Morgunblaðið - 11.01.1991, Blaðsíða 33

33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JANÚAR 1991
I
I

Eins og að framan greinir hóf
Ragnar ungur að árum að stunda
sjó og mun strax hafa verið eftir-
sóttur í skiprúm, enda harðduglegur
sjómaður, vel gerður með mikla lík-
amsburði, var talinn með; sterkari
mönnum. Náði Ragnar sér í skips-
stjórnarréttindi í Vestmannaeyjum
og var um tíma með nokkra báta,
meðal annars mb. Freyju og mb.
Atlantis, en lengst af sinni sjó-
mennsku var hann stýrimaður með
miklum aflamönnum, m.a. Sighvati
Bjarnasyni í Ási, alkunnum afla-
manni, og Guðmundi Vigfússyni frá
Holti á mb. Voninni, sem þeir Holts-
bræður áttu saman. Var alveg sama
með hvaða veiðarfæri var verið:
línu, net, dragnót, botnvörpu eða á
síldveiðum. Var Ragnar annálaður
í meðferð allra þessara veiðarfæra,
einkum þó til viðhalds á netum.
Þegar nýsköpunartogararnir komu
til upp úr stríðslokum og bæjarút-
gerðir voru stofnsettar víðsvegar
um landið hóf Ragnar störf um
borð í togurum Bæjarútgerðar
Vestmannaeyja, mun margur ungur
maðurinn, sem hóf sjómennsku á
togurunum, hafa fengið sína fyrstu
tilsögn í að taka í Kríulöpp hjá
Ragnari. Einnig var Ragnar oft
leiðbeinandi í verklegri sjóvinnu á
námskeiðum í landi, svona mætti
lengi skrifa um sjómennsku Ragn-
ars, af mörgu væri að taka. Eftir
að Ragnar hætti sjómennsku og
flutti til Reykjavíkur vann hann við
netaviðgerðir meðan hann hafði
heilsu til, en hafði nú um tveggja
ára skeið þjáðst af slæmsku í
mjaðmarliðum, átti erfitt með gang,
varð að notast við tvær hækjur, illa
hefur þetta átt við karlmennið
Ragnar Þorvaldsson, en alltaf var
hann jafnléttur í lund er maður hitti
hann. Margar á ég ljúfar minningar
um Ragnar minn, mikið væri líf
manns snauðara, ef manni hefði
ekki auðnast að kynnast Ragnari,
því undir hijúfu yfirborði á stund-
um, að sumra mati, sló eitt hið
besta hjarta, sem ég hef kynnst.
Ragnar var glæsimenni, karlmann-
legur á velli, vel greindur og hand-
laginn. Ég minnist þess frá
bernskuárum mínum hvað hann var
fús til að hjálpa okkur strákunum
við báta- og bíiasmíðar, ef hann
hafði tíma til. Ég minnist bátslíkans
ekki fullsmíðaðs, sem lengi stóð
undir stafnglugganum austurá
uppá lofti á Jaðri, notaði Ragnar
tímann milli úthalda á haustin oft
til smíða og var bátslíkan þetta
meðal annars ávöxtur þeirrar iðju.
Ég vissi nú aldrei hvort hann full-
gerði bátinn, eða hvað af honum
varð, en ég gleymi aldrei hvað ég
var hrifinn af honum, í minningu
minni var þetta líkan um 1 metri á
lengd. Ég geymi í minningu minni
miklar þakkir fyrir hvemig Ragnar
reyndist bróður mínum, Kristni,
sem var sjúklingur og öryrki helm-
ing ævi sinnar, lést hann aðeins 49
ára gamall. Éftir að Ragnar og
Ingibjörg fluttu til Reykjavíkur
keypti Ragnar sér bíl og fór að
keyra, þótt nokkuð fullorðinn væri
orðinn, þá var það ósjaldan, sem
Ragnar kom á heimili móður minnar
og bróður á laugardegi eða sunnu-
degi til að bjóða Kristni bróður í
bíltúr sér til upplyftingar. Var eins
með ökumannshæfileika Ragnars
og annað að hann var frábær bíl-
stjóri. Einnig mun aldrei gleymast
hvemig Ragnar reyndist móður
minni sálugu alla tíð, einkum eftir
að hún varð ein, eftir að bróðir
minn, Kristinn, lést, því þau höfðu
aldrei skilið. Ofáar vom ferðirnar
úr Safamýri í Kópavog til að athuga
hvernig hún hefði það, eða hvort
eitthvað væri hægt að gera fyrir
hana og ekki dró Imba frænka úr,
bám þau Imba og Ragnar mikla
umhyggju fyrir mömmu og fylgdust
vel með henni. Fyrir þetta allt eru
miklar þakkir greyptar í huga mér.
