Morgunblaðið - 03.12.1991, Qupperneq 48

0
48
tfi
mÓRGLÍNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDXGUR 3. 'bÉ^EMBER11991
Pálmaolía y
ílaufabrauðs-
steikinguna
B ÓJT Sími/fax 612295.
brother
SAUMAVÉLAR
VÍÍtKO
• Allir nytjasaumar •
♦Sjálfvirkt hnappagat •
• Loksaumur •
• Teygjanl. beinn saumur •
• Skrautsaumar •
\Verð (rá kr.l 8.900 stgr.
^ Námskeið innifalið
VÖLUSTEINNhf
Faxafen 14, Símí 679505
Umboðsmenn um allt land.
■electric
pesxi
@eplus
Kaffivélar
700-1OOO wött.
Glæsilegirlitir.
Verð frá 2.890,-
# Heitt og gott kaffi
# Engir eftirdropar
# Sgerðir
■electric
Vöfflujárn
llmandi, fallegarvöfflur.
Verð f rá-
Snúrugeymsla
Hitastýring
• Stígandi hitastiliing
• Teflonhúð
pecfa
Sjálvirkt eggsuðutæki
Rétt soðin, Ijúffeng egg.
Verð frá 2.570,
• Allt að 7 egg.
• Aðvörunartónn.
• Laus eggjagrind.
Margar gerðir.
'M L_ Co.hf. 22901.
1 ú
L*iA4stoppar vtAdymar
wwh'nnrt
Kjartan Guðna-
son - Minning
Fæddur 21. janúar 1913
Dáinn 22. nóvember 1991
Við andlát Kjartans Guðnasonar,
22. nóvember sl., sækja minning-
arnar að okkur systkinunum. Kjart-
an, eða Daddi Guðna, eins og við
nefndum hann, var hinni hlýi og
káti fjölskylduvinur, sem kom á
bernskuheimili okkar nánast á
hverjum sunnudagsmorgni í ára-
tugi, jafnframt því sem við áttum
ótal samverustundir með honum
utan heimilisins. Kjartan var eins
konar kjörfrændi okkar og hann lét
sér annt um ijölskylduna eins og
við værum nánir ættingjar.
Kjartan var fæddur í Reykjavík
21. janúar 1913 og var hann elstur
af átta börnum hjónanna Guðna
Eyjólfssonar, sem lengst af var
kenndur við Gasstöðina í Reykjavík
og Sigrúnar Sigurðardóttur. Kjart-
an ólst upp í Reykjavík og stundaði
þar ýmis störf framan af ævi. Með-
al annars starfaði hann um tíma
hjá Lífeyrissjóði íslands og var í
Bretavinnu og í stríðslokin starfaði
hjá þeim stjórnvöldum sem komið
var á fót til þess að hafa stranga
stjóm á gjaldeyriseyðslu og fjár-
festingu landsmanna. Þar lágu
saman leiðir Kjartans og föður okk-
ar, Friðfinns Ólafssonar. Bundust
þeir vináttuböndum sem ekki'brustu
meðan báðir lifðu. í störfum þeirra
á þessum fyrsta samstarfsvettvangi
sámeinaði þá létt lund beggja og
veitti ekki af, því eins og Jón heit-
inn Pálmason alþingismaður sagði
í þingræðu við afnám laganna um
Fjárhagsráð árið 1953, „ætti að
þakka mörgum þessum mönnum
fyrir að hafa ekki framkvæmt þessi
þrautvitlausu lög á miklu verri hátt
en þeir hafa gert”.
Arið 1948 veiktist Kjartan alvar-
lega af berklaveiki. Var hann frá
störfum í heilt ár af þeim sökum
og dvaldist á berklahælinu á Vífils-
stöðum. Hann náði heilsunni á ný
og helgaði upp frá dijúgan hluta
af lífskrafti sínum baráttunni gegn
afleiðingum berklaveikinnar. Árið
1951 gekk hann að eiga eftirlifandi
eiginkonu sína, Jónu Jónasdóttur
og stóð heimili þeirra alla tíð á
Sjafnargötu 7 hér í borg. Þau Kjart-
an og Jón eignuðust ekki börn, en
áður hafði Kjartan eignast soninn
Snorra Hlíðberg Kjartansson, fædd-
an 1947.
