Morgunblaðið - 20.05.1990, Qupperneq 4

4 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. MAÍ 1990
BORGIN NÝTUR
ÁVAXTA SINNA
ingi, hópum og skólum. Á leiðinni
niður brekkuna til að grípa bátinn
í land, segir Davíð: „Það er keppi-
kefli fyrir borgarbúa að nýta þá
miklu krafta sem einstaklingar og
hópar búa yfir. Við höfum séð hve
vel gengur hjá íþróttafélögunum,
sem borgin leggur áherslu á að
styrkja, og öðrum frjálsum félög-
um.
Oft er talað um fyrirbyggjandi
aðgerðir til að forðast það að ungt
fólk misstígi sig og lendi á villigöt-
um. Stundum er talað eins og lítið
sé gert í þeim efnum. Ég tel að
mikið sé gert bæði af borginni
sjálfri og öðrum til að koma til
móts við athafnaþrá þess og til að
veita athafnagleðinni útrás. Þetta
á við um skólana, þar sem staðið
Þið komið ekki á réttum tíma,“ sögðu íbúarnir í nýju þjónustumiðstöðinni fyrir aidraða við Afla-
granda, þegar blaðamaður leit þar inn með Davíð Oddssyni. „Hér er alltaf fullt hús og eitthvað um að vera
á hverjum degi.“ Það var kátt fólk, sem þarna sat í anddyrinu. Að undaniornu heftir verið unnið að því
að dreifaþjónustumiðstöðvum fyrir aldraða í hverfi borgarinnar og í nánd við íbúana.
bátsferðum og þægilegri bryggju-
aðstöðu. Við setjumst á þúfu þar
sem borgin blasir við og Sundahöfn
með allri sinni miklu flutningastarf-
semi og talið berst að fjármálunum.
Margir segja borgina hafa úr meira
fé að spiia en önnur sveitarfélög.
„Það er töluvert til í því,“ svarar
Davíð. „En hvers vegna er það? Á
árinu 1983 gerði borgin gríðarlegt
átak, sem margir töldu að yrði
henni ofviða, til að tryggja lóðir
handa öllum einstaklingum sem
vildu byggja. Margir töldu að það
loforð, sem við gáfum, mundi ekki
ganga eftir. Það tókst. Við höfum
líka greitt götu atvinnulífsins í
borginni, íbúum hefur fjölgað sem
nemur einum Kópavogi á átta
árum. Fyrirtækjum hefur fjölgað
og þróttur þeirra vaxið. Þetta verð-
ur borgarsjóði góð blóðgjöf.
Þá höfum við gætt þess að stofna
borginni ekki í ógöngur vegna
skulda. Og við veijum hlutfallslega
lægri upphæðum í að byggja stór-
byggingar á borð við borgarleikhús
og ráðhús en skuldug sveitarfélög
veija í fjármagnskostnað og af-
borganir af lánum. Að þessu leyti
njóta borgarbúar forsjálni sinnar
og gleðjast yfir henni. Hún kveikir
öfund hjá öðrum. Sumir þeirra, nú
síðast fjármálaráðherrann Ólafur
Ragnar Grímsson, reyna með öllum
tiltækum ráðum að finna leiðir til
þess að láta aðra en Reykvíkinga
sjálfa njóta ávaxta verka þeirra.
Síðastliðin 8 ár hefur gengið á
ýmsu í þjóðlífínu, verið uppsveifla
um skeið og landið búið við kreppu-
einkenni á öðrum tíma. En það
hefur ekki ruglað neinu fyrir
Reykjavíkurborg. Við stóðum í
miklum framkvæmdum meðan
þensluskeiðið var, en höfðum þó
ekki reist okkur hurðarás um öxl
og þurftum ekki að draga úr fram-
kvæmdum sem neinu nam á sam-
dráttartímanum. Af þeirri ástæðu
m.a. sleppa Reykvíkingar betur við
afleiðingar þessa en margir aðrir
landsmenn. Þá hefur full atvinna
verið hér allan tímann og nú í sum-
ar munum við ráða mikinn fjölda
skólafólks í vinnu og ættum ekki
að þurfa að óttast atvinnuleysi í
sumar.“
Við sjáum hvar Maríusúðin er
að leggja upp að bryggjunni með
félagshóp á leið til fagnaðar í Við-
eyjarstofu, en eyjan hefur þegar
nýst lengur og betur á ári hvetju
en menn þorðu að vona, af almenn-
Hér er ekkert humm, humm og jæja, varð Ólafi Sigurðs-
syni arkitekt húsdýragarðsins að orði þar sem hann stóð
á vinnustaðnum með verktakanum, Sveinbirni Sigurðs-
sypi, og Davíð Oddssyni borgarstjóra, þar sem verið er
að leggja síðustu hönd á selagryíjuna og í baksýn má
sjá húsdýragarðinn og refahúsin. Innan skamms verða
dýrin komin á sinn stað og vinna við skautasvellið að-
eins vestar er í gangi, svo að þar getur fólk farið að
leika sér á skautum í haust.
