Morgunblaðið - 18.10.1990, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. OKTÓBER 1990
41
mér auðnaðist sá heiður að vinna
með Ólafi þá lærði ég margt bæði
um lífíð og tilveruna, Ólafur hafði
frá mörgu að segja, sérstaklega frá
heimabyggð sinni, ísafirði. Olafur
var stoltur af því að vera ísfirðing-
ur. -
Það er með söknuði sem ég kveð
félaga minn, Ólaf Þórðarson.
Aðstandendum Ólafs votta ég
mína innilegustu samúð og bið Guð
að styrkja þá í sorg þeirra.
Blessuð sé minning Ólafs Þórðar-
sonar.
Björgvin Björgvinsson
Ólafur Þórðarson tollvörður and-
aðist á Landakotsspítala 10. þ.m.
Útför hans fer fram frá Dómkirkj-
unni í dag.
Ólafur var fæddur á ísafirði 23.
maí 1933 og voru foreldrar hans
Kristín Magnúsdóttir og Þórður
Jóhannsson, úrsmiður á ísafirði,
sem látinn er fyrir nokkrum árum.
Þau hjón eignuðust sex börn og þau
eru auk Ólafs: Högni, fyrrv. banka-
stjóri á ísafírði, kvæntur Kristrúnu
Guðmundsdóttir hjúkrunarfræð-
ingi, Hjördís kennari, Laugarvatni,
gift Árna Guðmundssyni skóla-
stjóra, Anna, búsett í Borgarnesi,
gift Bjarna Bachmann kennara,
Helga póstfulltrúi, Reykjavík, og
Magnús, úrsmiður á ísafirði,
kvæntur Maríu Jóhannsdóttur.
Kristín Magnúsdóttir var borinn og
barnfæddur ísfírðingur og var bú-
sett þar alla ævi þar til nú síðasta
árið að hún hefur verið hjá dóttur
sinni, Helgu, í Reykjavík. Þórður
var Snæfellingur að ætt en fluttist
ungur til Ísaíjarðar, þar sem hann
vann alla starfsævi sína og rak sitt
eigið verkstæði og verslun.
Ólafur kvæntist 26. desember
1953 Ragnhildi M. Guðmundsdótt-
ur frá Kópaskeri. Þau hjón eignuð-
ust fjóra syni. Þeir eru Guðmund-
ur, íþróttakennari, kvæntur Ester
Jónatansdóttur og eiga þau þijár
dætur, Þórður, íþróttakennari,
kvæntur Kristínu Báru Alfreðsdótt-
ur, þau eiga þrjár dætur, Gunnar
Bjarni, íþróttakennari, kvæntur
Birnu Jónsdóttur og eiga þau tvö
börn, og Magnús, símsmiðameist-
ari, kvæntur Þóru Erlingsdóttur og
eiga þau eina dóttur. Ragnhildur,
eftirlifandi kona Ólafs, hefur tekið
mikinn þátt í félagsstörfum, einkum
eftir að þau fluttust til Reykjavík-
ur. Hún hefur verið formaður Fé-
lags ísl. símamanna um nokkurt
árabil og áttum við um fjögurra ára
skeið mikil samskipti og sýndi hún
í því starfi mikla hæfileika, dugnað
og festu sem bar að virða og meta.
