Morgunblaðið - 15.08.1991, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. ÁGÚST 1991
Ásdís Kristins-
dóttir -
Fædd 22. júlí 1912
Dáin 7. ágúst 1991
Hun móðir mín, Ásdís (Sísí)
Kristinsdóttir, elskuleg, er látin.
Við slík tímamót hlaðast upp
minningar allt frá bernsku til full-
orðinsára. Ég veit ekki hvar byrja
skal. Því af svo miklu er að taka.
Með því fyrsta sem kemur í hug-
ann er þegar ég fór með pabba og
mömmu „upp í sveit“ að skoða erfð-
afestuland að Kópavogsbletti 136,
þar sem ekkert var nema grjót,
mosi og beijalyng og hversu stolt
þau voru, er þau gengu hönd í hönd,
horna á milli, í landinu og ráðgerðu
framtíðina. Mér fannst kannski ekki
svo mjög gaman að þessu, því ég
var þreytt.
Mamma ieyfði mér því að leggja
mig milli þúfna á lyngbreiðu og
breiddi kápuna sína ofan á mig.
Ég hef víst sofnað, því það næsta
sem ég man, er að mamma rétti
pabba mig út úr bílnum fyrir utan
heimili okkar á Njálsgötunni.
Síðan man ég, er ég var í tjaldi
með þeim á landinu. Þau voru að
smíða. Mamma sagði mér að ég
mætti rúlla upp svefnpokunum og
taka til í tjaldinu, því hún amma
ætlaði að koma í heimsókn og það
þyrfti að vera pláss fyrir okkur öll
við að drekka kaffið. Þetta var sum-
arið 1944.
Þetta mikla rigningasumar fór-
um við líka í Hljómskálagarðinn í
regnfötum og gúmmístígvélum að
hlusta á einhveija „kalla“, er Island
varð lýðveldi.
Sumarið eftir vorum við aftur í
Kópavoginum í sumarfríinu hans
pabba. I það skiptið voru tjöldin
tvö, annað hvítt sem við sváfum í,
hitt röndótt. Þar eldaði mamma á
olíueldavél og við borðuðum þar
einnig, en þau höfðu saumað það
tjald í sameiningu.
Á þessum árum var heldur fátt
um íbúa hér og leiddist mér afskap-
lega að hafa engan leikfélaga. Því
Minning
tók ég það ráð að stijúka þegar
foreldrar mínir voru önnum kafnir
við að smíða sumarbústaðinn á
landinu. Ég hef því skapað þeim
ómælt erfiði við að leita að mér.
Lengst komst ég niður undir her-
mannabraggahverfið, sem í þá daga
var á horni Hafnarfjarðarvegar,
Nybýlavegar og Kársnessbrautar.
Eldri systkini mín voru öll í sveit
á þessum árum, en ég „litla barnið"
var heima. Leiddist mér því enn
meira og öfundaði ég þau líka. Þó
vafalaust hefði mér leiðst miklu
meira hjá ókunnugu fólki. Ég vissi
það ekki.
Sumarið 1947 fórum við í ferða-
lag vestur á Snæfellsnes á æsku-
stöðvar pabba. Hann hafði eignast
nýjan bíl í fyrsta sinn, svokallaða
„Hagamús", sem var Renó, árgerð
1946, en þeir bílar stóðu í heilt ár
í girðingu vestur í Haga við Hofs-
vallagötu (nú verksmiðjan Vífílfell).
Þetta sumar voru bræður.mínir
heima og voru í vinnu. Þeir tóku
sumarfrí á sama tíma svo við vorum
fímm í þessu ferðalagi.
Það kom í hlut mömmu að taka
allt til, svo sem fatnað, mat _og við-
legubúnað til fararinnar. Ég átti
að vera henni hjálpleg við það, en
tafði bara og þvældist fyrir.
Hún gaf sér þó tíma til að leika
við mig, klippa hárið og snyrta
mig, svo ég liti sómasamlega út er
lagt yrði af stað. Þetta var mikið
ferðalag og erfítt með köflum, því
vegimir voru öðmvísi í þá daga en
þeir eru nú.