Líkan af sundlauginni, sem byrja á að byggja í Árbæjar-
hverfi á næsta ári. Þarna er 10 metra innilaug undir
glerþaki og hægt að synda þaðan út í 25 metra útilaug-
ina. I henni er hreyfilaug og barnalaug. Úr stútunum
er útblástur til að þurrka sig og kringlóttu pottarnir
Qær eru í útiskýlum, annar fyrir konur og hinn fyrir
karla.
er fyrir öflugu félagslífi, hjá
íþrótta- og tómstundaráði, hjá
íþróttafélögunum, skátum, björg-
unarsveitum, fjölmörgum menn-
ingarstofnunum utan skólakerfis-
ins, svo sem öfiugum tónlistarskól-
um, og í starfi kirkna og ýmissa
líknarfélaga. Alla slíka starfsemi
styður borgin.“
Við skjótumst inn í Laugardal-
inn, þar sem verið er að vinna við
húsdýragarðinn og skautasvellið,
þar sem ungt fólk og gamalt getur
farið að renna sér á í október í
haust. Þarna er verktakinn Svein-
björn Sigurðsson, sem unnið hefur
mörg góð verk fyrir borgina, og
meðan hann er að sýna Davíð frum-
legt refahús í húsdýragarðinum
spjalla ég við arkitektinn Óiaf Sig-
urðsson, sem segir mér að byijað
hafí verið á garðinum í haust og
nú eigi að fara að opna. „Hér er
ekkert humm, humm og jæja,“ seg-
ir hann þegar hann lýsir því hve
skemmtilegt hafi verið að vinna
þetta verk fyrir borgina. Og þegar
við ökum þaðan, segir Davíð: „Ég
hef gaman af slíku og að koma og
sjá hve vel gengur. Það er svo
margt spennandi að gerast.“
Öflugasti félagsmálabærinn
„Eins og stundum er talað gæti
virst að fram hjá einhverjum hefði
farið að Reykjavík er öflugasti fél-
agsmálabær í landinu, eins og vera
ber,“ segir Davíð er við höldum
áfram ferðinni. „Ef litið er á beinar
tölur ver Reykjavíkurborg hæstum
ijárhæðum allra tii félagslegs
stuðnings við fjölskyldur og ein-
staklinga. Slíkt ætti ekki að koma
neinum á óvart. En það kemur
mörgum á óvart að borgin skuli
veija til félagslegrar þjónustu á
hvern einstakling í borginni hærri
upphæðúm en sveitarfélög gera
sem stæra sig af framlagi sínu í
þeim efnum. Við erum sannfærðir
um að þeim fjáiTnunum er vel var-
ið. Það er ekki síst markmiðið með
þjónustu borgarinnar að veita fólki
ákveðið öryggi og hjálpa því til
sjálfshjálpar.
Um langa hríð hafa verið um-
ræður um dagvistarmál og ég get
ekki neitað því að mér finnst þær
umræðuí orðnar nokkuð úr sér
gengnar. Mér þykja sjálfskipaðir
talsmenn í þessum málaflokki ótrú-
lega mikið úr takt við væntingar
margra, ekki síst unga fólksins. í
þeim löndum, sem við höfum oft
sótt fyrirmyndir til, er nú hugsað
eftir öðrum brautum en hjá þeim
sem fastir eru í farinu hér heima.
Þar líta æ færri á það sem álitleg-
astan kost að hafa börn í 10 tíma
dagvist frá því þau eru kornabörm
Þótt slíkt sé því miður í mörgum
tilvikum óhjákvæmilegt vegna að-
stæðna eru nú flestir að leita leiða
til þess að veita foreldrutn tæki-
færi til að vera sem mest með börn-
um sínum, a.m.k. fyrstu 2 árin af
æviskeiði þeirra, en að bjóða að
öðru leyti upp á vandaðar dagvist-
arstofnanir með sveigjanlegum úr-