Morgunblaðið - 20.06.1991, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. JUNI 1991
31
Minning:
Sigtryggur Stefáns
son Akureyri
Þótt alltaf geti brugðið til beggja
vona þegar menn gangast undir
hjartauppskurð var mér dauðinn
víðs fjarri er ég kvaddi vin minn,
Sigtrygg Stefánsson, hinsta sinni á
Landspítalanum fyrir rúmri viku.
Við vissum þá, að hann átti fyrir
höndum að gangast undir uppskurð
þriðjudaginn 11. júní, en dvöldum
ekki við það, heldur létum gamminn
geisa um gamanmál, töluðum í hálf-
kæringi og af ábyrgðarleysi eins
og venja okkar var, þá við hittumst.
Hvorugur held ég að leitt hafi
huga að dauðanum. Og þó ...
Hugur einn það veit hvað býr
hjarta næst. Sigtryggur var um
margt ólíkindatól og ekki auðvelt
að vita um innstu hugrenningar
hans. Hann hafði á volksamri lífs-
leið byggt um sig býsna harða
brynju, svo að næmar tilfinningar
blésu ekki upp á berangri. Gálga-
gleði og spé hans gat verið þeirrar
ættar..
A þessum síðasta fundi okkar
minntumst við bæði þeirra bóka,
sem við höfðum eignast og misst
sem og ýmissa atvika nýrra og
gamalla. Þá kom mér í hug að fá
Sigtrygg til að segja mér gömul
ævintýr bernsku sinnar, Sigluijarð-
arsögur, frá þeim tíma að þúsundir
manna, innlendra sem erlendra,
flykktust til Siglufjarðar til fang-
bragða við hinn silfurhreistraða
spriklfisk, sem var hvikulli en nokk-
urt annað jarðardýr. Þá urðu einatt
mikil ævintýr. Sá, sem hafði eins
næman huga fyrir hinu sögulega
og skoplega eins og Sigtryggur
Stefánsson og hafði enda sjálfur
langt fram eftir aldri svo óendan-
lega elju til þess að verða söguper-
sóna og driffjöður í mörgum ærsla-
sögum, hlaut að verða mönnum sí-
fellt til gamans og gleði.
Sigtryggur Stefánsson, tækni-
fræðingur og byggingarfulltrúi, var
á sextugasta og sjötta aldursári,
þegar hann lést 11. júní sl.
Kynni okkar Sigtryggs hófust
fýrir um það bil tuttugu árum, en
nánir vinir urðum við nokkrum
árum seinna, þegar sameiginleg
árátta okkar, bókasöfnun, leiddi
okkur saman.
Mér þótti strax vænna um Sig-
trygg en flesta aðra menn mér
óskylda og óvandabundna. Hann
var með eindæmum glaðlyndur og
gamansamur maður, æðrulaus og
óvilsamur um smámuni, örlátur og
stórhöfðinglegur, eljusamur í starfi
sínu, glöggur og verkhraður.
Sigtryggur Stefánsson fæddist á
Hofsósi 21. desember 1925 sonur
hjónanna Stefáns Guðmundssonar,
byggingarmeistara og konu hans
Margrétar Sigtryggsdóttur, en
hann ólst upp á Siglufirði og sá bær
og minningar æsku hans voru hon-
um alla tíð ofarlega í huga.
Hann lauk sveinsprófi í múrara-
iðn árið 1949 og prófi i byggingar-
tæknifræði frá Tekniska í Stokk-
hólmi sama ár. Næstu ár starfaði
hann í Svíþjóð við teikningar og
eftirlit með byggingum, en árið
1959 fluttist hann til Akureyrar,
þar sem hann gerðist fulltrúi bæjar-
verkfræðings, en því starfi gegndi
hann fram til ársins 1965, er hann
varð byggingafulltrúi í Eyjafjarðar-
og Þingeyjarsýslum, gegndi hann
því þar til Þingeyjarsýsla var gerð
að sérstöku umdæmi, en byggingar-
fulltrúi Eyjafjarðar var hann til
dauðadags.
A yngi'i árum var Sigtryggur
góður íþróttamaður, meðal annars
var hann frábær skíðamaður og það
hafa sagt mér rosknir menn, að
stökkstíll hans hafi verið einstak-
lega glæsilegur. Allt fram til síð-
asta dags var hann kvikur í hreyf-
ingum og snar. Hann var ekki síður
fljótur að hugsa og fljótur til svars.
Munu mörgum tilsvörum hans lengi
í minnum, því orðheppinn var hann
og skopnæmur.
Hann var eins og áður er sagt,
einstakur eljumaður og svo verk-
hraður að með fádæmum hlýtur að
teljast, enda var öll skaphöfn hans
svo laus við allt víl og vafstur, að
hann hlaut að ganga beint að hveiju
verki og vafningalaust. Þessu vafst-
urleysi hans var náskylt mikið ör-
læti og nánast yfirgengilegt greið-
vikni.sem á köflum gat orðið honum
dýrt, en aldrei æðraðist hann, þótt
hann ætti stundum andstreymt síð-
ustu árin.