Ólafur lauk sveinsprófí í bakara-
iðn árið 1953, starfaði við þá iðn
til ársins 1965 og rak sitt eigið
bakarí á ísafirði. Hann gerðist toll-
vörður á ísafírði árið 1965 til ársins
1980, en það ár futti hann ásamt
fjölskyldu sinni til Reykjavíkur þar
sem hann var starfandi tollvörður
til dauðadags. Ólafur var mikill
áhugamaður í félagsmálum öll sín
uppvaxtar- og manndómsár, var
mikið í íþróttum og í stjórnum
íþróttafélaga í bænum. Hann starf-
aði um langa hríð í skátafélaginu
„Einheijum", Leikfélagi ísafjarðar
um tíma og var virkur þátttakandi
í sönglífinu í bænum og var meðlim-
ur í Oddfellowreglunni. Ólafur tók
mikinn þátt í félagsstarfi Sjálfstæð-
isflokksins á ísafírði og gegndi fjöl-
mörgum trúnaðarstörfum fyrir
flokkinn. Hann var glettinn og
spaugsamur og hafði samband við
marga. Á þeim árum létu menn
margt fjúka, sem þeir gerðu ekki
að sama skapi síðar á æfinni. Þrátt
fyrir að Ólafur Þórðarson flytti frá
Isafírði veit ég að hugur hans var
jafnan heima. Þeir sem vaxið hafa
til manndóms og þroska á lands-
byggðinni og síðar sáu börn sín
alast þar upp geta ekki slitið það
tryggðarband þó flutt sé milli lands-
hluta. Því var Ólafur ísfirðingur til
æviloka.
Við vorum góðir vinir, töluðum
margt saman og gerðum að gamni
okkar. Þá var gaman að vera til
og lifa í skemmtilegu samfélagi ísf-
irskrar byggðar. Svo skildu leiðir.
Höfuðborgin er stór og víðfeðm
miðað við samfélagið okkar vestra.
Við hittumst örsjaldan, en þegar
það gerðist voru rifjuð upp gömul
kynni, glaðværar og skemmtilegar
stundir löngu liðinna ára. Nú er
Ólafur Þórðarson horfinn héðan.
Eg þakka honum góð kynni, föls-
kvalausa vináttu liðinna ára. Hann
var mér vinfastur, hlýr og tryggur
eins og önnur skyldmenni hans sem
ég _þekkti gjörla.
Eg sendi Ragnhildi, Kristínu
móður hans, börnum, tengdabörn-
um og öllu ættfólki mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur og bið Ólafi
Guðs blessunar í nýjum heimkynn-
um.
Matthías Bjarnason
Útför vinar míns, Ólafs Þórðar-
sonar tollvarðar frá ísafirði, fer
fram í dag frá Dómkirkjunni. Hann
lést í Landakotsspítala 10. október
sl., af völdum hjartasjúkdóms, sem
fylgt hafði honum um árabil og
færst mjög í aukana síðustu misser-
in. „Og vinir berast burt á tímans
str-aumi“, hversu oft sungum við
ekki þessa ljóðlínu saman hér áður
fyrr við fjölmörg tækifæri, án þess
trúlega að átta okkur á því að fyrr
en varði yrði röðin komin að okkur.
Og í dag er það Óli, þessi félags-
lyndi, lifandi vinur, íþróttamaður
og húmoristi, sem kveður okkur að
sinni aðeins 58 ára gamall.
Hann fæddist á ísafirði 23. maí
árið 1932, sonur Kristínar Magnús-
dóttur og Þórðar Jóhannssonar,
úrsmíðameistara. Hann var næst
yngstur sex systkina og ólst upp
við leiki og störf á menningarheim-
ili. Söngur og leiklist var í hávegum
höfð á ísafírði á þessum árum
ásamt íþróttum og skátastarfí, en
fjölskylda Óla og frændfólk lét mjög
til sín taka á þessum sviðum. Isa-
fjörður var í þá daga kjörinn vett-
vangur fýrir sprækan, metnaðar-
fullan mann, sem vildi taka þátt í
mannlífinu. Og hann lét ekki tæki-
færin ónotuð. Hann gerðist snemma
skáti, starfaði með leikfélaginu,
söng í fiestum kórum og stundaði,
að ég held, allar íþróttagreinar, sem
þekktust á ísafirði í þá daga. Kraft-
urinn og metnaðurinn var mikill og
ekki þótti honum gott að tapa, t.d.
í knattspyrnu, það man ég vel.
