Morgunblaðið - 11.01.1991, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JANÚAR 1991
Ragnar Þorvalds-
son - Minning
Fæddur 24. janúar 1906
Dáinn 3. janúar 1991
Vakið standið stöðugir í trúnni,
- verið karlmannlegir, verið styrkir.
Allt hjá yður sé í kærleika gjðrt.
(Páll postuli)
Þega,r ég settist niður til að setja
fátækleg minningarorð á blað við
fráfall frænda míns, Ragnars Þor-
valdssonar komu mér fyrst í hug
þessi orð Páls postula. Ragnar verð-
ur mér og systkinum mínum ekki
síst minnisstæður fyrir það hversu
karlmannlegur hann var og kær-
_ leiksríkur og umhyggjusamur í garð
' frændfólks og vina.
Ragnar var fæddur að Simbakoti
á Eyrarbakka 24. janúar 1906 sjötti
í aldursröð af tíu bömum Þorvaldar
Björnssonar og Guðnýjar Jóhanns-'
dóttur. Nú eru öll þessi systkini
horfin yfir móðuna miklu.
Eyrarbakki var á æsku- og upp-
eldisárum Ragnars mikill verslunar-
og þjónustustaður og jafnframt
mikil útgerðarstöð. Þrátt fyrir það
ríkti mikil fátækt á Eyrarbakka á
æskuárum Ragnars einsog reyndar
víða hér á landi fyrstu áratugi þess-
arar aldar. Þau Þorvaldur og Guðný
fóru ekki varhluta af fátæktinni.
Þeim var meðal annars meinað að
ganga í hjónaband vegna þess að
þá losnaði fæðingarhreppur föður-
ins við framfærsluábyrgðina, þó
giftu þau sig með konungiegu leyfi
síðar á ævinni eða 1918. í Simba-
koti var marga munna að metta
við lítil efni. Gæfa þeirra Þorvaldar
og Guðnýjar var sú að þau komu
nokkrum af börnum sínum til fóst-
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
NIKÓLÍNA KONRÁÐSDÓTTIR,
áður Austurbrún 25,
lést á hjúkrunardeild Hrafnistu 9. janúar. Jarðarförin’auglýst síðar.
Kristinn Sveinsson,
Sveinn Kristinsson, Elfn Snorradóttir
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EGGERT GUNNARSSON
skipasmíðameistari,
Sóleyjargötu 12,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Landakirkju laugardaginn 12. janúar
kl. 14.00.
Jóna Guðrún Ólafsdóttir,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma,
ÓLÖF RUNÓLFSDÓTTIR,
Hrafnistu í Reykjavík,
áður Ásvallagötu 51,
verður jarðsungin frá kirkju Óháða safnaðarins í dag, föstudaginn
11. janúar, kl. 13.30.
Blóm afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsam-
lega bent á Styrktarsjóð Hrafnistu, Reykjavík.
Jónína R. Þorfinnsdóttir, Sveinn A. Sæmundsson,
Gunnlaugur Þorfinnsson, Sigrún Gísladóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur og bróðir,
GÍSLI S. REIMARSSON,
Háaleiti 28,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Kéflavíkurkirkju laugardaginn 12. janúar
kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vildu
minnast hans, er bent á Sjúkrahús Keflavíkur eða Félag heyrnar-
lausra.
Ingibjörg Gxiðrún Sigurvaldadóttir,
Þorbjörn Gíslason,
Gunnar Gíslason,
Jóhanna Gísladóttir,
Reimar Marteinsson
og systkini.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og útför föður,
tengdaföður, afa og langafa,
PÉTURS GÍSLASONÁR
múrarameistara,
Dalseli 24,
áður Nökkvavogi 14,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks handlækningadeildar 12-A Land-
spítalans.
Hörður Gísli Pétursson, Gyða Gunnlaugsdóttir,
Sigurður Þór Pétursson, Árnína Dúadóttir,
Bella Hrönn Pétursdóttir, Brynjólfur Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
urforeldra á góð heimili. Sárt hefur
verið að senda börnin frá sér en
léttir að vita þau hjá góðu fólki þar
sem nóg var að borða. Þó Ragnar
Þorvaldsson væri alinn upp við
kröpp kjör var ekk hægt að greina
að hann hafi liðið skort í æsku.
Ragnar var mikið hraustmenni og
einstakur fjörmaður.
Grun hef ég um að hann hafi
sótt mjög svipmót til Jóhanns afa
síns sem sagt var um áð hefði ver-
ið einn vaskasti maður sem skinn-
klæddist á milli Ölfusár og Þjórsár.