Árið 1951 hóf Kjartan störf hjá
Tryggingastofnun ríkisins og starf-
aði hann þar meðan kraftar leyfðu,
en eftir að hann náði aldurshá-
marki opinberra starfsmanna hélt
hann áfram störfum hjá stofnuninni
í hlútastarfi. Þegar hann nýlega lét
endanlega af störfum átti hann þar
40 ára starfsferil að baki.
Kjartani lét vel að starfa hjá
Tryggingastofnun sökum ljúf-
mennsku hans og ríkrar samkennd-
ar með þeim sem minna mega sín
í þjóðfélaginu. Jafnframt störfum
sínum tók hann mikinn þátt í félags-
málum þeirra sem þjáðst höfðu af
berklaveiki og náði þar verulegum
árangri. Hann sneri þar persónu-
legu áfalli í sigur samfélagsins.
Eins og að framan greinir var
mikil vinátta og samgangur milli
föður okkar og Kjartans. A veturna
hittust þeir reglulega eins og áður
er sagt og tefldu þá skák eða tóku
í spil um leið og þeir ræddu mál-
efni líðandi stundar. Á sumrin
stunduðu þeir saman veiðiskap þar
á meðal um fjölda ára í Laugar-
dalsá við ísafjarðardjúp ásamt
nokkrum kátum félögum, sem
höfðu ána á leigu og höfðu byggt
þar veiðihús. Kjartan var slyngur
veiðimaður og hann var líka hrókur
alls fagnaðar, þegar menn gáfu
laxinum frið. Við systkinin fengum
stundum að fara með í veiðiferðirn-
ar vesfeur og munu þeir dýrðardagar
seint líða okkur úr minni.
Kjartan átti við bága líkamlega
heilsu að stríða upp á síðkastið, en
hann hélt áfram að vinna hugðar-
efnum sínum til heilla. Hann var
jafnan boðinn og búinn til þess að
leggja góðu málefni lið eða aðstoða
bágstaddan samferðamann þar sem
hann mátti.
Eftir að faðir okkar lést árið
1982 héldum við systkinin áfram
sambandi við Kjartan og Jónu og
á hveiju sumri var farið til laxveiða
í nágrenni borgarinnar. Enn bjó
sami krafturinn og lífsgleðin í
Kjartani og hann gaf engum eftir
í árangri veiðiskaparins. Þannig
mi.nnumst við hans sem hins lífs-
glaða og velviljaða drengskapar-
manns, sem lagði sitt lóð á vogar-
skálarnar til þess að stuðla að auk-
inni velferð í íslensku samfélagi.
Um leið og fjölskylda mín vottar
Jónu og öðrum aðstandendum
Kjartans innilega hluttekningu biðj-
um við Guð að blessa minningu
hans.
Björn Friðfinnsson
Kveðjuorð frá
samstarfsfólki
Þegar okkur barst andlátsfregn
Kjartans Guðnasonar brá okkur.
Við höfum þó lengi vitað, að Kjart-
an barðist hetjulegri baráttu við
erfiða sjúkdóma. Engu að síður kom
það okkur í opna skjöldu að þessi
glaðværi góði vinur væri horfinn.
Kjartan Guðnason var einn af
þeim mönnum sem aldrei gleymist
þeim er honum kynntust. Hann var
sterk persóna, sem gustaði af þó
hljótt færi. Velvilji og nærgætni við
alla sem hann hafði samskipti við
voru hans aðalsmerki. í gegnum
langt samstarf á Tryggingastofnun
ríkisins er okkur ljóst, að Kjartan
var einn af þeim brautryðjendum
almannatrygginga á íslandi sem
markaði hvað dýpst spor í þennan
mikilvæga málaflokk. Kjartan var
um árabil deildarstjóri lífeyrisdeild-
ar Tryggingastofnunar ríkisins. Það
starf, sem og önnur störf er hann
sinnti, fórust honum fádæma vei
úr hendi. Margir eru þeir, sem hann
greiddi fyrir og munu margir nú á
kveðjustund minnast hans með
hlýju.
