Morgunblaðið - 20.06.1991, Blaðsíða 33

_
á dagskrá voru heimsmálin, skóla-
mál eða pólitík. Hún hafði ákveðnar
skoðanir á öllum málum og hvikaði
aldrei frá sannfæringu sinni.
Þegar börnin stækkuðu tók hún
aftur til við hjúkrunarstörfin. Vann
hún lengst af á öldrunardeildum
Borgarspítalans.
Elsti sonurinn, Guðmundur,
stofnaði heimili með unnustu sinni,
Guðlaugu Lövdal, og fyrir rúmum
2 árum birtist svo stóri sólargeislinn
í lífi Valgerðar, ömmubarnið Vala
Hrönn. Þessi litla stúlka var ömmu
sinni ótæmandi gleðigjafi þau 2 ár
sem þær áttu saman.
Yngri börnin, Bergþóra, Guðrún
og Ragnar, eru enn í foreldrahús-
um.
Fyrir hálfu öðru ári dimmdi yfir
heimilinu í Fossvoginum. Það upp-
götvaðist að Valgerður gekk með
alvarlegan sjúkdóm. Æðruleysi
hennar kom nú skýrar í ljós en
nokkru sinni fyrr. Þrátt fyrir erfiða
lyíjameðferð og vonlitla baráttu
heyrði aldrei nokkur maður frá
henni kvörtunarorð. Glaðlyndi sínu
hélt hún óbreyttu allan tímann og
viljinn til að gera öðrum lífið léttara
var jafnvel enn sterkari en áður.
Síðustu 2 vikurnar, sem hún lifði,
lá hún á kvennadeild Landspítalans.
Gat hún sig ekki hreyft og ekki
tjáð sig nema með jái og neii, en
tókst þó með erfiðismunum að segja
eina setningu sem hún endurtók oft
og var dæmigerð fyrir hana: „Mér
líður ágætlega."
Ég tala ekki sem heimilisvinur,
heldur sem venjulegur hjúkrunar-
fræðingur, þegar ég segi að aldrei
á 30 ára starfsferli hef ég séð
nokkra fjölskyldu sýna eins mikla
ást og umhyggju og eiginmaður,
börn og aðrir nákomnir sýndu Val-
gerði þennan tíma.
Sorgin er gjöf guðs, því að þeir
einu geta syrgt sem hafa elskað
og þeir einir hafa misst sem mikið
hafa átt.
Elsku Kristinn, börn, tengdadótt-
ir, ömmubarn og aðrir aðstandend-
ur, hafið mína innilegustu samúð.
Ég kveð mína kæru vinkonu með
innilegu þakklæti fyrir næstum
hálfrar aldar vináttu og fyrir að
hafa alltaf verið tli staðar þegar
ég þurfti á henni að halda. Ég kveð
hana líka í þeirri vissu að það sé
líf eftir þetta líf og það er trú mín
að við eigum aftur eftir að hoppa
saman í Paradís.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Hulda
í dag verður jarðsungin frá Bú-
staðakirkju, Valgerður Bergþórs-
dóttir, hjúkrunarkona. Valgerður
fæddist á Akureyri 26. nóvember
1936, dóttir hjónanna Bergþórs
Baldvinssonar, verkamanns og
Olgu Olgeirsdóttur.
Valgerður lagði stund á lijúkr-
unarnám og starfaði sem hjúkrun-
arkona um margra ára skeið. Það
var á þeim vettvangi sem hún
kynntist eftirlifandi manni sínum,
Kristni Guðmundssyni lækni. Þau
Kristinn eignuðust fjögur börn,
Bergþóru sem stundar sálfræðinám
við Háskólann, Guðmund, í tölvun-
arfræðum, Guðrúnu, stúdent og
Ragnar, menntaskólanema. Þá eiga
þau eitt barnabarn, Völu Hrönn,
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20/JÚNÍ 1991
dóttur Guðmundar og Guðlaugar
Traustadóttur.
