Morgunblaðið - 29.12.1990, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. DESEMBER 1990
33
Minninff:
Jóhannes Jónsson
frá Flóðatanga
staklega samhent um að halda utan
um hópinn sinn og Pétur missti
mikið þegar Dodda lést.
Hann var ekki margorður maður
dags daglega, en traustur var hann,
og ekkert var það sem hann ekki
vildi gera fyrir sína fjölskyldu, og
ýmsu var gaukað að afa- og lan-
gafabörnunum á góðum stundum.
Hann var hrókur alls fagnaðar á
gleðistundum og þá þótti honum
sérstaklega gaman að taka lagið.
Með þakklæti og trega kveðjum
við tengdaföður okkar, sem var
okkur jafnt sem börnum sínum
traustur og góður faðir.
Pétur var lagður til hinstu hvíldar
við hlið tengdamóður okkar. Bless-
uð sé minning þ'eirra.
Tengdabörnin
Fæddur 24. júní 1895
Dáinn 21. desember 1990
Hann var fæddur í Neðri-
Hundadal í Dalasýslu og ólst þar
upp og dvaldist þar til þrítugs ald-
urs. Hann kvæntist Ingibjörgu
Sveinsdóttur frá Kolsstöðum og
hófu þau búskap í Stapaseli í Staf-
holtstungum. Bjuggu þau þar í tólf
ár og eignuðust sjö börn og ólu upp
fósturson. Árið 1937 fluttust þau
að Flóðatanga í sömu sveit og
bjuggu þar allt þar til 1970 er þau
hættu búskap.
Þá er það búið, hjá honum afa
mínum, hvað það er Sem er búið
er óljóst í huga mínum, sú hugsun,
að ég horfði á hann fyrir stundu
og nú er hann farinn kemur þess-
ari tilfinningu inn hjá mér.
Samt fór hann á þann fallegasta
hátt sem ég get hugsað mér, leið
útaf í draumi á vit nýrra heima,
hafði iokið hlutverki sínu hér á jörð.
I rauninni samgleðst ég honum yfir
því að nú hittir hann loksins ömmu
en við andlát hennar var eins og
lífsorka hans hefði þorrið og það
varð öllum ljóst að hann var aðeins
hálfur maður án hennar.
Þó að ég viti að hans tími var
kominn á ég eftir að sakna hans
og með honum hverfur hluti
Minning:
Þórður J. Jónsson
Fæddur 4. janúar 1911
Dáinn 21. desember 1990
Með nokkrum orðum vil ég minn-
ast Þórðar móðurbróður míns, sem
til moldar verður borinn í dag.
Þórður Jens var sonur hjónanna
Jóns Jónssen, bónda á Suðureyri
við Tálknafjörð, og Gróu Indriða-
dóttur, húsfreyju. Á Suðureyri ólst
Þórður upp í stórum systkinahópi
og bjó þar síðar lengi með systkin-
um sínum Guðrúnu og Þorleifi unz
þau fluttu til, Reykjavíkur.
Þórður gekk að eiga eftirlifandi
konu sína Svanborgu frá bænum
Felli, utar við fjörðinn, dóttur Guð-
mundar Guðmundssonar, bónda
þar, og Þórhöllu Oddsdóttur, hús-
freyju. Á Suðureyri hófu þau Þórð-
ur og Svanborg búskap sinn og
bjuggu þar um árabil en fluttust
síðan með börnum sínum til Bíldu-
dals í húsið nr. 25 við Dalbraut. Á
Bíldudal búa nú synir þeirra Jón,
Guðmundur og Arnar en dóttirin
Gróa, sonurinn Eiríkur og stjúpson-
ur Þórðar, Kristinn, hafa hleypt
heimdraganum.
Þórður var lengst af sjómaður,
skipstjóri á bátum frá Tálknafirði,
framan af hjá öðrum en síðar á
eigin bátum, lengst af á Höfrungi,
fýrst þeim gamla síðan þeim nýja.
Kominn fast að áttræðu réðst hann
í að kaupa nýjan bát, stærri og
hentugri en þann gamla.
Þórður vann öll sín verk af kost-
gæfni. Hann var þúsund þjala smið-
ur sem kom sér vel við útgerðar-
störfin. Það vakti furðu og aðdáun
strákpjakks í sumardvöi á Suður-
eyri fyrr á arum að horfa á hann
rífa í sundur vélar. Það var sama
hvað hann hlutaði þær smátt, hann
kom þeim alltaf saman aftur. Það
lék allt í höndum hans. Annars*
fannst okkur.strákunum hann rosa-
lega sjóaralegur, í dökkblárri dugg-
arapeysu með rauðan tóbaksklút
um hálsinn. Svo dró hann seiminn
þegar hann talaði í talstöðinni eins
og hinir karlarnir, það heyrðum við
í útvarpinu.