Hann var æðrulaust og víllaust
karlmenni, sem ekki lét smámuni
trufla sig né smækka.
Sigtryggur kynntist í Svíþjóð
þeirri konu, sem átti eftir að verða
lífsförunautur hans, Maj Britt
Bulow, en þau gengu í hjónaband
4. maí 1947. Synir þeirra eru Percy,
byggingatæknifræðingur hjá Hus-
næðisstofnun og Stefán, raftækni-
fræðingur, sem starfrækir eigin
stofu á Akureyri, en auk þess ólu
þau Maj Britt að miklu leyti upp
Arnar, son Stefáns, sem verið hefur
þeim eins og þriðji sonurinn. Um
leið og ég kveð þennan kæra vin
minn sendi ég Maj Britt og fjöl-
skyldu hennar mínar dýpstu samúð-
arkveðjur. Megi minning um góðan
dreng verða þeim huggun í harmi
þeirra.
Bárður Halldórsson
Minning:
Jón Stefánsson
aðalbókari
Fæddur 14. apríl 1937
Dáinn 10. júní 1991
í dag er til moldar borinn frá
Akureyrarkirkju Jón Stefánsson,
aðalbókari KEA.
Þessi hrausti og hressilegi af-
reksmaður var óvænt og skyndilega
á brott kallaður, er hann var á
íþróttaæfingu með gömlum félög-
um sínum. Eftir venjulega skóla-
göngu unglinga réðst Jón á haust-
dögum árið 1954 til starfa hjá
Kaupfélagi Eyfirðinga. Sökum
dugnaðar og vandvirkni í starfi
voru honum í tfmans rás falin veiga-
meiri störf og var hann um langt
skeið aðalbókari þessa stóra fyrir-
tækis, uns hann féll frá.
Jón komst snemma í kynni við
fþróttir og félagslíf. Ingileif Jóns-
Fæddur 9. nóvember 1910
Dáinn 10. júní 1991
Þó sumarið sé gengið í garð og
allt virðist brosa við öllum þá geng-
ur lífið sinn vanagang. Elskulegur
fósturfaðir okkar, Baldvin Júlíus-
son, lést á Sjúkrahúsi Suðurlands
á Selfossi 10. júní síðastliðinn. Þeg-
ar ég hugsa til baka og minnist
míns kæra fósturföður þá koma svo
ótal margar minningar upp í hug-
ann. Mér dettur fyrst í hug 11.
október 1966 er við Ólöf tvíbura-
systir mín fóram að Hamarshjáleigu
í fóstur til Baldvins og Margrétar.
Við vorum sjö ára gömul þá. Mér
leist ekki betur en svo á þessi um-
skipti í lífinu að ég fór að gráta
við fyrsta matborðið. Þessi fyrstu
viðbrögð áttu hinsvegar fljótt eftir
að taka stakkaskiptum. Baldvin
reyndist okkur alla tíð síðan trúr
og góður faðir og ekki síst mikil-
vægast einstakur vinur. Mér er svo
minnisstætt allar þær góðu stundir
er við áttum saman. Oft sátum við
tímunum saman í rólegheitum og
réðum krossgátur, tefldum eða
röbbuðum um pólitíkina og lands-
málin. Okkur leið ætið vel í návist
hvors annars. Einnig horfðum við
dóttir móðir hans var í hinum ágæta
fimleikaflokki KA-stúlkna, sem
m.a. sýndi á Alþingishátíðinni á
Þingvöllum árið 1930. Einnig tók
hún nokkurn þátt í leikstarfsemi í
bænum.
Jón og Hildur Jónsdpttir kona
hans mátu Ingileifu mikils og ætíð
sýndu þau henni og Vigfúsi Vigfús-
syni stjúpföður hans nærgætni og
hlýju. Ingileif er nú látin fyrir
nokkrum árum.
Þeim hjónum varð 5 sona auðið
og eru þeir Vilhelm, Friðjón, Júlíus,
Jakob og Leifur. Það var engin
lognmolla í heimilinu þegar þessir
frísku strákar brugðu á leik eða
keppni. Tveir þeirra, Friðjón og
Jakob, urðu síðar kunnir hand-
knattleiksmenn.
Auk mikilla starfa fyrir KA var
oft saman á enska fótboltann í sjón-
varpinu á laugardögum. Það var
hans yndi og ánægja þó ekki viti
ég til að hann hafi stundað íþróttir
á sínum yngri árum. Ekki átti Bald-
vin sér neitt uppáhaldslið en studdi
hinsvegar ætíð það lið sem á hall-
aði hveiju sinni. Þetta lýsir best
hans hugarfari að styðja þá sem
minna mega sín í lífinu.
Baldvin var mjög félagslyndur
maður, léttur og hress í skapi og
með góða kímnigáfu. Hann gat
verið stríðinn með afbrigðum og
hafði ætíð gaman af því að draga
uþp það skoplega í lífinu og til-
verunni. Var hann því vinsæll í
hópi vina og hrókur alls fagnaðar.