Elsku Imba mín og aðrir ástvinir,
megi minningin um ástríkan eigin-
mann, kærleiksríkan föður, tengda-
föður og elskulegan afa, ásamt
vissu um Ijúfa lendingu á eilífðar-
ströndu, þar sem áður farnir ástvin-
ir hafa tekið á móti honum og leitt
hann í himnareit, verða ykkur
styrkur í sorg ykkar.
Guð blessi minningu Ragnars.
Runólfur Dagbjai*tsson
Minning:
Skarphéðinn Jónas-
son bifreiðastjóri
Fæddur 11. janúar 1917
Dáinn 28. desember 1990
Ég ætla núna að minnast með
nokkrum orðum þeirra góðu daga
og stunda sem ég átti með afa mín-
um, Skarphéðni Jonassyni. Hann
lést 28. desember sl. á heimili sínu
í íbúðum aldraðra, Litla-Hvammi.
Þegar ég dvaldist hjá honum siðast
var hann mjög hress. Hann bjó þá
.niðri í Löngu, eins og húsið var allt-
af kallað. Hann vann á vörubílastöð-
inni eins og hann gerði alveg þang-
að til hann féll frá.
Alltaf þegar ég kom til Húsavíkur
að heimsækja afa þá mætti mér
ætíð hlýja eins og öllum sem heim-
sóttu hann.
Hann var alltaf tilbúinn að fara
með mig í ökuferð og sýna mér
bæinn.
Hann var líka alltaf tilbúinn að
setjast inn í stofu og tala saman
um dáginn og veginn.
Það er ótrúlegt að hugsa sér að
núna sé þetta allt búið. Það þarf
meira en orð til að segja hvað mér
þykir vænt um hann. Hann er og
verður alltaf minn elskulegi afi.
Kveðjustundin er komin, ég vil
þakka Guði fyrir að hafa fengið að
hafa hann fyrir afa minn. Eg bið
honum Guðs blessunar um alla ei-
lífð.
Jesús bróðir vor og frelsari. Þú þekkir dánar-
heiminn. Fylgdu vini vorum, þegar við get-
um ekki fylgst með honum lenpr. Mis-
kunnsami faðir, tak á móti honum. Heilagi
andi, huggarinn, vertu með oss. (Úr bæna-
bók.)
Júlía Rós Atladóttir
Skáldið sagði að tilvera okkar
væri endalaust ferðalag. Að við
værum gestir og hótel okkar sé
jörðin. Svo kæmu sumir, en aðrir
færu.
Skarphéðinn Jonasson var 73
ára gamall þegar hann fór, stund-
aði fulla vinnu og hafði, eins og
alla tíð, ýmis áform uppi um fram-
tíðina. Dag einn kom hann heim
að loknum einum af mörgum löng-
um vinnudögum ævi sinnar, settist
í stólinn sinn og sofnaði í síðasta
sinn hérna megin.
Þó við ættingjar og vinir hefðum
kosið að njóta samvista við hann
um ókomin ár vitum við að hann
vildi trúlega einmitt sjálfur fá að
fara svona snöggt. Honum líkaði
ekki tilhugsunin um sjúkrahúsdvöl.
Skarphéðinn Jónasson var fædd-
ur 11. janúar 1917 í Vetrarbraut
á Húsavík. Foreldrar hans voru þau
Kristjana Þorsteinsdóttir frá Engi-
mýri í Öxnadal og Jonas Bjarnason
frá Hraunhöfða í sömu sveit. Þau
hófu búskap í Bakkaseli í Öxnadal
árið 1905 en fluttu til Húsavíkur
3 árum síðar og settust að í Snæ-
landi. Þau bjuggu síðan í Odda,
Móbergi, Vetrarbraut og loks í
Skálabrekku.
Kristjana og Jónas eignuðust níu
börn, fimm dætur og fjóra syni.
Af börnunum komust sex til full-
orðinsára en nú eru þijár systur á
lífi, allar búsettar á Húsavík. Systk-
inin ólust upp í foreldrahúsum til
ársins 1933 en þá slitu Kristjana
og Jonas samvistum. Þá flutti
Skarphéðinn í Vallholt ásamt móð-
ur sinni og þremur yngri systrum,
Sigríði, Ragnheiði og Jónasínu. Þá
var Skarphéðinn 16 ára gamall og
varð stoð móður sir.nar við að fram-
fleyta heimilinu. Það voru erfiðir
tímar á 4. áratugnum, en systkinin
og móðir þeirra stóðu vel saman
og studdu hvert annað. Miklir kær-
leikar voru á mílli Skarphéðins og
móður hans.