Eitt var það sem einkenndi Þórð,
það geislaði af honum drengskapur-
inn. Hann gat verið fastur fyrir og
harður í horn að taka en var í raun
alveg einstakt ljúfmenni.
bernsku minnar. Ég á honum svo
mikið að þakka fyrir allar hiýju
minningarnar sem lítið afabarn á
um afa sinn. Allar stundirnar sem
ég kúrði fyrir ofan hann í gamla
breiða rúminu með ullarteppinu og
hann kenndi mér kvæði og ævintýr
með söng og iestri. Oft gengum við
einnig um úti og hann leiddi mig.
Seinna fór þó svo að ég las fyrir
hann og leiddi hann. Þegar ég
hugsa til þessara stunda opnast
viss partur af mér sem aðeins hann
á. Jafnvel eftir að við fjarlægðumst
með aldrinum þurfti hann aðeins
að kalla á lóuna sína til að mér
yrði það ljóst.
Og þó enginn kalli á lóu framar
þá verð ég það alltaf i huga mínum
er ég hugsa til hans og minnist
hvernig við leiddum hvort annað
og sungum.
Imma
Þórður réri til fiskjar með sonum
sínum þar til á þessu ári, orðinn
79 ára, geri aðrir betur. Eftir að
hann hætti að róa vann hann við
útgerðina í landi. Þórður var ekki
seztur í helgan stein en eflaust
hefur honum fundist halla dálítið
undan fæti þegar hann hætti á sjón-
um.
Ég minnist hans með virðingu
og söknuði.
William Thomas Möller
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmæl-
is- og minningargreinar til
birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinuin á rit-
stjórn blaðsins *2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
I minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Ekki eru
tekin til birtingar frumort ljóð
um hinn látna. Leyfilegt er að
birta tilvitnanir í ljóð eftir þekkt
skáld, og skal þá höfundar get-
ið. Sama gildir ef sálmur er birt-
ur. Meginregla er sú, að minn-
ingargreinar birtist undir fullu
nafni liöfundar.
Mikil áhersla er á það lögð
að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
+
Elskuleg móðir mín, amma og langamma,
LÁRA GUÐJÓNSDÓTTIR,
Köldukinn 24,
Hafnarfirði,
andaðist á Hrafnistu, Hafnarfirði, aðfaranótt jóladags.
Jarðarförin fer fram frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði fifnmtudaginn
3. janúar kl. 15.00.
Atli Guðlaugsson,
Rósa Lára Guðlaugsdóttir,
Hulda Guðbjörg Guðlaugsdóttir,
Svala Guðlaugsdóttir,
Guðlaug Berglind Guðlaugsdóttir,
Kamma Karlsson,
Halldóra Jóna Bjarnadóttir,
Eiríkur Sturla Jóhannesson,
Ólafur Stefán Sigurjónsson,
Ari Hjörleifsson,
Árni Rafn Gíslason
og barnabarnabörn.
Dansað við
dauðann
Kvikmyndir
Sæbjörn Valdimarsson
Stjörnubíó:
Á mörkum lífs og dauða —
„Flatliners“
Leikstjóri Joel Schumacher.
Aðalleikendur Kiefer Suther-
land, Julia Roberts, Kevin Bac-
on, William Baldwin, Oliver
Platt. Bandarísk. Columbia
1990.
Spurningin um líf eftir dauðan
hefur verið óvenju mikið til um-
ræðu að undanförnu, hér leitar
Schumacher og hans fólk svara í
nokkuð frumlegri og forvitnilegri
hrollvekju um hvað býr handan
landamæranna. Með hjálp nútíma
læknavísinda framkalla þau
skamman dauða og upprisu, að
sjálfsögðu í blóra við allt og alla.
Það kemur í ljós að nemarnir
Sutherland og Roberts eru í per-
sónulegri leit í þessum dauða-
dansi, Bacon og Baldwin eru fyrst
og fremst knúnir áfram af for-
vitni.
Synd væri að segja að höfundar
köfuðu djúpt í leit sinni að svari
við hinni stóru spurningu hvað
taki við er hjartaða hættir að slá
í bijóstum okkar. Enda stórt
spurt. En myndin er engin undan-
tekning frá öðrum góðum vísinda-
skáldskap, hennar svar er for-
vitnilegt, sérstakt og umhugsun-
arvert. Endurspeglar hið eilífa
sannmæli „einsog maðurinn sáir
þannig mun hann uppskera“.
Rammin er í anda efnisins,
fremur óhijálegt einskismanns-
land, oftar en ekki á mörkum
draums og veruleika, mögnuð tón-
list og kvikmyndataka undirstrika
dulúðina. Leikurinn er dágóður
en handritið er brokkgengt. Hug-
myndin sjálf er frábær og kre-
fjandi en það tekst misvel að vinna
úr henni. Skemmtanagildið er
ótvírætt þó heildarmyndin sé yfir-
borðskennd. Einkum fara síendur-
tekin, uppgerðarleg lífsvakning-
aratriðin fyrir brjóstið á manni.
Maður fær engin svör í mynd-
inni, hinsvegar er hún óvenjuleg,
að mörgu leiti vönduð afþreying,
blanda hryllings og vísindaskáld-
skapar og gamansemin hefur ekki
orðið eftir heima. Metnaðarfyllsta
mynd Scumachers.