Við gistum fyrstu nóttina í tjöld-
um að Olkeldu í Staðarsveit og man
ég að mamma lenti með bakið uppi
á þúfu en með höfuðið í dæld. Það
hefur farið illa um hana, en á gaml-
ársdag þetta sama ár fæddist Soff-
ía systir, svo nærri má geta hve
erfítt hefur verið fyrir hana að fara
svona ferð.
Árið 1950 fluttum við hingað í.
Kópavoginn, alflutt. Þá höfðu for-
eldrar mínir byggt íbúðarhúsið við
sumarbústaðinn, alls 106 fermetra.
Bræðurnir sváfu í herberginu
sem verið hafði stofa og svefnher-
bergi í sumarbústaðnum. Við eldri
systurnar í ganginum í nýbygging-
unni en pabbi, mamma og Soffía,
litla systir, í svefnherbergi í nýja
hlutanum.
Smátt og smátt var tekið meira
af húsinu til afnota og var mikil
vinna að koma öllu fyrir, en mamma
var óþreytandi við það, þótt hún
hafí haft nokkuð stórt heimili að
sjá um.
Árið 1953 fæddist svo nýtt barn
í fjölskylduna, önnur „litla systir“.
Þá varð enn meira að gera fyrir
mömmu að vera einu sinni ennþá
með ungbarn um að hugsa.
Valdimar, elsti bróðir minn, var
þá farinn að búa uppi á lofti og
höfðu þau Mæja mágkona eignast
dóttur einum og hálfum mánuði
fyrr. Þetta var því stórfjölskylda
sem bjó í húsinu og kom öllum vel
saman.
Árið 1960 hóf mamma að vinna
utan heimilisins, í Flatkökugerð
Friðriks Haraldssonar, sem nú heit-
ir Ömmubakstur. Hún vann þar í
mörg ár. Þegar hún hætti þar hóf
hún að vinna í Niðursuðuverksmiðj-
unni Ora og vann þar í mörg ár.
Hun kynntist mörgu fólki á þess-
um vinnustöðum og hafði samband
við margt af því alla tíð síðan.
Hún var heilsugóð mestalla
ævina, en veiktist þó alvarlega í
upphafí árs 1976. Hún komst til
heilsu aftur eftir það og hélt áfram
að vinna í Ora.
Árið 1983 seldu þau húsið sitt á
Kópavogsbrautinni og festu kaup á
lítilli íbúð í Hamraborg 26 og hafa
búið þar síðan. Hún var þá hætt
að vinna úti.
Ári eftir að þau fluttu fékk hún
kölkun í augnbotnana og missti
sjónina að miklu leyti. Hún lét þó
ekki bugast en lærði að búa við það.
Hún annaðist heimili þeirra þó
áfram sjálf eins og alltaf og var
alltaf jafn kvik í öllum hreyfíngum
sem fyrr.
Það er erfitt að trúa að hún sé
ekki lengur uppi í Hamraborg, tilbú-
in að gefa öllum sem koma kaffí
og setjast niður með manni og
spjalla um allt og alla.
Ég á mjög erfítt með að sætta
mig við að hún sé farin til nýrra
heimkynna og fylgist þaðan með
því, hvemig okkur hinum vegnar í
lífínu.
Ég kveð elskulega móður mína,
með sárum söknuði og þakklæti
fyrir allt, sem hún var okkur börn-
unum sínum og fjölskyidum okkar
og bið algóðan Guð að gefa pabba
styrk, til að standast þá miklu raun,
sem á hann er lögð.
Guð blessi minningu yndislegrar
móður.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Birna Árnadóttir
Tengdamóðir mín, Ásdís Krist-
insdóttir, lést á heimili sínu að
Hamraborg 26, Kóp. miðvikudags-
morguninn 7. ágúst sl. Hún var
fædd í Grímstungu í Vatnsdal, Ás-
hreppi í Húnavatnssýslu, frumburð-
ur móður sinnar en annað barn
föður síns. Faðir hennar var Krist-
inn Bjamason, f. 19. maí 1892 á
Akranesi d. 12. júlí 1968, sonur
Bjama Jónssonar oddvita þar og
konu hans Sigríðar Hjálmarsdóttur,
Hjálmarssonar (Bólu-Hjálmars).