Þeir sögðu stundum frá því bræð-
umir, faðir minn og Ragnar, að
grútarlýsið sem þeir supu úr tunn-
unum á Eyrarbakka til að lina sár-
asta sultinn hafi runnið vel í köggl-
ana. Ragnar ólst upp í foreldrahús-
um og fór snemma að vinna, hugur-
inn beindist fljótt að sjómennsku
og má segja að lífsstarf hans hafi
tengst sjómennsku alla ævi. Aðeins
fjórtán ára gamall hélt hann vestur
í Herdísarvík, þar reri hann sína
fyrstu vertíð á áraskipi. Erfitt er
að setja sig í spor þessa unga drengs
og harðneskjulegt sýnist það í dag
að vera sendur í slíkt erfiði. Þarna
tókst fermingarbarnið á við vosbúð
og stælti skap ’og vöðva í átökum
við úfið hafið á opnu áraskipi. Þeir
félagar urðu ennfremur að sækja
allar vistir fótgangandi til Hafnar-
fjarðar. En karlmennskulundin og
áræðið fylgdi þessum manni til
hinstu stundar. Hvort það var brim-
ið undir svörtum hömrum Krísuvík-
urbjargs eða ættarfylgja sem mót-
uðu Ragnar með þessum hætti skal
ósagt látið. Sem ungur maður vann
Ragnar ýmis landstörf, man ég að
gamlir menn í minni sveit töluðu
um hversu langt hann henti hnaus-
unum við handgröftinn í akkorðs-
vinnunni í flóaáveitunni. En það var
hafið sem heiilaði og sextán eða
sautján ára er hann orðinn togara-
sjómaður og stundar það starf
næstu árin. En 1927 heldur Ragnar
til Vestmannaeyja og er til húsa
hjá Runólfi Jónssyni og Sólrúnu
Guðmundsdóttur í Bræðfatungu en
þau höfðu áður búið í Hausthúsum
á Stokkseyri. Þarna á heimilinu
kynnist hann þeirri konu sem átti
eftir að standa við hlið hans í blíðu
og stríðu í yfir sextíu ár. Hinn 1.
júní 1929 gengur hann að eiga
unnustu sína, dóttur þeirra hjóna í
Bræðratungu. Ingibjörg Runólfs-
dóttir hefur stutt mann sinn í gegn-
um lífið og samhent voru þau um
heimili sitt og fjölskyldu. Þau Ragn-
ar og Ingibjörg eiga orðið stóran
hóp afkomenda en börn þeirra eru
fjögur og öll búsett í Reykjavík tal-
in upp í aldursröð:
Haraldur skrifstofustjóri kvænt-
ur Svöfu Guðmundsdóttur og eiga
þau þijú börn. Sólveig Þóra gift
Hafsteini Guðmundssyni og eiga
þau tvo syni. Guðný gift Jóni
Steindórssyni og eiga þau tvö börn.
Sólrún gift Erni Gústafssyni og eiga
þau tvær dætur.
Lengst bjuggu þau hjón að Litla
Hvammi í Vestmannaeyjum. Ragn-
ar stundaði sjóinn af kappi, var
lengst stýrimaður hjá kunnum afla-
mönnum í Vestmannaeyjum, hjá
Sighvati Bjarnasyni,_ Guðmundi
Vigfússyni í Holti og Óskari Gísla-
syni. Ragnar gat valið um skiprúm.
Ennfremur var hann formaður
nokkrar vertíðir á t.d.-mótorbátun-
um Freyju og Atlantis. Öll vinna
til sjós lék í höndum Ragnars og
hafa margir sem með honum unnu
minnst þess hversu góður hann var
að leiðbeina og hjálplegur ungum
mönnum til sjós. Ragnar gat verið
hvass á yfirborðinu og gustaði af
honum við vinnu og kröfuharður
um að allir gerðu skyldu sína, hygg
ég að þeir sem reyndu að hlífa sér
hafí fengið sendan tóninn. Þau hjón
flytja frá Vestmannaeyjum til
Reykjavíkur 1963 og bjuggu eftir
það í Safamýrinni. Tvö síðustu árin
í Vestmannaeyjum vann Ragnar í
landi við netagerð og varð það einn-
ig starf hans í Reykjavík. Að vísu
fór hann nokkra túra á millilanda-
skipum, komst m.a. til Grikklands
og minntist þessara ferða oft síðar.
Ragnar Þorvaldsson verður mörg-
um sem honum kynntust eftirminni-
legur bæði í sjón og raun. Hann
var glæsimenni, vel meðalmaður á
hæð og fríður sýnum. Karlmenni
að burðum svo fáir vissu afl hans.