Skjaldbökur
og skálkar
Háskólabíó:
Skjaldbökurnar — „Teenage
Mutant Ninja Turtles“
Leikstjóri Steve Barron. Aðal-
leikendur Judith Hoag, Elias
Koteas. Skjaldbökurnar: Rafa-
el: John Pais. Michelangelo:
Michelan Sisti. Donatello: Leif
Tilden. Leonardo: David Form-
an. Bandarísk. M.C.E.G. 1990.
Ekki er öll vitleysan eins, sem
betur fer. Skjaldbökufaraldur fór
eins og eldur í sinu um Vestur-
heim í sumar, ástæðan umrædd
galgopaleg fantasía um fjóra ein-
staklinga af þessari eðlu dýrateg-
und, nánar tiltekið þá Michelang-
eio, Donatello, Rafael og Leon-
ardo — stórt nafn Hákot, eins og
karlinn sagði. Þessi grey verða
fyrir ógurlegri lífsreynslu, komast
í tæri við ógeðslegan efnaúrgang
og viti menn, skjaldbökurnar
náigast líkamsvöxt manna fyrir
bragðið og gerast hinir her-
skáustu vígamenn að hætti aust-
urlenskra ninjavalhoppara. Mega
nú varmenni borgarinnar gæta
sín.
Það er ekki að sjá annað en
þessar fyrrum teiknimynda- og
síðan sjónvarpsþáttafígúrur kom-
ist til skila með láði á hvíta tjald-
ið. Barron er að vísu enginn Ben-
son en samt sem áður má hafa
gaman að þessari endemis vit-
leysu sem höfðar einkum til
yngstu áhorfendanna. Og þessar
ólíklegu kvikmyndahetjur stungu
flestum aftur fyrir sig hvað að-
sókn snertir í ár.
„Barnið vex...u
Bíóborgin/Bíóhöllin:
Þrír menn og lítil dama —
„Three Men and a Little Lady“
Leikstjóri Emile Ardolino.
Handrit Charlie Peters, byggt
á persónum úr myndinni „Trois
Hoinmes et Un Couffin" e. Col-
ine Serreau. Aðalleikendur
Tom Selleck, Steve Guttenberg,
Ted Danson, Nancy Travis,
Christopher Cazenove, Fiona
Shaw, Sheila Hancock, Robin
Weisman. Bandarisk. Touc-
hstone Pictures 1990.
í framhaldsmyndinni um Maiy
iitlu (Weisman) og pabbana henn-
ar þijá (Selleck, Guttenberg og
Danson), er sú stutta orðin fimm
ára gömul og aðsteðjandi hættur
ógna tilveru þessarar merkilegu
fjölskyldu. Mamman og leikkonan
(Travis) er nefnilega orðin ást-
fangin af leikstjóranum sínum
(Cazenove), sem vill koma henni
í hnappelduna og taka mæðgurn-
ar með sér til síns heima í Bret-
landi. Brúðkaupsdagurinn nálgast
og nú eru góð ráð dýr, en Selleck
og félagar eru ekki af baki dottnir.
Aðstandendur Þriggja manna
og lítillar dömu hafa greinilega
lagt mikið á sig að fanga þá
hlýju, sjarma og áreynslulausu
gamansemi sem einkenndi frum-
myndina. En það tekst svona upp
og ofan. Fyrri hlutinn er slítandi
tilgerðarlegur en Eyjólfur hressist
er líða tekur á og fjörið færist til
Englands. Handritð gerir mönn-
um misjafnt undir höfði, hér fær
Guttenberg, sá geðþekki leikari,
harla lítið að koma við sögu, er
þarna meira af sögulegum ástæð-
um. Danson líka. En það er púkk-
að uyndir Selleck, enda er hann
lykilmaður myndarinnar og hann
stendur sig aldeilis með prýði.
Sama má reyndar segja um Caz-
enove í vánþakklátu hlutverki
vonbiðilsins og sviðskempurnar
bresku, Lewis og Hancock krydda
uppá-tilveruna. Stenst engan veg-
in samanburð við Þrír menn og
barn, enda barnið svo gott sem
dottið útúr myndinni, en í staðin
kemur rómantísk gamanmynd
með megináherslu samband
Sellecks og Travis. Sleppur fyrir
horn sem meinlaus en geðþekk
fjölskylduskemmtun.
+
Innilegar þakkir fyrir samúð, hlýhug, blóm og minningargjafir
vegna andláts og útfarar móður minnar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
MARÍU S. GÍSLADÓTTUR.
Sérstakar þakkir til deildar A-2 Landakotsspítala og starfsfólks
Hafnarbúða.
Halldóra Jóhannesdóttir,
Kristján Kristjánsson,
Gísli J. Kristjánsson,
María Kristjánsdóttir,
SteinarTr. Kristjánsson.
Kristján Kristjánsson,
Nína K. Guðmundsdóttir,
Sigríður B. Vilhjálmsdóttir,
Erla Dóra Gisladóttir,