Árið 1953 gekk hann að eiga
Ragnhildi Guðmundsdóttur, sem
fædd er á Kópaskeri. Bjuggu þau
á ísafírði nær samfellt til ársins
1980 að þau fluttu til Reykjavíkur.
Synir þeirra eru: Guðmundur,
íþróttakennari, kona hans er Ester
Jónatansdóttir og eiga þau 3 dæt-
ur, Þórður, íþróttakennari, kona
hans er Kristín Bára Alfreðsdóttir
og eiga þ'au 3 dætur, Gunnar
Bjarni, íþróttakennari, kona hans
er Helga Bima Jónsdóttir og eiga
þau 2 börn, og Magnús, símsmíða-
meistari, kona hans er Þóra Erlings-
dóttir og eiga þau 1 dóttur.
Óli lauk sveinsprófí í bakaraiðn
árið 1953 og starfaði við þá iðn til
ársins 1965. Hann rak eigið bakarí
á ísafirði. Árið 1965 gerðist hann
tollvörður á ísafirði og eftir að hann
flutti til Reykjavíkur hélt hann
áfram því starfí þar til hann lést.
Auk félagsstarfanna, sem getið
er hér að framan, tók Óli virkan
þátt í pólitísku starfi. Hann var
dyggur stuðningsmaður Sjálfstæð-
isflokksins og gegndi fjölmörgum
trúnaðarstörfum fyrir flokkinn. Þá
var hann meðlimur í Oddfellowregl-
unni.
Það er margs að minnast frá liðn-
um dögum. Ég minnist sérstaklega
góðra stunda með Óla og fjölskyldu
hans í einbýlishúsinu við Miðtún á
ísafírði, en það hús byggði hann
af miklum kraft’i, eftir að hann
varð tollvörður. Þá var ekki síður
gott að eiga vini við Kambsveginn
í Reykjavík, þar sem þau bjuggu
um skeið og ég var leigjandi.
Minnisstæðastur er þó íþrótta-
maðurinn og íþróttaáhugamaðurinn
Ólafur Þórðarson. Hann æfði,
keppti, þjálfaði og stjórnaði, hvatti
til dáða og gagnrýndi. Og hann
sagði mér að hann hefði meira vit
á íþróttum en flestir aðrir. Og ég
trúði honum, að sjálfsögðu. Og ekki
hafa eplin fallið langt frá eikinni,
því þrír synirnir eru íþróttakennar-
ar.
Kvöld eitt í september hringdi
Óli til mín. Við töluðum lengi sam-
an um daginn og veginn. Það
hvarflaði ekki að mér að þetta yrði
síðasta samtalið okkar þótt hann
segði mér að þrekið væri á þrotum.
Ég held núna að hann hafí verið
að kveðja mig. En ég kveð hér og
nú, þakka vináttu og skemmtileg-
heit og bið honum blessunar. Fjöl-
skyldu hans, aldraðri móður, systk-
inum og öðrum vandamönnum
votta ég samúð mína.
Magnús Reynir Guðmundsson
Þann 10. október sl., lést á Land-
akotsspítala tengdafaðir okkar, Ól-
afur Þórðarson, aðeins 58 ára að
aldri.
í fáum orðum langar okkur að
minnast góðra stunda gegnum árin,
einkum þeirra er harin naut sín
best, þegar aliur hópurinn „hans“
var saman kominn.
Kynnin hafa staðið mislengi. Við
sem fyrstar komum náðum að
kynnast honum sem fullfrískum
athafnamanni á kafí í vinnu og fé-
lagsmálum vestur á ísafírði, í fal-
lega húsinu í Miðtúninu.
Óli var menntaður bakari og öll
höfum við notið góðs af því. Varla
hafa verið haldin brúðkaup eða
skírnarveislur án þess að tertan
hafí verið fagurlega skreytt af hans
hendi. Ekki munaði hann heldur
um, þótt hringt væri með skömmum
fyrirvara, að koma upp „knatt-
spyrnuvelli“ fyrir eitt barnaafmæl-
ið. Það vakti undrun og aðdáun
barna og fullorðinna að fylgjast
með fagmanninum.