Það sem okkur líkaði þó best í hans
fari var hreinskilni hans og heiðar-
leiki. Ef honum mislíkaði eitthvað
þá lét hann það berlega í ljós. Einn-
ig dró hann ekki dul á sínar skoðan-
ir en virti og tók tillit til skoðana
annarra. Því var gott til hans að
leita þegar eitthvað bjátaði á í líf-
inu. Baldvin las mikið og fylgdist
alltaf vel með atburðum og fréttum
líðandi stundar. Segja má að bækur
og fjölmiðlar hafi verið hans annað
áhugamál á eftir tónlistinni sem
átti hug hans og hjarta allt hans
Jón um hríð í Lionsklúbbnum Hug-
in, sem stofnaður var árið 1959.
Þar reyndist Jón hinn dyggasti liðs-
maður og átti hann sæti í stjórn
klúbbsins um skeið.
Jón var einhver fjölhæfasti
íþróttamaður bæjarins, methafi og
meistari í a.m.k. fjórum ólíkum
íþróttagreinum. Hann var í fremstu
röð í innanhússstökkum, langstökki
og þrístökki án atrennu. Þá var
hann oft fenginn í boðhlaupssveitir
félagsins, þótt hann stundaði ekki
fijálsíþróttir sérstaklega. Sú þátt-
taka þótti honum eðlileg og sjálf-
sögð, því hann neitaði aldrei Knatt-
spyrnufélagi Akureyrar um nokkra
bón. Einnig var Jón oft á verðlauna-
palli fyrir ágæti í badmintoníþrótt-
inni, og Akureyrarmeistari varð
hann í þeirri grein árið 1960.
í körfuknattleik áttu þeir langri
sigurgöngu að fagna félagarnir,
Jón, Skúli, Leifur, Skjöldur, Her-
mann, Garðar og Hörður heitinn
Tulinius ásamt fleirum.
En einkum var það knattspyrnan
sem átti hug hans allan og var
hann burðarás í kappliði KA um
15 ára skeið, eða lengur en
flestir aðrir.
Jón var gæddur flestum þeim
líf. Einnig var hann mikið snyrti-
menni og kom það skýrt fram í
öllum fjármálum gagnvart heimil-
inu sem ætíð voru í röð og reglu.
Megi fordæmi hans verða öðrum
til eftirbreytni.
Eftir góðan uppeldisföður og vin
eigum við uppeldissystkinin indælar
minningar sem munu lýsa okkur
leiðina fram á veginn.
Um leið og við kveðjum hann
með sárum söknuði þá óskum við
honum fararheilla inn í eilífðar-
landið og þökkum fyrir allar þær
hamingjustundir sem hann hefur
veitt okkur.
Blessuð sé minning hans.
Ingi Guðjónsson
kostum er prýða góðan leikmann.
Hann hafði nægan hraða, úthald
og tækni og ekki síst óbugandi
sigurvilja.
Áratugurinn 1957-1967 varð
honum happadijúgur og aflaði hon-
um mikillar frægðar og var hann
af mörgum þá talinn einn traust-
asti varnarleikmaður landsins.
Haustið 1961 rann loks upp hin
langþráða stund er Jón var valinn
í úrvalslið íslands gegn Englending-
um. Ekki skyggði það á gleðina að
tveir vinir hans komust einnig í lið-
ið, þeir Jakob heitinn Jakobsson og
Kári Árnason. Síðar bættist Skúli
Ágústsson einnig í hópinn. Jón var
alloft eftir þetta valinn í landsliðið
og _þótti ætíð skila vel sínum hlut.
A 50 ára afmæli KA árið 1978
var Jón sæmdur gullmerki félagsins
og einnig heiðraði Knattspyrnusam-
band íslands hann með gullmerki
árið 1988 og þótti það mjög að
verðleikum.
Þótt löngum keppnisferli lyki var
hugur hans ætíð hinn sami til síns
gamla félags. Þegar bygging KA-
heimilisins hófst og síðar íþrótta-
hallar á KA-svæðinu lagði Jón fram
óteljandi vinnustundir og sparaði
hvorki tíma né erfiði varðandi allt
sem kynni að verða félaginu til
framdráttar.
Hlutur Hildar konu hans var
einnig stór. Hún studdi mann sinn
í öllum hans störfum og á heimili
þeirra nutu margir veitinga og
gleðistunda.
Við Elsa þökkum af alhug
margra ára ánægjulega samveru,
skemmtilegt spjall og góðar stundir
er plötum var brugðið á fóninn.
Þótt Jón þekkti fjölda manna var
hann þó í eðli sínu hlédrægur. Hann
var orðvar drengskaparmaður í öll-
um háttum.
Knattspyrnufélag Akureyrar
tregar nú einn af sínum mætustu
sonum, þakkar afrek hans og störf
og biður konu hans og öllu skyld-
fólki Guðs blessunar á komandi
árum. Með innilegum samúðar-
kveðjum, f.h. Knattspyrnufélags
Akureyrar
Haraldur Sigurðsson
Hugaðuað
heflsunni
-í hádeginu.
HEILSURÉTTIR í HÁDEGINU
✓
** 0 ** N * I ** Ð
Reykjovíkurflugvelli, sími 91 -22322, telefax 25320, telex 3121
Baldvin Júlíusson
frá Hamarshjáleigu