Morgunblaðið - 28.02.1992, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. FEBRÚAR 1992
Ég veit að þú vinnur
tveggja manna verk. Ég
er annar þeirra.
HÖGNI HREKKVÍSI
,, é<3> /4KVEE> þflÐ HVORt HAHN ER
NÖ(5U HRESS T/U A£>f?)RA i &HÖL/)NN. “
BREF TIL BLAÐSINS
Aðalstræti 6 101 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691222
Osmekk-
leg
ályktun
Frá Láru Björnsdóttur:
MENNINGAR- og friðarsamtök
kvenna létu frá sér fara ályktun
um ferða- og útivistarfrelsi varnar-
liðsmanna, sem samtökin nefna svo
ósmekklega og niðrandi „lausa-
göngu hermanna".
Ég get ekki orða bundist yfir
þessari ábyrgðarlausu og ósmekk-
legu yfirlýsingu frá þessum samtök-
um, sem ætlast þó líklega til að
borin sé einhver virðing fyrir sér,
eða svo skildi maður halda, en með
tilliti til þess að ályktunin er aðal-
fundarsamþykkt, sjálfsagt margra
fundarkvenna, virðast samtökin
afar ómerkileg, svo að furðu sætir
að nokkur kona skuli ljá þeim eyra.
Þegar ég las þessa ályktun í
Morgunblaðinu 11. þ.m. lá við að
ég skammaðist mín fyrir að vera
kynsystir ykkar.
Þið lýsið þessum vamaliðsmönn-
um, sem eru af báðum kynjum, líka
hjón og börn þeirra, sem „lausa-
göngufé" og þá á það líklega við
um alla erlenda ferðamenn, sem um
landið okkar fara, því að hver er
munur á því þó að þessir amerísku
gestir okkar séu hér að gegna
skyldustörfum jafnframt veru sinni
hér, að okkar beiðni.
Mér finnst það ekki í takt við
tímann og það í þessu landi, þar
sem við viljum hafa frelsi og frið,
að vera að agnúast út í rýmkun á
ferðafrelsi þessara varnarliðs-
manna. Þetta eru menn eins og við
og jafnvel eins og þið, sem að álykt-
uninni standið.
Þessir varnarliðsmenn hafa mjög
mikið yndi af að ferðast um landið
og fara með fjölskyldur sínar og
gesti, sem heimsækja þá hingað og
sýna þeim fagra staði og taka
myndir eins og hveijir aðrir ferða-
menn og kaupa minjagripi og eiga
síðan sinn þátt í að kynna landið
vel sem ferðamannaparadís, ekki
síður en aðrir ferðamenn erlendir
og sem okkur finnst svo nauðsyn-
legt.
Þessir fordómar samtaka ykkar
eru tímaskekkja, sem þið ættuð að
huga að. Þessir menn eru hér að
okkar ósk og engum til ama og
hafa tekið þátt í björgun með okkar
ágætu björgunarsveitum og öðrum
góðum málum, sem við ættum að
þakka fyrir. Þeir dvelja hér í 1-3
ár í senn og mér finnst við sýna
lítinn kærleik með því að vilja loka
þá af innan girðingar á Miðnesheiði
þennan tíma.
Ef þið lítið í eigin barm held ég
að þið vildu ekki láta loka ykkur
inni á vinnustað í öðru landi, og fá
ekki að skoða og kynnast landi og
þjóð.
Þessir fordómar ykkar bera að-
eins vott um kynþáttaofsóknir og
hatur á öðrum þjóðum, og kom það
ekki síst fram hjá gamalli konu úr
þessum samtökum, sem svaraði í
fréttatíma sjónvarps að hún mæti
sauðféð meira en bandaríska þegna
og má hún skammast sín ærlega.
Varnarliðsmenn eru af sama
guði gerðir og annað fólk og eiga
sama tilverurétt og við hin og ég
hef ekki nema góð kynni af þeim,
þó að lítil séu, en þeir og fjölskyld-
ur þeirra eru elskulegt og kurteist
fólk, sem konur þessara samtaka
gætu margt lært af og ekki hef ég
orðið vör að við að það sé með for-
dóma gegn okkur.
LÁRA BJÖRNSDÓTTIR
Birkivöllum 26, Selfossi
Víkverji skrifar
jónustuíbúðir aldraða hafa
verið talsvert til umræðu
undanfarið og reynst nokkuð um-
deildar, einkum vegna þess að
ýmsum þykja þær óheyrileg dýrar
ásamt því að sú þjónustuaðstaða
sem þær bjóða upp á sé ofmetin
og réttlæti ekki hið háa verð.