Árið 1941 flutti fjölskyldan í
Guðmundarhús, sem nú er Garð-
arsbraut 33. Það sama haust flutt-
ist unnusta Skarphéðins, Hólmfríð-
ur Aðalsteinsdóttir frá Hvammi í
Þistilfírði, til hans.
Skarphéðinn og Holmfríður gift-
ust 26. júlí 1942. Bjuggu þau fyrsta
árið í Guðmundarhúsi en fluttu
árið eftir í suðurendann á Skála-
brekku, sem þau keyptu og lengdu
um haustið. Húsið þótti lítið, ekki
síst vegna þess að hjá þeim fengu
athvarf Sigríður systir Skarphéðins
með dætur sínar tvær, en hún hafði
þá misst mann sinn.
Ekki varð dvöl þeirra hjóna löng
í Skálabrekku. Hún var seld og
Ásthildur Gísladóttir
Bredlund - Minning
Mín elskulega mágkona, Ásthild-
ur Gísladóttir Bredlund, lést á jóla-
nótt í Danmörku, á níræðisaldri
eftir langvarandi veikindi.
Hún var dóttir hjónanna Ástu
Guðmundsdóttur og Gísla Jónsson-
ar, sem lengi var framkvæmda-
stjóri hjá Brydes-verslun. Systkini
hennar voru Ástvaldur, dó tveggja
ára, Konráð kaupmaður, fæddur
26. desember 1904, d. 26. júlí 1983
og Halldóra, dó 24 ára 1935.
Ásthildur fór ung til Danmerkur
og vann þar í nokkur ár. Þar kynnt-
ist hún ungum dýralækni, sem hún
giftist 1933. Hann varð síðar yfir-
dýralæknir í Ringsted á Sjálandi
og hafa þau búið þar síðan. Þau
eignuðust þijú börn, Lis, sem dó á
öðru ári, Élse hjúkrunarkona, gift
Ib Nielsen, þau eiga eina dóttur og
Gísla kaupmann, kvæntan Ruth, og
eiga þau son og dóttur.
Ásthildur var falleg kona og elsk-
uleg í allri framkomu. Henni leið
vel hjá manni sínum, enda ákaflega
heimakær. Hun kom aðeins þrisvar
til íslands eftir að hún fluttist til
Danmerkur. Börge reyndist henni
vel, enda framúrskarandi vandaður
og ábyggilegur maður, sem hægt
er að treysta.
Til þeirra hjóna var gaman að
koma og njóta þeirra miklu gest-
risni.
Dætur mínar fengu allar að
dvelja hjá þ eim smátíma, sem ungl-
ingar og kunnu vel að meta góðvild
frænku sinnar og smá glettni, svo
og hina dönsku kímni hjá Börge.
Bredlund-fjöiskyldan hélt vel
saman og verður nú tómlegt, þegar
Ásthildur er horfm.
Útför hennar hefur farið fram.
Ég sendi þeim öllum innilegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ásthildar.
Anna M. Helgadóttir
keyptu þau Vallholt árið 1949.
Árið 1960 fluttist fjölskyldan að
Garðarsbraut 61. Þar bjuggu þau
til ársins 1989, en í ágúst það ár
fluttu þau í Litla Hvamm 8a. Þar
lést Hólmfríður 13. janúar 1990,
eftir skammvinn veikindi. Skarp-
héðinn bjó eftir það einn í Litla
Hvammi þar til kallið hinsta barst.
Skarphéðinn og Hólmfríður áttu
tíu börn. sex dætur og fjóra syni.
Gunnar, sjöunda barnið í röðinni,
dó tæpra 6 ára gamall. Nú eru sjö
systkinanna búsett á Húsavík og
tvö í Reykjavík. Fyrir hjónabánd
átti Skarphéðinn son, sem búsettur
er á Eskifírði. Þá ólu þau Skarphéð-
inn og Hólmfríður upp systurdóttur
Holmfríðar.
Skarphéðinn var bifreiðastjóri
að atvinnu allt sitt líf, að undan-
skildum síðustu árunum þegar
hann rak Bifreiðastöð Húsavíkur.