Kynni mín af Valgerði hófust
ekki fyrr en þau hjónin komu frá
Bandaríkjunum þar sem Kristinn
stundaði framhaldsnám í tauga-
skurðlækningum. Við Kristinn
kynntumst hins vegar á námsárum
okkar í Menntaskólanum í
Reykjavík. Árgangur sá sem braut-
skráðist frá MR 1955 hefur verið
einstaklega samheldinn, hópurinn
hefur ásamt mökum hist árlega og
það oftar en einu sinni á ári undanf-
arna áratugi. Það æxlaðist svo
þannig að við nokkrir skólafélag-
anna fórum að koma saman reglu-
Iega á vetmm til að tefla og eiga
saman gleðistund. Hópurinn hefur
stækkað með árunum og nú em
félagarnir orðnir níu talsins.
Konurnar urðu eðlilega snar
þáttur í þessu félagslífi okkar sem
sífellt hefur undið upp á sig. Fer
nú allur hópurinn árlega í sumar-
ferð um byggðir landsins og
óbyggðir.
En nú er skarð fyrir skildi. Val-
gerður hefur verið burt kölluð og
því verður einni færri i hópnum en
áður. Valgerður tók virkan þátt í
öllum samfundum okkar meðan
heilsa hennar leyfði.
Hún var félagsiynd kona og lét
alltaf að sér kveða á samverustund-
um okkar. Hún var afar hispurslaus
og ákveðin en samt hlý og góður
vinur vina sinna. Hennar verður
sárt saknað. Við félagarnir ásamt
komun okkar vottum Kristni og
börnum þeirra Valgerðar dýpstu
samúð sem og öllum ættingjum og
vinum. Blessuð sé minning hennar.
Kristmann Eiðsson
Að morgni fimmtudagsins 13.
júní sl. lézt frú Valgerður Bergþórs-
dóttir, hjúkrunarfræðingur, á
krabbameinsdeild kvensjúkdóma-
deildar Landspítalans. Með henni
er gengin góð kona og vönduð, sem
hér verður minnzt nokkrum orðum.
Valgerður fæddist hinn 26. nóv-
ember 1936 á Akureyri. Foreldrar
hennar voru hjónin Bergþór Bald-
vinsson, verkamaður þar (f.
12.12.1889, d. 25.11.1963), dóttir
Olgeirs Jóhannessonar, bónda og
Steinunnar Benediktsdóttur. Þau
hjón stofnuðu heimili sitt á Akur-
eyri, bjuggu þar alla tíð og þar
fæddust börn þeirra: Hörður stýri-
maður, (f. 30.11.1922, d.
Hbll.1986), kvæntur Sigrúnu Sig-
urðardóttur, Anna (f. 17.6.1925),
gift Guðna Friðrikssyni, og Val-
gerður, sem nú er kvödd. Hún var
yngst systkina sinna og augasteinn.
Þau misstu móður sína þegar hún
var aðeins 15 ára að aldri og föður
sinn 11 árum síðar. Við slíkar að-
stæður verður samband eldri og
yngri systkina oft nánara og sér-
stakara en ella. Og þannig held ég
líka að hafi verið í þessu tilviki.
Ég býst við að þau Anna og Hörð-
ur hafi gjarnan verið henni það, sem
foreldrar eru börnum sínum, eftir
að þeirra naut ekki lengur við.
Engu að síður hygg ég að Valgerð-
ur hafi frá öndverðu átt fastmótað-
an vilja. Að skyldunámi loknu
stundaði hún nám um eins vetrar
skeið við Húsmæðraskólann á
Laugalandi (1954-1955), svo sem
eins og hún væri að nota tímann
meðan hún hugsaði sig um og biði
eftir að komast í Hjúkrunarskóla
íslands. Þar stundaði hún síðan nám
er hún lauk í marz 1960. Hún var
þó ekki á því að láta þar staðar
numið, heldur hélt til Kaupmanna-
hafnar ári síðar, eftir störf á Land-
spítalanum, og aflaði sér þar frek-
ari reynslu og þekkingar í störfum
á Militærhospitalet fram í septem-
ber 1962 að hún hélt heim á leið.
Hún starfaði síðan á Landspítalan-
um fram undir árslok 1964. Þá tók
við nýtt hlutverk í lífi hennar sem
varð til þess, að hún tók ekki á
nýjan leik til við hjúkrunarstörf
fyrr en allmörgum árum síðar, fyrst
í Hafnarbúðum og síðan á B-deild
Borgarspítalans. Starfaði hún þar
meðan henni entist heilsa til þess.
