Morgunblaðið - 23.04.1992, Qupperneq 43

43
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 1992
Jónína Þorfinns-
dóttir - Kveðjuorð
Amma Jónína er dáin. Þessi stór-
brotna kona varð á endanum að
gefast upp fyrir manninum með ljá-
inn.
Amma var ekki nema átján ára
þegar hún eignaðist sitt fyrsta barn,
föður minn. Læknarnir voru búnir
að segja henni að hún myndi eiga
barnið í byijun september, en þá
var amma einungis átján ára.
Amma sem átti afmæli 16. septem-
ber hét því með sjálfri sér að hún
skyldi vera nítján ára þegar barnið
fæddist. Og það tókst með naum-
indum hjá henni því faðir minn
fæddist á afmælisdeginum hennar.
Amma sagði alltaf sjálf að henni
hefði tekist þetta með þijóskunni í
sér.
Já, hún amma var ekki nein
venjuleg amma. Hún fór ekki troðn-
ar slóðir og því varð hún oft um-
deild. Hún var tákn þeirra kvenna
sem hasla sér völl á vinnumarkaðn-
um eftir fertugsaldurinn.
Þegar hún var búin að eignast
fimm af sinum sex börnum settist
hún á skólabekk í Kennaraskólan-
um. Amma var mjög metnaðarfull
og lauk hún fjögurra ára námi á
tveimur árum með ágætiseinkunn,
og kannski hefur áhugi hennar
haft hvetjandi áhrif, því að ég er í
þriðja ættliðnum, sem fer í það
starf.
Amma eignaðist yngsta barnið
sitt ljörutíu og tveggja ára, og var
þá búin að eignast fitnm barnabörn.
Þar sem einungis tvö ár eru á milli
mín og Sillu, sem er yngsta barnið
hennar, var ég oft hjá ömmu og
afa. Ég man þegar ég svaf hjá
þeim að þá vildi amma alltaf láta
mig kúra í hálsakotinu sínu. Hún
sagði mér oft frá því þegar mamma
og pabbi komu með mig nýfædda
til hennar og sögðust vera búin að
skira mig í höfuðið á henni. Amma
krafðist þess að ég yrði kölluð
Ninna er ekki Jónína því henni
fannst það of kerlingarlegt.
Þegar ég var tíu ára gömul flutti
Hermundur-
Fæddur 12. ágúst 1903
Dáinn 4. apríl 1992
Sólveig
Fædd 2. ágúst 1912
Dáin 8. febrúar 1980
Hann var á 89. aldursári og bjó
á Sólvangi síðustu árin, en heilsu
hans hafði hrakað mikið síðustu
mánuði.
Amma dó árið 1980 og þá aðeins
68 ára, en hún var lengi heilsulitil,
samt var það okkur mikið áfall
þegar hún dó því hún var mikill
vinur okkar.
Fyrstu hjúskaparár sín bjuggu
þau á Norðurbraut 21 þar sem þau
eiguðust 4 drengi en 3 þeirra kom-
ust til manns. Seinna fluttu þau sig
yfir á Norðurbraut 23B í tvíbýlishús
sem þau byggðu með einum sona
sinna og hans fjölskyldu.
Margar góðar minningar koma
upp í hugann. Til dæmis labbitúr-
arnir sem við fórum við afa niður
í bæ þar sem hann virtist þekkja
alla með nafni, en margir samferða-
menn hans eru nú látnir. Eins minn-
ust við jólanna þegar fjölskyldan
safnaðist saman og einnig 17. júní
en þá áttu amma og afi brúðkaups-
afmæli og þá stóð nú ekki á kræs-
ingunum hjá henni ömmu, en henn-
ar líf og yndi var að sjá til þess að
allir hefðu nóg að borða.
Afi var mikill hagyrðingur og
liggja margar stökurnar eftir hann
sem hann orti við hin ýmsu tæki-
færi. Lítið fór fyrir veraldlegum
gæðum á þeirra heimili en þeim
ég í Háaleitishverfið og fór því í
Álftamýrarskóla þar sem amma var
kennari. Þar brýndi amma fyrir
okkur systkinunum að rækta námið
vel, og var hún mjög metnaðarfull
fyrir okkar hönd.
