-
ir hennar lagði mikið á sig til að
móður sinni liði sem best og flestar
helgar heimsótti hún hana, tók hana
heim til sín í Garðabæinn, einnig
um jól og hátíðir, og fyrir þetta fær
Oddný þakkir Guðs og systkina
sinna.
Að lokum vilja börn Kristjönu,
barnabörn og aðrir ættingjar færa
sérstakar þakkir til starfsfólks
Garðvangs fyrir frábæra umönnun
hennar síðustu ár.
Við kveðjum nú aldna og þreytta
móður með þakklæti og söknuði.
Söknuði sem þó er blandinn gleði
yfir að erfiðri baráttu er lokið og
hún hefur fengið langþráða hvíld.
Megi Guð almáttugur blessa
hana í hennar björtu heimkynnum
sem hún er komin til.
Sig. K.
Eldey hf.:
Aflaverðmæti
frá áramótum
31 millj. króna
LÍNUBÁTARNIR Eldeyjar-Boði
GK og Eldeyjar-Hjalti GK, sem
eru í eigu Eldeyjar hf. í Keflavík, "
hafa selt frá áramótum samtals
235 tonn á fiskmörkuðum innan-
lands og erlendis fyrir 31 milljón
króna, eða 132 króna meðalverð.
Uppistaða aflans er þorskur, ýsa
og keila. Eldey hf. fékk greiðslu-
stöðvun til þriggja mánaða 25.
október síðastliðinn en hún var
framlengd um mánuð og rennur
því út 25. þessa mánaðar.
„Við vonumst til að geta unnið
okkur út úr þeim erfiðleikum, sem
Eldey hefur verið í, þannig að fyrir-
tækið verði ekki gjaldþrota,“ sagði
Örn Traustason, framkvæmdastjóri
Eldeyjar hf., í samtali við Morgun-
blaðið. Örn sagði að það sem af
væri þessari vetrarvertíð hefði
tíðarfarið verið erfitt til sjósóknar,
bæði hér og í Norðursjó. Því hefði
framboðið á fiskmörkuðunum verið
í lágmarki en eftirspumin hins veg-
ar mikil.
Ógleymanleg helgarrispa
Flug til Stokkhólms og aftur til Keflavíkur, sigling á skemmtiferdaskipi
í tvo daga og gisting á góðu hóteli í Helsinki með morgunverði.
Mt fyrir 27.300* krónur
Finnst þér ekki tímabært að gera eitthvað sem þú hefur ekki gert áður?
Um borð í skemmtiferðaskipum Viking Line eru veitingastaðir, næturklúbbar, spilavíti,
tollfrjálsar verslanir, ráðstefnusalir fyrir 12-300 manns, sundlaug og gufuböð.
* Verðið miðast við flug til Stokkhólms og til baka, gistingu í 2ja manna C-klefa um borð í lúxusskipi Viking Line og
gistingu í 2ja manna herbergi í Helsinki með morgunverði.
Allar nánari upplýsingar færðu á söluskrifstofum
Fiugleiða, hjá umboðsmönnum og ferðaskrifstofum.
Söluskrifstofur Flugleiða: Lækjargötu 2, Hótel Esju, Kringlunni og Leifsstöð. Upplýsingar og farpantanir í síma 690 300.
FLUGLEIÐIR
1
<
cn
XL
ZS
<