Ég bygg að það hafi verið á
Landspítalanum í Reykjavík sem
þau kynntust, Kristinn bróðir minn
og hún, skömmu eftir að hún kom
heim frá Danmörku. Hann var þá
nýorðinn læknir og starfaði þar.
Leiddu þau kynni til þess, að þau
gengu í hjónaband hinn 22. maí
1965. Var því silfurbrúðkaup þeirra
nýlega að baki er hún lézt. Guð-
mundur, elzta barn þeirra, fæddist
19.2.1965, síðan Bergþóra, f.
11.5.1968, þá Guðrún, f. 2.7.1969
og loks Ragnar, f. 30.5.1973.
Öll eru þau góð börn og mann-
vænleg. Guðmundur hefur stofnað
heimili með heitkonu sinni, Guð-
laugu Traustadóttur. Dóttir þeirra,
Vala Hrönn, var augasteinn Val-
gerðar og eftirlæti; og ber nafn
hennar öðrum þræði. Guðmundur
stundar nám í tölvunarfræði við
Háskóla íslands; þar er Bergþóra
systir hans einnig við nám í sálar-
fræði og Guðrún er að hefja nám
þar í hjúkrunarfræði. Ragnar
stundar nám í Menntaskólanum við
Sund. Valgerður og Kristinn höfðu
því fyrir stórri íjölskyldu og heimili
að sjá, þar sem að mörgu þurfti
að hyggja og í mörg horn að líta.
Mér virtust þau ætíð samhent og
samrýmd og ég hygg að Valgerður
hafi verið hvorttveggja í senn, lagin
og stjórnsöm húsfreyja. Sjálf var
hún af efnalitlu fólki komin og
kunní því að fara vel með, þegar á
reyndi vestanhafs. Þangað fóru þau
er Kristinn hélt til framhaldsnáms
í læknisfræði snemma árs 1965.
Voru þau í Baltimore í Maryland
frá því í júní það ár fram á mitt
næsta ár, að þau fóru til Cleveland
í Ohio. Segja má, að þarna hafi hið
eiginlega framhaldsnám verið und-
irbúið. Það hófst síðan árið 1967
er þau héldu til Rochester í Minne-
sota, þar sem Kristinn hóf fram-
haldsnám í heila- og skurðlækr.ing-
um við hina víðfrægu Mayo Clinic
þar í borg. Því lauk vorið 1971 og
fluttust þau þá heim. Sjálfsagt hafa
þau átt kost á að dvelja til frambúð-
ar vestra og búa það í vellystingum
praktuglega, en mér vitanlega kom
aldrei neitt annað til álita en halda
heim að námi loknu í þeirri von,
að hér fengist starf við hæfi. Góðu
heilli fór svo er stofnuð var heila-
og taugaskurðlækningadeild við
Borgarspítalann í Reykjavík, þar
sem þeir Kristinn og Bjarni Hannes-
son starfa sem yfirlæknar. Vestra
fæddust Bergþóra og Guðrún og
árin þar voru þeim áreiðanlega mik-
il hamingjuár. Þar voru þau í hópi
góðra landa við framhaldsnám og
samvistum við erlend stéttarsystkin
sín á virtum sjúkrahúsum.
Við Valgerður kynntumst um það
bil sem þau Kristinn bróðir minn
bunduzt heitum. Skemmst er frá
því að segja að hin beztu kynni
tókuzt þegar í upphafi með henni
og væntanlegu tengdafólki hennar.
Hún var vel í meðallagi hávaxin,
svarthærð, andlitsfríð og átti fallegt
bros. Valgerður var prýðilega
greind, fylgdist vel með og hafði
skarpar skoðanir á hlutunum, ef
því var að skipta. Löngum var stutt
í brosið og hláturinn. Innan fjöl-
skyldunnar var hún mesti forkur,
ef eitthvað stóð til, ætíð fyrst á
vettvang með fangið fullt af því,
sem hún taldi þurfa. Og manna
síðust til að setjast. Að heimsækja
hana og þau var ætíð tilhlökkunar-
efni.