Þær eru margar minningar, sem
streyma um hugann og margt, sem
amma gerði, samræmdist ekki
þeirri ömmuímynd, sem var við lýði.
Til dæmis þegar hún var vel komin
á sextugsaldurinn og fór að læra á
bíl, eða þegar hún lét setja göt í
eyrun á sér á sama tima.
Og það er mér líka minnisstætt,
þegar við fórum saman á námskeið
í postulínsmálun. Þá var nú margt
spjallað og ekki var kynslóðabilið
mikið þá. Eg man líka, hve það var
skemmtilegt að ég gifti mig sama
ár og amma giftist Sveini Sæ-
mundssyni seinni manni sínum.
Þegar amma og Sveinn stóðu í
flutningum 1989, stóð þannig á að
þau vantaði húsnæði í nokkrar vik-
ur. Þá atvikaðist það að ég bauð
ömmu að dveljast hjá mér á meðan
nýja íbúðin væri sett í stand. Þá
kynntist ég ömmu betur en ég hafði
átt kost á áður. Þessi timi var mjög
ánægjulegur fyrir mig og fjölskyldu
rnína. Amma var mjög þakklát fyr-
ir allt sem fyrir hana var gert og
var sýknt og heilagt að þakka okk-
Með þessum fátæklegu orðum
viljum við kveðja okkar elskaða
afa, Árna Pálsson. Minningar okkar
um afa tengjast öllu okkar lífi, hans
líf samtvinnað okkar. Þessar minn-
ingar hlýja og veita gleði nú þegar
afi hefur kvatt að sinni.
Hann talaði oft um dauðann og
mun meira var af væntumþykju og
atlotum í okkar garð, sem varð
okkur gott veganesti út í lífið. Við
kveðjum nú afa i hinsta sinn og
minnumst þeirra beggja með hlý-
hug og söknuði. En nú er langri
ævi afa lokið og hefur hann nú
horfið í faðm ömmu og annarra
ástvina að nýju.
Kær kveðja
Barnabörn.
ur fyrir. Aldrei heyrði ég hana segja
styggðaryrði um nokkurn mann,
því hún leitaði alltaf eftir því góða
í fólkinu og leit framhjá göllum
þeirra.
Amma var mjög hreykin af sínum
ættmennum. Niðjar hennar eru
orðnir æði margir, þrjátíu og tvö
barnabörn og ellefu langömmubörn.
Hún lagði metnað sinn í það að
mismuna ekki sínum barnabörnum,
og barnabarnabörnum, og því varð
það úr, að öll fengum við jólagjafír
frá henni og alltaf hringdi hún á
afmælisdögum okkar.
Ég vil fyrir hönd okkar allra
þakka ömmu fyrir yndislegar minn-
ingar, og votta öllum aðstandendum
samúð mína.
Jónína Ómarsdóttir.
Við munum aldrei gleyma góðu
stundunum í Vallargerði 4, þar sem
við lékum okkur í garðinum hjá
þeim ömmu og Sveini. Þar var spil-
að fram á rauða nótt, spjallað og
sagðar sögur. Amma, Jónína Þor-
finnsdóttir, var góð kona og tók
alltaf vel á móti okkur. Hún sýndi
okkur ævinlega mikla ást og áhuga
á því, sem við vorum að gera. Hún
faðmaði mann og kyssti og var
ófeimin að sýna tilfinningar sínar.
Hún trúði ekki á uppgjöf og kenndi
okkur, að það þýðir ekki að gefast
upp, þótt móti blási.
Við kveðjum ömmu með sökn-
uði, en minning um kjarnakonu lif-
ir með okkur. Sveini, sem var ömmu
svo góður, sendum við samúðar-
kveðjur.