Röddin var hljómmikil og sterk.
Ragnar var skemmtilegur og góður
félagi með að vera. Það merkilega
var með þennan sterklega mann
sem talaði kynngimagnaða íslensku
að allt veikt og smátt dró hann að
sér. Þegar Ragnars var von að
Brúnastöðum í gamla daga ríkti
tilhlökkun á heimilinu, nú áttu allir
von á gesti. Enda var hann óspar
að hvetja frændfólkið að segja eða ,
gera eitthvað sem vakti fögnuð
ekki síst hjá krakkaskaranum. Mér
hefur orðið tíðrætt um hreysti þessa
frænda míns, það hafa sagt mér
Vestmanneyingar að einhveiju sinni
þreyttu hraustmenni Eyjanna með
sér kefladrátt og stóð Ragnar uppi
sem sigurvegari. Þegar einn hraust-
asti kraftamaður á þessari öld kom
til Vestmannaeyja að sýna listir sína
var það Ragnar sem jafnóðum rétti
upp járnin sem hinn beygði. En
mergjuðust er sagan þegar Eyja-
menn tóku breskan bát í landhelgi
og ætluðu Bretarnir að streitast á
móti, stökk þá Ragnar um borð og
gaf frá sér slíkt heróp að öll and-
spyrna fjaraði út. Þrátt fyrir slíkar
sögur af afli Ragnars og óvenjulegu
lífsljöri er það hin persónulega hlýja
og umhyggja sem hann bar til vina
sinna sem uppúr stendur nú við
leiðarlok. Hann var á ferðinni,
staldraði stutt við, gladdist yfír vel-
gengni, tók þátt í sorg með karl-
mannlegri stillingu. Tryggðin mikil
við vini og byggðirnar sem hann
unni svo sem Eyrarbakka og Vest-
mannaeyjar, þar var hugurinn löng-
um. Margir munu sakna Ragnars,
sárastur er missir Ijölskyldunnar.
Ég held þó að Ragnar hafí „ekki
litið á dauðann sem óvin heldur
óhjákvæmilegt ævintýri“. í þeirri
hugsun er fólgin mikil huggun.
Ragnari var ekki að skapi að hopa
í lífínu, hann tók líka á móti og
barðist ótrauður við elli kerlingu
og vildi leggja sig undir hveija þá
aðgerð sem gerði honum kleift að
ganga óhaltur og standa óstuddur.
Síðustu orðin hljóma enn í eyrum
mínum ekki síst af þeirri stillingu
sem þau voru sögð er ég kom til
þeirra hjóna í desemberbytjun.
Ragnar kallaði á eftir mér: Segðu
honum Jóa bróður þínum að koma
sem fyrst svo ég megi sjá hann
nafna minn, því enginn veit. En þau
Olga og Jóhann höfðu skírt nýfædd-
an son í höfuðið á Ragnari. Þeir
náðu að hittast, nafnarnir. Nei,
enginn veit hverjum klukkan glym-
ur en Ragnar lifði sín hinstu jól í
faðmi fjölskyldu sinnar. Stunda-
glasið var að tæmast, á þriðja degi
á nýju ári varð hann bráðkvaddur.
Fremur en að bogna þá brast lífs-
boginn. Hann var einnig snöggur
að kveðja, hann Ragnar, og tók
daginn snemma.
Kæra Ingibjörg, við hjónin vott-
um þér dýpstu samúð og fyrir mína
hönd og systkina minna þakka ég
Ragnari kærleikann í okkar garð'
og allar minningarnar sem við eig-
um um hann.
Fari frændi i friði og friður Guðs
fylgi honum um ný ævintýralönd.
Guðni Ágústsson
„Genginn er góður drengur"!
Ragnar Þorvaldsson, Safamýri
17, Reykjavík, andaðist á heimili
sínu að morgni 3. jan. 1991. Ragn-
ar var fæddur að Simbakoti á Eyr-
arbakka 24. jan. 1906 sonur hjón-
anna Þorvaldar Björnssonar og
konu hans, Guðnýjar Jóhannesdótt-
ur, einn úr hópi margra systkina.
Ólst Ragnar heitinn upp og dvaldist
að mestu leyti sín bernsku- og ungl-
ingsár á Eyrarbakka, þar sem sjór
var sóttur við brimóttar strendur
og gnýr úthafsöldunnar var svefn-
hljóð íbúanna, á þessum stað var
starfí hinna fomu víkinga haldið
við, þar sem menn sóttu sjávarfang
í faðm ægisdætra. í þessu andrúms-
lofti ólst Ragnar upp og meðtók
sitt víkingsblóð, til starfa við sjó-
sókn lengstan hluta ævi sinnar.