Fyrir sakir góðra gáfna og for-
ystuhæfileika valdist Kjartan
snemma til ýmiskonar starfa í fé-
lagsmálum. Hann var um árabil
formaður SÍBS og sinnti því starfi
sem öðrum af kostgæfni. Þá var
Kjartan formaður stjórnar Reykja-
lundar um skeið og var svo er hann
féll frá nú hinn 22. nóv. sl.
Síðustu ár ævi sinnar starfaði
Kjartan sem félagsmálafulltrúi á
læknadeild Tryggingastofnunar
ríkisins. Mörg voru þau mál, sem
hann sinnti í því erfiða starfi, en
flest leysti hann farsællega öll svo
sem kostur var á. Hann sýndi mann-
dóm sinn í þessu starfi og þá helst
með þeim hætti hversu vel hann tók
öllum sem að garði bar. Hann vildi
ávallt rétta hlut þeirra sem stóðu
höllum fæti í lífsbaráttunni hvort
heldur var af sjúkdómsástæðum eða
vegna erfiðrar félagslegrar stöðu.
I umgengni var Kjartan alltaf
hinn ljúfi, glaði maður, sem engan
styggði, en laðaði ætíð það besta
fram í hveijum manni sem á vegi
hans varð.
Nú hafa leiðir skilið um sinn. Sár
harmur er kveðinn að eftirlifandi
eiginkonu Kjartans, frú Jónu Jónas-
dóttur, og öðrum nánum ættingjum.
Við starfsfólk Tryggingastofnunar
ríkisins vottum konu hans og öðrum
vandamönnum okkar dýpstu sam-
úð.
Við biðjum Hinn hæsta höfuð-
smið himins og jarðar að varðveita
vin okkar Kjartan Guðnason. Guð
blessi góðan dreng. __
Björn Onundarson
„Þar sem góðir menn fara þar
eru Guðs vegir.”
Gæðadrengurinn Kjartan Guðna-
son er allur. Hann kvaddi þennan
heim 22. nóvember sl. á Reykja-
lundi. Kjartan var fæddur 21. jan-
úar 1913. Það var gott að eignast
gleðigjafa á þeim myrkvu tímum.
Hann var elstur af átta bömum
Guðna Eyjólfssonar verkstjóra í
Gasstöðinni (af Víkingslækjarætt)
og Sigrúnar Sigurðardóttur af ætt
Guðna Jónssonar í Reykjakoti og
ætt Eyjólfs Guðmundssonar á
Grímslæk í Ölfusi.
Kjartan ólst upp á mannmörgu,
glaðværu menningarheimili, þótt
ekki væri þar um mikinn veraldar-
auð. Oft komu í heimsókn menning-
arvitar þeirra tíma, heimagangar
voru félagar úr Karlakór Reykjavík-
ur, glaðir menn sem spiluðu og
sungu. Ekki ósjaldan litu við nú
þekktir málarar eins og Gísli Jóns-
son, Kjarval og síðar Jón Engil-
berts. Guðni sjálfur var þekktur
fyrir gamanbragi sína sem sungnir
voru um land allt.
Þegar í bernsku komu fram hjá
Kjartani hans mest áberandi lyndis-
einkunnir, stilling, góðvild, glað-
værð og hjálpsemi. Þar sem hann
var elstur systkina sinna var það
venja að leita til hans ef vanda bar
að höndum. Sú venja hélst fram á
síðasta dag. Góð voru æskuár
Kjartans þrátt fyrir almenna fátækt
og kreppu. Hann gekk í gagnfræða-
illir eiga rétt ó reyklausu andrúmslofti
ó stöðum sem almenningur hefur aðgang að
og í almenningsfarartækjum.
TÓBAKSVARNANEFND
Falleg jólagjöf
Framtíðarkort
„Persónulegt veöurkort“, sem lýsir hœiium og lœgðum í lifi þínu
og bendir á œskilegar athafnir.
Sendum í póstkröfu.
Afgreiðum kortið samdægurs.