16 ára gamall fékk hann sérstaka
undanþágu hjá sýslumanni til að
aka vörubíl og var í vegavinnu hjá
Jónasi föður sínum. Hann var einn
af stofnendum Bifreiðastöðvar
Húsavíkur. Jafnhliða vörubílaakstri
hafði hann til fjölda ára sérleyfi til
fólksflutninga á leiðinni Þórshöfn
— Húsavík — Akureyri. Einnig
annaðist hann akstur á olíubíl,
mjólkurflutninga, póstflutninga,
akstur skólabarna og sorphreinsun
um tíma.
Oft var vinnudagurinn langur
við erfið skilyrði og þá sérstaklega
að vetrarlagi í þungri færð. En
hann var þrautseigur og harður við
sjálfan sig, kunni þá líka að láta
tímann vinna með sér eins og sagt
er.
Ævinlega lauk Skarphéðinn ætl-
unarverki sínu og ók á endanum
heilum vagni i hlað.
Áhugamál hans tengdust vinn-
unni. Þegar hann var strákur og
unglingur var enn verið að nota
hesta til ýmissa verka. Hann var
alla tíð mjög áhugasamur um hesta
og átti alltaf eitthvað af hr.ossum.
Seinni árin snerist hestamennskan
þó mest um að kaupa og selja hesta.
Þannig kynntist hann bæði nýjum
hestum og nýjum mönnum eða
hélt sambandi við gamla kunningja
út um allar' sveitir, jafnvel í öðrum
landsfjórðungum.
Hann hafði líka mikið yndi af
bílaviðskiptum og enginn maður
hefur tölu yfir þann fjölda bíla sem
hann eignaðist um ævina. Voru
þeir af öllum stærðum og gerðum.
Hann var mikill samningamaður
og átti auðvelt með að gera við-
skipti. Þá skipti ekki alitaf máli
hvaða gjaldmiðill var notaður og
oft urðu úr hin furðulegustu kaup.
En ævinlega var Skarphéðinn án-
ægður með sinn hlut og nagaði sig
aldrei í handarbökin eftir gerð kaup
þó eflaust hafi komið fyrir að
ástæða væri til þess.
Sagt er að hann hafí átt vel á
annað þúsund bíla um ævina, en
enginn getur tekið ábyrgð á þeirri
tölu. Oft þurfti hann bíla til sér-
stakra verkefna en mest var þó um
að ræða áhuga hans fyrir slíkum
viðskiptum.
Hann hafði líka gaman af því
að grípa í spil og spilaði í Bridgefé-
lagi Húsavíkur í mörg ár. En
heimilið var barnmargt og aðalá-
hugamál Skarphéðins var fjölskyld-
an. í gegnum tíðina skaffaði hann
fjölskyldu sinni vel og var dijúgur
að draga í búið.
Hann naut hamingju í sinni fjöl-
skyldu vegna þess hve þau hjónin
voru samtaka og samstillt. Heimili
þeirra stóð öllum opið og þangað
sóttu börnin meira og minna eftir
að þau uxu úr grasi. Síðan fóru
afabörnin að koma og loks langafa-
börnin. Heimilið var miðpunktur
stórfjölskyldunnar og Skarphéðinn
. naut þess mest að hafa fullt hús
af fólki.
Hann var drengur góður, hjálp-
samur, með mikla höfðingslund, en
jafnframt harðduglegur og ósér-
hlífinn.
Blessuð sé minning hans.
Þórir Aðalsteinsson
t
Ástkær fósturmóðir og tengdamóðir, amma og langamma,
KARÓLÍNA FRIÐRIKSDÓTTIR,
Bólstaðarhlið 37,
verður jarðsungin frá Skeiðflatarkirkju laugardaginn 12. janúar
kl. 14.00. Ferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 9.30.
Jóhanna Júlíusdóttir, Kristinn Sigurðsson,
Guðmundur Júlíusson, Ester Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför móður minnar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTRÚNAR FRANSDÓTTUR,
Norðurbrún 1.
Örn Sigfússon, Fríða Valdimars,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
ÞÓRÐAR MAGNÚSSONAR,
Böðvarsgötu 4,
Borgarnesi.
Helga Jónsdóttir,
Jón Björnsson, María Alexandersdóttir,
Magnús Þórðarson,
Gunnar Þórðarson, Munda K. Aagestad,
Hörður Þórðarson, Anna María Kristjánsdóttir,
Þórður Þórðarson, Inga Sigurðardóttir,
Guðrún Þórðardóttir, Guðjón Kristjánsson
og barnabörn.