Aðrir benda á að við byggingu
þessa íbúðahúsnæðis sé megin
áherslan lögð á gæðin og einskis
sé til sparað að gera íbúðir þessar
sem glæsilegastar og vandaðastar
úr garði, svo að þar sé komin skýr-
ingin á háu verði þeirra.
Hugmyndin að baki þjónustu-
íbúðunum er sú að gefa eldri borg-
urunum sem ráða yfir stórum
eignum kost á því að minnka við
sig og komast í viðráðanlegra
húsnæði án þess að þurfa að fórna
fyrri þægindum. Til að auðvelda
þessu eldra fólki að geta búið
áfram á sínum gamla heimili þar
til það nýja verður tilbúið hefur
því að minnsta kosti í sumum til-
fellum fyrir milligöngu banka ver-
ið boðið upp á fulla fjármögnun
nýja húsnæðisins þar til fólkið
getur flutt inn og hefur selt eldi'i
eignina. Þetta er auðvitað góðra
gjalda vert nema hvað sá böggull
fylgir skammrifi að þessi fjár-
mögnun er öll boðin á yfirdráttar-
vöxtum, hinum hæstu sem leyfðir
eru í bankakerfinu, og virðist því
sem það séu fleiri en byggingarað-
ilarnir sem hafi hug á að krækja
í fjármuni gamla fólksins.
Það hefur líka komið á daginn
að ekki eru allir úr röðum eldra
fólksins sem átta sig á því hversu
óheyrilegur vaxtakostnaðurinn við
þessa fjármögnun er. Þannig hafði
Víkveiji spurnir af fasteignasala
sem undanfarna mánuði hefur
verið að aðstoða eldri konu sem
tók boði um fjánnögnun af þessu
tagi í góðri trú, enda fylgdi það
sögunni að frá hendi viðkomandi
banka stæði henni til boða fjár-
málaráðgjöf a"ð auki. Minnst lítið
hefur bólað á slíkri ráðgjöf en
þegar gamla konan fékk 120 þús-
und króna vaxtareikning í einum
mánuðinum fóru að renna á hana
tvær grímur og hún fékk fasteign-
asalann í lið með sér. Fasteigna-
salinn sá í hendi sér að mun ódýr-
ari leið væri fyrir konunan að fá
sér hið fyrsta húsbréfalán og taldi
að fjármálaráðgjöf bankans hefði
m.a. átt að felast í því að benda
konunni á þá leið. Hjá bankanum
varð hins vegar fátt um svör og
hefur því konan því sjálf með að—
stoð fasteignasalans þurft að reka
á eftir verktakanum að senda
Húsnæðisstofnun teikningar af
nýju íbúðinni til að unnt væri að
fá á hana brunabótamat sem er
forsenda húsbréfalánsins. Allt hef-
ur þetta stapp tekið þijá mánuði
og sér nú loks fyrir endann á því.
A meðan hefur bankinn sem lofaði
gömlu konunni fjármálaaðstoðinni
malað gull í vaxtatöku. Er þetta
ekki nokkuð langt gengið?
xxx
Hjá mörgum fyrirtækjum og
stofnunum er lögð mikil
áhersla á að hafa glæsilegar árs-
hátíðir og að starfsmenn ásamt
mökum njóti góðra veitinga og
skemmtunar þessa kvöldstund.
Algengt er aðkeyptir skemmti-
kraftar séu látnir sjá um skemmti-
atriðin en hjá mörgum fyrirtækj-
um reyna starfsmenn að annast
þetta sjálfir. Víkveiji var gestur á
árshátíð Flugleiða um síðustu
helgi á Hótel Islandi þar sem um
tuttugu manna hópur starfsmanna
flutti skemmtiatriði með aðstoð
utanaðkomandi Ieikstjóra. Eins og
oft vill verða beindust spjótin að
yfirmönnum félagsins en einnig
voru tekin fyrir ýmis spaugileg
atvik frá liðnu ári sem starfsfólk-
inu var í fersku minni. Er skemmst
frá því að segja að ársátíðargestir
virtust skemmta sér mjög -vel
meðan á sýningunni stóð og hlutu
þátttakendur mikið lof fyrir. Var
eftir því tekið hversu faglega var
staðið að uppfærslunni. Þetta
framtak Starfsmannafélags Flug-
leiða gæti e.t.v. verið til eftir-
breytni fyrir skemmtinefndir eða
starfsmannafélög sem eiga eftir
að efna til ársátíðar.