Lára, Iðunn
og Alma.
minnti okkur á að sinn tími gæti
komið þá og þegar. Hann óttaðist
ekki. Það ber vott um hvern mann
hann hafði að geyma. En afi var
óhemju viljasterkur og lífsgleði
hans mikil. Hann sigraðist á öllum
áföllum á sinni lífsleið og efldist
við hveija raun. Að halda kröftum
og reisn var honum mikið atriði,
hans eini ótti var að verða öðrum
háður. Því er það okkur mikiil styrk-
ur að vita að afi fékk að fara eins
og hann vildi, með sátt í hjarta yfir
á annað og betra tilverustig. Það
er við hæfi að kveðja afa með síð-
asta erindi sálms nr. 121 sem hann
mat mikils og þótti vænt um.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, Hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, — Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
(Sig. Kr. Pétursson)
Drottinn blessi elskulegan afa
okkar.
Elsa og Arni.
t Útför sonar mins,
GESTS GUÐNA ÁRNASONAR
prentara, Kleppsvegi 134,
verður gerð frá Langholtskirkju föstudaginn 24. apríl kl. 15.00.
Gyða Árnadóttir.
t
Móðir okkar,
REBEKKA ÞIÐRIKSDÓTTIR
fyrrum húsmóðir og kennari í Arnarfirði,
Háagerði 85,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju föstudaginn 24. apríl kl. 13.30.
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Páll Magnússon,
Magnús Reynir Magnússon,
Svanlaug Magnúsdóttir,
Skúli Magnússon.
Kveðja:
* . __
Arni Pálsson
Hermundur Þórðar-
son, Sólveig Sigurjóns-
dóttir - Hjónaminning
Morgunblaðið/Ámi Helgason
Friðrik V. Stefánsson og sr. Sigurður Kr. Sigurðsson.
Stykkishólmur:
Góðir gestir frá Grundar-
firði með ljóðatónleika
Stykkishólmi.
ÞEIR sr. Sigurður Kr. Sigurðsson sóknarprestur í Grundarfirði og
Friðrik V. Stefánsson hljómlistarmaður og organisti þar komu I heim-
sókn til Stykkishólms fimmtudaginn 2. apríl. Þetta var bæði merk og
góð heimsókn svo ekki sé meira sagt.
Sigurður hefur afburða tenórrödd
sem naut sín með afbrigðum vel í
nýju kirkjunni okkar. Þá var undir-
leikur Friðriks eftirtektarverður og
mjög vel átti hann við þau verkefni
sem þeir komu með. Tónleikunum
skiptu þeir félagar í tvennt. Fyrri
hlutinn var Dichterliebe op. 48 eftir
Robert Schumann, en síðari hlutinn
var íslensþ lög eftir þekkt tónskáld
svo sem Árna Thorsteinsson, Eyþór
Stefánsson, Pál ísólfsson, Sigfús
Einarsson, Sigvalda Kaldalóns, Jón
Þórarinsson og svo í lokið hið gullfal-
lega lag Inga T. Lárussonar Heyr
mig lát lífið finna með texta Einars
Benediktssonar í hinu stórbrotna
ljóði Undir stjörnum. Fengu þeir fé-
lagar hinar innilegustu viðtökur og
sluppu ekki án þess að syngja auka- .<
lög. Var þeim innilega fagnað og
voru viðstaddir á einu máli um að
þetta hefði verið ein ef ekki sú allra
besta heimsókn til Stykkishólms á
þessu ári. Hafi þeir þökk fyrir ágæta
skemmtun og túlkun og væri gaman
að fá þá aftur með sinn hreina tón
og Ijúfa söng. . Árni.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
HERMUNDAR ÞÓRÐARSONAR.
Sigurdór Hermundarson, Sigrún Ólafsdóttir,
Bjarni Hermundarson, Ester Hurle,
Sigurður Hermundarson, Ingibjörg Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem sýndu okkur sam-
úð, hlýhug og vináttu við andlát og útför ástkærrar móður minnar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR KRISTJÁNSDÓTTUR
frá Ketilsstöðum í Hörðudal,
Reynime! 35.
Hans Kristján Guðmundsson, Sólveig Georgsdóttir,
Gunnar Ólafur Hansson, Ásdís Þórhallsdóttir,
Elfsabet Gunnarsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
MARÍU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Bolungarvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Bolungarvíkur fyrir
góða umönnun.
Sigrún Einarsdóttir, Ragnar Haraldsson,
Haraldur Ragnarsson,
Rún Rúnarsdóttir,
Anna María Guðmundsdóttir
og barnabarnabörn.