Morgunblaðið - 12.01.1992, Blaðsíða 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKAIUDI SÚNNUbÁGUR 12. JANÚAR 1992
/*
/ /
/
A FORNUM VEGI
|
*
Ast er...
... að sveiflast saman í til-
verunni.
TM Reg. U.S. Pat Off.—all rights resarved
e 1991 Los AngelesTimesSyndicate
Hann talar ekki mikið, en
hlustar því betur.
um ...!
Útsala, útsala!

Áramótin voru ekki fyrr liðin
en fyrstu útsöluauglýsingarnar
fóru að heyrast á öldum ljós-
vakanna og reyfarakaup voru
kynnt á síðum dagblaðanna.
Jólaskrautið er horfið úr búðar-
gluggum og útsöluskiltin komin
í staðinn. Þær eru sem sagt
snemma á ferðinni í ár, útsöl-
urnar góðu og ekki hefur stað-
ið á viðskiptavinum þótt enn
eigi eflaust margir eftir að gera
upp jólin og það sem þeim
fylgdi.
Já, það hefur verið íjölmennt í
verslununum sem margar
hveijar hafa lækkað vörur sínar
um allt að 70%. „Það er gaman
að skoða föt í búðunum sem mað-
ur veit að voru kannski 40% dýr-
ari fyrir jól,“ sagði ónefnd kona
sem ekki vildi láta festa sig á
filmu. Henni fannst þó ekki mikið
varið í útsölurnar í ár og sagði
fötin ekki vera sérstök en því yrði
ekki á móti mælt að þau hefðu
lækkað mikið í verði.
„Það hefur verið mikil traffík
héma síðan við byijuðum útsöl-
una,“ sagði Nanna Ólafsdóttir,
afgreiðslustúlka í versluninni
Cosmo í Kringlunni. Það voru orð
Ólöfu Þorsteinsdóttur leist ágæt-
lega á útsölurnar en var bara að
leita sér að skóm.
að sönnu því fólk streymdi inn,
aðallega konur þó, og ekki var að
sjá að fólk hefði fengið nóg af
innkaupum fyrir jólin. „Jú, ég er
nú svolítið hissa hvað fólk er dug-
legt að versla svona stuttu eftir
jól,“ sagði Nanna, en að hennar
sögn er allt á útsölu hjá þeim og
afslátturinn frá 30 upp í 70%.
Ólöf Þorsteinsdóttir sagðist lítið
hafa verslað fyrir jólin svo að hún
væri ekkert búin að kaupa yfír
sig. Hún sagðist nú ekki stunda
útsölur að ráði og væri fyrst og
fremst að leita sér að skóm en hún
var ánægð með úrvalið í verslun-
um og lækkunina á vörunum.
„Nei, ég fer ekki mikið á útsöl-
ur, bara svona einstaka sinnum,“
sagði Kristján Guðmundsson sem
var gómaður af blaðamanni um
leið og hann rak nefíð inn í versl-
unina. Kristján sagðist lítið geta
sagt um útsölumar núna enda
væri hann nýkominn í bæinn frá
Vopnafírði þar sem hann á heima.
Hann var ekkert að leita að neinu
sérstöku en sagði þetta vera al-
mennileg föt sem væm þama á
lækkuðu verði, annars reyndi hann
að forðast að fara í búðir. Hann
sagði útsölur líka vera á Vopna-
firði en þær hæfust kannski ekki
eins snemma. Frænka Kristjáns,
Margrét Sverrisdóttir, sagðist
þegar vera búin að kaupa sér föt
á útsölunum, en í þetta skiptið var
hún ekki búin að finna neitt sem
hana vantaði. Þegar hún var spurð
að því hvort hún geymdi kannski
að kaupa sér föt þar til verðið
lækkaði sagði hún það vera svona
í og með. Almennt fannst henni
Spáð og spekúlerað í útsöluflikur.