En hann veitti ekki aðeins lið-
veislu á hátíðarstundum. Alla af-
mælisdaga í fjölskyldunni lagði
hann vel á minnið og bætti samvisk-
usamlega við nýrri tengdadóttur
eða barnabarni þegar í hópnum
fjölgaði.
Skemmst er að hugsa til sept-
embermánaðar sl., er hann dvaldi
sér til hressingar í Hveragerði. Þá
voru komnar gjafir á réttum tíma
á pósthúsið í Sandgerði, til sonar-
dætranna þar — ef eitthvað yrði
nú U1 þess að hann gæti ekki mætt.
Óli kenndi fyrst sjúkdóms síns
1975, þegar hann fékk kransæða-
stíflu 43 ára gamall. Hann átti alla
tíð eftir það erfítt með að sætta sig
við að þurfa að gæta sín við líkam-
legt erfiði.
Þrátt fyrir það hefur hann lagt
hönd á plóginn hjá okkur öllum við
flutninga, byggingar og breytingar.
Hann var mættur fyrstur ef ein-
hversstaðar þurfti að mála eða
dytta að. Helst vildi hann ekki
hætta fyrr en allt var búið.
Óli naut sín vel í góðum hópi.
Við sem upplifðum „stóru“ jólaboð-
in hjá hor.um, Dúnu og sonunum,
ásamt foreldrum hans, systkinum,
móðursystkinum og fleirum minn-
uinst þeirra með hlýju. Þá naut sín
vel írásagnargleðin og kátínan sem
hann var þekktur fyrir meðal sinna
félaga.
Síðustu tvö árin hafa verið hon-
um afar erfið. Sjúkdómurinn gerði
hann sífellt úthaldsminni og sárt
var að sætta sig við það.
Mesta gleðin var þegar allir gátu *
verið saman, og sérstaklega
ánægjuleg var útilegan í Munaðar-
nesi í sumar með honum og Dúnu.
Þá vantaði að vísu litla prinsinn Jón
Ólaf og foreldra hans, en allar son-
ardæturnar 8, 3 synir og 3 tengda-
dætur voru mætt. Það var eins og
hann væri endurborinn, gleði og
hamingju ríkti í hópnum og „Óli
afi“ var glaðastur allra.
í sundlauginni á Varmalandi
skaut hann sonum sínum ref fyrir
rass með því að skella sér heljar-
stökk út í laugina, eins og í fímleik-
unum forðum. Varla hefur það
hvarflað að neinu okkar þá að svo
stutt yrði eftir.
í einlægni þökkum við tengda-
föður okkar góða samfylgd.
Elsku Dúna þér þökkum við alla
þína alúð.
Ester, Kristín, Helga
Birna og Þóra.
Kveðja frá Tollvarðafélag’i
Islands
í dag verður til moldar borinn
Ólafur Þórðarson tollfulltrúi við toll-
gæsluna í Reykjavík.
Óiafur hóf störf hjá Tollgæslu
íslands 1. maí 1965 og þá á
ísafirði. Árið 1980 flutti hann bú-
ferlum til Reykjavíkur ásamt fjöl-
skyldu sinni og hóf þá störf við
tollgæsluna í Reykjavík, þar sem
hann starfaði til dauðadags, nú síð-
ustu árin við Tollvörugeymsluna við
Héðinsgötu.
Fyrir nokkrum árum 'kenndi
Ólafur þess meins er að lokum sigr-
aði hann. Þrátt fyrir mjög erfiðan
sjúkdóm breyttist viðmót hans aldr-
ei. Hann var alla tíð léttur í lund
og hvers manns hugljúfí sem með
honum starfaði. Alltaf gat hann séð
hið broslega við alla hluti og gert
að gamni sínu án þess þó að særa
nokkurn mann. En þó svo hann
væri léttur í lurid, gat hann verið
fastur fyrir og ákveðinn ef á þurfti
að halda.