Fyrir um það bil hálfu öðru ári
síðan kenndi Valgerður þess meins,
er síðar dró hana til dauða. Hún
gerði sér fljótlega grein fyrir því,
sem í efni var og síðan fylgdust þau
hjón náið með gangi mála. Hver
læknisaðgerðin rak aðra en sífellt
versnaði staðan þar til yfir lauk,
hinn sóln'ka fimmtudagsmorgun 13.
júní sl. Ég hygg að hún hafi mætt
örlögum sínum með mikilli hug-
prýði. Kom þar ailt til, þekking
hennar á sjúkdómnum, starfs-
reynsla, eindreginn stuðningur fjöl-
skyldu hennar, ættmenna og vina,
dvöl hennar heima við, allt fram
undir lokin, að hún var flutt á
Landspítalann, og sá meðfæddi og
þroskaði sálarstyrkur, er hún hafði
til að bera. Við hörmum öll fráfall
hennar, sem bar að svo mörgum
árum fyrr en við höfðum vænzt. En
í sorg sinni verður fjölskylda henn-
ar og við að minnast þess með gleði
og þökk, sem hún-'var okkur, alls
þess, sem hún gaf okkur. Hún var
traust og vönduð kona, sem ég mun
ætíð minnast með hlýju, virðingu
og þökk.
Sigurður E. Guðmundsson
+
Útför eiginkonu minnar, dóttur, móður, tengdamóður og ömmu,
ÁSDÍSAR HELGU HÖSKULDSDÓTTUR,
Breiðási 10,
Garðabæ,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 21. júní kl. 10.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er vinsamlega bent á Krabba-
meinsfélagið.
Erlingur Magnússon,
Guðbjörg Þórðardóttir,
Jóhanna Erlingsdóttir, Reynir Kristinsson,
Guðbjörg Erlingsdóttir, Marinó Pálmason,
Ragnar Erlingsson,
Höskuldur Erlingsson,
Ellen Erlingsdóttir,
María Erlingsdóttir
og barnabörn.
t
HELGA INGÓLFSDÓTTIR,
Hringbraut 63,
áðurtil heimilis að Móabarði 12,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju’föstudaginn 21. júní kl. 15.00.
Anna V. Jónsdóttir,
Inga Þórunn Halldórsdóttir, Þorsteinn H. Gunnarsson,
Halldór Halldórsson, Ragnheiður Héðinsdóttir,
Anna Snæbjörnsdóttir, Ragnar L. Þorgrímsson
Þórkatla Snæbjörnsdóttir
og barnabörn.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
GYÐA ANTONÍUSARDÓTTIR,
Friðrikshúsi,
Hjalteyri,
sem andaðist í Kristnesspítala 17. júní sl., verður jarðsungin að
Möðruvöllum í Hörgárdal mánudaginn 24. júní kl. 14.
Börn, tengdabörn og fjölskyldur.
+
Útför eiginkonu minnar og móður okkar,
JÓHÖNNU GUNNARSDÓTTUR JOHNSEN,
Hraunhólum 7,
Garðabæ,
fer fram frá Garðakirkju föstudaginn 21. þ.m. kl. 13.30.
Guðmundur Baldur Jóhannsson,
Sigrfður Guðmundsdóttir, Gunnar Guðmundsson.
+
Systir mín, mágkona og frænka okkar,
DAGNÝE. AUÐUNS,
Ægisiðu 60,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
21. júni kl. 13.30.
Svava E. Mathiesen,
Auður Auðuns
og systkinabörn hinnar látnu.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, systir, tengdamóðir og amma,
VALGERÐURBERGÞÓRSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Ljósalandi 21,
Reykjavfk,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju í dag, fimmtudaginn 20. júní,
kl. 15.00.
Kristinn Guðmundsson, Anna Bergþórsdóttir,
Guðmundur Kristinsson, Guðlaug Traustadóttir,
Bergþóra Kristinsdóttir, Vala Hrönn Guðmundsdóttir,
Guðrún Kristinsdóttir,
Ragnar Kristinsson.
+
Innilegar þakkir fyr'ir auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
RAGNARS JAKOBSSONAR,
Ketilsbraut 15,
Húsavík,
sem lést 10. júni sl.
Hrafnhildur, Gísli,
Hermann, Svanlaug,
Hrefna, Jakob,
Ragnar,
barnabörn og barnabarnabörn.