Víkveiji skrifar
Biskupinn vék að því í áramóta-
prédikun sinni hve aðgangs-
harka fjölmiðlamanna hlyti að spilla
vinnufriði alþingismanna. Það væri
ekki auðvelt að sinna störfum sínum
við suð myndavélarinnar og með
blossa myndatökunnar sífellt fram-
an í sér. Slíkt hlyti að koma fram
í vinnubrögðum og draga úr ár-
angri. „Jafnvel hefur mér dottið í
hug, þegar mest gengur á,“ segir
biskup, „hvort það væri ekki væn-
legri kostur fyrir þá, sem með vald
fara og ábyrgð bera á framtíð minni
og þessarar þjóðar, ef þeir fengju
meiri frið, meira næði ... Að ég nú
tali ekki um, þegar sífellt er verið
að efna til hólmgöngu og etja mönn-
um saman í leit ágreiningsefna."
xxx
að er rétt, þingmenn eiga að
fá vinnufrið eins og aðrir —
og ekki síður. Fjölmiðlum ber þó
auðvitað að fræða landslýð um hvað
er að gerast innan veggja Alþingis
og þá að sjálfsögðu að leggja
megináherslu á aðalatriðin, en tíð-
um virðist sem frásagnir af auka-
atriðum séu þar fyrirferðamestar —
til dæmis af upphlaupi einstakra
þingmanna í utandagskrárumræð-
um og umræðum um þingsköp.
Ætla mætti að þingmönnum
þætti miður að stara framan í suð-
andi upptökuvélar, þegar þeir eru
að flytja mál sitt. En því virðist
síður en svo farið, með suma þeirra
að minnsta kosti, þá sem setja sig
aldrei úr færi, ef þeir vita af sjón-
varpsvélum nærri, troða upp í pontu
og slá um sig. Eru ýmsir þeirra
orðnir að almennu aðhlátursefni.
Sér í lagi er grátbroslegt, er þeir
fyllast heilagri vandlætingn yfír
móðgunum, er þeir telja sig hafa
orðið fyrir. Víkverji þekkir fólk, sem
setur sig aldrei úr færi að horfa á
þessar útsendingar í sjónvarpi. Það
taki Spaugstofunni fram.
Þarna er meðal annars fengin
skýring á því þegar talað er um að
Alþingi njóti ekki þeirrar virðingar
sem því ber. Með efnisvali sínu eru
fjölmiðlar ekki saklausir af því að
svo er.
xxx
Gamall bóndi, sem Víkveiji hitt-
ir stundum í heita pottinum
hélt þar einn daginn smá tölu, eitt-
hvað á þessa leið:
„Mér er aldeilis óskiljanleg öll
þessi bölsýni og barlómur í þjóðfé-
laginu, ég sem hélt að við íslending-
ar hefðum fundið upp „patentlausn"
til að leysa öll okkar vandamál —
við söfnum bara skuldum og seljum
þær síðan. Ég fæ að minnsta kosti
ekki betur séð í blöðunum en að
nú séu menn farnir að selja skuldir
og ekki vanti kaupenduma, gott _ef
ekki er slegist um skuldirnar. Ég
las þó um eitt fyrirtæki, sem ekki
vildi selja, taldi sér meiri hag í því
að eiga sínar skuldir sjálft.
Ég hefði ekkert haft á móti því
að svona hefði það verið, þegar ég
vara að baksa við búskapinn. Aldr-
ei bauðst kaupfélagsstjórinn þá til
þess að kaupa af mér skuldirnar,
heldur var hann símalandi í mér
að borga þær. Hann hefur sýnilega
ekki kunnað sitt fag, sá góði mað-
ur, ekki kunnað að græða á því að
kaupa skuldir. Sennilega hefur það
verið þessvegna, sem kaupfélagið
fór á hausinn og var sameinað öðra.
Hefði „patentlausnin" verið fundin
upp þá, væri ég nú trúlega ríkur
maður — og kaupfélagið blómstr-
aði.“
Já, við höfum ekki fleiri orð um
þetta.