Gunnlaugur Guðmundsson,
Stjörnuspekistöðin,
sími 91-10377.
Við erum flutt í Kjörgarð, Laugavegi 59
SPENNANfl!
-efþú áttmiða!
skóla og Samvinnuskólann. Síðan
fór hann til Svíþjóðar á lýðháskóla
með vini sínum Pétri Péturssyni.
Þeir voru báðir ungir jafnaðarmenn
og komu heim aftur fullir af eld-
móði.
Kjartan tók lífinu létt á sínum
yngri árum og stundaði margskonar
vinnu, var í Bretavinnu og vann
meira að segja hjá hinu umdeilda
Fjárhagsráði. Þar eignaðist hann
að ævivini Friðfinn Ólafsson.
Sumarið 1948 urðu þáttaskil í lífi
Kjartans. Hann var þá fluttur fár-
veikur með berklasmit upp á Vífils-
staðahæli. Fljótt náði hann nokkr-
um bata og réði þar mestu stilling
og jákvætt lífsviðhorf hans. Síðan
hefur hann varið næstum öllum frí-
stundum í þágu SIBS og ýmissa
annarra öryrkjahópa og aðstoðað
þá á Ieið til sjálfsbjargar. Þar sem
vel var unnið að velferðarmálum,
þar var vettvangur Kjartans Guðna-
sonar.
Eftir dvölina á Vífilsstöðum
kvæntist hann gæðakonunni Jónu
Jónasdóttur og hóf sambýli með
fjölskyldu hennar á Sjafnargötu 7.
Þar steig hann mikið heillaspor. Þau
Jóna og Kjartan áttu sameiginlegt
hjartansmál, velgengni SÍBS.
Árið 1951 hóf Kjartan störf hjá
Tryggingarstofnun ríkisins og varð
síðar deildarstjóri. Sú fjölbreytta
þekking hans á lands- og félagsmál-
um kom honum í góðar þarfir við
störf hjá T.R. Hann var ástsæll hjá
starfsfólki og ekki síður hjá við-
skiptavinum, svo stundum gekk
fram úr hófi, t.d þegar þeir vildu
fá að vita á hvaða spítala hann
lægi, þegar hann var eitt sinn á
gjörgæsludeild!
Siðustu ævidagana dvaldi hann
mest á Reykjalundi og naut þar
bestu aðhlynningar sem völ er á.
Við ijölskylda hans færum því góða
fólki mikla þökk. Kjartan kvartaði
aldrei og ætlaðist ekki til neins af
neinum. Hann tók okkur alltaf
fagnandi, spurði aldrei hveiju það
sætti að við hefðum ekki komið
fyrr. Þessvegna var svo auðvelt að
heimsækja hann á hæli og spítala,
að maður fór ekki síður sjálfs sín
vegna en hans og fór alltaf ríkari
og rólegri af hans fundi.
Fögru mannlífi er lokið. Svo vei-
viljaður og mikill friðsemdarmaður
var Kjartan að alveg útilokað er
að hann hafi átt nokkurn óvildar-
mann. Við Guðjón og öll okkar börn
kveðjum kæran bróðir, mág og
frænda með söknuði en umfram
allt þakklæti fyrir vináttu og tryggð
sem hann ávallt auðsýndi okkur.
Góð er þreyttum hvíldin. Göfugt
ævistarf er í höfn og heimkoman
örugg hjá þeim sem öllu ræður.
Jóna mín, þú hefur misst svo mikið
og Unnur líka. Innilegar samúðar-
kveðjur frá okkur öllum í Sigtúni
21.
Friðný G. Pétursdóttir
Ég kynntist Kjartani Guðnasyni
fyrst árið 1975 er ég fór að venja
komur mínar á Sjafnargötu 7 til
að heimsækja núverandi eiginkonu
mína. Á Sjafnargötunni bjuggu þá,
Fríða kona mín ásamt foreldrum
sínum, Hermanni og Unni, og syst-
ir Unnar, Jóna, ásamt manni sínum
Kjartani.
Það sama ár lést Hermann af
slysförum og má segja að Kjartan