Móðir hennar var Guðbjörg Kristín
Sölvadóttir frá Réttarholtskoti á
Skagaströnd, f. 1. mars 1884, d.
16. október 1950. Foreldrar Sölvi
Jónsson, sá Jón var Sölvason og
bjuggu þeir feðgar að Stómborg í
Vesturhópi. Rósa Benediktsdóttir
t
Elskuleg móðir okkar,
LILJA ÞÓRÐARDÓTTIR
hárgreiðslumeistari,
andaðist að morgni 13. ágúst sl. Jarðarförin verður augýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórir Ragnarsson,
Gunnar Snorrason.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
JÓNA JÓIMSDÓTTIR
frá Helgastöðum,
andaðist að morgni 12. ágúst á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 19. ágúst
Magnús Helgason,
Páll Árnason,
Haukur Einarsson,
Ástmundur Höskuldsson,
Kolbrún Sigurgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
kl. 15.00.
Helga Kristjánsdóttir,
Una Kristjánsdóttir,
Guðrún Kristjánsdóttir,
Aida Kristjánsdóttir,
Gísli Erlendsson,
Guðni Erlendsson,
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
EYJÓLFUR KRISTJÁNSSON
fyrrv. vörubflstjóri,
MiðvangiH,
Hafnarfirði,
sem lést þann 6. ágúst, verður jarðsunginn frá Víðisstaðakirkju
í Hafnarfirði föstudaginn 16. ágúst kl. 13.30
Guðmunda Loftsdóttir,
börn, tengdabörn
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
EGGERTS ELLERTSSONAR,
Langholtsvegi 56,
Reykjavík,
fer fram frá Áskirkju föstudaginn 16. ágúst kl. 15.00.
Sigrfður Elísabet Sæmundsdóttir,
Sæmundur Eggertsson, MargrétTorfadóttir,
Ellert Eggertsson, Elfn Halla Þórhallsdóttir,
Eyþór Eggertsson, Ingveldur Ólöf Björgvinsdóttir
og barnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HELGA GUÐRÍÐUR BJARNADÓTTIR,
Skeiðflöt,
Sandgerði,
verður jarðsungin frá Hvalsneskirkju föstudaginn 16. ágúst
kl. 14.00.
Þórarinn Sæbjörnsson,
Bjarnveig Skaftfeld, Skúli Ragnarsson,
Sæbjörn Þórarinsson, Guðrún Antonsdóttir,
Jónfna Þórarinsdóttir, Gunnar Stfgsson,
Ásta Laufey Þórarinsdóttir, Ragnar Már Sigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN STEINDÓRSSON
forstjóri,
Fornuströnd 18,
Seltjarnarnesi,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 16. ágúst
kl. 15.00.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hans,
er bent á Krabbameinsfélagið.
Fyrir hönd aðstandenda,
Margrét I. Egilsdóttir.
móðir Kristínar mun hafa verið af
sömu ætt og Skáld-Rósa. Þau Sölvi
og Rósa bjuggu að Skúfi í Norður-
árdal.
Systkini Ásdísar voru: Ásgrímur
bóndi og skáld, fæddur 28. desem-
ber 1911 að Ási í Vatnsdal, d.
Móðir hans var Ingibjörg Bene-
diktsdóttir af Guðlaugsstaðaætt:
Gunnar fangavörður, fæddur 23.
september 1913 að Grímstungu, d.;
Bjarni bóndi fæddur 28. apríl 1915
að Gafli í Víðidal, d.; Aðalheiður
Jóhanna skáldkona, fædd 18. maí
1916, býr í Málmey í Svíþjóð; Bene-
dikt Ragnar fæddur 13. mars 1921
'að Þingeyrarseli, Sveinsstaða-
hreppi, býr í Cape Town í Suður-
Afríku; Sigríður Ingibjörg fædd 24.
apríl 1925 að Hofi í Vatnsdal, mat-
ráðskona.
Ásdís eignaðist fjórar hálfsystur.