Hann byijaði ungur að árum að
stunda sjó, fyrst aðeins 14 ára gam-
all á áraskipi frá Herdísarvík, síðan
17-18 ára gamall fer hann á togara
og er á þeim um nokkurt skeið,
lendir meðal annars í Halaveðrinu
mikla 1925, er þá á bv. Hilmi frá
Reykjavík. Um tvítugsaldur heldur
Ragnar til Vestmannaeyja til sjó-
róðra þaðan. En þar hafði verið og
var mikill uppgangur í allri útgerð,
þannig að Vestmannaeyjar voru þá
orðnar ein stærsta verstöð landsins
og hafa verið það síðan. Ragnar
undi hag sínum vel í Eyjum og
kynnist þar fljótlega ungri stúlku,
móðursystur minni, Ingibjörgu
Runólfsdóttur, dóttur Runólfs Jóns-
sonar og Sólrúnar Guðmundsdótt-
ur, sem fiutt höfðu til Vestmanna-
eyja upp úr 1920 og byggðu ásamt
sonum sínum húsið Bræðratungu
við Heimagötu 27, fór það undir
hraun í gosinu 1973, áður' höfðu
Runólfur og Sólrún búið með börn-
um sínum að Hausthúsum á Stokks-
eyri, sem Runólfur byggði 1896.
Var Runólfur ættaður úr Árnes-
sýslu, en Sólrún úr Rangárvalla-
sýslu. Er Ingibjörg fædd 13. jan.
1907 í Hausthúsum. Með Ragnari
og Ingibjörgu tókust góðar ástir,
þau giftust 1929 og lifðu í farsælu
hjónabandi til hinstu stundar Ragn-
ars.
Ragnar og Ingibjörg eignuðust
fjögur börn:
1. Haraldur fæddur 15. okt. 1929
í Vestmannaeyjum, skrifstofustjóri
hjá Flugmálastjórn, kona hans er
Svava Guðmundsdóttir húsmóðir og
eiga þau þijú börn: Huldu, Ragnar
og Ingibjörgu.
2. Sólveig Þóra fædd 29. okt.
1935 í Vestmannaeyjum, maður
hennar er Hafsteinn Guðmundsson
rafvirki og eiga þau tvo syni: Helga
og Guðmund.
3. Guðný fædd 12. ágúst 1940
í Vestmannaeyjum, maður hennar
er Jón Steindórsson loftskeytamað-
ur, eiga þau tvö börn: Guðmundu
og Harald.
4. Sólrún fædd 20. júlí 1951 í
Vestmannaeyjum, maður hennar er
Orn Gústafsson bílasmiður, eiga
þau tvær dætur: Lilju Björk og
Rögnu Björgu.
Ragnar og Ingibjörg hafa eignast
tíu barnabarnabörn, én misstu eitt
í frumbernsku, eru afkomendur
þeirra því orðnir 23 talsins. Báru
Ragnar og Ingibjörg mikla um-
hyggju fyrir börnum sínum, sem
þau sýndu í ástúð og kærleika.
Ragnar og Ingibjörg byijuðu bú-
skap sinn á Jaðri við Vestmanna-
braut, húsið Jaðar áttu systir Ingi-
bjargar, Jónasína Þóra, og maður
hennar, Þórarinn Guðmundsson
skipstjóri, síðan bjuggu þau í ný-
byggðu húsi bróður Ingibjargar,
Sigurmundar, á Vestmannabraut
25, eftir það fluttu þau að Akri við
Landagötu, þar sem þau bjuggu þar
til þau festu kaup á húsinu Litla-
Hvammi (Kirkjuvegi 39B), þætti
það ekki stórt hús á nútímamæli-
kvarða. Eftir nokkurra ára búsetu
í Litla-Hvammi og stækkun fjöl-
skyldu réðust þau í að stækka hús
sitt svo úr varð hið myndarlegasta
einbýlishús, bjuggu þau þar sæl og
^ánægð, þar til eldri börnin þrjú
voru öll sest að í Reykjavík, þá seldu
þau hús sitt Litla-Hvamm og keyptu
sér íbúð í Reykjavík, jarðhæð húss-
ins Safamýri 17 í Reykjavík. En
það hús var Haraldur sonur þeirra
að byggja ásamt svila sínum, Har-
aldi Jenssyni skipstjóra. Fluttu þau
Ragnar og Ingibjörg því til Reykja-
víkur þegar íbúð þeirra var tilbúin,
ti! að vera í nálægð barna sinna
og barnabarna.