Ólafur var einkar félagslyndur
maður og hafði yndi af því að um-
gangast annað fólk og skiptast á
skoðunum við það. Á ísafírði var
hann mjög virkur í félagsmálum,
en þá kannski mest í stjórnmálum.
Þá var hann einnig mjög virkur í
Tollvarðafélagi íslands, en þó eink-
anlega eftir að hann fluttist til
Reykjavíkur. Hann hafði einstakt
lag á að benda mönnum á van-
kanta á hinum ýmsu málum er til
umfjöllunar voru hjá félaginu. Ófáir
voru þeir fundirnir hjá Tollvarðafé-
laginu sem honum tókst að sameina
andstæður fylkingar. Ólafur gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir Toll-
varðafélagið. Meðal annars var
hann öryggistrúnaðarmaður þess
sl. 10 ár.
Fyrir öll hans störf sem og sam-
fylgdina stöndum við félagar hans
í mikilli þakkarskuld við hann.
Hann hefur nú lagt út á þá
braut sem öllum er ætluð og biðjum
við honum velfamaðar og að hinn
hæsti höfuðsmiður muni vernda
hann og blessa.
Eiginkonu hans, Ragnhildi Guð-
mundsdóttur, sem og öllum að-
standendum sendum við alúðar
samúðarkveðjur.
F.h. Tollvarðafélags íslands,
Jón Ág. Eggertsson.
Legsteinar
Framleiðum allar
stærðir og gerðir
af legsteinum.
Veitum fúslega
upplýsingar og
ráðgjöf um gerð
og val legsteina.
S.HELGASONHF
STEINSMKMA
SKEMMUVEGI48. SIMI76677
t
Bróðir minn og frændi okkar,
SIGVALDI KRISTIIMSSON,
Eyjavöllum 1,
Keflavík,
sem lést á Landspítalanum 9. okt. sl., verður jarðsettur frá
Keflavíkurkirkju föstudaginn 19. október kl. 14.00.
Jóhann Kristinsson,
Sigvaldi Arnar Lárusson,
Kristin Rut Jóhannsdóttir,
Jóhann Jóhannsson,
Björn Jóhannsson,
Kristín Ruth Jónsdóttir,
Agnes Egilsdóttir
og fjölskyldur.
t
Þökkum af alhug samúð og stuðning við fráfall og útför sonar
okkar, bróður og mágs,
JÓNS TRAUSTA AÐALSTEINSSONAR,
Miðási 3,
Raufarhöfn,
sem lést af slysförum 29. september sl.
Aðalsteinn Sigvaldason, Sigríður Hrólfsdóttir,
Sigvaldi Ómar Aðalsteinsson, Björg Sigríður Óskarsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns mfns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ELÍASAR HALLDÓRSSONAR,
Grænukinn 11,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til samstarfsfólks hans á Sólvangi og f Fríkirkju-
söfnuðinum í Hafnarfirði.
Þuríður Gisladóttir,
Jónína Elíasdóttir Hamré, Bengt Hamré,
Gísli Elíasson,
Ingibjörg Elíasdóttir,
Guðni Eliasson,
Sigurbjörn Elíasson
og barnabörn.
Þórey Ólafsdóttir,
Árni G. Sigurðsson,
Valgerður Sveinbjörnsdóttir,
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför eigin
konu minnar, móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
BJARNÞÓRU EIRÍKSDÓTTUR,
Grænumörk 1,
Selfossi.
Hallgrímur P. Þorláksson,
Eiríkur Hallgrímsson, Maria Leósdóttir,
Gunnþórunn Hallgrfmsdóttir, Jón Ólafsson,
Steinunn Hallgrímsdóttir, Egill Örn Jóhannesson,
Hörður V. Árnason, Jóhanna Kristinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.