Þær eru: Jóhanna Árveig fædd 14.
desember 1929, Bergþóra Gunn-
björt fædd 17. febrúar 1933, Hrafn-
hildur fædd 22. mars 1935, Guð-
laug Ásrún fædd 11. júlí 1936.
Móðir þeirra hét Guðfínna Áma-
dóttir frá Vestmannaeyjum, seinni
kona föður hennar.
Foreldrar Ásdísar bjuggu á ýms-
um stöðum í Húnavatnssýslu, svo
sem Gafli í Víðidal, Þingeyjarseli
og Bakkakoti. Móðir hennar missti
heilsuna, fékk heilablóðfall er Aðal-
heiður fæddist og við það tvístrað-
ist fjölskyldan og Aðalheiður var
upp frá því í fóstri að Melrakka-
dal. Árið 1923 flyst fjölskyldan með
4 böm til Vestmannaeyja en eftir
1 ár flytjast þau norður aftur. Þá
fer Gunnar bróðir hennar að Ási
en Ásdís og Bjami að Hofí. Foreldr-
ar þeirra flytjast aftur til Vest-
mannaeyja með tvö yngstu börnin
og Kristinn fer að vinna við bifreiða-
akstur.
Árið 1925 fluttu Gunnar og Ás-
dís til foreldra sinna í Vestmanna-
eyjum. 1927 slitu foreldrar hennar
samvistir og 1929 flytjast þau frá
Vestmannaeyjum, þó sitt í hvoru
lagi.
Ásdísi voru Vestmannaeyjar
mjög kærar upp frá því og þótti
henni mjög vænt um ljóð föður síns
„Vestmannaeyjar", er Gísli Helga-
son gerði lag við. í Vestmannaeyj-
um kviknaði sá áhugi hennar fyrir
náttúm landsins og fuglalífí er aldr-
ei dvínaði, og er mér minnisstætt
hvað Ásdls og Pétur, yngri sonur
minn, höfðu gaman af að tala um
náttúmlífsmyndir sem sýndar voru
í sjónvarpinu og valdi hún sérstak-
lega handa_ honum jólabækur um
dýralíf. Er Ásdís kom til Reykjavík-
ur fór hún að vinna fyrir sér í vist.
Lítið annað var að fá fyrir ungar
stúlkur á þeim tíma.
Ásdís giftist 2. maí 1931 Árna
Jóhannessyni, bifvélavirkjameist-
ara, fæddur 11. september 1907
að Bakkabúð á Brimilsvöllum, son-
ur Jóhannesar Bjarnasonar, fæddur
24. nóvember 1867 að Bakkabæ á
Völlum og Önnu Sigurðardóttur,
fæddri 21. september 1871 frá
Klettakoti, Fróðárhreppi, dáin 14.
desember 1927.
Ásdís og Árni bjuggu í leiguíbúð-
um á ýmsum stöðum í Reykjavík
til að byija með en 1944 keyptu
þau land í Kópavogi og þá um
sumarið koma þau sér upp sumar-
bústað sem síðar varð heilsársbú-
staður eins og svo algengt var í
húsnæðishraki fólks á þeim tíma
er varð að hrekjast frá Reykjavík
vegna lóðaskorts.
14. maí 1950 flytjast þau svo
alfarið í Kópavog en í Kópavogi
stækkaði byggðin jafnt og þétt, þó
margt vantaði, þar á meðal vatn.
Það var safnað rigningarvatni eða
vatn sótt á bílum. Þá var hafist
handa um að koma vatnsveitu um
þessa stijálu byggð, það var erfítt
að útvega peninga í framkvæmdina
og gekk verkið seint af þeim sökum.
Árni Jóhannesson var gjaldkeri
Styrktarsjóðs Félags bifvélavirkja
og hafði hann samband við þáver-
andi oddvita, Finnboga Rút Valdi-
marsson, og bauðst til að athuga
hvort hægt væri að fá lán úr sjóðn-
um til vatnsveitu ef Finnbogi Rútur
útvegaði ríkisábyrgð, sem honum
tókst, og lánið fékkst og vatnið
kom. Þetta var fyrsta lánið sem
Vatnsveita Kópavogs fékk. Það má
því segja að það hafí verið gæfa